Bjargað frá múslímafjölskyldu - sinni eigin

18 ára stúlku er bjargað frá sinni eigin fjölskyldu, sem er múslímsk til heimilis í Sádí-Arabíu. Að sögn vill stúlkan trúfrelsi, afþakka íslam, en það er dauðasök í heimalandi hennar.

Múslímaríki viðurkenna ekki mannréttindasáttmála Sameinuðu þjóðanna. Mannréttindi múslímaríkja eru Kairó-yfirlýsingin, sem kveður á um trúarveldi karla en konur skulu lúta.

Algengt er að múslímskum stúlkum sé ráðstafað við fermingaraldur til að giftast manni sem faðirinn hefur velþóknun á. Á vesturlöndum kallast þetta barnaníð.

Trúarmenning múslíma er ósamrýmanleg vestrænum siðagildum. 

Á meðan vesturlönd horfast ekki í augu við þessa bláköldu staðreynd ræður ferðinni viðvarandi tvískinnungur gagnvart múslímaríkjum og trúarmenningu þeirra. Heitið á þessum tvískinnungi er fjölmenning, sem gerir ráð fyrir að gagnólíkir siðir þrífist hlið við hlið í einu samfélagi. Svo er ekki. Siðir þurfa landamæri, annars vaða uppi ósiðirnir. 

Qunun komin til Kanada

Vinstrimenn verja ríkið í Frakklandi, hatast við það á Íslandi

Gulvestungar eru mótmælahreyfing hægrimanna, segir í tímariti frjálslyndra vinstrimanna, New Republic, sem grípur til varnar ríkið, lög og reglu. Verkó á Íslandi, aftur, lítur á ríkið sem óvin. Ragnar Þór í VR hótar gulvestungamótmælum. Sólveig Anna í Eflingu talar um veruleikafirringu hins opinbera, sem skammtar launafólki skít úr hnefa á meðan þeir ofurríku búa við skattleysi.

Ríkið á að heita sameign, sett upp og rekið til að þjóna almannahagsmunum. Vinstrimenn voru til skamms tíma gagnrýnni á ríkið en hægrimenn, töldu það hygla forréttindastéttum.

En eftir því sem hægripólitík fær meiri hljómgrunn ber oftar á því að vinstrimenn leiti ásjár ríkisins, jafnvel hjá þeim stofnunum sem þeir áður höfðu ímugust á. Frjálslyndir vinstrimenn eru t.d. í einni sæng með leyniþjónustum ríkisins, FBI og CIA, að berjast gegn Trump forseta.

Bandalag djúpríkisins og vinstrimanna í Frakklandi og Bandaríkjunum gegn framgangi lýðhyggju frá hægri sýnir andúð róttækra vinstrimanna á íslenska ríkinu í sérstöku ljósi.

Vinstrimenn á Íslandi, a.m.k. þeir róttæku, telja vitlaust gefið á meðan þeir bandarísku og frönsku vilja vernd ríkisins fyrir áunna stöðu.

Samt er það svo að allur almenningur hefur það miklu betra á Íslandi en í Trump-landi og Frans. Fyrir hvaða hagsmunum berjast róttækir vinstrimenn á Íslandi?

   

Beittu táragasi á gulvestunga

Samherjamenn lesa ekki rétt í spilin

Eigendur Samherja eru meðal ríkustu Íslendinga. Ríkidæmið varð til með dugnaði og áræðni, segja sumir, á meðan aðrir telja að fiskveiðiauðlind þjóðarinnar sé meginástæðan og bæta við; sem Samherji fékk á slikk.

Eftir hrun var Samherji tekinn til rannsóknar af þess bærum yfirvöldum, Seðlabankanum, vegna gruns um brot á reglum um gjaldeyri. Eigandi og forstjóri Samherja var fyrir hrun stjórnarformaður gjaldþrota banka, Íslandsbanka. Skýrsla alþingis dregur upp þá mynd af bankakerfinu fyrir hrun að bankarnir voru rændir að innan. Forstjórinn er sem sagt enginn kórdrengur í fjármálum.

