Fávísi og íslam

Á yfirborðinu haldast fávísi og öfgar í hendur. Ein algengasta afsökun öfgamanna í leit að sakaruppgjöf er að heimskan hafi verið í góðri trú.

Þegar öfgamenn komast undir manna hendur og biðja um fyrirgefningu synda sinna vilja þeir mat á hlutfalli heimskunnar andspænis öfgunum sem viðkomandi tileinkuðu sér í góðri trú.

Heimska er í grunninn engin afsökun fyrir óhæfuverkum. Öfgafólkið skortir ekki vit heldur mennsku. Og ætti að meðhöndla sem slíkt.   

„Við vorum einfaldlega fávís“

Gunnar Smári: RÚV er lykillinn að verkó-sósíalisma

Ragnar Þór í VR lítur á mótmæli gulvestunga í Frakklandi sem fyrirmynd að óreiðu á Íslandi er skapi forsendur fyrir verkó-sósíalisma.

Gunnar Smári í Eflingu er sár yfir því að RÚV, áróðursmiðstöð vinstrimanna, skuli ekki draga upp þá mynd af gulvestungum í Frakklandi að þeir séu um það bil að velta Macron forseta úr sessi.

Allt frá búsáhaldabyltinu er stuðningur RÚV forsenda fyrir árangri aðgerðasinna að valda ófriði og veita jaðarfólki miðlæga stöðu í opinberri umræðu.

Vinstrimenn eru vanir því að RÚV plægi jörðina með falsfréttum, aðgerðahópar með tilstyrk samfélagsmiðla skaffa frækornin, ,,netið logar", og aftur kemur RÚV til hjálpar, blæs eldi i glæðurnar með úrvali vinstrifrétta. Loks þegar kemur að uppskerunni, mótmælum á Austurvelli, er RÚV mætt með beina útsendingu. Þetta er þaulprófuð Efstaleitisuppskrift að þjóðfélagsólgu sem opnar sviðið fyrir vanmenni af vinstri vængnum.

Gunnar Smári telur RÚV bregðast skyldum sínum við vinstrimenn með því að sýna ekki gulvestunga í Frakklandi í dýrðarljóma. Þeir eru fyrirmyndin að næstu atlögu aðgerðarsinna á Fróni.

RÚV reynir þó að standa vaktina og velja fréttir í þágu vinstrihagsmuna. Til dæmis sagði RÚV aldrei frá því að sjálfsskipaður byltingarleiðtogi og formaður Sósíalistaflokks Íslands var til skamms tíma hluti auðstéttarinnar og seldi einbýlishúsið á litlar 125 milljónir króna.

Verkalýðsfélög stýra ekki landinu

Síðustu dagar ljúfa heimsveldisins - og góða fólksins

Á Netflix er sýnd heimildamynd um síðustu mánuði forsetatíðar Obama. Áherslan er á utanríkismálin. Forsetafólkið, og Obama sjálfur, skokka á milli heimsálfa að bjarga mannkyni að bandarískum hugsjónahætti.

Meðal verkefna eru að bjarga Sýrlendingum frá forseta sínum, Assad; heimsbyggðinni frá veðurfarsbreytingum; miðausturlöndum frá írönskum kjarnorkusprengjum; nígerískum stúlkum frá herskáum múslímum og Evrópu frá Pútín.

Hugsjónafólkið í Washington er vel menntað, pólitískt réttrúað, skarpt í orðræðu en illa tengt veruleikanum sem er óendanlega flóknari en sniðmát bandarískra hugsjóna.

Allt sem staðfestir fordóma hugsjónafólksins fær hástemmda lofræðu, t.d. þegar Samantha Power sendiherra Obama hjá Sameinuðu þjóðunum, kynnist sýndarveruleika sýrlenskra flóttamanna. En, óvart, þá vantaði forsöguna. Sýrland varð flóttamannaland vegna þess að Bandaríkin ákváðu að skipta út forsetanum, Assad. Þá varð fjandinn laus og úr varð nýtt Ríki íslams er lagði undir sig stóra hluta Sýrlands og Írak - þar sem Bandaríkin höfðu áður steypt Hussein af stóli.

