Þórður Snær sakborningur: Vinstri grænir sviku mig

Þórður Snær Júlíusson ritstjóri Kjarnans er sakborningur í lögreglurannsókn á byrlun Páls skipstjóra Steingrímssonar og stuldi á síma skipstjórans. Þórður Snær skrifar leiðara í gær sem er allsherjarárás á Vinstri græna og forsætisráðherra.

Ritstjórinn segir það ekki beint, en það liggur í orðunum, að ef vinstrimenn sætu einir í ríkisstjórn myndi lögreglan ekki rannsaka vinstrisinnaða blaðamenn þótt þeir brytu lög með byrlun og gagnastuldi.

Vinstri grænir sviku lit 2017, segir ritstjórinn, og mynduðu ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokknum. Það var ,,póli­tísk per­sónu­leika­röskun [sem] átti sér stað." Pillan er til Katrínar Jakobs, án hennar sé flokkurinn ekkert. Þórði Snæ er í nöp við konur í valdastöðum. Hann sagði Rannveigu Rist forstjóra annað tveggja háða eiturlyfjum eða ,,vera þroskahefta."

Í lok leiðarans, sem er laaaangur, klykkir Þórður Snær út með dæmi til að sanna svik Kötu Jakobs og félaga. Hann vitnar í fyrr­ver­andi fram­kvæmda­stjóra Vinstri grænna sem fyrir fimm árum sagði að ef flokkurinn efndi til stjórnarsamstarfs við Sjálfstæðisflokkinn væri hætt við að ,,trú­verð­ug­leik­inn laskað­ist veru­lega og vinstrið á Íslandi mun eiga erfitt upp­dráttar næstu árin og ára­tug­ina."

Fyrrverandi framkvæmdastjórinn er enginn annar en Drífa Snædal forseti ASÍ. Í gær, sama dag og Þórður Snær skrifar leiðarann, gafst Drífa upp á samstarfi við aðra vinstrimenn innan ASÍ vegna þess að ,,átök­in inn­an ASÍ hafi verið óbæri­leg." 

Ef vinstrimenn stjórnuðu landinu væri þjóðfélagið eins og ASÍ, óbærilegt. Blaðamenn í skjóli landsstjórnar vinstrimanna kæmust upp með alvarlega glæpi og fengju frítt spil að ofsækja einstaklinga. Siðleysið léki lausum hala. Engin viðurlög væru við byrlun og gagnastuldi.

Góðu heilli eru menn eins og Þórður Snær í minnihluta.

Trans-bann í breskum skólum

Líffræðilegum drengjum, sem telja sig trans-stúlkur, má banna aðgang að kvennasalernum. Ekki má nota trans-fornöfn (hán, kvár, etc) á nemendur nema samkvæmt uppáskrift heilbrigðisstarfsmanns. Salerni skulu kyngreind. Kennarar sem leyfa nemendum félagslega kynbreytingu eru sekir um lögbrot, liggi ekki fyrir samþykki foreldra.

Ofansagt eru nýjar reglur í breskum skólum sem yfirmaður lagaskrifstofu ríkisstjórnarinnar (attorney general) kynnir næstu daga.

Skólamenn í Bretlandi hafa óskað eftir leiðbeiningum frá yfirvöldum um hvernig skuli fara með trans-málefni. Foreldrar stúlkna hafa kvartað undan ágengni drengja, sem segjast trans-stúlkur, í rýmum sem eingöngu eru ætluð stúlkum, t.d. kvennasalernum.

Stórfelld endurskoðun stendur yfir í Bretlandi á trans-málefnum. Fyrir skemmstu var tilkynnt að einu stofnuninni í Bretlandi sem kynbreytir unglingum yrði lokað. Starfsemi stofnunarinnar þótti skaðleg börnum.

Nýja línan í stefnu breskra yfirvalda er að kynbreyting, trans, sé heilbrigðisástand örfárra sem þurfi læknisfræðilega meðhöndlun. Að breyta sér úr einu kyni í annað er ekki gert með hugdettu heldur löngu ferli, sem að jafnaði hefjist ekki fyrr en á fullorðinsárum. Nema í algjörum undantekningartilfellum.

