Réttindi, hópar og bágindi

Dökkhærðir eru án réttinda. Þeir sem eru 175 sm á hæð búa ekki við réttindi. Frímerkjasafnarar eru réttindalausir. Fólk með hægðatregðu nýtur ekki réttinda. Karlar með risvanda eru fullkomlega réttindalausir.

Þegar grannt er skoðað er ógrynni minnihlutahópa í samfélaginu án réttinda.

En allir njóta mannréttinda til að skilgreina sig á hvað veg sem vera skal og stofna til félagsskapar um hvaðeina.

Krafan um að tilteknir hópar eigi að njóta réttinda slær tvennu saman sem í grunninn er ólíkt. Í fyrsta lagi mannréttindum sem fá viðurkenningu í framhaldi af tveim byltingum á 18. öld, þeirri amerísku og frönsku. Í öðru lagi velferðarþjónustu við þá sem eiga bágt en það er 19. og 20. aldar þróun.

Með því að slá þessu tvennu saman, mannréttindum og velferðarþjónustu, verður til hvati að fólk stofni hópa og auglýsi bágindi sín til að fá opinbera framfærslu og/eða atbeina ríkisvaldsins að ná fram breytingum á samfélaginu í þágu hópsins.

Þeir sem eiga raunverulega bágt líða fyrir þegar fullfrískir lýsa sig jaðarhóp og heimta velferðarþjónustu. 

Bandaríkin og Nató - Kína og Rússland

Tveggja heima alþjóðapólitík er á teikniborðinu, áþekk þeirri sem gekk undir nafninu kalda stríðið. Þó er önnur undiralda í samtímanum en fyrir hálfri öld. Vestrið er í heldur verri málum en við fall Sovétríkjanna.

Sigurvegarar kalda stríðsins, Bandaríkin og Vestur-Evrópa, höfðu til þess að gera frítt spil frá falli Berlínarmúrsins 1989 til að móta heiminn eftir eigin höfði.

Kannski fremur af tilviljun en ásetningi urðu miðausturlönd og Afganistan helsti vettvangur vestrænnar samfélagsverkfræði. Árás múslímskra hryðjuverkamanna á tvíburaturnana í New York 11. september 2001 knúðu vestrið til aðgerða í heimshluta sem fyrrum var mikilvæg olíuauðlind en er það síður í dag. Múslímsk trúarmenning reyndist seigari og stöðugri en vestræn veraldarhyggja. Ef frá er talinn stuttur kafli í tvítugri stríðssögu, arabíska vorið um miðjan síðasta áratug, var viðleitni vesturlanda samfelld hrakfallasaga í Írak, Líbýu og Sýrlandi. Afganistan féll í hendur íslamskra harðlínumanna í fyrra.

Á meðan vestrið hjakkaði í sama farinu í löndum spámannsins stundaði Kína víðskiptaútþenslu víða um heim, ekki síst í Afríku, sem er til muna mikilvægari til framtíðar en miðausturlönd og Afganistan samanlögð. Rússar tók einnig upp vinskap þar syðra. Hvorki Kína né Rússland eiga erfiða fortíð í Afríku sem nýlenduveldi.

Leikar standa þannig núna í tveggja heima alþjóðapólitíkinni að yngra liðið, Rússland og Kína, treystir stöðu sína í nærsveitum, Úkraínu og Taívan. Heimshlutar sem ekki eiga beina aðild, t.d. Suður-Ameríka og Afríka, bíða átekta í hlutlausum gír en vonast til að Rússland/Kína hafi betur. Jafnvel gamlir fjendur Kína, Indland, sýna vinsamlegt hlutleysi.

Þótt Bandaríkin séu enn eina heimsveldið, mælt í herstyrk og efnahagsmætti, eru blikur á lofti. Samfelldur vandaræðagangur í 20 ár í miðausturlöndum tekur sinn toll. Innanríkismál eru í upplausn, sbr. sigur Trump 2016 og fárið sem af hlaust. Stefnuleysi Biden, sitjandi forseta, er marktækt. Hann er beinlínis rifinn á hol af álitsgjöfum sem að jafnaði eru hlynntir Bandaríkjunum, sjá hér og hér.