Eftir málarekstur í kerfinu var Samherji sýknaður af misferli með gjaldeyri. Í stað þess að una niðurstöðunni sáttir og glaðir leita Samherjamenn hefnda, vilja afsögn seðlabankastjóra.

Tvær ólíkar niðurstöður eru mögulegar. Í fyrsta lagi að eftirmálin tapast Samherjamönnum. Norðlendingarnir sýndu sig hvorki stóra í sigri né auðmjúka í tapi. Í öðru lagi gætu Samherjamenn haft betur í seinni rimmunni við yfirvöld, t.d. með því að seðlabankastjóri yrði rekinn. Það yrði Norðlendingunum sýnu dýrkeyptara.

Ef það kemur á daginn að útgerðarauðvaldið geti svínbeygt ríkisvaldið er komin upp pólitísk staða sem beinlínis krefst þess að almannavaldið grípi í taumana og setji auðvaldinu stólinn fyrir dyrnar. Einboðið er hvaða leið verður valin; gera Samherjavaldið fátækt - með því að hækka veiðigjöldin.

Hefndaleiðangur Samherjamanna er dæmdur til að mistakast á hvorn veginn sem er. Norðlendingarnir ættu að gera sjálfum sér greiða og hætta strax þessu feigðarflani.

Katrín fundaði með Samherjamönnum

ESB klofnar í tvær fylkingar - Ísland slapp

Macron og Merkel tilkynna samrunaáætlun landamærahéraða Frakklands og Þýskalands með sameiginlegum innviðum s.s. sjúkrahús, vegi og orku. Á sama tíma boða pólsk og ítölsk stjórnvöld samvinnu um öflugri landamæravörslu og eflingu þjóðríkja.

Öll þjóðríkin fjögur eru í Evrópusambandinu. Gagnólík sjónarmið ráða ferðinni í Þýskalandi og Frakklandi annars vegar og hins vegar í Póllandi og Ítalíu.

Macron berst fyrir pólitísku lífi sínu andspænis gulvestungum sem krefjast afsagnar hans og Merkel hættir í stjórnmálum eftir næstu þingkosningar. Samrunaþróunin stendur veikum fótum.

Aftur njóta hægrimenn í Póllandi og Ítalíu sterkrar stöðu um þessar mundir og eiga sér bandamenn í stjórnarmeirihluta í Austurríki og Ungverjalandi og hauk í horni þar sem eru Marine Le Pen og Þjóðfylkingin í Frakklandi.

Evrópusambandið er búið að vera í núverandi mynd. Engar líkur eru á að þýsk-franska samrunaáætlunin verði sniðmát fyrir önnur ESB-ríki. Meiri líkur eru á því að ESB í heild sinni veikist og verði ekki sá gerandi í pólitík álfunnar sem sambandið hefur verið á þessari öld.

ESB stendur fyrir alþjóðavæðingu sem mistókst. Stórfelldur innflutningur fólks frá framandi menningarheimum, einkum þeim múslímska, reif í sundur samfélagsfriðinn sem þjóðríki Evrópu nutu áratugina eftir seinna stríð. 

Brexit-atkvæðagreiðslan og framkoma Brussel-valdsins gagnvart Bretum í kjölfarið afhjúpaði blekkinguna að ESB væri samband frjálsra ríkja er virti meginreglur lýðræðisins.

Skásta niðurstaðan, úr því sem komið er, yrði að ESB afbyggðist. Umsvif sambandsins drægjust saman, yfirþjóðlegt vald yfir aðildarríkjum minnkaði og metnaðinum fyrir Stór-Evrópu yrði stungið ofan í skúffu.

Hængurinn er sá að valdakerfi eins og ESB lifa sjálfstæðu lífi þótt kringumstæður kippa fótunum undan tilveru þess. Valdakerfin eru ekki afbyggð heldur falla þau með brauki og bramli.

