Inga Sæland gegn öryrkjum og gamalmennum

Vegna verðtryggingar eru lífeyrissjóðir í færum að greiða lífeyri til öryrkja og gamalmenna með vöxtum og verðbótum. Án verðtryggingar myndi lífeyrir rýrna með verðbólgu.

Inga Sæland talar ekki fyrir hagsmunum öryrkja og gamalmenna þegar hún boðar afnám verðtryggingar. 

Það er ekki vel til fundið hjá formanni Flokks fólksins að koma út úr skápnum á gamlársdag sem talsmaður græðgisliðsins sem tekur lán en ætlast til að aðrir borgi þau upp.

Hægt að skapa fyrirmyndarþjóðfélag

Blaðamennska er ekki glæpur - eða hvað?

Arabíska sjónvarpsstöðin Aljazera er herferð að fá fréttamann sinn lausan úr egypsku fangelsi. Heiti herferðarinnar er Blaðamennska er ekki glæpur.

Blaðamennska er vestrænt fyrirbrigði og var glæpur í árdaga. Á leyfis yfirvalda mátti ekki birta stakt orð víðast hvar á vesturlöndum.

Yfirvöld líta svo á að frumskylda sé að halda völdum. Án yfirvalds er óreiða, stjórnleysi. Það kostaði blóðfórnir, byltingar, að fá vestræn yfirvöld til að viðurkenna mannréttindi, eins og tjáningarfrelsi, sem blaðamennska byggir á. 

Tjáningarfrelsið er iðulega notað til að grafa undan yfirvöldum. Nýlega var iðkanda tjáningarfrelsis í Bretlandi, Tommy Robinson, hent í fangelsi fyrir brot gegn valdsstjórninni - valda óspektum með tjáningu. Lítið fór fyrir herferð fjölmiðla að frelsa Robinson enda yfirlýstur hægrimaður.

Blaðamennska er ekki, og hefur aldrei verið, hlutlaust verkfæri. Mörkin á milli þess að upplýsa og andæfa eru óglögg, sömuleiðis á milli orðræðu sem leitar sannleikans og þeirrar er hefur í frammi lygar og blekkingar.

Þegar öllu er á botninn hvolft virkar tjáningarfrelsið, þar með talin blaðamennska, í samfélögum sem styðjast við sameiginleg grunngildi. Á byltingartíma og í stjórnleysi er tjáning vopn, oft hættulegri en byssukúla.

Ástæðan er þessi: orð löghelga yfirvald í einn stað en tortíma valdinu í annan stað. Sjálfsstæðisyfirlýsing Bandaríkjanna og mannréttindayfirlýsing frönsku byltingarinnar eru dæmi um mátt orðsins.

Gul vesti og frjálslynda elítan

Frjálslynda elítan ræður enn ferðinni í Evrópu þótt Trump velti henni af stalli í Bandaríkjunum fyrir tveim árum.

Áhugamál frjálslyndu elítunnar eru loftslagsvá, fjölmenning og ekki síst alþjóðavæðing.

Gulu vestin í Evrópu eru viðbrögð við sinnuleysi í París, Brussel og Berlín um hagsmuni breiðu millistéttarinnar.

Táragasi beitt gegn gulum vestum

Valkvæð Evrópusaga

Í hliðargötunni Via Tasso í Laternao-hverfinu í Róm er safn helgað frelsun ítölsku höfuðborgarinnar í seinna stríði undan Þjóðverjum. Safnið lætur lítið yfir sér, maður hringir bjöllu í andyri íbúðarhúss og vinaleg eldri kona í einkennisbúningi hleypir gestum inn og gerir ekki ráð fyrir öðru en gestirnir séu ítölskumælandi.

Safnið er bygging sem Þjóðverjar leigðu fyrir seinna stríð undir menningardeild þýska sendiráðsins en gerðu að fangelsi í stríðinu. Safnið er allt á ítölsku en hægt er að frá lánuð hljóðvarpstæki á öðrum tungumálum.

