Gasa, fasteign án eiganda

Hamas hryðjuverkasamtökin stjórnuðu Gasa og sendu þaðan sveitir til fjöldamorða í Ísrael 7. október 2023. Eftir innrás Ísraela er stríðsástand á Gasa. Að stríði loknu eru tveir möguleikar. Í fyrsta lagi að Hamas fá á ný völdin í Gasa eða svæðið yrði hernumið af Ísrael líkt og fram að 2005.

Hvorugur kosturinn er góður. Hamas eru hryðjuverkasamtök og hernám Ísraela endurtekning á fyrri stefnu, sem ekki skilaði árangri.

Efnislega er tillaga Donald Trump að líta skuli á Gasa sem fasteign án lögmæts eignarhalds. Gerum Gasa að bandarísku landi og aukum verðmæti fasteignarinnar, er pælingin.

Þegar Ísrael yfirgaf Gasa, árið 2005, voru íbúarnir 1 milljón. Á 20 árum tvöfaldaðist íbúafjöldinn, sem sýnir að landið er gott til ábúðar. (Tvöföldun íbúafjölda gerir einnig grín að ásökunum um þjóðarmorð Ísraela.) Meirihluti íbúanna, um 1,6 milljónir, er skilgreindur sem flóttamenn. Þjóðfélagsstaða flóttamannsins gengur í arf meðal Palestínuaraba, þekkist hvergi á öðru byggðu bóli. Gasa, í augum þorra araba, er aðeins stökkpallur til að eyða Ísraelsríki.

Tillaga Trump gerir ráð fyrir að Gasa verði skilgreint hamfarasvæði og íbúum fundinn annar samastaður í sama menningarheimi, þ.e. meðal múslímskra nágrannaríkja. Ekki alveg eins og Grindvíkingar sem núna búa í Vogunum, en hugsunin er skyld.

Arabar hafa litið svo á að Gasa sé óskipt sameign múslíma. Arabar, í merkingunni þorri arabískra stjórnvalda, líta sömu augum á Ísrael og vilja afmá gyðingaríkið af landakortinu. Aröbum er þjóðríkið framandi hugmynd, trúarríkið er þeim nærtækari. Í bandalagi við vestræna vinstrimenn, sömu sannfæringar og austurríski liðþjálfinn með frímerkjaskeggið, tókst aröbum að nota þjóðríkishugmyndina í þágu múslímskrar trúarmenningar.

Ein vestræn regla, eldri og viðurkenndari en þjóðríkjareglan, er að ríki sem hefja stríð og tapa fyrirgera landi. Þjóðverjar töpuðu tveim stórstríðum á síðustu öld og töpuðu landi í bæði skiptin. Úkraína er um það bil að tapa stríði á skrifandi stundu og mun missa land til Rússlands í kjölfarið - ef ekki allt ríkið. Hamas tapaði stríðinu við Ísrael og rökrétt að gjalda það dýru verði.

Tillaga Trump, að gera Gasa að bandarískri fasteign, setur vitanlega allt á annan endann í múslímaheiminum. En arabar brjáluðust líka þegar Trump, á fyrri forsetavakt, viðurkenndi Jerúsalem sem höfuðborg Ísraels.

Bandaríkin hafa hernaðarlegt og efnahagslegt vald til að rýma Gasa og koma íbúum í nærliggjandi arabaríki. Enn er opin spurning hvort Trump beitir þessu valdi, útspilið er kannski samningatækni. Gangi fram stöðutaka Bandaríkjanna á Gasa verða umskipti fyrir botni Miðjarðarhafs. Helsta vörn Gasa-fasteignarinnar er sterkt Ísraelsríki. Þegar arabaheimurinn horfir fram á bandarískt Gasa er kannski að vænta meiri lipurðar í afstöðunni til tilvistar Ísraelsríkis.

 

Trump vill að Ísraelar afhendi Bandaríkjunum Gasa

Mætir útvarpsstjóri í viðtal hjá Stefáni Einari?

Páll skipstjóri Steingrímsson gerir grein fyrir sinni hlið í byrlunar- og símamálinu. Í viðtali við Stefán Einar í Spursmálum, sjá viðtengda frétt, fer hann yfir lífsreynsluna að vera byrlað í þágu blaðamanna, til að hægt væri að stela síma hans og afrita á RÚV.

Stefán Einar segir á Facebook eftir viðtalið:

Næsta vers er að ræða við útvarpsstjóra og aðra þá sem málinu tengjast. Auðvitað verður að fá úr því skorið hver aðkoma RÚV var að þessum hryllilega harmleik sem hefði næsta auðveldlega getað endað með því að Páll hefði týnt lífi. Það er í raun kraftaverk að hann hafi lifað eitrunina, sem hann varð fyrir í maí 2021, af.