Séð frá Íslandi er heldur leitt hvernig komið er fyrir Evrópusambandinu. Íslendingar geta þó prísað sig sæla að hafa ekki fylgt mýrarljósi Samfylkingar út í kviksyndið í Brussel - ekki frekar en við fylgdum öðrum sögulegum misskilningi vinstrimanna á síðustu öld, kenndum við Sovét-Ísland.

 

Óttast ofbeldi í mótmælum helgarinnar

Vinnustaðasamningar - gegnsæi og lýðræði

Kjarasamninga ætti að flytja á vinnustaði. Stóru verkalýðsfélögin eru ekki lengur í sambandi við almenna félagsmenn, það sést t.d. á lélegri þátttöku í stjórnarkjöri.

Í stað dýrra og óþarfra verkalýðsfélaga ætti að setja almenn lög um vinnustaðasamninga. Skipta mætti vinnustöðum upp eftir stærð, t.d. þannig að sérstök ákvæði gildi um lita vinnustaði, önnur um meðalstóra og enn önnur um fjömenna vinnustaði.

Í lögum yrði útskýrt hvernig standa ætti að vinnustaðasamningum og gert ráð fyrir atbeina ríkisvaldsins, sáttasemjara, ef á þyrfti að halda.

Núverandi fyrirkomulag kjarasamninga hefur gengið sér til húðar. Bæði er að samningarnir eru að stórum hluta marklausir, þeir kveða á um lágmarkslaun en ekki raunlaun, en svo er hitt að þeir eru gerðir af fólki sem hefur ekki upplýsingar um afkomu einstakra vinnustaða. Niðurstaðan verður gróft meðaltal. Sum fyrirtæki borga alltaf hærri laun en nemur töxtum á meðan önnur standa varla undir lágmarkslaunum.

Vinnustaðasamningar færa kjaramálin nær launþegum, auka gegnsæi og lýðræði. Ekki er vanþörf á þar sem verkalýðsfélög færast sífellt fjær upphaflegum tilgangi og taka þátt í almennri stjórnmálabaráttu í stað þess að semja um kaup og kjör.

Samið verði til styttri tíma

Aftökulisti Obama og friðarvilji Trump

Assad Sýrlandsforseti var á aftökulista Obama, Clinton og frjálslyndra vinstrimanna - líkt og Hussein í Írak og Gaddafi í Líbýu, sem báðir týndu lífi.

Hugmyndin var að Bandaríkin myndu endurskapa miðausturlönd í sinni mynd. Vestræn alþjóðahyggja rakst á kaldan veruleikann fyrir botni Miðjarðarhafs. Það kostaði þúsundir mannslífa og eyðileggingu samfélaga.

Trump býður Assad efnahagsaðstoð að skilyrðum uppfylltum. Alls óvíst er hvort það taki ár eða áratugi að leiða fram frið og stöðugleika í þessum heimshluta. Hitt er víst að yfirvegað raunsæi er snöggtum betri pólitík en frjálslynd stríðslyst.

Fara ekki frá Sýrlandi á undan Írönum

Skáldskapur sem þjóðfélagsafl hægrimanna

Skáldverk verða stundum pólitískt hreyfiafl. Sumar skáldsögur eru gagngert skrifaðar í þeim tilgangi. Atómstöð Halldórs Laxness til dæmis. Uppreisnar- og andófsskáldskapur kemur fremur frá vinstrimönnum en þeim til hægri.

Nýjasta saga Michel Houellenbecq er kynnt sem uppreisn frá hægri. Vinstriútgáfan Guardian tekur bókinni ekki beinlínis fagnandi. 

Uppreisnarandóf frá hægri með menningarívafi er svolítið nýtt af nálinni. Og það í Frakklandi af öllum löndum.

Serótónín seldist upp

Efling deild í Sósíalistaflokki Gunnars Smára

Efling stofnar nýtt svið til að stunda pólitíska baráttu. Sólveig Anna formaður Eflingar segist ,,gríðarlega stolt" yfir framtakinu, eins og Björn Bjarnason lýsir í pistli.

