Þurfum að slá á hagvöxtinn

Þegar eftirspurn eftir vinnuafli er orðið meira en framboðið er efnahagskerfið komið úr böndunum. Í stað þess að atvinnulífið þjóni samfélaginu er efnahagslífið farið að drottna yfir samfélaginu.

Við þessar aðstæður ber að slá á hagvöxtinn, með hækkun vaxta og niðurskurð í umsvifum hins opinbera.

Þensluástand á vinnumarkaði er ávísun á hverskyns rugl í efnahagskerfinu, samanber árabilið 2002-2007.

Lærdómurinn af hruninu er að hagvöxturinn þarf að vera í þágu samfélagins en ekki efnahagskerfisins.

Spáir spennu á vinnumarkaði

Krónan, lágt atvinnuleysi og súr vínber Egils Helga

Íslenska krónan var traustasti bakhjarl endureisnarinnar eftir hrun. Krónan tók höggið og efnahagskerfið fékk haldið uppi atvinnu, og gerir enn.

Langt skeið með lága verðbólgu sýnir að krónan er stöðug þegar stjórnun efnahagsmála er í traustum höndum.

Drög að kjarasamningum leggja grunn að jöfnum og traustum lífskjarabata almennings. Ekki eru þó allir ánægðir með bættan hag almennings.

Egill Helgason, sem oft túlkar sjónarmið vinstrimanna, segir vínberin súr.

 

Lengsta stöðugleikaskeiðið lengist

Peningalán með viti fæst ekki

Peningar eru hvorki með viti né óviti. Því miður gildir ekki það sama um fólk. En það virðist býsna ríkt í fólki að afþakka vitið þegar það slær lán. Hér er tilvitnun úr fréttinni um Suðurnesjamenn sem misstu húsnæðið vegna ofurskuldsetningar

Auðvelt var að fá lán hjá bönkum og sparisjóðum og voru svarendur margir á því að ekki hefði verið »neitt vit« í að lána þeim þær fjárhæðir, eða það háa lánshlutfall, sem þeir fengu fyrir íbúðakaupunum...

Hér tala fullorðnir eins og börn og biðja um að vit sé haft fyrir þeim. Í langan tíma fær fólk ekki lán nema með nákvæmum útreikningum um hvað lánið kostar á mánuði.

Ef fólk tekur vitlaus lán þá er ekki við neinn að sakast nema það sjálft.

 

 

Sögðu ekki „neitt vit“ í lánum

Krúttleg miðaldra mótmæli - uppreisn gegn velmegun

Gamli félagsfræðikennarinn minn var á Austurvelli á sjötugsaldri að boða byltingu. Manni finnst krúttlegt þegar ellilífeyrisþegar standa fyrir byltingu. Það ber vitni frjóu hugmyndaflugi að boða uppreisn gegn velmegun.

Krúttleg mótmæli miðaldra ríkisstarfsmanna eru huggó stjórnmál gamalla hippa sem endurskapa Woodstock á Austurvelli.

Vísnasöngurinn minnti á Pétur, Pál og Maríu syngja texta Dylan um hverfulleikann. Hér er útgáfa við hæfi; fyrir aldraða og daufdumba.

Mótmæli hafin á Austurvelli

Þýskaland-Frakkland gegn Bretlandi í ESB

Samstaða eykst í Bretlandi að þjóðin fái loksins að segja álit sitt á því hvort Bretland eigi heima í Evrópusambandinu.

Íhaldsflokkurinn vann kosningasigur með loforð um að semja upp á nýtt við Evrópusambandið um aðildarskilmála og leggja fyrir dóm þjóðarinnar spurning um hvort Bretland skuli eiga aðild að ESB eða ekki.

Fréttir í breskum fjölmiðlum herma að Frakkar og Þjóðverjar ætli að bindast nánari böndum innan núvernadi stjórnskipulags Evrópusambandsins.

Sáttmálinn er sagður löðrungur fyrir forsætisráðherra Breta sem mun ekki mæla með áframhaldandi veru Bretlands í ESB án þess að fá fram breytingar stjórnskipulagi ESB.

  

 

Styður nú þjóðaratkvæði um ESB

Vigdís hafnar ríkissósíalisma Eyglóar

Tilraunir Eyglóar Harðardóttur félagsmálaráðherra að ríkisvæða heimili landsmanna með allsherjarmillifærslum úr ríkissjóði mæta andstöðu samflokksmanna Eyglóar. Vigdís Hauksdóttir skrifar í fésbókarfærslu

ríkisstyrktar bætur út á húsnæði - hverju nafni sem þær nefnast - koma ekki okkur til góða = húsaleigubætur fara í vasa fjárfesta/þeirra sem eiga margar íbúðir til að leigja út - í formi hækkaðrar leigu og vaxtabætur eru "verðlaun" fjármálastofnana hér á landi sem haf vexti í botni - til að landsmenn geti réttlætt það fyrir sér að taka húsnæðislán. Vaxtabætur og húsaleigubætur eru ríkisstyrkir til fjármálaaflanna og hafa ekkert með velferð að gera.