Fái Rússland framgang í Úkraínu og Kína í Taívan gætu orðið hamingjuskipti í tveggja heima slagnum. Vesturlönd fjárfestu óheyrilegt pólitískt kapítal í Úkraínu. Fari það allt til spillis verður álitshnekkirinn mikill og langvarandi. Miðað við núverandi stöðu getur vestrið aðeins vænst eftir rússnesku jafntefli. Ekki eru líkur að Kínverjar leggi að sinni í hernaðarátök um Taívan. Efnahagsþvinganir og pólitískir löðrungar eru líklegri verkfæri.

Meginástæðan fyrir fyrirsjáanlegu undanhaldi vesturveldanna er þó hvorki hernaðarleg né efnahagsleg. Pólitík og menning verða þyngri á vogarskálunum. Þar standa vesturlönd verr að vígi en þau gerðu á tíma kalda stríðsins.

Fyrir hálfri öld var viðurkennt að efnahagslegar framfarir héldust í hendur við framgang vestræns lýðræðis. Rússland en þó einkum Kína hafa sýnt fram á að árangur í efnahagslífi er ekki nátengdur vestrænu frjálslyndi.

Hvorki Kína né Rússland boða öðrum þjóðum nýskipan í samfélagsmálum. Þótt Kína sé í orði kveðnu kommúnistaríki er það kínverska útgáfan sem blífur og hún er ekki hugsuð til útflutnings líkt og sú sovéska á dögum kalda stríðsins. Kína og Rússland eru tiltölulega hlutlaus um stjórnskipun ríkja sem liggja utan nærsveita þeirra. 

Vesturlönd, á hinn bóginn, eru upptekin af útflutningi á frjálslyndu vestrænu lýðræði og telja sig hafa siðferðilegan rétt að setja leikreglur um samfélagsmálefni framandi þjóða. Það selur ekki vel í Afríku og Asíu og jafnvel ekki í Suður-Ameríku, sem þó er að mestu mælt á vestrænar tungur, spænsku og portúgölsku.

Tvær ástæður eru fyrir tregðu heimsbyggðarinnar að gerast vestræn og frjálslynd. Í fyrsta lagi er heimurinn meira og minna íhaldssamari en svo að vestræn menning sé eftirsóknarverð. Seinni ástæðan er að á vesturlöndum geisar menningarstríð sem ekki er góð auglýsing. Hvers vegna ætti alþjóðasamfélagið að taka sér menningu til fyrirmyndar sem er sjálfri sér sundurþykk?

Pútín Rússlandsforseti boðar margpóla heim og hefur gert allt frá frægri ræðu á öryggismálaráðstefnunni í Munchen árið 2007. Sá boðskapur hljómar betur í eyru heimsbyggðarinnar en vestrænt frjálslyndi undir forræði Bandaríkjanna og Nató.

Kína slítur samstarfi við Bandaríkin

Slit Evrópufriðar, Stoltenberg og Pútín

Pútín forseti réðst á saklausa þjóð til að ná pólitískum markmiðum. Hann skorar á hólm heiminn sem við trúum á, að öll ríki, stór og smá, eigi rétt á að velja sér félagsskap og bandalög, sagði Jens Stoltenberg aðalritari Nató á fundi í Útey í Noregi í gær.

Stoltenberg túlkar hér afstöðu helstu valdablokka vesturlanda til Úkraínustríðsins.

Talsmaður Pútín forseta, Dmitry Peskov, brást við ræðu norska aðalritarans  og sagði að vesturlönd hefðu í reynd slitið friðnum 2014 með stjórnarbyltingu í Kænugarði, höfuðborg Úkraínu. Í Kænugarði situr leppstjórn vesturlanda. Þetta er rússneska línan.

Mælikvarði á málstað er hversu mikið þarf að ýkja, fella burt og sópa undir teppið til að frásögnin um réttmæti málstaðarins haldi vatni.