Orð Stefáns Einars gefa væntingar um að Stefán Eiríksson útvarpsstjóri fái boð um að mæta í viðtal til að gera grein fyrir sinni hlið. Útvarpsstjóri ber sem yfirmaður RÚV ábyrgð á allri starfsemi ríkisfjölmiðilsins. Útvarpsstjóri hefur aldrei tjáð sig um þá vitneskju sem hann býr að um byrlunar- og símamálið.

Stefán skrifaði undir yfirlýsingu með Heiðari Erni Sigurfinnssyni fréttastjóra RÚV um að Þóra Arnórsdóttir ritstjóri Kveiks hafi í maí tekið við síma Páls skipstjóra. Yfirlýsingin var gefin út í febrúar 2022, þegar Þóra varð sakborningur í lögreglurannsókn. Þeir Stefán og Heiðar segja að Þóra hafi verið í fullu rétti að taka við síma skipstjórans með þessum rökum:

Einn þáttur í þessu sjálfstæði fjölmiðla er að þeir geti tekið við slíkum upplýsingum í trúnaði án þess að þurfa að gera grein fyrir hvaðan eða frá hverjum þær stafi, líkt og staðfest hefur verið í dómum Hæstaréttar og dómum Mannréttindadómstóls Evrópu. Þá er ljóst að hafi gögn að geyma efni, sem eiga erindi til almennings og varða mál, sem styr hefur staðið um í þjóðfélaginu, er fjölmiðlum rétt að fjalla um slíkt, jafnvel þótt um sé t.d. að ræða einkagögn sem fjölmiðlum eru fengin (feitletr. pv)

Í viðtalinu við Stefán Einar vekur skipstjórinn máls á þessari játningu útvarpsstjóra og fréttastjóra, að sími hans var afritaður á Efstaleiti og þar urðu til gögn. En RÚV frumbirti enga frétt úr síma skipstjórans. Afritun og úrvinnsla, þ.e. fréttaskrif, fóru fram á RÚV en Stundin og Kjarninn birtu samtímis fréttina morguninn 21. maí 2021. Ef upplýsingarnir úr síma skipstjórans áttu ,,erindi til almennings," eins og segir í yfirlýsingu útvarpsstjóra og fréttastjóra, hvers vegna birti RÚV ekki upplýsingarnar?

Svarið er augljóst. Byrlunar- og símamálið lýtur skipulagi sem búið var að ákveða áður en skipstjóranum var byrlað. Þóra Arnórsdóttir keypti í apríl 2021 Samsung-síma, samskonar og skipstjórans, sem var til reiðu er stolið símtæki skilaði sér á Efstaleiti 4. maí. Ekki mátti grunur vakna um að aðgerðamiðstöðin var á Efstaleiti. Gagna var aflað með lögbrotum og siðleysi af einum fjölmiðli, RÚV, en þar birtust engar fréttir. Aðgerðin var skipulögð á Efstaleiti en látið líta svo út að Stundin og Kjarninn hefðu með sjálfstæðum hætti aflað heimilda fyrir sömu fréttina - um meinta skæruliðadeild Samherja. Almenningur var blekktur til að halda að glæpsamleg aðför væri heiðarleg blaðamennska.

Í fyrirsögn þessa bloggs er spurt hvort Stefán útvarpsstjóri mæti í Spursmál hjá nafna sínum og svari fyrir aðild RÚV að byrlunar- og símamálinu. Líklega ekki. En Stefán útvarpsstjóri getur ekki skorast undan að mæta fyrir rannsóknanefnd alþingis.

 

„Ég er með tvö ör á bringunni“

Þórður Snær: byrlun Páls skipstjóra er fagleg blaðamennska

Páli skipstjóra Steingrímssyni var byrlað 3. maí 2021, síma hans var stolið og færður til afritunar á RÚV. Engin frétt með vísun í gögn skipstjórans birtist á RÚV. Samhljóða frétt birtist aftur samtímis í Stundinni og Kjarnanum tæpum þrem vikum eftir byrlun, þann 21. maí 2021. Blaðamenn vissu að lögbrot og siðleysi var undanfari fréttanna. Þess vegna mátti ekki fréttast hvernig staðið var að verki.

Fyrsta fréttin um að Páli skipstjóra hafði verið byrlað kom í Morgunblaðinu 25. maí 2021. Ljósmynd tekin af skipstjórnum í öndunarvél á Landsspítalanum fylgdi fréttinni. Daginn eftir fréttina um byrlun Páls og stuldi á símtæki hans var Þórður Snær Júlíusson ritstjóri Kjarnans mættur í Kastljós á RÚV og hélt því fram að starfsaðferðir RSK-miðla, RÚV, Stundarinnar og Kjarnans hafi verið ,,fagleg blaðamennska til varnar lýðræðinu."

Tilfallandi hóf að skrifa um byrlunar- og símamálið haustið 2021. Viðbrögð Þórðar Snæs voru að skrifa leiðara í Kjarnann með fyrirsögninni Glæpur í höfði Páls Vilhjálmssonar. Í leiðaranum fullyrti ritstjórinn að enginn glæpur hafi verið framinn, aðeins stunduð ,,fagleg blaðamennska til varnar lýðræðinu."