Stórfellt millifærslukerfi fyrir öll heimili landsins er algerlega út úr kú. Til að slíkt kerfi mismuni ekki yrðum við að hafa ríkisverktaka sem byggðu ríkishúsnæði handa öllum landsmönnum. Sósíalismi af þessari sort rann sitt skeið á síðustu öld.

 

Þveröfug áhrif húsaleigufrumvarps

Verkalýðsauðvaldið fokkar upp samfélaginu

99 ár eru frá stofnun Alþýðuflokksins. Alþýðusamband Íslands gerði út Alþýðuflokkinn sem stjórnmálaarm verkalýðshreyfingarinnar. Um árabil voru Alþýðuflokkur og róttækur flokkur þar til vinstri, síðast Alþýðubandalagið, útverðir verkalýðshreyfingarinnar.

Vinstriflokkar túlkuðu pólitík samtaka launafólks og gerðu kröfur um réttmætan hlut í landsstjórninni. Sannfæringarmátturinn var slíkur að þegar hægrimenn skipulögðu sig, með stofnun Sjálfstæðisflokksins 1927, varð leiðarstef flokksins ,,stétt með stétt" - svona eins og til að segja fólki að hægripólitík væri líka í þágu launamanna.

Verkalýðshreyfingin var í gegnum stjórnmálaflokka aðili að pólitískri menningu samfélagins og stjórnmálaflokkarnir voru hluti af verkalýðshreyfingunni - í mismiklu mæli vitanlega.

Í kringum síðustu aldamót riðlaðist þetta fyrirkomulag. Stjórnmálakerfið varð viðskila við verkalýðshreyfinguna. Vinstriflokkarnir tóku að skilgreina sig með málefnum sem ýmist ekki var einhugur um í verkalýðshreyfingunni, s.s. náttúruvernd og Evrópumál, eða mál sem fóru fyrir ofan garð og neðan vinnandi fólks - eins og kynjapóltík.

Önnur þróun, sem sleit enn frekar á tengslin við stjórnmálakerfið, var sívaxandi máttur lífeyrissjóðanna sem verkalýðshreyfingin stjórnar til helminga með Samtökum atvinnulífsins. Lífeyrissjóðakerfið tók á sig mynd á sjötta og sjöunda áratug síðustu aldar og var fremur veikburða framan af.

Eftir hrun verðalífeyrissjóðirnir stórveldi í efnahagslífinu. Víðtæk samstaða er um að tala sem minnst um verkalýðsauðvaldið. Helst er að Samkeppniseftirlitið veki athygli á þessari þróun, en flestir aðrir keppast við að þegja.

Verkalýðsauðvaldið í lífeyrissjóðum á stærstan hlut í þeim 16 fyrirtækjum sem skráð eru í Kauphöllinni.

Verkalýðsauðvaldið er feimið við að viðurkenna völd og áhrif sem það hefur og enn feimnara að nota þessi völd í þágu umbjóðenda sinni, þ.e. launafólks. Verkalýðsauðvaldið þorir til dæmis ekki að nota stöðu sína til að gefa tóninn í kjaramálum forstjóra fyrirtækja í eigu lífeyrissjóða.

Verkalýðsauðvaldið er í litlum tengslum við stjórnmálamenninguna og ýmsar undarlegar yfirlýsingar koma frá forkólfum þess. Til dæmis þegar forseti ASí, Gylfi Arnbjörnsson, sakar forsætisráðherra um að ganga erinda ríka fólksins og fyrirtækjanna.

„Reyndar er það þannig að verkalýðshreyfingin hefur verið að glíma við óvenju grímulausa ríkisstjórn hvað varðar það að hún hefur valið sér að verja hagsmuni bæði ríkasta fólksins og fyrirtækja í landinu.“

Hér talar forstjóri verkalýðsauðvaldsins sem keyrir um á Land Crusier og leggur í stæði fatlaðra eins og hrokafullur bankastjóri. Forstjóri verkalýðsauðvaldsins er með framkvæmdastjóra Samtaka atvinnulífsins í vinnu hjá sér að koma í veg fyrir að verkalýðsfélög á landsbyggðinni nái samningum við fyrirtæki. Gylfi er sjálfur hluti af ríkasta fólki landsins og gætir hagsmuna stærsta auðvaldsins í landinu - lífeyrissjóðanna.