 

RSK-miðlar þegja um Namibíumál

Sendiferð namibískra yfirvalda til Íslands í sumar var fréttaefni tveggja fjölmiðla í gær, Vísis og Fréttablaðsins. RSK-miðlar, RÚV, Stundin og Kjarninn, opnuðu Namibíumálið fyrir þremur árum með Jóhannesi uppljóstrara Stefánssyni þögðu. Hvers vegna?

Jú, fyrir það fyrsta er málið dautt hross. Enginn Íslendingur er ákærður þar syðra, aðeins heimamenn. Samherji veiddi fisk og seldi og það kallast lögmæt viðskipti.

Maðurinn sem heldur öðru fram, Jóhannes uppljóstrari, þverneitar að gefa sig fram við namibísk yfirvöld. Hann hefur heldur ekki lagt fram nein gögn sem sanna að Samherji hafi stundað mútur og spillingu í Namibíu.

Sendinefndin frá Afríku heimsótti Ísland til að kynna sér stöðu málsins hér heima. Jóhannes hefur gefið héraðssaksóknara skýrslu en ekkert saknæmt kom í ljós. Af pólitískum ástæðum getur héraðssaksóknari ekki hætt rannsókn. Embættið fékk sérstaka fjárveitingu frá alþingi til að rannsaka Samherja. Sem er ekki samkvæmt meginreglum réttarríkisins. Fái saksóknari sérstaka fjármuni til að rannsaka tiltekinn aðila er óheilbrigður hvati innbyggður í rannsóknina. Þetta gerist þegar óvandaðir RSK-miðlar eru í bílstjórasætinu.

Seinni ástæðan fyrir þögn RSK-miðla um Namibíumálið er að fjórir blaðamenn þaðan eru sakborningar í sakamáli kennt við Pál skipstjóra Steingrímsson og varðar byrlun og gagnastuld.

Blaðamennirnir fjórir hafa verið á hlaupum undan réttvísinni í hálft ár, beitt kærumálum til að komast hjá yfirheyrslu. En nú er líklega búið að tæma allar kæruleiðir og blaðamennirnir verða í mæta í yfirheyrslu í þessari viku eða næstu.

Af skiljanlegum ástæðum vilja Þórður Snær og Arnar Þór á Kjarnanum, Aðalsteinn á Stundinni og Þóra á RÚV ekki að Namibíumálið sé fréttaefni á eigin miðlum sömu dægrin og þau loksins, loksins drattast á lögreglustöðina. Í járnum ef ekki vill betur. Þögn RSK-miðla um sakborningana á Íslandi yrði svo himinhrópandi í samburði við alla rætnu umfjöllunina um saklausu Samherjamennina í Namibíu.

CO2 í Meradölum - ekkert að frétta

Eldgos losa ógrynni koltvísýrings, CO2, í andrúmsloftið. Eldgosið í fyrra losaði á fimm mánuðum rúmlega 1,5 milljónir tonna af koltvísýringi, CO2.

Samkvæmt Umhverfisstofnun er árleg losun allra bíla á Íslandi 1 milljón tonna CO2.

Nú þegar nýtt eldgos er hafið skyldi ætla að menn yrðu fljótir til að reikna útblásturinn og setja í samhengi. Koltvísýringur er jú gróðurhúsalofttegund.

En það er ekkert af frétta af CO2-mælingum í Meradölum. Ef Meradalur væri samgöngufyrirtæki væri útblásturinn stórfrétt.

Skrítið. 

Ekki sjáanlegar breytingar á gosinu

Réttindi, hópar og bágindi

Dökkhærðir eru án réttinda. Þeir sem eru 175 sm á hæð búa ekki við réttindi. Frímerkjasafnarar eru réttindalausir. Fólk með hægðatregðu nýtur ekki réttinda. Karlar með risvanda eru fullkomlega réttindalausir.

Þegar grannt er skoðað er ógrynni minnihlutahópa í samfélaginu án réttinda.

En allir njóta mannréttinda til að skilgreina sig á hvað veg sem vera skal og stofna til félagsskapar um hvaðeina.