Nýstárleg túlkun Þórðar Snæs á faglegri blaðamennsku annars vegar og hins vegar lýðræðinu er sérstakt áhyggjuefni fyrir Samfylkinguna en Þórður Snær er framkvæmdastjóri þingflokksins, hvorki meira né minna. Meðhöfundur fréttar Þórðar Snæs í Kjarnanum þann 21. maí 2021 er Arnar Þór Ingólfsson blaðamaður. Hann er einnig kominn til starfa fyrir Samfylkinguna.

Hvorki Þórður Snær né Arnar Þór hafa nokkru sinni gert almenningi grein fyrir aðkomu sinni að byrlunar- og símamálinu. Þeir reyndu með málssókn að þagga niður í bloggara, kröfðu hann um milljónir króna í miskabætur. Tilgangurinn var að gera tilfallandi dýrkeypt að fletta ofan af afbrotum og siðleysi blaðamanna. Tilfallandi var dæmdur í héraðsdómi en sýknaður í landsrétti.

Viðtal Stefáns Einars við Pál skipstjóra, sem birt verður í dag, markar þau þáttaskil að stór fjölmiðill gefur alvarlegan gaum stærsta hneyksli íslenskrar fjölmiðlasögu.

Lögreglurannsókn á byrlunar- og símamálinu leiddi í ljós aðild blaðamanna, en ekki hvernig aðild einstakra blaðamanna var háttað. Blaðamenn þögðu, voru ,,ósamvinnuþýðir", eins og segir í skýrslu ríkissaksóknara. Þeir láta andlega veika konu, þáverandi eiginkonu skipstjórans sitja eina uppi með sökina.

Ekki er hátt risið á mönnum er nótt sem nýtan dag starfa í þágu lýðræðisins - nú í formlegu umboði Samfylkingarinnar.

Hver byrlaði Páli skipstjóra ólyfjan?

Ríkisstjórn valds og spillingar

Inga Sæland hótaði að siga lögreglunni á skólastjóra vegna skópars barnabarns. Sigurjón Þórðarson þingmaður og strandveiðisjómaður vill breyta sjávarútvegi í þágu einkahagsmuna. Flokkur fólksins fékk ríkisstuðning á fölskum forsendum. Inga stofnaði flokkinn við eldhúsborðið heima hjá sér og þar voru fasteignakaup fjölskyldunnar einnig ákveðin.

Inga og Sigurjón þingsveinn krefjast að fjölmiðlar sem flytja gagnrýnar fréttir fái ekki ríkisstyrk. Logi Einarsson ráðherra menningarmála í ríkisstjórn valds og spillingar lækkar ríkisgreiðslur til Morgunblaðsins, Vísis og Stöðvar 2. Ekki af pólitískri óvild heldur samkvæmt plani.

Planið er að sýna vald til að komast upp með spillingu.

 

 

Segir vinnubrögð Flokks fólksins óásættanleg

Kennarar óskýrir, án samúðar, lagasetning á dagskrá

Eitt stéttarfélag, KÍ, er með í hendi sér kjarasamninga kennara í leikskólum, grunnskólum og framhaldsskólum. Einokunarstaðan er notuð til skæruverkfalla og hótana um allsherjarverkfall.

Kröfur kennara eru óskýrar. Þeir segjast vilja fá sömu laun og sérfræðingar á almennum vinnumarkaði. En kennarar starfa ekki á almennum vinnumarkaði, þeir eru opinberir starfsmenn. Óbein afleiðing verkfallsaðgerðanna gæti orðið krafa um að brjóta upp skólakerfið, einkavæða til að koma skikki á hlutina. Ótækt er að eitt stéttafélag haldi nemendum og foreldrum á öllu landinu í gíslingu.

Um árabil hafa kjarasamningar kennara gengið út á tvennt. Í fyrsta lagi laun og í öðru lagi starfsskilyrði s.s. kennsluskyldu, viðveru og lengd skólaárs. Núverandi forysta vill aðeins ræða laun, ekki breytingar á starfsskilyrðum. Þó liggur í augum uppi að kennarar hafa í gegnum tíðina fengið hagfelldari starfsskilyrði gegn hóflegri launahækkun. Viðsemjendur kennara, ríki og sveitarfélög, vilja fá eitthvað í staðinn fyrir launahækkanir úr takti við launaþróun annarra stétta.

Tifallandi kenndi í framhaldsskóla í 16 ár. Þegar hann hóf störf árið 2008 fór hann úr stöðu millistjórnanda hjá ríkisstofnun og lækkaði í launum um 20%. Kjarasamningar um miðjan síðasta áratug jöfnuðu þá stöðu og gott betur. Þeir samningar voru á meðal kennara kallaðir læknasamningarnir. Starfsskilyrðin voru þannig að maður kenndi 100% en það var ekki nema 80% prósent vinna eða þar um bil. Þorri kennara vann aukavinnu á dagvinnutíma og hækkaði launin um 20-30 prósent. Starfskjör framhaldsskólakennara voru prýðileg og eru enn.