Bandaríska hugsjónafólkið þykist vita best hvernig annað fólk á að haga lífi sínu. Það er uppskrift að hörmungum. Trúarmenning múslíma tekur ekki bandarískri leiðsögn. Þjóðirnar sem búa við þessa menningu verða sjálfar að finna sinn takt og hvernig þær vilja haga sínum málum.

Merkel kanslari Þýskalands vill að Bandaríkin haldi hermönnum í Sýrlandi. Henni dettur ekki í hug að bjóða þýska hermenn í staðinn. Síðast þegar Merkel tók stóra utanríkispólitíska ákvörðun, að hleypa milljónum múslíma inn í Þýskalnd, kippti það fótunum undan trúverðugleika hennar. Eins og Obamafólkið vildi Merkel vera ljúflingur í hörðum heimi.

Heimildamyndinni á Netflix lýkur í tárum. Trump nær kjöri sem forseti og góða fólkið grætur tap Clinton, sem átti að halda lífi í heimsmynd Obama.

Ein síðasta ferð Obama er til Grikklands. Heimildamyndin segir ekkert af sjálfskaparvíti Grikkja, sem með aðstoð ljúflinga í Brussel og Frankfurt, færðu gríska efnahagskerfið aftur á steinöld. Grikklandi er aftur hampað sem vöggu lýðræðisins. Þess er ekki getið að fyrir 2500 árum dæmdi gríska lýðræðið gamlan mann til dauða fyrir það að vekja efasemdir hjá góða fólkinu um fullvissuna sem það þóttist búa yfir. Viska er að þekkja sín mörk, voru skilaboð Sókratesar.

Eftir lok kalda stríðsins urðu Bandaríkin ljúfa heimsveldið. Forsetatíð Obama 2008-2016 var háflóðið. Eftirskriftin verður: gott fólk lætur vont af sér leiða - ef það þekkir ekki takmarkanir sínar.

 

Varar við heimför Bandaríkjanna frá Sýrlandi

Fjölmiðlar, ríkispeningar og Bára hljóðmaður á Klaustri

Bára hljóðmaður á Klaustri og vitorðsmenn hennar, tveir eða fleiri, væru fjölmiðill samkvæmt skilgreiningu frumvarps menntamálaráðherra á fjölmiðlum sem skulu frá ríkisstyrk. Að því gefnu, auðvitað, að Bára og félagar hlæðu reglulega upp samtali fólks um borg og bí og kölluðu fréttir.

Netmiðill með þriggja manna ritstjórn sem gerði ekki annað en að endurbirta efni af samfélagsmiðlum og öðrum fjölmiðlum væri styrkhæfur samkvæmt frumvarpinu. Og nú vilja fjölmiðlar útgefnir á ensku líka komast á jötuna. 

Fjölmiðlafyrirtæki Jóns Ásgeirs gerir að tillögu að aðeins stórir fjölmiðlar fái ríkispeninga. Óþarfi sé að fjármagna fjölræði; dagskrárvaldið er best komið í höndum snillinga eins og Jóns Ásgeirs.

Eftir því sem frumvarp menntamálaráðherra fær meiri umræðu verðu augljósara hve óskynsamlegt er að ríkið veiti peninga til reksturs þeirra. Eina raunhæfa leiðin til að styrkja fjölmiðla er að draga úr starfsemi RÚV eða hætta henni alfarið.

Með þeim hætti myndu frjálsir fjölmiðlar blómstra á eigin forsendum.

