Plastvatn verra en kranavatn

Vatn í plastflöskum er verra en kranavatn. Tvennt kemur til. Í fyrsta lagi er plast óheppileg geymsla fyrir vatn. Í öðru lagi mengar plastvatn en kranavatn ekki. Plastvatn mengar með umbúðunum og flutningskostnaði.

Þeir sem kaupa plastvatn bæði fleygja peningunum sínum og stuðla að umhverfismengun.

Ekki kaupa plastvatn.

Á ekkert skylt við kranavatn

Endurlífgaði Sigmundur Ernir látinn mann?

Íslendingar falla ekki af þjóðskrá nema þeir hrökkvi upp af. Sigmundur Ernir Rúnarsson fyrrum þingmaður Samfylkingar og núverandi stjóri útgáfunnar Hringbrautar er með á sínum snærum pistlahöfund, Ólaf Jón Sívertsen, sem ekki finnst í þjóðskrá.

Í bloggi er vakin athygli á því að Ólafur Jón segist sprelllifandi og í góðu sambandi við lausmáluga embættismenn þótt ekki sé hann að finna á þjóðskrá.

Sigmundur Ernir virðist samkvæmt ofanrituðu endurlífga dauðan mann. Væri ekki nær lagi að virkja krafta Sigmundar Ernis í þágu heilbrigðisvísindanna?

Fimm Íslendingar ranglega taldir af

Heimsmynd án trúar er mótsögn - vandi fjölgyðistrúar

Veraldleg heimsmynd gæti verið byggð á vísindum, ef ekki væri fyrir það að vísindin eru of takmörkuð í tvennum skilningi.

Í fyrsta lagi eru þau í stöðugri endurskoðun. Engar niðurstöður eru án fyrirvara um að nýjar rannsóknir munu ómerkja það sem áður var haft fyrir satt. Í öðru lagi veita vísindi ekki svör við spurningum um tilgang og merkingu lífsins. Engin heimsmynd fær hljómgrunn án svara við slíkum spurningum.

Trú hlýtur alltaf að koma við sögu í mótun heimsmyndar. Misskilningurinn sem tröllríður umræðunni um hlutverk trúar í samfélaginu er að hún þurfi að vera eingyðistrú. Ofbeldishneigðustu trúarbrögð síðustu tveggja árþúsunda, kristni og múhameðstrú, boða annað hvort eða tilveru; trú eða vantrú.

Löngu fyrir daga Jesú og Múhameðs tíðkaðist fjölgyðistrú. Trúarfjölbreytni var ríkjandi. Í suðupotti ólíkra trúarsannfæringar, í Eyjahafi forn-grískra borgríkja, verður til nútímahugsun um meginþætti samfélagsins, s.s. lýðræði og réttlæti, og hornsteinn er lagður að vísindum og fræðum eins og við þekkjum þau í dag.

Rómverjar byggðu heimsveldi á grunni fjölgyðistrúar. Það var ekki fyrr en heimsveldi þeirra stóð á fallandi fæti sem keisararnir gerðu kristni að ríkistrú. (Innan svig er þess að geta að kristni, gríska rétttrúnaðarútgáfan, framlengdi líf rómverska ríkisins, þ.e. austurríkisins, um þúsund ár. Ergó: eingyðistrú er seiglíf).

Vestrænt samfélag síðustu 200 ára eða svo byggir á fjölgyðistrú. Við trúum á byltinguna, mannréttindi, réttlæti, femínisma, lýðræðið, föðurlandið, kynþáttinn, sveitarfélagið, íþróttafélagið, kynhneigðina og hvaðeina annað sem okkur þykir merkilegt. Hvert og eitt okkar fær persónulegt frelsi til að stunda hvern þann átrúnað sem hugurinn stendur til.

Fjölgyðistrú samtímans er afleiðing frönsku byltingarinnar og hún var blóðug. Eingyðistrúin sem franska byltingin felldi af stalli var kristni. Árangurinn er sá að vestræn kristni er strillt og prúð í fjölgoðasamfélaginu. Fylgismenn Múhameðs spámanns voru hvergi í Evrópu að taka upp hanskann fyrir sína útgáfu af eingyðistrú og byltingarlexían fór fyrir ofan garð og neðan múslímasamfélaga.