Stoltenberg flutti ræðuna á norsku og notar orðið ,,fellesskap", félagsskap, um Nató. Það er fallegt orð um vopnavald.

Eftir lok kalda stríðsins hefur nær öllum ríkjum og skjólstæðingum fyrrum Sovétríkja verið boðin aðild að Nató. Nema Rússum. Ef félagsskapurinn væri leikskóli yrði þetta talið skýrt dæmi um grimmt einelti.

Hernaðarbandalag er samkvæmt skilgreiningu félagsskapur um hernaðarmátt. Hernaður er stjórnmál með valdi, eins og Stoltenberg viðurkennir, og endurómar 200 ára gamla kenningu Clausewitz. Hverjir í Evrópu sættu pólitískum hótunum um að verða fyrir hernaðarmætti Nató? Eingöngu Rússar.

Með Úkraínu sem Nató-ríki yrðu Rússum allar bjargir bannaðar brytist út stríð milli Nató og Rússlands. Yfirþyrmandi hernaðarmáttur Nató á vesturlandamærum Rússlands gerði ómögulegt að verjast innrás. Rússar eru læsir á sögu og vita að Napoleón ráðst á þá snemma á 19. öld og Hitler skömmu fyrir miðja 20. öld. Varnir í vestri eru Rússum mikilvægar.

Í stuttu máli: Úkraínustríðið var undirbúið í Washington og Brussel en hrint í framkvæmd af Pútín Kremlarbónda.

Pútín virðist með hernaðarpólitíska áætlun, að hirða nægt land af Úkraínu til að ríkið sem stendur eftir ógni ekki öryggishagsmunum Rússlands.

Stoltenberg útskýrir áætlun Nató með þeim orðum að Pútín megi ekki vinna stríðið en samt ætla Nató-ríkin ekki að leggja til hermenn. Þá sé mikilvægt að stríðið breiðist ekki út til annarra landa. Það liggur í orðum Norðmannsins að vesturveldin ætlist til að Úkraínumenn verði fallbyssufóður.

Útey, þar sem Stoltenberg flutti ræðu sína, er vettvangur hryllilegs glæps Anders Behring Breivik sem myrti þar 69 manns með köldu blóði fyrir ellefu árum. Stoltenberg hefði mátt flytja mannúðlegri boðskap en þann að úkraínsk ungmenni eigi að deyja fyrir vöxt og viðgang Nató. 

Verðbólga ekki lengur í boði, ekki heldur evra

Fyrir daga þjóðarsáttar 1990 var viðvarandi ábyrgðarleysi við gerð kjarasamninga. Samið var um óraunhæfar krónutöluhækkanir sem gengislækkun og verðbólga átu upp á mánuðum ef ekki vikum.

Í velmeguninni frá 1990 og fram að hruni voru ekki lausatök á landsmálum og vinnumarkaðurinn hagaði sér skikkanlega. Óreiðuflokkar vinstrimanna sáu þann kost vænstan að sameinast í eina fylkingu á tíuunda áratugnum til að freista þess að vera stjórntækir. (Gekk ekki eftir, en vinstriflokkunum fækkaði niður í tvo, Samfylkingu og Vg).

Fyrsta kastið eftir hrun réð skynsemi ferðinni á vinnumarkaði. Í fjármálapólitík var það helst að frétta að vinstriflokkarnir, sem fjölguðu sér á ný, tóku að krefjast evru í stað krónu. Í undirmeðvitundinni vita vinstrimenn að þeir kunna ekki ríkisfjármál. Hugmyndin með evru er að ríkisfjármálin fara að stórum hluta úr landi, til Brussel. 

Evruást vinstrimanna opinberar hráa valdhyggju þeirra. Krónan er jafnaðartæki, hagur allra batnar þegar hún hækkar og við gengislækkun, eins og nauðsyn krafði við hrun, er byrðinni dreift. Vinstrimönnum er hjartanlega sama um jöfnuð, þeir vilja völd og engar refjar.