Lesendur „ekki bara einhverjir túristar“

Þrjár söguskoðanir íslenskar

Churchill, forsætisráðherrann sem leiddi Breta í gegnum seinni heimsstyrjöldina, er þessa dagana á milli tannanna á breskum stjórnmálamönnum, ýmist sagður þorpari eða bjargvættur. Bretar standa frammi fyrir stórpólitískri ákvörðun, hvernig þeir segja skilið við Evrópusambandið, og þá rífast þeir um söguna.

Sagan er alltaf tvöföld. Í fyrsta lagi liðin tíð, og í þeim skilningi óbreytanleg; eitthvað gerðist eða ekki. Í öðru lagi skilningur á fortíðinni. Sá skilningur dregur dám af samtímanum, er pólitískur.

Íslandssagan er sérstakari en aðrar þjóðarsögur að því leyti að við teljum okkur vita tiltölulega nákvæmlega hvenær hún hófst, á seinni hluta 9. aldar með landnámi norrænna manna.

Gullöld Íslandssögunnar er frá landnámi fram á miðja 13. öld þegar Íslendingar sigldu á milli heimsálfa, settu saman ódauðleg bókmenntaverk og bjuggu við fjölræði goðaveldis. Eftir það tekur við tímabil eymdar sem varir fram á 19. öld þegar Jónas Hallgrímsson, Jón Sigurðsson og fáeinir fleiri hefja endurreisn sem lýkur með lýðveldisstofnun laust fyrir miðja síðustu öld.

Langa eymdin frá Gamla sáttmála 1262/64 til þjóðfundarins 1851 er helsta álitamálið í stórsögu þjóðarinnar. Í meginatriðum eru þrjár útgáfur af söguskilningi þessara alda, þar sem ábyrgðinni á eymdinni er úthlutað. Útgáfurnar þrjár eiga hver um sig pólitískt bakland í samtímanum.

Kratíski söguskilningurinn er að íslenskir stórbændur hafi staðið þjóðlífinu fyrir þrifum. Þeir kúguðu vinnuhjú, lögðu lamandi hönd á framfarir þurrabúðarfólks og tómthúsmanna er reyndu að afla sér lífsviðurværis með sjávarnytjum. Danska konungsvaldið reyndi að hnika málum í rétta átt en mátti sín lítils gegn íhaldssemi stórbænda.

Borgaralegi söguskilningurinn liggur þétt að þeim kratíska en kennir fremur Dönum um að hér varð ekki til þéttbýli sem gæti lyft þjóðfélaginu úr dróma. Áhugaleysi Dana og sinnuleysi Íslendinga sjálfra er ástæða eymdarinnar.

Náttúrukenningin í söguskilningi er að Íslendingar hafi gert það skásta úr erfiðum aðstæðum. Vinnuafl var af skornum skammti og því var skynsamlegt að flytja það frá einu landssvæði til annars, eftir árstíðum. Vetrarvertíð var stunduð af bændum og vinnumönnum þegar sveitin þurfti ekki á vinnuafli að halda. Þegar voraði tæmdust verin og vinnuaflið hélt upp til sveita. Hvorki kúgun (innlend eða dönsk) né sinnuleysi spilaði stóra rullu. Náttúrulegar aðstæður kröfðust aðlögunar.

Byggð norrænna manna fyrir vestan okkur, á Grænlandi, lagðist af á miðju eymdartímabilinu. Það væri kjánalegt að reyna að skýra þá staðreynd með vísun í kúgun eða sinnuleysi. Aðstæður ótengdar mannlegu eðli skiptu sköpum.

Náttúrukenningin er haldbesti skilningurinn á löngu eymdinni. Þegar Íslendingum opnuðust traustari markaðir fyrir fiskútflutning, á friðaröldinni eftir Napóleon-stríðin á 19. öld, nýttu þeir sér það og hófu skútuútgerð. Þegar vélvæðing varð möguleg í sjávarútvegi um 1900 gripu menn tækifærið og vélvæddust. Stóraukinn sjávarútvegur breytti Íslandi úr bændasamfélagi í borgarsamfélag á undraskömmum tíma.

