Smána yfirvaldið en krefjast fullrar þjónustu

Anarkistahópur vanvirðir og smánar lögmæt yfirvöld með táknrænum hætti á alþingi og við stjórnarráðið. Einn úr hópnum fer á framandi vígaslóðir og tekur upp vopn í þjóðastríði Kúrda og Tyrkja. Engar staðfestar fréttir eru af afdrifum unga mannsins, Hauks Hilmarssonar. 

Anarkistahópur Hauks heldur áfram að smána og vanvirða yfirvöld um leið og hópurinn krefst fullrar þjónustu sömu yfirvalda að hafa upp á Hauki og fá staðfestingu hvort hann sé lífs eða liðinn.

Réttur Hauks, rétt eins og allra lögráða Íslendinga, er að gera það úr lífi sínu sem hugurinn stendur til. Á Íslandi gilda lög og reglur sem þegnar landsins eru skyldir að fara eftir. Á ófriðarslóðum gilda aðrar reglur, stundum engar. Þar eru menn mönnum úlfar, drepa og eru drepnir.

Vonandi kemur á daginn að Haukur sé heill á húfi. Hafi hann fallið í stríðsátökum væri mannúð að gefa ættingjum og ástvinum Hauks upplýsingar um hvernig dauða hans bar að garði og afhenda jarðneskar leifar hans.

Mannúð er sjálfsögð á Íslandi. Víða um lönd er hún það ekki. Anarkistar mættu hafa það í huga næst þegar þeir efna til aðgerða gegn táknum lýðveldisins.

Handtekinn á þaki Stjórnarráðsins

Jón og hversdagsfullveldið

Ein 65 ár voru frá andláti Jóns Sigurðssonar (1811-1879) þegar ákveðið var að fæðingardagur hans skyldi verða þjóðhátíðardagur Íslands, frá og með lýðveldisstofnun 1944. Ástæða vegsemdar Jóns er að finna í grein sem hann skrifaði nær hundrað árum áður, Hugvekja til Íslendinga, og birtist í Nýjum félagsritum 1848.

Í Hugvekjunni lagði Jón grunninn að fullveldisbaráttunni. Í meginatriðum voru sjónarmið Jóns þríþætt. Í fyrsta lagi að Íslendingar væru sérstök þjóð, aðgreind með búsetu, tungumáli og sögu frá Norðmönnum og Dönum.

Í öðru lagi að Íslendingar hefðu hvorki fallist á að Ísland yrði hluti af þjóðríki Noregs með Gamla sáttmála 1262/1264 né þjóðríki Danmerkur með konungshyllingunni 1662. Í báðum yfirlýsingunum, sagði Jón, var aðeins um það að ræða að Íslendingar féllust konungdóm norska konungsins og síðar þess danska.

Þriðja meginröksemd Jóns var að Íslandi yrði aldrei stjórnað, svo vel færi, með því að æðsta yfirvaldið í málefnum þjóðarinnar væri í Kaupmannahöfn. Í Hugvekjunni tilfærir Jón nokkur dæmi um hve ónýtt fyrirkomulagið er og segir síðan

það mætti vera þegar fullsannað, að það er verður ómögulegt að stjórna Íslandi frá Kaupmannahöfn, á sama hátt og hingað til, nema svo sé, að skjóta eigi loku fyrir alla framför landsins framar enn nú er.

Jón talar hér fyrir hversdagsfullveldinu sem við dags daglega göngum að vísu; að ákvarðanir um íslensk málefni séu teknar á Íslandi.

Án hversdagsfullveldisins væri ekki búandi á Íslandi. Jón og kynslóðirnar sem komu á eftir áttuðu sig á þessum hversdagssannindum. Nema kannski fáeinir kratar.

Eiffel-turninn víggirtur gegn fjölmenningu

Eiffel-turninn í París stóð keikur af sér tvær heimsstyrjaldir en verður núna víggirtur vegna ágangs hryðjuverkahópa sem skáka í skjóli fjölmenningar.

Eiffe-turninn er tákn franskrar menningar og þess vegna skotmark.

Um 240 manns hafa fallið í Frakklandi fyrir hryðjuverkamönnum síðustu þrjú ár.

Hryðjuverkamennirnir voru frönskumælandi en hötuðust við Frakkland og allt sem frönsk og vestræn menning stendur fyrir. Fjölmenningin er eins og kommúnisminn; falleg orð fela morðhneigð.

Víggirtur Eiffel-turn

Samfylkingin, lýðveldið og hrunið

Samfylkingin hindraði uppgjörið við hrunið öðrum flokkum fremur. Bankahrunið 2008 kallaði á pólitískt uppgjör við efnahagsstefnu liðinna ára og sérstaklega einkavæðingu bankanna.

Samfylkingin kaus að gera upp við lýðveldið og hélt fram þeirri söguskoðun að stjórnarskráin væri orsök hrunsins og að fullveldi þjóðarinnar væri best geymt í Brussel.

Icesave-málið notaði Samfylkingin til að hræða þjóðina til fylgis við ESB-aðild. Herfræði Samfylkingar var að samþykkja að þjóðin bæri ábyrgð á skuldum einkabanka og knýja þannig fram siðferðilegt gjaldþrot ofan á efnahagslegt þrot.

En þjóðin stóð í ístaðinu, hafnaði Icesave-lögum ríkisstjórnar Jóhönnu Sig. í tvígang. Eftir það var ESB-umsóknin dauð og uppstokkun stjórnskipunar sömuleiðis.

Ónýta Ísland var óopinbert slagorð Samfylkingar eftir hrun. Herfræði Samfylkingar mistókst. Þjóðin hafði meiri trú á sjálfri sér en svo að láta pólitíska lukkuriddara segja sér fyrir verkum.