Sveitarfélögin reka leik- og grunnskóla og starfskjör þar önnur en í framhaldsskólum, sem ríkið ber ábyrgð á. Tilfallandi bloggaði fyrir hálfum mánuði um ólíkar forsendur skólastiga.

Tilfallandi les það í kjaradeiluna að kennarar njóta lítillar samúðar almennings. Skæruliðaverkföllin þóttu ósæmileg, minntu meira á hegðun pólitískra aðgerðasinna en opinberra starfsmanna.

Dragist verkföll á langinn koma fram kröfur um að ríkisstjórnin setji lög á kjaradeiluna. Ef að líkum lætur mun ríkisstjórnin fá pólitískan ávinning af lagasetningu. Kennarar ættu að drífa sig að semja áður en vígstaðan versnar enn. 

„Skömm að því“

Þórður Snær ræður skæruliða til Samfylkingar

Þórður Snær fyrrum ritstjóri Kjarnans/Heimildarinnar og misheppnað þingmannsefni, nú framkvæmdastjóri þingflokks Samfylkingar, réð náinn samherja í starf á alþingi í þágu Samfylkingar.

Samkvæmt vefsíðu alþingis er kominn til starfa fyrir þingflokk Samfylkingar Arnar Þór Ingólfsson blaðamaður af Kjarnanum/Heimildinni.

Arnar Þór er meðhöfundur Þórðar Snæs af alræmdustu frétt síðustu ára, upphafsfrétt byrlunar- og símamálsins, sem birtist samtímis í Kjarnanum og Stundinni 21. maí 2021.

Þegar tilfallandi tók til að að skrifa um aðför skæruliðablaðamanna að Páli skipstjóra Steingrímssyni hótuðu Þórður Snær og Arnar Þór bloggara málssókn. Eftir að tilfallandi neitaði að biðjast afsökunar á sönnum ummælum, að Þórður Snær og Arnar Þór áttu aðkomu að byrlunar- og símamálinu, stefndu þeir tilfallandi, kröfðust ógildingar ummæla og milljóna króna í bætur. Skæruliðablaðamennirnir höfðu betur í héraðsdómi en töpuðu í landsrétti. Atlaga þeirra að tjáningarfrelsinu mistókst.

Samfylkingin tekur báða skæruliðablaðamennina upp á sína arma. Þórður Snær er fyrst ráðinn og hann ræður Arnar Þór. Auðvitað engin spilling að ráða vin sinn af gjaldþrota fjölmiðli í þægilega innivinnu á ríkislaunum. Tveir sérfræðingar í undirróðri gefa til kynna hvert Samfylkingin stefnir í málefnastarfi. 

Tilfallandi skrifaði um niðurstöðu landsréttar þegar hann var sýknaður:

Þórður Snær og félagar [m.a. Arnar Þór] búa að vitneskju um aðdraganda og skipulag tilræðisins gegn Páli skipstjóra Steingrímssyni. Þeir neita samvinnu við lögreglu og standa almenningi ekki reikningsskil gjörða sinna.

Forysta Samfylkingar er vel meðvituð að bæði Þórður Snær og Arnar Þór voru sakborningar í alvarlegu refsimáli sem enn er óupplýst. Þórður Snær og Arnar Þór voru ósamvinnuþýðir í skýrslugjöf til lögreglu. Þeir gerðu almenningi ekki heldur grein fyrir aðkomu sinni og vitneskju um byrlunar- og símamálið.

Samfylkingin gefur réttarríkinu langt nef með ráðningu blaðamannaskæruliðanna. Páll skipstjóri nýtur enn ekki réttlætis eftir að hafa orðið fyrir byrlun og gagnastuldi í þágu siðlausra blaðamanna.

 

Þórður Snær mun ekki þiggja biðlaun

Vókið byrjaði 2014

Stórfjárfestirinn Marc Andreessen og sagnfræðingurinn Niall Ferguson tímasetja upphaf vóksins um og við 2014. Andreessen sá vókið skjóta rótum í Kísildal en þar græddist honum fé á hugbúnaði fyrir lýðnetið. Ferguson hefur horft upp á vókið eyðileggja háskóla. 

Í viðtali segir Andreessen að vókið náði flugi í samvinnu lýðnetsins og háskólamenningar. Fjölmiðlar fylgdu í humátt á eftir, pólitíkin gerði vókið húsum hæft á æðstu stöðum. Vísar Andreessen sérstaklega til seinna kjörtímabils Obama forseta 2013-2017.

Vókið er blanda félagslegs réttlætis og andfélagslegrar einstaklingshyggju. Blandan er mótsagnakennd eins og sést á helstu útgáfunni, DEI. Kjarni DEI er fjölbreytni, jöfnuður og inngilding. Mannlífinu er þannig háttað að fjölbreytni og jöfnuður fara ekki saman. Ójöfnuður er óhjákvæmilegur hluti af fjölbreytni. Sumir eru gáfaðri en aðrir, duglegri, heppnari, agaðri, fórnfúsari, skipulagðari og ósérhlífnari. Fjölbreytni skilar sér í ólíku lífshlaupi þar sem aðrir þættir koma við sögu, t.d. tækifæri og ógnanir í umhverfinu. 