Sólveig Anna og Viðar framkvæmdastjóri Eflingar eru bæði yfirlýstir sósíalistar og félagsmenn í Sósíalistaflokki Gunnars Smára Egilssonar, sem á dögum útrásar var helsti talsmaður auðmanna, einkum Jóns Ásgeirs í Baugi.

Sósíalistaflokkur Gunnars Smára er fjárvana en Efling á digra sjóði sem launþegar eru skyldaðir að borga í félagsgjöld af launum sínum.

Lögum um verkalýðsfélög þarf að breyta þegar upp kemst að þau eru rekin í þágu stjórnmálaflokka. Engum dettur í hug að stjórnmálaflokkar skuli njóta sjálfvirkrar innheimtu félagsgjalda, líkt og verkalýðsfélög. 

Ekki frekar en stjórnmálaflokkur ættu verkalýðsfélög að drottna yfir sérstökum atvinnugreinum og félagssvæðum. Í báðum tilvikum, stjórnmálaflokka og verkalýðsfélaga, ætti reglan að vera sú að félagasamtökin á eigin forsendum afli sér stuðningsmanna. 

 

Ætti að snúa sér að skáldsagnaritun

Þrælar ASÍ og fyrsta mannránið

Kjaradeilurnar taka á sig furðulegri blæ eftir því sem á líður. ASÍ auglýsir á samfélagsmiðlum myndband undir yfirskriftinni ,,Ísland var ekki stéttlaust samfélag á 9. öld frekar en í dag."

Myndbandið, sem er þriggja ára gamalt, spyr í fyrirsögn: ,,Erum við bara þrælar?".

Fyrir utan sögulega ónákvæmi - þrælarnir segjast hafa róið hvíldarlaust til Íslands - má spyrja hvað vakir fyrir ASÍ með áróðrinum.

Þekktasti þrælahaldari Íslandssögunnar, Hjörleifur Hróðmarsson, beitti þrælum fyrir plóginn en sparaði uxann. Þrælarnir guldu rauðan belg fyrir gráan, drápu Hjörleif og félaga hans.

Til að bæta gráu ofan á svart frömdu þrælarnir fyrsta mannrán Íslandssögunnar er þeir tóku Helgu, eiginkonu þrælahaldarans, og þvinguðu með sér til Vestmannaeyja. Þangað þurfti Ingólfur, bróðir Helgu, að sækja systur sína og drepa þrælana tíu til hefnda fyrir fóstbróður sinn.

Ef launþegar nútímans eru þrælar hljóta atvinnurekendur að vera þrælahaldarar. Myndin sem ASÍ heldur að fólki er þessi: launþegar eru siðlausir aumingjar hnepptir í þrældóm og ættu að sæta lagi að klekkja á atvinnurekendum og þeirra fólki.

Í stéttlausa samfélagið okkar boðar ASÍ siðleysi ármiðalda.

Trúlega svarar ASÍ á þessa leið; auglýsingin er bara djók. En öllu gamni fylgir alvara. 

Línur skýrast í næstu viku

Nei, Lilja, ég hef ekki áhuga að selja

Landsbankinn er í þjóðareigu og ætti að vera það um fyrirsjáanlega framtíð. Lilja Björk Landsbankastjóri virðist áhugasöm að selja ,,selja þversk­urð í efna­hags­líf­inu og sam­fé­lag­inu á Íslandi" - þ.e. Landsbankann.

Síðast þegar við einkavæddum bankakerfið varð þjóðin nær því gjaldþrota.

Lilja Björk og aðrir áhugamenn að selja fjölskyldusilfrið verða að sannfæra okkur hin um að bankakerfið sé betur komið í höndum einkaaðila en ríkisins.

Við vitum af reynslu að einkaframtakið kann að setja bankakerfið í gjaldþrot. En við vitum ekki hvort einkaaðilar kunni að reka banka á Íslandi.

Sönnunarbyrðin er á þeim sem vilja selja, Lilja Björk.

Segir Landsbankann tilbúinn til sölu