Merkel tapar Þýskalandi

Þýskaland var ekki tilbúið fyrir frjálslynda flóttamannastefnu Angelu Merkel  kanslara. Andstæðingum opingáttarstefnunnar fjölgar í takt við fréttir af vandræðum sem flóttamannastraumurinn veldur þýsku samfélagi.

Frávísun skilríkjalausra flóttamanna á landamærunum yrði rothögg á stefnu Merkel. 

Merkel hefur þegar tapað stuðningi almennings. Valið er Merkel stendur frammi fyrir er hvort hún fórnar ríkisstjórninni til að halda andlitinu eða viðurkennir nýjan pólitískan veruleika og fellst á strangari flóttamannastefnu. 

Deila um málefni hælisleitenda

Fjallkonan kynlífstákn karla

Fjallkonan var áður þjóðarmóðir. Forn, virðuleg og ljóðmælt. Fjallkona ársins 2018 verður í höfuðborginni kynlífstákn karla, dragdrottning.

Bæld kynhvöt karla þarf á frelsun að halda að mati vinstrimeirihlutans í höfuðborginni og fær uppreist æru á þjóðhátíðardaginn.

Vinstrimenn urðu eitthvað svekktir vegna kvennaframboðs í nýliðnum borgarstjórnarkosningum. En að gera borgarmóður að kynlífstákni er kannski óþarflega langt gengið í hefndarhug. 

Dragdrottningin Gógó Starr fjallkonan í ár

Metnaður, málefni og flokkar

Málefnalegur ágreiningur innan stjórnmálaflokka er viðurkenndur, það er hluti af lýðræðinu. Þess vegna reynir fólk yfirleitt að klæða persónulegan metnað í málefnalegan fatnað. Nakinn metnaður er ekkert sérstaklega geðþekkur.

Í Eyjum tókst uppreisnarliðinu í Sjálfstæðisflokknum ekkert sérstaklega vel upp að gera ágreining sinn málefnalegan.

Fyrir utanaðkomandi sýnist nakinn metaður stjórna ferðinni. Traustur meirihluti er fallinn og fórnarlömbum fjölgar fremur en hitt.

 

„Reynt að finna sök hjá öðrum“

Bretar hafna hjálendustöðu Íslands

Ísland er hjálenda Evrópusambandsins, ásamt Noregi og Liechtenstein, í gegnum EES-samninginn. Bretar hafna aðild að EES eftir úrsögn úr ESB, Brexit.

Ákvörðun Breta felur í sér dauðadóm yfir EES-samningnum. Um leið og Bretland er komið með samning við ESB, eða sleppir því alfarið, verður öllum morgunljóst að EES er valdaframsal sem stenst enga skoðun.

Í dag er EES-samningurinn í öndunarvél embættismanna í Reykjavík og Osló. Tímabært er að pólitísk yfirvöld kippi öndunarvélinni úr sambandi. EES-samningurinn á heima á sama stað og Gamli sáttmáli - á ruslahaugi sögunnar.

Breskir þingmenn hafna EES

Spáð verðbólgusamningum

Atvinnulífið gerir ráð fyrir verðbólgusamningum næsta vetur. Verkalýðshreyfingin er herská og krefst meiri launahækkana en innistæða er fyrir.

Í stað þess að gefa eftir ættu stjórnvöld og atvinnurekendur að þreyja þorrann og góuna í verkföllum fremur en að skrifa upp á verðbólgu.

Allir tapa á verðbólgusamningum.

Væntingar ekki minni í áratug

Evrópa, flóttamenn og nýlendustefna

Frakkar og Ítalir eru komnir í hár saman vegna flóttamanna. Austur-Evrópa neitar að taka við þeim. Aðalhöfundur flóttamannastefnunnar, Angela Merkel kanslari Þýskalands, er kominn í minnihluta á heimavígstöðvunum.

Kjósendur í Evrópu snúa unnvörpum bakinu við opingáttarstefnu gagnvart flóttamönnum frá Norður-Afríku og miðausturlöndum. En samt halda þeir áfram að koma í leit að betri lífskjörum.

Flóttamenn verða ekki stöðvaðir á Miðjarðarhafi, það er fullreynt. Ítalir hafa reynt að gera samninga við uppreisnarhópa í Líbíu um að takmarka strauminn og orðið nokkuð ágengt.

Fyrr heldur en seinna horfast Evrópuríki í augun við þann veruleika að án skipulagðra inngripa í samfélög í norðurhluta Afríku og í miðausturlöndum verður flóttamannastraumurinn ekki stöðvaður.

Innrás í anda 19. aldar nýlendustefnu, sbr. Íraks-tilraun Bandaríkjanna 2003, er útilokuð. Reynslan sýnir að síðnýlendustefna leysir ekki vandann heldur eykur hann. 

Fjölhliða samvinna á sviði stjórnmála, öryggishagsmuna og efnahagsmála milli Evrópuríkja og nágranna þeirra í suðri og suðaustri er eina raunhæfa lausnin.

En til að koma á slíkri samvinnu þarf að vera vísir að pólitískum stöðugleika i heimalöndum flóttafólksins. Og þar skortir nokkuð á. Tveir kostir eru í stöðunni. Að Evrópuríki bíði þolinmóð eftir því að Eyjólfur hressist. Það gæti tekið áratugi. Í öðru lagi að taka upp hernaðarsamvinnu við skástu ofbeldisseggina til að koma á friði með valdi.

Engin samstaða er í Evrópu um hvernig skuli taka á vandanum vegna flóttamanna. Skýrir kostir taka ekki á sig mynd fyrr en vandamálið verður yfirþyrmandi. Ekki er enn komið að þeim tímapunkti.   

Ítölsk stjórnvöld saka Frakka um hræsni