Þriðji þátturinn i DEI, inngilding, á að jafna mótsagnir á milli þeirra tveggja fyrstu, fjölbreytni og jafnaðar, en gerir það eitt að auka á óreiðuna. Í nafni inngildingar getur fámennur hópur með sérvisku, transið, krafist að allur almenningur tileinki sér nýtt orðfæri, hán, stálp, válp og kválp, til að mæta ranghugmyndum fárra. Þá skal afnema hefðarréttindi, t.d. kvenna að kyngreindum salernum, með þeim rökum að sumir séu hvorki karlkyns né kvenkyns. Karlar fá aðgang að mæðradeildum sjúkrahúsa og kvennaíþróttum. Konur líða fyrir.

Inngilding ranghugmynda skapar öngþveiti. Transaldur felur í sér að sextugur maður getur mætt í leikskóla sagst upplifa sig sem þriggja ára. Í nafni inngildingar skal sá sextugi fá bleyjuskipti líkt og hann væri þriggja ára. Annars væri brotið á rétti hans til að skilgreina sjálfan sig. Ranghugmyndir einstakra trompa samskynjaðan veruleika. Andfélagsleg einstaklingshyggja í hnotskurn.

Niall Ferguson sagnfræðingur segir, líkt og Andreessen, að upphaf vóksins sé 2014. Ferguson hefur áður komið við sögu í tilfallandi bloggi, einmitt um DEI. Í viðtali um vókið í heild sinni segir Ferguson að háskólar séu á vegferð sjálfstortímingar. Tiltölulegar fáir elítuháskólar ruddu brautina. Aðrir háskólar fylgdu í kjölfarið. Afleiðingin var að akademískt frelsi verður aukaatriði, pólitískur rétttrúnaður aðalatriði.

Í orði kveðnu segjast háskólar fylgjandi tjáningarfrelsinu, en með þeim fyrirvara að frjáls orðræða megi ekki móðga. Tilfellið er að sumir móðgast við það eitt að  þeim sé andmælt. Í andrúmslofti rétttrúnaðar stunda menn sjálfsritskoðun, þora ekki að segja hug sinn af ótta við að móðga einhvern. Bein ritskoðun felst í að móðganir leiða til atvinnumissis. Ferguson segir aðferðafræðina keimlíka sovétinu sem úthýsti frjálsri hugsun í nafni æðstu gæða - sem, líkt og vókið, ríma ekki við veruleikann eins og hann blasir við.

Vókið er hugmyndafræði. Að hún sé ekki nema um tíu ára gömul, líkt og Andreessen og Ferguson halda fram, segir tvennt. Í fyrsta lagi að hugmyndafræði á tíma lýðnetsins fer eins og eldur í sinu, hratt og eyðandi, um vestræn samfélög nái hún fótfestu á miðlægum vettvangi, í tilfelli vók er um að ræða bandaríska háskóla. Í öðru lagi að fái hún ekki viðvarandi stuðning yfirvalda og samfélagsafla, sem eitthvað kveður að, hjaðnar hugmyndafræðin.

Vók er á undanhaldi. Trump fékk forsetakjör út á stefnuskrá að kveða hugmyndafræðina í kútinn. Helga Dögg Sverrisdóttir kennari setti fyrstu forsetatilskipanir Trump í samhengi í grein á Vísi. Grein Helgu Daggar er samantekt, skrifuð af yfirvegun. Óðara kom svar frá transkonunni Alexöndru Briem sem er allt annað en yfirveguð: Lygar og helvítis lygar.

Alexandra klappar sama steininn og þingmaðurinn María Rut Kristinsdóttir sem tilfallandi gerði nýverið að umtalsefni. Báðar segja tilvistarrétti transfólks ógnað af þeim sannindum að kynin séu aðeins tvö og að ekki sé hægt að fæðast í röngu kyni.

Mannhelgi tryggir tilvist allra manna, sama hvernig þeir hugsa og skilgreina sjálfa sig. Einföld sannindi, að kynin eru tvö og ekki sé hægt að fæðast í röngum líkama, geta ekki ógnað tilvist nokkurs manns. Nýburi er annað tveggja sveinbarn eða meybarn. Meðvitundin er óaðskiljanlegur hluti lifandi líkama. Kyn er sjálfgefið við fæðingu.

Helsta afurð meðvitundarinnar er hugsun. Ólíkt líkamanum er hugsun óefnisleg, huglæg. Þar af leiðir er hugsunin sem slík kynlaus. Önnur saga er að menn þykjast hafa tekið eftir að konur og karlar tileinka sér viðhorf, hugsun, sem að einhverju marki draga dám af kyni líkamans. Í þeim tilvikum er talað um kvenlæg og karllæg viðhorf. En það er ekki til uppskrift að því hvernig karlar eða konur eigi að hugsa. Góðu heilli búum við í samfélagi sem viðurkennir hugsanafrelsi; hver og einn má hugsa sitt. 