Krafan um að tilteknir hópar eigi að njóta réttinda slær tvennu saman sem í grunninn er ólíkt. Í fyrsta lagi mannréttindum sem fá viðurkenningu í framhaldi af tveim byltingum á 18. öld, þeirri amerísku og frönsku. Í öðru lagi velferðarþjónustu við þá sem eiga bágt en það er 19. og 20. aldar þróun.

Með því að slá þessu tvennu saman, mannréttindum og velferðarþjónustu, verður til hvati að fólk stofni hópa og auglýsi bágindi sín til að fá opinbera framfærslu og/eða atbeina ríkisvaldsins að ná fram breytingum á samfélaginu í þágu hópsins.

Þeir sem eiga raunverulega bágt líða fyrir þegar fullfrískir lýsa sig jaðarhóp og heimta velferðarþjónustu. 

Bandaríkin og Nató - Kína og Rússland

Tveggja heima alþjóðapólitík er á teikniborðinu, áþekk þeirri sem gekk undir nafninu kalda stríðið. Þó er önnur undiralda í samtímanum en fyrir hálfri öld. Vestrið er í heldur verri málum en við fall Sovétríkjanna.

Sigurvegarar kalda stríðsins, Bandaríkin og Vestur-Evrópa, höfðu til þess að gera frítt spil frá falli Berlínarmúrsins 1989 til að móta heiminn eftir eigin höfði.

Kannski fremur af tilviljun en ásetningi urðu miðausturlönd og Afganistan helsti vettvangur vestrænnar samfélagsverkfræði. Árás múslímskra hryðjuverkamanna á tvíburaturnana í New York 11. september 2001 knúðu vestrið til aðgerða í heimshluta sem fyrrum var mikilvæg olíuauðlind en er það síður í dag. Múslímsk trúarmenning reyndist seigari og stöðugri en vestræn veraldarhyggja. Ef frá er talinn stuttur kafli í tvítugri stríðssögu, arabíska vorið um miðjan síðasta áratug, var viðleitni vesturlanda samfelld hrakfallasaga í Írak, Líbýu og Sýrlandi. Afganistan féll í hendur íslamskra harðlínumanna í fyrra.

Á meðan vestrið hjakkaði í sama farinu í löndum spámannsins stundaði Kína víðskiptaútþenslu víða um heim, ekki síst í Afríku, sem er til muna mikilvægari til framtíðar en miðausturlönd og Afganistan samanlögð. Rússar tók einnig upp vinskap þar syðra. Hvorki Kína né Rússland eiga erfiða fortíð í Afríku sem nýlenduveldi.

Leikar standa þannig núna í tveggja heima alþjóðapólitíkinni að yngra liðið, Rússland og Kína, treystir stöðu sína í nærsveitum, Úkraínu og Taívan. Heimshlutar sem ekki eiga beina aðild, t.d. Suður-Ameríka og Afríka, bíða átekta í hlutlausum gír en vonast til að Rússland/Kína hafi betur. Jafnvel gamlir fjendur Kína, Indland, sýna vinsamlegt hlutleysi.

Þótt Bandaríkin séu enn eina heimsveldið, mælt í herstyrk og efnahagsmætti, eru blikur á lofti. Samfelldur vandaræðagangur í 20 ár í miðausturlöndum tekur sinn toll. Innanríkismál eru í upplausn, sbr. sigur Trump 2016 og fárið sem af hlaust. Stefnuleysi Biden, sitjandi forseta, er marktækt. Hann er beinlínis rifinn á hol af álitsgjöfum sem að jafnaði eru hlynntir Bandaríkjunum, sjá hér og hér.

Fái Rússland framgang í Úkraínu og Kína í Taívan gætu orðið hamingjuskipti í tveggja heima slagnum. Vesturlönd fjárfestu óheyrilegt pólitískt kapítal í Úkraínu. Fari það allt til spillis verður álitshnekkirinn mikill og langvarandi. Miðað við núverandi stöðu getur vestrið aðeins vænst eftir rússnesku jafntefli. Ekki eru líkur að Kínverjar leggi að sinni í hernaðarátök um Taívan. Efnahagsþvinganir og pólitískir löðrungar eru líklegri verkfæri.