Við úthýstum verðbólgu með þjóðarsáttinni fyrir rúmum 30 árum. Draumur vinstrimanna um völd í krónulausu landi var kveðinn í kútinn er ESB-umsóknin var dregin tilbaka.

En óreiðufólkið lætur sér ekki segjast og hótar afarkostum í komandi kjarasamningum. Verðbólga er næst minnst hér á landi í Evrópu. Við eigum að halda hlutunum þannig. Seðlabankastjóri tilkynnir með fyrirvara að hvað gæslumann krónunnar varðar leyfast ekki lausatök.

Ríkisstjórnin ætti í kjölfarið að slá á fyrirséð yfirboð óreiðuaflanna. Verðbólgusamningar verði ekki í boði. 

Seðlabankastjóri varar vinnumarkað við

Ísland biðji Namibíu afsökunar á RÚV

Namibísk yfirvöld tóku ásakanir um mútur og spillingu Samherja trúanlegar vegna þess að ríkisfjölmiðill Íslands, RÚV, var ábekingur. Namibíumenn líta á Ísland sem norrænt ríki þar sem ríkisfjölmiðill starfi faglega og segi satt og rétt frá.

Namibíumenn gátu ekki vitað að RÚV hýsir afbrotamenn sem leggja á ráðin um að byrla mönnum eitur til að stela af þeim gögnum. Siðareglur eru upp á punt, lög og reglur sömuleiðis.  

Kannski var það einmitt tilgangur heimsóknar namibískrar sendinefndar í sumar að kynnast þessu skrítna landi þar sem Glæpaleiti er ríkisstofnun? Svo mikið er víst að saksóknari þar syðra er í vandræðum með stjörnuvitnið sem RÚV leiddi fram og gerði að siðapostula.

Eina heimild RÚV um meintar mútur og spillingu Samherja í Namibíu er Jóhannes Stefánsson. Íslenskur samstarfsmaður Jóhannesar lýsir einu heimild RÚV svona:

Jóhannes missti stjórn á lífi sínu sökum ofneyslu áfengis og kókaíns. Þá er Jóhannes sagður hafa nýtt sér þjónustu fjölda vændiskvenna.

Namibískur samstarfsmaður Jóhannesar hefur þessa sögu að segja:

Jóhannes hafi svo lýst fjár­hagskröggum sem hann væri í vegna áfeng­is- og fíkni­efna­neyslu og að hann væri að leita leiða til að bæta mann­orð sitt.

Ennfremur:

Hatuikulipi sagði að vegna „stöðugrar fíkni­efna­notk­un­ar“ Jóhann­esar hafi hann skaðað alvar­lega samn­inga sem gerðir voru milli Sam­herja og kvóta­rétt­hafa í Namib­íu. Hann hafi líka ítrekað þurft að borga trygg­ingu til að losa hann úr fang­elsi.

Það má öllum vera ljóst, sem eitthvað hafa á milli eyrnanna, að Jóhannes Stefánsson er ótrúverðug heimild. Það er ekki hægt að byggja á einu eða neinu sem maðurinn segir.

En RÚV lét öll fagleg sjónarmið lönd og leið, rétt eins og stofnunin brýtur lög og siðareglur eftir hentisemi, og gerði Jóhannes að boðbera sannleikans.

Íslensk stjórnvöld skulda namibískum yfirvöldum afsökunarbeiðni vegna framferðis ríkisfjölmiðilsins.

 

Fær Páll skipstjóri réttlæti?

Byrlað var fyrir Pál skipstjóra Steingrímssyni fyrir hálfu öðru ári. Á meðan hann lá á gjörgæslu var síma hans stolið. Hvorttveggja var gert að undirlagi RSK-miðla, þ.e. RÚV, Stundarinnar og Kjarnans.

Páll hafði unnið það sér til vanhelgi að bera í bætifláka fyrir atvinnuveitanda sinn, Samherja. RSK-miðlar voru í bandalagi um að níða skóinn af Samherja, hér heima og erlendis. Páll spurði um rök og heimildir.