Í raun er Alexandra móðguð að sérviska hennar sé ekki tekin sem algildur sannleikur. Einu sinni móðguðust kristnir þegar meyfæðingunni var andmælt. Móðgun er ekkert svar í samræðum um hvað sé og hvað ekki, hvað er mögulegt og hvað ekki. Á hátindi vóksins var hægt að svipta menn atvinnu og æru fyrir að móðga einhvern. Vonandi er sá tími liðinn. 

 

 

 

 

 

 

 

Marta María afhjúpar mótsagnir Kristrúnarstjórnar

Snjall viðtengdur pistill Mörtu Maríu útskýrir á sína vísu kjörfylgi Ingu Sæland og Flokks fólksins. Inga lofaði kjósendum fæði, klæði og húsnæði. Marta nefnir dæmi um ungan kjósanda af TikTok-kynslóðinn sem tók Ingu á orðinu og gerðist fylgismaður. Stílfærsla Mörtu:

Með því að kjósa Flokk fólks­ins myndu þau renna blíðlega og áreynslu­laust út úr ung­linga­her­bergi sínu inn í glæs­i­í­búð með upp­hengdu kló­setti, síðum glugg­um, sjálf­virk­um bíl­skúrs­h­urðaropn­ara og gólf­hita. Þau gætu bara haldið áfram að hanga á TikT­ok, drukkið orku­drykki, troðið í vör­ina og látið for­eldra sína aura á sig dag­lega til að fjár­magna hið ljúfa líf. Inga Sæ­land myndi svo bara koma, sjá og sigra...

Inga Sæland er ekki fyrsti stjórnmálamaðurinn til að lofa upp í ermina á sér. Loforðagjarnir stjórnmálamenn eru rukkaðir um efndir. Hafi þeir ekki góða afsökun fyrir að skaffa ekki grefur um sig kergja með fylgismanna.

Með Ingu Sæland í ríkisstjórn eru Samfylking og Viðreisn. Báðir flokkarnir lofa ábyrgum ríkisfjármálum, aðhaldi í rekstri og leita til almennings eftir tillögum um ,,báknið burt." Inga á hinn bóginn ætlar að kæta kjósendur sína með stórfelldum framlögum ríkisins. 

Mótsögnin milli eyðslu og ráðdeildar verður ekki leyst nema Inga Sæland láti í minni pokann. Nú eða að hún sannfæri Kristrúnu og Þorgerði Katrínu að auka bæði skattheimtu og útgjöld. Samfylking og Viðreisn myndu ekki ríða feitum hesti frá þeim umskiptum.

Ríkisstjórnir geta lifað með mótsögnum, Sjálfstæðisflokkur og Vinstri grænir áttu í samfelldu samstarfi í tvö kjörtímabil. En það tók sinn toll. Sjálfstæðisflokkurinn missti forystuhlutverk sitt og Vinstri grænir hurfu af þingi.

Innbyggt í samsteypustjórnir er spenna samstarfsflokka, því meiri sem flokkarnir eru ólíkari. Samfylking og Viðreisn eru í grunninn krataflokkar. Flokkur fólksins er lýðflokkur, menningarlega til hægri en vinstrisinnaður í ríkisútgjöldum.

Pólitíska handavinnan við að halda saman ríkisstjórn gengur einkum út á að takmarka óánægju á tvennum vígstöðum. Í fyrsta lagi innan flokka og í öðru lagi meðal almennings. Aðsteðjandi vandi, til dæmis covid-19, þéttir raðirnar, sameiginlegur óvinur einnig og stór sameignleg verkefni hjálpa til. Kristrúnarstjórnin býr ekki að neinum þessara ytri þátta. 

Almennt ríkir velsæld á Íslandi og fólk ætlast til að hún haldi áfram. Lúxusvandi er oft hættulegastur lýðstjórninni.

 

 

 

Fæði, klæði og húsnæði Ingu Sæland

Sigríður Dögg kennir stjórnmálamönnum um kreppu fjölmiðla

Íslenskir blaðamenn glíma við ósjálfstæði og eru án trúverðugleika. Það er stjórnmálamönnum að kenna, fullyrðir Sigríður Dögg formaður Blaðamannafélags Íslands. Hún segir í Vísi að

sjálfstæði íslenskra fjölmiðla stafi ógn af viðhorfi stjórnmálamanna til fjölmiðla og ummælum þeirra.

Trúverðugleiki blaðamanna er í ruslflokki. Aftur eru það stjórnmálamenn sem valda. Sigríður Dögg segir að stjórnmálamenn beini

spjótum sínum að blaðamönnum og fjölmiðlum í því skyni að grafa undan trúverðugleika þeirra.