Eftir því sem næst verður komist er safnið einkaframtak Ítala sem tengdust andspyrnuhreyfingunni. Samkvæmt Wikipedia fær það stuðning frá opinberum aðilum. Þó er ofmælt að næsta neðanjarðarstöð beri nafn safnsins. Manzoni-stöðin er ekki með viðskeytið ,,Museo della Liberazione" nema að forminu til.

Almælt söguleg tíðindi eru að Ítalir stóð við hlið Þjóðverja framan af stríði. Þeir Mussolíni og Hitler voru vopnabræður. Þegar stríðsgæfan varð Þjóðverjum andhverf sneru Ítalir við blaðinu,  fórnuðu Mussolíni og vildu frið við bandamenn. Þjóðverjar létu Ítali ekki komast upp með neinn moðreyk og léku þá marga grátt, m.a. í Via Tasso.

Ekkert af forsögunni kemur fram í safninu. Þar eru engar skýringar á hugmyndafræðinni sem sameinaði þýsk og ítölsk stjórnvöld. Ítölsku andspyrnuhetjurnar sem áttu síðustu viðkomu í jarðlifinu á Via Tasso eru ekki settar í samhengi við atburði áður en kastaðist i kekki milli vopnabræðranna.

Valkvæða Evrópusagan sem birtist í litla safninu á Via Tesso segir heilmikla sögu um hve langt er í land að stórþjóðir meginlandsins horfist í augu við nýliðinn tíma. Þjóðir sem skauta létt yfir erfiða fortíð eru vísar að láta samtíð sína stjónast af ímynd. Til dæmis ímyndinni um samstöðu Evrópuþjóða. 

 

Svindlað í þágu ritstjórnarstefnu

Ritstjórar móta ritstjórnarstefnu sem blaðamenn starfa eftir. Ef blaðamaður svindlar, skáldar efni, er líklegra að hann komist upp með það ef svindlið er í þágu ritstjórnarstefnunnar.

Íslenskir fjölmiðlar svindla reglulega í þágu vinstristefnu ritstjórnar.

Sannleikanum er hagrætt, nú síðast í Klausturmálinu, til að koma höggi á pólitíska andstæðinga.

Engum ritstjóra dettur í hug að segja af sér þótt upp komist. Á RÚV eru menn t.a.m. með lífstíðarábúð sama á hverju gengur.

 

Ritstjórar Spiegel leystir frá störfum

Verkó logar í illdeilum

Byltingaröfl innan verkalýðshreyfingarinnar geta ekki beðið eftir því að komast í verkfallsátök í þeirri von að þau leysi úr læðingi óeirðir í samfélaginu.

Byltingarsinnar tala um sósíalisma og gul frönsk vesti og að ,,þjóðin sé að springa."

Allur þorri launþega er annarrar skoðunar. Skynsamlegir samningar, byggðir á verðmætasköpun í samfélaginu, er raunhæf leið sem byltingarfólkið vill ekki heyra á minnst.

 

Mikil óánægja með stöðu mála

EES er léleg evrópsk hreppapólitík

Bretar ætla ekki úr ESB inn í EES-samninginn þar sem Ísland og Noregur eru fyrir ásamt örríkinu með langa nafnið, Liechtenstein.

Ástæðan er sú að EES er hvorki né samningur. Hvorki full aðild að Evrópusambandinu né er samningurinn samboðinn fullvalda þjóð.

Verkefni Íslands er að losna undan EES-samningnum. Því fyrr, því betra.

Búa sig undir Brexit án samnings

Einkalífið er söluvara

Söfnun upplýsinga um hegðun fólks á netinu er arðbær. Í einkalífinu kemur fram hegðun sem hægt er að lesa í og meta hvort viðkomandi sé líklegur að kaupa bækur, snyrtivörur, bíla, flugfar og svo framvegis.