Eftir lögreglurannsókn á byrlun og gagnastuldi fengu a.m.k. fjórir blaðamenn RSK-miðla stöðu sakbornings: Þóra Arnórsdóttir á RÚV, Þórður Snær Júlíusson, og Arnar Þór Ingólfsson, báðir á Kjarnanum og Aðalsteinn Kjartansson sem flutti sig um set af RÚV á Stundina föstudaginn 30. apríl 2021, fjórum dögum fyrir byrlun Páls og þjófnaði á síma hans.

Aðalsteinn vann úr símagögnum Páls á Stundinni og það sama gerðu Þórður Snær og Arnar Þór á Kjarnanum. Miðlarnir birtu samtímis fréttaskýringar 21. maí. Þóra og RÚV birtu ekkert fyrr en nokkrum dögum síðar og þá með Stundina og Kjarnann sem heimildir. En vitað er að Þóra hafði gögnin úr síma Páls.

Í vor fengu sakborningar boðun að mæta til lögreglu í yfirheyrslu. Þeir hafa ekki enn mætt og bera fyrir sig meintan rétt blaðamanna að fremja glæpi til að afla frétta.

Fyrir viku spurði DV, og vísaði í færslu Páls skipstjóra á samfélagsmiðli, hvort það væri svo að blaðamenn væru hafnir yfir lög og rétt? 

Spurningin er réttmæt og varðar undirstöður réttarríkisins. 

Úkraína smitar: Taívan og Kósovó

Samskipti Bandaríkjanna og Kína eru herskárri en þau hafa lengi verið. Bandaríkin styðja Taívan undan ströndum Kína sem Kínverjar segja óaðskiljanlegan hluta kínverska ríkisins. Á landamærum Kósovó og Serbíu rísa úfar. Vesturlönd styðja Kósovó en Rússar Serba.

Stríðið í Úkraínu kyndir undir milliríkjadeilum. Staðbundnar deilur stórvelda kveikja elda fjarri vettvangi.

Bandalag Kína og Rússlands styrkist í Úkraínudeilunni. Það var fyrirséð. Kínverjar sjá það samhengi að rétt eins og vesturlönd nota Úkraínu til að velgja Rússum undir uggum er Taívan  útsendari vestursins andspænis meginlandi Kína. Að sama skapi óttast vesturlönd að nái Rússar markmiðum sínum í Úkraínu hugsi Kínverjar sér til hreyfings gagnvart Taívan. Serbar telja sig eiga inni réttlæti fyrir serbneska þjóðarbrotið í Kósovó. Serbar eru merkilega naskir á aðild að stóratburðum. Draumurinn um Stór-Serbíu kom við sögu í tilræðinu að Frans Ferdínand, sjá síðar.

Stríðsátökin í Úkraínu, sem hófust 24. febrúar, virðast hafa losað um hömlur í samskiptum stórvelda. Hömlur kalda stríðsins héldu í Júgóslavíustríðunum á tíunda áratug síðustu aldar, einnig í Írak og Afganistan um aldamótin og jafnvel í Sýrlandsstríðinu á síðasta áratug. Núna er eins og komið sé að vatnaskilum. 

Meginmunurinn á stöðu stórveldanna núna og t.d. fyrir 20 árum er að Rússland er töluvert sterkara. Eftir fall Sovétríkjanna 1991 og þangað til í kringum 2010 var Rússland veikt. 

Rússland var aldrei svo veikt að vestrið gæti þrammað á skítugum skónum inn í Kreml. En með stórfelldri hernaðaruppbyggingu Nató á vesturlandamærum Rússland var Pútín, Kremlarbónda frá aldamótum, sagt að haga sér skikkanlega annars hlyti hann verra af.