Hér leitar formaður Blaðamannafélagsins langt yfir skammt til að finna sökudólginn fyrir bágindum blaðamanna. Stjórnmálamenn eru ekki það hátt skrifaðir að þeir geti haft áhrif á sjálfstæði og trúverðugleika blaðamanna og fjölmiðla. Á hinn bóginn skynja stjórnmálamenn, líkt og aðrir sem fylgjast með fjölmiðlum, að blaðamennska og fjölmiðlum hér á landi er komin í ógöngur og verður æ ómarktækari.

Kreppu íslenskra blaðamanna má rekja til yfirhylmingar með glæpum og alger vangeta fjölmiðla að upplýsa almenning um aðkomu blaðamanna og fjölmiðla að alvarlegu refsimáli, byrlunar- og símamálinu.

Vorið 2021 tóku þrír fjölmiðlar sig saman um aðför að Páli skipstjóra Steingrímssyni. Í þágu blaðamanna var skipstjóranum byrlað, síma hans stolið og hann afritaður á RÚV. Á RÚV voru skrifaðar tvær efnislega samhljóða fréttir, um meinta skæruliðadeild Samherja, og þær birtar samtímis í Stundinni og Kjarnanum morguninn 21. maí 2021. Almenningur var blekktur, látinn halda að blaðamenn Stundarinnar og Kjarnans hefðu með sjálfstæðri ,,rannsóknablaðamennsku" komist yfir heimildir um starfsemi meintrar skæruliðadeildar Samherja. En það var öðru nær. Engin rannsókn fór fram, aðeins byrlun, stuldur og afritun. Fréttin afhjúpaði ekkert um Samherja en þess meira um siðlausa blaðamenn sem víla ekki fyrir sér lögbrot og misþyrmingu andlegra veika. 

Þóra Arnórsdóttir ritstjóri Kveiks á RÚV keypti fyrir byrlun símann sem var notaður til að afrita stolinn síma skipstjórans. En Þóra á RÚV birti enga frétt. Skipulagið gekk út á að aðgerðamiðstöðin var á Efstaleiti en birting á Stundinni og Kjarnanum. Undirmaður Þóru á Kveik, Aðalsteinn Kjartansson, fór yfir á Stundina þrem dögum fyrir byrlun til að taka við fréttinni úr Efstaleiti.

Sagan um samsæri blaðamanna vorið 2021 hefur hvergi verið sögð í fjölmiðlum. Tilfallandi bloggari hefur séð um að koma frásögninni á framfæri og fyrir vikið fengið á sig tvær málssóknir frá blaðamönnum Stundarinnar og Kjarnans.

Það gefur auga leið að þegar blaðamenn og fjölmiðlar leggjast á eitt að þegja í hel stærsta fjölmiðlahneyksli íslenskrar fjölmiðlasögu hverfur bæði trúverðugleiki og sjálfstæði. Blaðamenn svíkja almannahagsmuni til að standa vörð um siðlausa afbrotamenn í eigin röðum. Trúnaður blaðamanna er við vini og starfsfélaga, ekki almannahag. Hjarðhegðunin lýsir ekki sjálfstæði heldur þýlyndi.

Sigríður Dögg varð formaður Blaðamannafélags Íslands sama vorið og byrlunar- og símamálið hófst. Hún var þá fréttamaður RÚV. Tveim árum síðar kom á daginn að Sigríður Dögg stakk undan skatti og það ekki smápeningum. Hún neitaði að tjá sig um málavöxtu. Formaður blaðamanna var látinn fara frá RÚV en hélt stöðu sinni í blaðamannahjörðinni. Á Vísi gagnrýnir Sigríður Dögg að fólk í valdastöðum, stjórnmálamenn sérstaklega, komi sér undan að svara óþægilegum spurningum og segir að með

einstefnutilkynningum eru þeir að neita að gefa blaðamönnum og þar með almenningi kost á því að spyrja nauðsynlegra og mögulega óþægilegra spurninga. Með því geta stjórnmálamenn stýrt því hvaða upplýsingar fara leynt og hverjar ekki.

Sjálf neitar hún að upplýsa eigin skattsvik, skrifar færslu á Facebook og ætlar að láta gott heita, líkt og stjórnmálamenn reyna stundum til að losna undan óþægilegum málum.

Greinina á Vísi skrifar Sigríður Dögg til að vekja athygli á fundi í blaðamannafélaginu að ræða stöðu stéttarinnar og fjölmiðla. Frummælandi á fundinum er Kolbeinn Tumi Daðason, fréttastjóri Stöðvar 2, Vísis og Bylgjunnar. Kolbeinn Tumi fréttastýrir í þágu vinar síns, Aðalsteins Kjartanssonar, eins og tilfallandi rakti.

Fundurinn, sem verður á þriðjudag, er eingöngu opinn félagsmönnum Blaðamannafélags Íslands. Klíkubræður og systur ætla að þétta raðirnar, berja í brestina. Almenningi er ekki boðið.