Netsporið upplýsir einnig um pólitískar hneigðir og hvaða samfélagsmálefni notandanum eru hugstæð.

Allt þetta má nota til að selja vörur, þjónustu og pólitík. Í staðinn fyrir glatað einkalíf fær einstaklingurinn ógrynni tilboða um lífsgæði. Er nokkur ástæða til að kvarta?

„Þú missir stjórn á öllu sem þú deilir“

Solla í stöðnun, Kata í nýsköpun

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir leiddi Samfylkinguna til ríkisstjórnarsamstarfs við Sjálfstæðisflokk árið 2007. Samstarfið átti að sýna að Samfylkingin væri stjórntæk, vafi lék á. Samið var um stöðnun. Sjálfstæðisflokkur stjórnaði í anda nýfrjálshyggju og Samfó dinglaði með án nokkurs pólitísks framlags.

Hrunið 2008 batt endi á tálsýnina að Samfylkingin væri stjórntæk. Flokkurinn fylltist mikilmennskubrjálæði og krafðist þess að móðurflokkur íslenskra stjórnmála, Sjálfstæðisflokkur, tæki að sér að gera landið að hjálendu ESB. Í framhaldi sprengdi Samfylkingin ríkisstjórnina.

Þegar Katrín Jakobsdóttir tók Vinstri græna í stjórn Sjálfstæðisflokks og Framsóknar fyrir rúmu ári stóð valið á milli stjórnar eða varanlegrar stjórnarkreppu. Katrín gerði kröfur, fékk t.a.m. forsætisráðuneytið, sem Ingibjörg Sólrún gat ekki látið sig dreyma um.

Katrín segist líta á samstarfið sem pólitísk nýsköpun. 

Það má velta fyrir sér, í ljósi sögunnar, hvers vegna aldrei kom til tals að kenna samstjórn krata og frjálshyggjumanna 2007 við framþróun. Sögulega gætu dómsorðin um stjórnarmyndunina 2007 orðið þau að þar mættust pólitískar stefnur, alþjóðlegur kratismi og kreddufrjálshyggja, sem báðar voru komnar vel fram yfir síðasta söludag. 

 

 

 

Heimsveldið hikandi og hnignun alþjóðavæðingar

Bandaríkin bera uppi alþjóðavæðinguna eftir seinna stríð. Hervald og efnahagsmáttur Bandaríkjanna skóp alþjóðastofnanir eins og Nató, Alþjóðabankann og Evrópusambandið. 

Fyrstu áratugina eftir stríð var alþjóðakerfið vestrænn valkostur við kommúnismann í austri. Eftir að Sovétríkin féll fyrir bráðum 30 árum átti eitt og sama sniðmátið að gilda fyrir alla heimsbyggðina.

Innrásin í Írak 2003 var prufukeyrsla á sniðmátinu. Innrásin mistókst. Þrátt fyrir efnahagslega og hernaðarlega yfirburði urðu Bandaríkin að játa sig sigruð.

Reynt var að fela mistökin með því að kalla alþjóðavæðinguna stríð gegn Ríki íslams. Þar eru endaskipti höfð á sannleikanum. Innrásin kom fyrst, Ríki íslams á eftir. Á meðan Hussein stjórnaði Írak og Assad öllu Sýrlandi var ekkert Ríki íslams.

Þeir fimm þúsund hermenn sem enn dvelja í Írak eru meira til sýnis en að þeir skipti einhverju máli.

Á meðan Bandaríkin voru valkostur við Sovétríkin voru þau trúverðugur oddviti vestrænna gilda andspænis kommúnisma, sem vel að merkja, er vestrænn. Andspænis trúarmenningu múslíma eru Bandaríkin ekki valkostur. Vestræn pólitísk menning er ekki sú útflutningsvara sem menn héldu hana vera. 

 

Bandaríkin ekki lengur „lögga“ heimsins