Réttindi, hópar og bágindi

Dökkhćrđir eru án réttinda. Ţeir sem eru 175 sm á hćđ búa ekki viđ réttindi. Frímerkjasafnarar eru réttindalausir. Fólk međ hćgđatregđu nýtur ekki réttinda. Karlar međ risvanda eru fullkomlega réttindalausir.

Ţegar grannt er skođađ er ógrynni minnihlutahópa í samfélaginu án réttinda.

En allir njóta mannréttinda til ađ skilgreina sig á hvađ veg sem vera skal og stofna til félagsskapar um hvađeina.

Krafan um ađ tilteknir hópar eigi ađ njóta réttinda slćr tvennu saman sem í grunninn er ólíkt. Í fyrsta lagi mannréttindum sem fá viđurkenningu í framhaldi af tveim byltingum á 18. öld, ţeirri amerísku og frönsku. Í öđru lagi velferđarţjónustu viđ ţá sem eiga bágt en ţađ er 19. og 20. aldar ţróun.

Međ ţví ađ slá ţessu tvennu saman, mannréttindum og velferđarţjónustu, verđur til hvati ađ fólk stofni hópa og auglýsi bágindi sín til ađ fá opinbera framfćrslu og/eđa atbeina ríkisvaldsins ađ ná fram breytingum á samfélaginu í ţágu hópsins.

Ţeir sem eiga raunverulega bágt líđa fyrir ţegar fullfrískir lýsa sig jađarhóp og heimta velferđarţjónustu. 


Bloggfćrslur 7. ágúst 2022

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikiđ á Javascript til ađ hefja innskráningu.

Hafđu samband