Meginástæðan fyrir fyrirsjáanlegu undanhaldi vesturveldanna er þó hvorki hernaðarleg né efnahagsleg. Pólitík og menning verða þyngri á vogarskálunum. Þar standa vesturlönd verr að vígi en þau gerðu á tíma kalda stríðsins.

Fyrir hálfri öld var viðurkennt að efnahagslegar framfarir héldust í hendur við framgang vestræns lýðræðis. Rússland en þó einkum Kína hafa sýnt fram á að árangur í efnahagslífi er ekki nátengdur vestrænu frjálslyndi.

Hvorki Kína né Rússland boða öðrum þjóðum nýskipan í samfélagsmálum. Þótt Kína sé í orði kveðnu kommúnistaríki er það kínverska útgáfan sem blífur og hún er ekki hugsuð til útflutnings líkt og sú sovéska á dögum kalda stríðsins. Kína og Rússland eru tiltölulega hlutlaus um stjórnskipun ríkja sem liggja utan nærsveita þeirra. 

Vesturlönd, á hinn bóginn, eru upptekin af útflutningi á frjálslyndu vestrænu lýðræði og telja sig hafa siðferðilegan rétt að setja leikreglur um samfélagsmálefni framandi þjóða. Það selur ekki vel í Afríku og Asíu og jafnvel ekki í Suður-Ameríku, sem þó er að mestu mælt á vestrænar tungur, spænsku og portúgölsku.

Tvær ástæður eru fyrir tregðu heimsbyggðarinnar að gerast vestræn og frjálslynd. Í fyrsta lagi er heimurinn meira og minna íhaldssamari en svo að vestræn menning sé eftirsóknarverð. Seinni ástæðan er að á vesturlöndum geisar menningarstríð sem ekki er góð auglýsing. Hvers vegna ætti alþjóðasamfélagið að taka sér menningu til fyrirmyndar sem er sjálfri sér sundurþykk?

Pútín Rússlandsforseti boðar margpóla heim og hefur gert allt frá frægri ræðu á öryggismálaráðstefnunni í Munchen árið 2007. Sá boðskapur hljómar betur í eyru heimsbyggðarinnar en vestrænt frjálslyndi undir forræði Bandaríkjanna og Nató.

Kína slítur samstarfi við Bandaríkin

Slit Evrópufriðar, Stoltenberg og Pútín

Pútín forseti réðst á saklausa þjóð til að ná pólitískum markmiðum. Hann skorar á hólm heiminn sem við trúum á, að öll ríki, stór og smá, eigi rétt á að velja sér félagsskap og bandalög, sagði Jens Stoltenberg aðalritari Nató á fundi í Útey í Noregi í gær.

Stoltenberg túlkar hér afstöðu helstu valdablokka vesturlanda til Úkraínustríðsins.

Talsmaður Pútín forseta, Dmitry Peskov, brást við ræðu norska aðalritarans  og sagði að vesturlönd hefðu í reynd slitið friðnum 2014 með stjórnarbyltingu í Kænugarði, höfuðborg Úkraínu. Í Kænugarði situr leppstjórn vesturlanda. Þetta er rússneska línan.

Mælikvarði á málstað er hversu mikið þarf að ýkja, fella burt og sópa undir teppið til að frásögnin um réttmæti málstaðarins haldi vatni.

Stoltenberg flutti ræðuna á norsku og notar orðið ,,fellesskap", félagsskap, um Nató. Það er fallegt orð um vopnavald.

Eftir lok kalda stríðsins hefur nær öllum ríkjum og skjólstæðingum fyrrum Sovétríkja verið boðin aðild að Nató. Nema Rússum. Ef félagsskapurinn væri leikskóli yrði þetta talið skýrt dæmi um grimmt einelti.

Hernaðarbandalag er samkvæmt skilgreiningu félagsskapur um hernaðarmátt. Hernaður er stjórnmál með valdi, eins og Stoltenberg viðurkennir, og endurómar 200 ára gamla kenningu Clausewitz. Hverjir í Evrópu sættu pólitískum hótunum um að verða fyrir hernaðarmætti Nató? Eingöngu Rússar.

