Gunnar Smári: RÚV er lykillinn að verkó-sósíalisma

Ragnar Þór í VR lítur á mótmæli gulvestunga í Frakklandi sem fyrirmynd að óreiðu á Íslandi er skapi forsendur fyrir verkó-sósíalisma.

Gunnar Smári í Eflingu er sár yfir því að RÚV, áróðursmiðstöð vinstrimanna, skuli ekki draga upp þá mynd af gulvestungum í Frakklandi að þeir séu um það bil að velta Macron forseta úr sessi.

Allt frá búsáhaldabyltinu er stuðningur RÚV forsenda fyrir árangri aðgerðasinna að valda ófriði og veita jaðarfólki miðlæga stöðu í opinberri umræðu.

Vinstrimenn eru vanir því að RÚV plægi jörðina með falsfréttum, aðgerðahópar með tilstyrk samfélagsmiðla skaffa frækornin, ,,netið logar", og aftur kemur RÚV til hjálpar, blæs eldi i glæðurnar með úrvali vinstrifrétta. Loks þegar kemur að uppskerunni, mótmælum á Austurvelli, er RÚV mætt með beina útsendingu. Þetta er þaulprófuð Efstaleitisuppskrift að þjóðfélagsólgu sem opnar sviðið fyrir vanmenni af vinstri vængnum.

Gunnar Smári telur RÚV bregðast skyldum sínum við vinstrimenn með því að sýna ekki gulvestunga í Frakklandi í dýrðarljóma. Þeir eru fyrirmyndin að næstu atlögu aðgerðarsinna á Fróni.

RÚV reynir þó að standa vaktina og velja fréttir í þágu vinstrihagsmuna. Til dæmis sagði RÚV aldrei frá því að sjálfsskipaður byltingarleiðtogi og formaður Sósíalistaflokks Íslands var til skamms tíma hluti auðstéttarinnar og seldi einbýlishúsið á litlar 125 milljónir króna.

Verkalýðsfélög stýra ekki landinu

Síðustu dagar ljúfa heimsveldisins - og góða fólksins

Á Netflix er sýnd heimildamynd um síðustu mánuði forsetatíðar Obama. Áherslan er á utanríkismálin. Forsetafólkið, og Obama sjálfur, skokka á milli heimsálfa að bjarga mannkyni að bandarískum hugsjónahætti.

Meðal verkefna eru að bjarga Sýrlendingum frá forseta sínum, Assad; heimsbyggðinni frá veðurfarsbreytingum; miðausturlöndum frá írönskum kjarnorkusprengjum; nígerískum stúlkum frá herskáum múslímum og Evrópu frá Pútín.

Hugsjónafólkið í Washington er vel menntað, pólitískt réttrúað, skarpt í orðræðu en illa tengt veruleikanum sem er óendanlega flóknari en sniðmát bandarískra hugsjóna.

Allt sem staðfestir fordóma hugsjónafólksins fær hástemmda lofræðu, t.d. þegar Samantha Power sendiherra Obama hjá Sameinuðu þjóðunum, kynnist sýndarveruleika sýrlenskra flóttamanna. En, óvart, þá vantaði forsöguna. Sýrland varð flóttamannaland vegna þess að Bandaríkin ákváðu að skipta út forsetanum, Assad. Þá varð fjandinn laus og úr varð nýtt Ríki íslams er lagði undir sig stóra hluta Sýrlands og Írak - þar sem Bandaríkin höfðu áður steypt Hussein af stóli.

Bandaríska hugsjónafólkið þykist vita best hvernig annað fólk á að haga lífi sínu. Það er uppskrift að hörmungum. Trúarmenning múslíma tekur ekki bandarískri leiðsögn. Þjóðirnar sem búa við þessa menningu verða sjálfar að finna sinn takt og hvernig þær vilja haga sínum málum.

Merkel kanslari Þýskalands vill að Bandaríkin haldi hermönnum í Sýrlandi. Henni dettur ekki í hug að bjóða þýska hermenn í staðinn. Síðast þegar Merkel tók stóra utanríkispólitíska ákvörðun, að hleypa milljónum múslíma inn í Þýskalnd, kippti það fótunum undan trúverðugleika hennar. Eins og Obamafólkið vildi Merkel vera ljúflingur í hörðum heimi.

Heimildamyndinni á Netflix lýkur í tárum. Trump nær kjöri sem forseti og góða fólkið grætur tap Clinton, sem átti að halda lífi í heimsmynd Obama.

Ein síðasta ferð Obama er til Grikklands. Heimildamyndin segir ekkert af sjálfskaparvíti Grikkja, sem með aðstoð ljúflinga í Brussel og Frankfurt, færðu gríska efnahagskerfið aftur á steinöld. Grikklandi er aftur hampað sem vöggu lýðræðisins. Þess er ekki getið að fyrir 2500 árum dæmdi gríska lýðræðið gamlan mann til dauða fyrir það að vekja efasemdir hjá góða fólkinu um fullvissuna sem það þóttist búa yfir. Viska er að þekkja sín mörk, voru skilaboð Sókratesar.

Eftir lok kalda stríðsins urðu Bandaríkin ljúfa heimsveldið. Forsetatíð Obama 2008-2016 var háflóðið. Eftirskriftin verður: gott fólk lætur vont af sér leiða - ef það þekkir ekki takmarkanir sínar.

 

Varar við heimför Bandaríkjanna frá Sýrlandi