Verkalýðsauðvaldið á hvergi heima í stjórnmálakerfinu. Launþegar eiga fjármagnið en stjórnun þess í í höndum hrokafullrar verkalýðsforystu sem telur sig hafna yfir samfélagslega ábyrgð.

Til að koma böndum á verkalýðsauðvaldið þarf nýja lagasetningu um lífeyrissjóði. Áður en verkalýðsauðvaldið skemmir meira út frá sér ætti ríkisstjórnin að setja saman lagafrumvarp um starfsemi lífeyrissjóða og til að tryggja að þeir starfi í þágu eigenda sinna en ekki hrokafullra verkalýðsrekenda.

 

 

 

 

Bjarni: Staðan aldrei sterkari

Opinberir starfsmenn geta ekki ráðið launum í landinu

Launakjör opinberra starfsmanna hljóta alltaf að vera fall af launum á almenna vinnumarkaðnum. Afkoma fyrirtækja í landinu ræður því hve mikið er til skiptanna. Þetta gildir á Íslandi og í öllum ríkjum sem búa við blandað hagkerfi.

Til að tefla ekki lifi og heilsu landsmanna í hættu verður ríkisstjórnin að setja lög á heilbrigðisstéttir, sem bannar þeim verkföll tímabundið. Aðrir opinberir starfsmenn verða að gera upp við sig hvort þeir fresta verkföllum eða auglýsa hroka sinn.

Umræða síðustu vikna leiðir í ljós staðfastan vilja ríkisstjórnarinnar að gefa ekki kost á verðbólgusamningum. Þegar það rennur upp fyrir verkalýðsforystunni að slíkir samningar eru ekki í boði þá verður samið. En það getur tekið tíma. Og það er alltaf nægt framboð af tíma.

Undrast orð forsætisráðherra

Heilaþvottur múslíma og tapað einkalíf

Breskur múslími og foringi í Scotland Yard, Mak Chishty, segir heilaþvott öfgahreyfinga múslíma, t.d. Ríki íslams, byrja þegar börn eru 4 til 5 ára.

Chishty segir í viðtali við bresku vinstriútgáfuna Guardian að til að stemma stigu við útbreiðslu róttækra múslíma verði að vera heimilt að ráðast inn á einkalíf fólks.

Breskir múslímar fara í hópum til Ríki íslams að berjast í þágu trúarinnar. Bæði eru það karlmenn og konur sem gefa sig trúarróttækninni á vald.

Lærdómurinn af orðum Cishty er sá að ef vestrænt veraldlegt samfélag leyfir múslímskri trú að skjóta rótum verði að fórna mannréttindum, t.d. réttinum til einkalífs, til að halda múslímum í skefjum.

Múslímsk menning og vestræn gildi eru andstæður.

Forseti ASÍ er í pólitík, ekki verkalýðsbaráttu

Gylfi Arnbjörnsson forseti ASí er í bullandi pólitík en ekki verkalýðsbaráttu þegar hann lýsir almennu vantrausti á ríkisstjórnina, sbr. viðtal við Gylfa á RÚV (auðvitað) í apríl:

„Við höfum ekki lagt fram neinar kröfur á stjórnvöld einfaldlega vegna þess að í baklandi hjá mér er ekki það traust á ríkisstjórninni að það hafi haft einhvern tilgang. Og þess vegna höfum við ekki gert neina kröfu á stjórnvöld, sem ég hef ekki upplifað í þann aldarfjórðung sem ég hef tekið þátt í þessu,“ segir Gylfi Arnbjörnsson.

Gylfi Arnbjörnsson er ekki með umboð frá almenningi til að gefa stórkarlalegar yfirlýsingar um ríkisstjórn Íslands. Gylfi er kosinn af fámennum hópi verkalýðsrekenda sem að auki stýra lífeyrissjóðakerfinu til helminga á móti Samtökum atvinnulífsins.

Gylfi og verkalýðsrekendur vita ósköp vel hvað fyrirtækin geta borgað í laun enda eiga lífeyrissjóðirnir stærstan hluta fyrirtækja í Kauphöllinni.

Í stað þess að reka verkalýðsbaráttu á faglegum forsendum og stuðla að sjálfbærum kjarasamningum rekur forseti ASí óábyrga vinstripólitík óánægjuaflanna í þjóðfélaginu, sem fyrirgefa þjóðinni ekki kosningaúrslitin 2013.

Nýtt stöðu sína í pólitískum tilgangi