Með Úkraínu sem Nató-ríki yrðu Rússum allar bjargir bannaðar brytist út stríð milli Nató og Rússlands. Yfirþyrmandi hernaðarmáttur Nató á vesturlandamærum Rússlands gerði ómögulegt að verjast innrás. Rússar eru læsir á sögu og vita að Napoleón ráðst á þá snemma á 19. öld og Hitler skömmu fyrir miðja 20. öld. Varnir í vestri eru Rússum mikilvægar.

Í stuttu máli: Úkraínustríðið var undirbúið í Washington og Brussel en hrint í framkvæmd af Pútín Kremlarbónda.

Pútín virðist með hernaðarpólitíska áætlun, að hirða nægt land af Úkraínu til að ríkið sem stendur eftir ógni ekki öryggishagsmunum Rússlands.

Stoltenberg útskýrir áætlun Nató með þeim orðum að Pútín megi ekki vinna stríðið en samt ætla Nató-ríkin ekki að leggja til hermenn. Þá sé mikilvægt að stríðið breiðist ekki út til annarra landa. Það liggur í orðum Norðmannsins að vesturveldin ætlist til að Úkraínumenn verði fallbyssufóður.

Útey, þar sem Stoltenberg flutti ræðu sína, er vettvangur hryllilegs glæps Anders Behring Breivik sem myrti þar 69 manns með köldu blóði fyrir ellefu árum. Stoltenberg hefði mátt flytja mannúðlegri boðskap en þann að úkraínsk ungmenni eigi að deyja fyrir vöxt og viðgang Nató. 

Verðbólga ekki lengur í boði, ekki heldur evra

Fyrir daga þjóðarsáttar 1990 var viðvarandi ábyrgðarleysi við gerð kjarasamninga. Samið var um óraunhæfar krónutöluhækkanir sem gengislækkun og verðbólga átu upp á mánuðum ef ekki vikum.

Í velmeguninni frá 1990 og fram að hruni voru ekki lausatök á landsmálum og vinnumarkaðurinn hagaði sér skikkanlega. Óreiðuflokkar vinstrimanna sáu þann kost vænstan að sameinast í eina fylkingu á tíuunda áratugnum til að freista þess að vera stjórntækir. (Gekk ekki eftir, en vinstriflokkunum fækkaði niður í tvo, Samfylkingu og Vg).

Fyrsta kastið eftir hrun réð skynsemi ferðinni á vinnumarkaði. Í fjármálapólitík var það helst að frétta að vinstriflokkarnir, sem fjölguðu sér á ný, tóku að krefjast evru í stað krónu. Í undirmeðvitundinni vita vinstrimenn að þeir kunna ekki ríkisfjármál. Hugmyndin með evru er að ríkisfjármálin fara að stórum hluta úr landi, til Brussel. 

Evruást vinstrimanna opinberar hráa valdhyggju þeirra. Krónan er jafnaðartæki, hagur allra batnar þegar hún hækkar og við gengislækkun, eins og nauðsyn krafði við hrun, er byrðinni dreift. Vinstrimönnum er hjartanlega sama um jöfnuð, þeir vilja völd og engar refjar.

Við úthýstum verðbólgu með þjóðarsáttinni fyrir rúmum 30 árum. Draumur vinstrimanna um völd í krónulausu landi var kveðinn í kútinn er ESB-umsóknin var dregin tilbaka.

En óreiðufólkið lætur sér ekki segjast og hótar afarkostum í komandi kjarasamningum. Verðbólga er næst minnst hér á landi í Evrópu. Við eigum að halda hlutunum þannig. Seðlabankastjóri tilkynnir með fyrirvara að hvað gæslumann krónunnar varðar leyfast ekki lausatök.

Ríkisstjórnin ætti í kjölfarið að slá á fyrirséð yfirboð óreiðuaflanna. Verðbólgusamningar verði ekki í boði. 

Seðlabankastjóri varar vinnumarkað við

Ísland biðji Namibíu afsökunar á RÚV

Namibísk yfirvöld tóku ásakanir um mútur og spillingu Samherja trúanlegar vegna þess að ríkisfjölmiðill Íslands, RÚV, var ábekingur. Namibíumenn líta á Ísland sem norrænt ríki þar sem ríkisfjölmiðill starfi faglega og segi satt og rétt frá.