Vesturlönd gerðu þau reginmistök að þvinga Rússa í fang Kínverja. Sögulega er togstreita á milli Moskvu og Peking. Bræðralag kommúnista í kalda stríðinu var ekki meira en svo að Sovétríkin og Kína háðu landamærastríð í nokkra mánuði 1969. Vesturlönd, sem sigurvegarar kalda stríðsins, höfðu alla burði í 15-20 ár að ná þannig sambandi við Rússland að ófriður hlytist ekki af. En til þess þurftu kerfin sem urðu til í kalda stríðinu, Nató og ESB sérstaklega, að aðlaga sig breyttum aðstæðum.

Eðli sigrandi hugmyndafræði er að kunna sér ekki hóf. Eftir kalda stríðið verður það ráðandi stefna Bandaríkjanna og Evrópusambandsins að móta heiminn í sinni mynd. Misheppnuð hernaðarævintýri í Írak og Afganistan upp úr aldamótum voru ekki nógu sársaukafull til að kenna Washington og Brussel lexíu.

Úkraínustríðið verður líklega ekki lexía heldur fall. Hvort heimsfriðurinn slitni í leiðinni ræðst kannski í Taívan eða Kósovó. Enginn trúði sumarið 1914 að morðið á Frans Ferdínand ríkiserfingja Austurríkis-Ungverjalands í smábænum Sarajevo hleypti af stokkunum stríði sem seinna var kallað fyrri heimsstyrjöld.

Alþjóðakerfið 1914 var að stofni til 100 ára, ættað af Vínarfundinum við lok Napoleónsstyrjaldanna. Alþjóðakerfið 2022 er 75 ára, tekur á sig mynd eftir seinna stríð. Á milli þessara kerfa eru tvenn heimsstríð og langvinn alþjóðleg efnahagskreppa. Til að gera líkindin enn óhugnanlegri fylgdi fyrra stríði COVID 19 þess tíma, kölluð spænska veikin.

Alþjóðakerfi er annað orð yfir fyrirkomulag í samskiptum ríkja. Stórveldi, eðli málsins samkvæmt, gefa tóninn og önnur ríki fylgja í humátt á eftir. Annað tveggja aðlagar núverandi kerfi sig að breyttum valdahlutföllum stórvelda eða það ferst með hávaða og hörmungum.

 

Spennan magnast á landamærum Serbíu og Kósovó

Selenskí játar ósigur í Donbass - friður í augsýn?

Úkraínustríðið snerist í upphafi fyrst og fremst um austurhluta landsins, héruðin Donetsk og Luhansk, sem sameiginlega kallast Donbass. Rússar eru þegar komnir með stærstan hluta svæðisins undir sína stjórn, auk héraða í Suður-Úkraínu.

Eftir stríðsátök á sjötta mánuð fyrirskipar Selenskí forseti brottflutning almennra borgara af því litla landssvæði sem stjórnin í Kænugarði ræður enn í Donetsk-héraði. Orðræðan hingað til hefur verið að Úkraínuher muni innan skamms endurheimta tapað landssvæði.

Játning á ósigri, þó óbein sé, gæti verið til marks um stefnubreytingu í Kænugarði. Í lok júní boðaði Selenskí að stríðinu yrði að ljúka fyrir árslok. Um sama leyti var tilkynntur undirbúningur Úkraínuhers fyrir stórsókn í héraðinu Kherson í Suður-Úkraínu. Ekki bólar enn á þeirri sókn. Sérfræðingar hlynntir Úkraínu telja mánuð eða mánuði í að suðursóknin hefjist. Kannski að Selenskí, og bandamenn hans í vestri, telji nú að átökum verði að linna fyrr.

Vestræn aðstoð er ekki nóg til að Úkraínuher haldi víglínunni í austri. Þótt Rússar sæki ekki fram með hraði gera þeir það hægt og örugglega.

Ef austurhéruðin falla Rússum í hendur eiga þeir þrjá kosti. Í fyrsta lagi að treysta stöðu sína þar, t.d. með töku borgarinnar Karkhíf í norðri. Í öðru lagi vestursókn með hótun að leggja alla Úkraínu undir sig. Í þriðja lagi að sækja að hafnarborginni Ódessu, sem liggur í suðri, vestur af Kherson.