Sakamálið sem blaðamenn og fjölmiðlar eiga aðild að er í biðstöðu hjá lögreglu og ákæruvaldi.  Blaðamenn hreyfa hvorki legg né liði til að upplýsa málið. Það er beinlínis hlægilegt að tala um sjálfstæði blaðamanna þegar þeir allir sem einn keppast við að halda lokinu á byrlunar- og símamálinu. Blaðamenn og fjölmiðlar eru rúnir trausti og trúverðugleika. Stjórnmálamenn og hagaðilar í samfélaginu ganga á lagið og segja spilltum blaðamönnum að éta það sem úti frýs. Blaðamenn eru hægt en örugglega að verða ómerkilegasta fagstétt landsins. Þeir geta sjálfum sér um kennt. 

„Þarf að minna valdamenn á í umboði hvers þeir starfa“

Tilveruréttur ósanninda

María Rut Kristinsdóttir þingmaður Viðreisnar skrifar skoðanapistil á DV/Eyjuna og segir:

Tjáningarfrelsið er okkur öllum mikilvægt. Ekki síst jaðarsettum hópum. En tilveruréttur fólks er ekki skoðun sem við eigum að rökræða.

Hópar hafa ekki tjáningarfrelsi, eins og María Rut vill vera láta, heldur einstaklingurinn.  Skoðanir sem slíkar hafa ekki sjálfstæðan rétt á tilvist; mannhelgi tryggir aftur tilverurétt hvers og eins. 

Greinina skrifar þingmaðurinn til að andmæla forsetatilskipun Trump að kynin séu aðeins tvö og það skuli koma fram í bandarískum vegabréfum. María Rut virðist halda að kynin séu fleiri en tvö - en tilgreinir ekki hve mörg þau eru að hennar viti. Öðrum þræði virðist tilgangur þingmannsins að hræða þá sem hafa þekkingu á einföldum lífsins sannindum að tjá hug sinn af ótta við ásakanir um mannvonsku.

Kyn er grunneinkenni á einstaklingi og fylgir honum frá vöggu til grafar. Trans, undir formerkjum hinsegin, heldur fram að kyn sé huglæg afstaða, skoðun, en ekki líffræðileg staðreynd. Sama hugmyndafræði heldur fram þeirri skoðun að sumir fæðist í röngum líkama. Báðar skoðanir eru rangar. Kyn er hlutlæg líffræðileg staðreynd og það er ómögulegt að fæðast í röngu kyni. Meðvitundin kemur í heiminn með líkamanum, er óaðskiljanlegur hluti hans.

Sumir fá löngun til að skipta um kyn, karl vill vera kona og öfugt, kona óskar sér að verða karl. Langanir fólks eru margar og misjafnar. Almennt gildir í samfélagi okkar að hver og einn má vera hvað sem er í huga sér og tjá þá sannfæringu, t.d. í klæðaburði, orðfæri eða framkomu, svo lengi sem sú tjáning gengur ekki á rétt annarra. Þeir sem segjast hinsegin eiga sama rétt, hvorki meiri né minni, og hinir sem ekki merkja sig sem hinsegin. 

Hvað er þá vandamálið?

Jú, talsmenn hinsegin, María Rut þeirra á meðal, krefjast að samfélagið geri ósannindi fárra að viðurkenndri staðreynd. Sérviskan, að kynin séu fleiri en tvö og að hægt sé að fæðast í röngum líkama, er ígildi trúarkenningar. Fólk má hafa sína sérvisku, og stofna um hana samtök. Skörin færist aftur verulega upp á bekkinn með kröfunni að sérviska fárra skuli meðtekin af almenningi sem heilagur sannleikur.

Skoðanir eiga engin mannréttindi. Stundum eru skoðanir smekksatriði, í öðrum tilfellum eru þær réttar eða rangar, skynsamlegar eða óskynsamlegar og svo framvegis. Tjáningarfrelsið er á hinn bóginn mannréttindi án fyrirvara. Sérvitringarnir hafa á seinni tíð gert atlögu að málfrelsinu og krafist verndar yfirvalda fyrir gagnrýni. Skoðanir sem þurfa atbeina lögreglu og ákæruvalds eru ekki upp á marga fiska. Takmörkun á tjáningu í þágu skoðana, sem geta ekki staðið á eigin fótum, er hættuleg vegferð sem gæti endað illa, einkum og sérstaklega fyrir þá sem hafa í frammi minnihlutasjónarmið. Einstaklingurinn er, þegar allt kemur til alls, minnsti minnihlutinn.

María Rut ætti sem þingmaður að finna málamiðlun er sættir sérviskuna og almannahagsmuni að taka sannindi fram yfir ósannindi. Í siðuðu samfélagi eiga sérvitringarnir sinn tilverurétt eins og allir aðrir. Tjáningarfrelsið er aftur ekki umsemjanlegt. Það er í þágu almannahags enda verða sannindi oft ekki aðgreind frá ósannindum nema í frjálsri umræðu. Án frelsis til að tjá hug sinn hverfur allur annar réttur - og fyrst tapast réttur sérvitringa.