Namibíumenn gátu ekki vitað að RÚV hýsir afbrotamenn sem leggja á ráðin um að byrla mönnum eitur til að stela af þeim gögnum. Siðareglur eru upp á punt, lög og reglur sömuleiðis.  

Kannski var það einmitt tilgangur heimsóknar namibískrar sendinefndar í sumar að kynnast þessu skrítna landi þar sem Glæpaleiti er ríkisstofnun? Svo mikið er víst að saksóknari þar syðra er í vandræðum með stjörnuvitnið sem RÚV leiddi fram og gerði að siðapostula.

Eina heimild RÚV um meintar mútur og spillingu Samherja í Namibíu er Jóhannes Stefánsson. Íslenskur samstarfsmaður Jóhannesar lýsir einu heimild RÚV svona:

Jóhannes missti stjórn á lífi sínu sökum ofneyslu áfengis og kókaíns. Þá er Jóhannes sagður hafa nýtt sér þjónustu fjölda vændiskvenna.

Namibískur samstarfsmaður Jóhannesar hefur þessa sögu að segja:

Jóhannes hafi svo lýst fjár­hagskröggum sem hann væri í vegna áfeng­is- og fíkni­efna­neyslu og að hann væri að leita leiða til að bæta mann­orð sitt.

Ennfremur:

Hatuikulipi sagði að vegna „stöðugrar fíkni­efna­notk­un­ar“ Jóhann­esar hafi hann skaðað alvar­lega samn­inga sem gerðir voru milli Sam­herja og kvóta­rétt­hafa í Namib­íu. Hann hafi líka ítrekað þurft að borga trygg­ingu til að losa hann úr fang­elsi.

Það má öllum vera ljóst, sem eitthvað hafa á milli eyrnanna, að Jóhannes Stefánsson er ótrúverðug heimild. Það er ekki hægt að byggja á einu eða neinu sem maðurinn segir.

En RÚV lét öll fagleg sjónarmið lönd og leið, rétt eins og stofnunin brýtur lög og siðareglur eftir hentisemi, og gerði Jóhannes að boðbera sannleikans.

Íslensk stjórnvöld skulda namibískum yfirvöldum afsökunarbeiðni vegna framferðis ríkisfjölmiðilsins.

 

Fær Páll skipstjóri réttlæti?

Byrlað var fyrir Pál skipstjóra Steingrímssyni fyrir hálfu öðru ári. Á meðan hann lá á gjörgæslu var síma hans stolið. Hvorttveggja var gert að undirlagi RSK-miðla, þ.e. RÚV, Stundarinnar og Kjarnans.

Páll hafði unnið það sér til vanhelgi að bera í bætifláka fyrir atvinnuveitanda sinn, Samherja. RSK-miðlar voru í bandalagi um að níða skóinn af Samherja, hér heima og erlendis. Páll spurði um rök og heimildir.

Eftir lögreglurannsókn á byrlun og gagnastuldi fengu a.m.k. fjórir blaðamenn RSK-miðla stöðu sakbornings: Þóra Arnórsdóttir á RÚV, Þórður Snær Júlíusson, og Arnar Þór Ingólfsson, báðir á Kjarnanum og Aðalsteinn Kjartansson sem flutti sig um set af RÚV á Stundina föstudaginn 30. apríl 2021, fjórum dögum fyrir byrlun Páls og þjófnaði á síma hans.

Aðalsteinn vann úr símagögnum Páls á Stundinni og það sama gerðu Þórður Snær og Arnar Þór á Kjarnanum. Miðlarnir birtu samtímis fréttaskýringar 21. maí. Þóra og RÚV birtu ekkert fyrr en nokkrum dögum síðar og þá með Stundina og Kjarnann sem heimildir. En vitað er að Þóra hafði gögnin úr síma Páls.

Í vor fengu sakborningar boðun að mæta til lögreglu í yfirheyrslu. Þeir hafa ekki enn mætt og bera fyrir sig meintan rétt blaðamanna að fremja glæpi til að afla frétta.

Fyrir viku spurði DV, og vísaði í færslu Páls skipstjóra á samfélagsmiðli, hvort það væri svo að blaðamenn væru hafnir yfir lög og rétt? 

Spurningin er réttmæt og varðar undirstöður réttarríkisins.