Stöðumat stjórnarinnar í Kænugarði hlýtur að taka mið af vígvellinum. Þegar ekki er kostur á sigri er skásti ósigurinn besti kosturinn. Um áramót er ekki víst að neitt verði eftir af Úkraínu haldi fram sem horfir.

Fyrirskipar brottfluttning íbúa Donetsk-héraðs

Trans-stofnun lokað í Bretlandi

Eina stofnunin í Bretlandi sem kynbreytti ungmennum, Tavistock transgender clinic, var lokað með þeim rökum að stofnunin væri ,,ekki örugg fyrir börn."

18 ár eru síðan að vakin var athygli á að ungmenni voru sett í kynbreytingarferli í nafni hugmyndafræði. Þúsundir ungmenna fóru í meðferð er fólu í sér óafturkræfar breytingar á líkama þeirra. Dæmi eru um að 16 ára börn voru sett á lyf til að breyta kyni eftir eitt viðtal. Lyf sem bæla kynþroska eru heilsuspillandi.

,,Við munum horfa tilbaka með hryllingi til þess tíma þegar börnum var misþyrmt með læknisfræði er þjónaði hugmyndafræði," segir Suzanne Moore dálkahöfundur Telegraph.

Á einum áratug fjölgaði börnum sem vildu kynskipti um 4000 prósent, já fjögur þúsund, fór úr 250 árið 2011 og á sjötta þúsund tíu árum síðar. 

Ástæðan er að ungmennum var talin trú um að hægt væri að fæðast í röngum líkama. Það er ekki hægt: meðvitundin fæðist með líkamanum, kemur ekki sérpöntuð.

Stonewall-hreyfingin, sem gat sér gott orð á sínum tíma í baráttunni fyrir réttindum samkynhneigðra, tók transmenninguna upp á sína arma og bjó til hugmyndafræðina um að meðvitundin passaði ekki við líkamann. ,,Dagar Stonewall eru taldir," segir Miriam Cates.

Á upplýstum tímum á ekki að vera hægt að misþyrma börnum með læknisfræði. En við lifum tíma and-skynsemi þar sem hugmyndafræði leggur línurnar fyrir vísindin. Hryllingur.

 

Einyrkjar miðla Úkraínustríðinu

Meginstraumsfjölmiðlar eru heldur lélegir vilji maður fylgjast með Úkraínustríðinu frá degi til dags og fá hugmynd um þróun mála. Hér eru nokkrir opnir miðlar á youtube sem hægt er fylgjast með. Allt eru þetta einyrkjar sem sanka að sér upplýsingum af vefnum og sýna með kortum stöðu mála. Fréttir af vígvellinum eru einatt óljósar á meðan bardagar standa yfir og gnótt er af misvísandi fréttum. Með þeim fyrirvara er upplýsandi að fylgjast með neðangreindum einyrkjum.

Ukraine. Military Summary and Analysis.

Hvítrússi rekur þennan miðil. Hann birtist daglega, oftast síðdegis. Höfundurinn er fremur hlynntur Rússum. 

Military Lab

Oft um 8 mín. daglega með kortum og klippum. Síðdegis. Hlynnt Úkraínu.

UKRAINKA

Úkraínumaður rekur miðilinn. Birtir vanalega á nóttinni á íslenskum tíma alla daga. Vel kunnugur úkraínskum innanlandsmálum, gefur pólitíska og efnahagslega greiningu ásamt yfirliti yfir vígvöllinn. Hlynntur Úkraínu.

Defence politics Asia

Strákur í Singapúr er höfundur. Birtir óreglulega, stundum 2-4 á dag en hlé þess á milli. Reynir að vera hlutlaus en hallar sér að Rússum. Fremur leiðinleg rödd.

New World Econ

Amerískur strákur setur þetta saman. Duglegur að kemba aðra miðla, góð kort en léleg þekking á aðstæðum. Birtir stundum 2-3 á dag en tekur hlé á milli. Hlutlaus.