Söguskilningur er mikilvægur. Án söguskilnings eru gerð stórkostleg mistök. Til dæmis að senda ESB-umsókn til Brussel. 

 

Vanrækslan og ESB-umsóknin

Beint samband er á milli þess að Bandaríkjaher tók sitt hafurtask 2006 og Samfylkingin fékk samþykkta á alþingi ESB-umsókn þrem árum síðar.

Tvær fylkingar í íslenskum stjórnmálum runnu í eina. Dómgreindarlaust og makrátt hægra liðið, núna flest í Viðreisn, og kratísku eilífðaraumingjarnir, með heimilisfestu í Samfylkingu og Pírataflokknum.

Dómgreindarlausa fólkið og aumingjarnir geta ekki hugsað heila hugsun án aðstoðar frá stórveldi. 

Vanræksla Bandaríkjanna 2006 sorteraði fyrir okkur heilbrigða skynsemi frá hálfvitahætti. Þénug vanræksla, skyldi maður segja.

Ísland verði ekki vanrækt lengur

Hryðjuverkatúrismi og opin landamæri

Vestrænir karlar og konur sóttust eftir aðild að stríðsátökum í miðausturlöndum. Ástæðurnar gátu verið misjafnar. Hryðjuverkatúrismi er orð yfir þessa iðju.

Stríðslystin dofnar, ekki síst þegar illa gengur, og nú vilja hryðjuverkatúristarnir snúa heim í velferðina.

Ef landamærin væru opin, eins og margir vinstrimenn vilja, kæmist stríðsfólkið óhult heim. En landamæri eru einmitt til að draga mörk, t.d. á milli siða og siðleysis.

Vill ekki leyfa Begum að koma aftur

Ríkið eyðileggur fjölmiðla

Fjölmiðlar munu gera út á ríkisstyrki en ekki þjónustu við almenning, verði að veruleika lög um ríkisframlag til fjölmiðla.

Ríkisstuðningur við fjölmiðla felur í sér forskrift hvernig fjölmiðlar eigi að haga sér til að njóta fjárstuðnings. Fjölmiðlun verður einsleitari og nýsköpun takmarkaðri.

Nú þegar rekur ríkið fjölmiðil, RÚV, sem enginn myndi segja að væri háborg blaðamennsku eða faglegrar þjónustu við almenning.

Ef ríkinu er alvara með stuðningi við frjálsa fjölmiðlun ætti það að loka RÚV. Þeir fjölmiðlar sem ættu erindi við almenning myndu blómstra. 

 

Gerir alvarlegar athugasemdir

Vigdís stendur vaktina fyrir lýðræðið

Samantekin ráð vinstriflokkanna í Reykjavíkurborg um að stunda kosningasvindl við síðustu kosningar hljóta að hafa pólitískar afleiðingar.

Kosningasvindlið fólst í skipulögðum áróðri gegn afmörkuðum kjósendahópum og farið var með borgarsjóð eins og hann væri kosningasjóður vinstriflokkanna.

Vigdís Hauksdóttir á þakkir skildar að koma í veg fyrir að kosningasvindlinu sé sópað undir teppið.

Skera úr um lögmæti kosninganna

Brexit til hagsbóta

Seðlabankastjóri Bretlands telur að Brexit, úrsögnin úr Evrópusambandinu, verði til hagsbóta fyrir þjóðina.

Áður hafi sami bankastjóri goldið varhug við úrsögninni.

Sinnaskipti bankastjórans gætu komið til af því að Brexit færist æ nær. Óskhyggja sumra var að úrsögnin yrði afturkölluð, annað tveggja með nýrri þjóðaratkvæðagreiðslu eða vélráðum á þingi.

Auðvitað bæta Bretar hag sinn með því að standa utan ESB. Enginn græðir á ESB, nema kannski Þjóðverjar.

Mikil tækifæri fólgin í Brexit