Eftir seinna stríð tóku múslímar að streyma til Evrópu frá ríkjum þar sem franska byltingin kom ekki við sögu. Múslímar nýttu sér trúfrelsi á Vesturlöndum til að koma ár sinni fyrir borð. Eingyðistrú múslíma torveldar þeim skilning á vestrænni fjölgyðistrú. Hjá múslímum er enn ríkjandi gamla sjónarmiðið um annað hvort eða: trú eða vantrú.

Veikleiki vestrænnar fjölgyðistrúar er að hún umber eingyðistrú, t.d. þá múslímsku, sem vill fjölgyðistrúna feiga. Samkvæmt skilgreiningu er fjölgyðistrú ekki ein heldur mörg. Hún býr aðeins að þessum almenna samnefnara, að hver maður trúir því sem hann vill.

Af þessu leiðir að vestræn fjölgyðistrú stendur höllum fæti gegn ágengri múslímskri eingyðistrú.

   

Enginn Jesú, enginn Múhameð

Facebook-réttlæti

Þjófar og misindisfólk á erfiðara uppdráttar þegar upptökur nást af lögbrotum þeirra og hægt að birta á samfélagsmiðlum eins og Facebook. Flestir gemsar eru með upptökuvél og þá er víða að finna staðbundnar upptökuvélar í eigu einstaklinga og fyrirtækja.

Réttlæti í höndum einstaklinga er á hinn bóginn vandmeðfarið. Einkaaðilar eru ekki með rannsóknaheimildir og ekki þjálfaðir, líkt og lögregla og saksóknarar, að fara með opinbert vald.

Við búum við þá réttarfarslegu meginhugsun að betra sé að níu sekir sleppi fremur en að saklaus sé dæmdur. Í Facebook-réttlæti er hætt við að þessi hugsun fari fyrir lítið.

 

 

Fann þjófana með hjálp Facebook

Kjósendur Framsóknarflokksins hamingjusamastir

,,Þá má sjá að kjósendur Framsóknarflokksins eru mun hamingjusamari en kjósendur annarra flokka," segir í niðurstöðum nýrrar skoðanakönnunar Maskínu.

Kemur ekki á óvart.

Stór-Evrópa er pólitískur ómöguleiki

Aðeins 19 ríki af 28 Evrópusambandsríkjum notar evru sem lögeyri. Tillaga Hollande forseta Frakklands um að evruríkin komi sér upp sameiginlegri ríkisstjórn er tillaga um að kljúfa Evrópusambandið.

Ríki sem standa utan evru-samstarfsins eru t.d. Bretland, Danmörk, Svíþjóð og Pólland. Þessi ríki eru ekki á leiðinni í Stór-Evrópu evruríkjanna. Ríki sem standa utan evrunnar telja sig heppin að vera ekki þátttakendur í þessari vanhugsuðu tilraun með einn gjaldmiðil fyrir ólík hagkerfi.

Tillaga Hollande er til marks um örvæntinguna sem gripið hefur um sig á evru-svæðinu. Kreppunni í Grikklandi er hvergi nærri lokið. Lítill hagvöxtur í mörgum evru-ríkjum og slæm skuldastaða stærri ríkja, eins og Frakklands, mun auka á vandann sem fyrir er.

Pólitískur vilji til Stór-Evrópu er lítill sem enginn í ríkjum evru-svæðisins. Þvert á móti eflast öfl andstæð auknum samruna víða í Evrópu. Þýskir fjölmiðlar hafa varla fyrir því að ræða tillögu Frakklandsforseta.

Stór-Evrópa er rökrétt framhald evruvæðingu 19 af 28-ríkjum ESB. En Stór-Evrópa er pólitískur ómöguleiki um fyrirsjáanlega framtíð.

 

Sameiginleg ríkisstjórn evruríkja

Ólafur Jón og blekkingar Sigmundar Ernis

Á Hringbraut birtast reglulega pistlar undir höfundarnafninu Ólafur Jón Sívertsen. Hann segist lengi hafa búið erlendis en renni til rifja hvernig komið er fyrir opinberum málum á Fróni.

Ólafur Jón vill að lesendur trúi því að hann hafi dvalið svo lengi í útlöndum að hann sé ekki lengur skráður með kennitölu hér á landi. En hann sé engu að síður með trausta heimildamenn í stjórnarráðinu sem láti Ólafi Jóni í té upplýsingar um gang mála á bakvið tjöldin. Upp úr þessum heimildum skrifar Ólafur Jón pistla og Hringbraut gerir úr pistlunum fréttauppslátt.

Sig­mund­ur Ern­ir Rún­ars­son er dag­skrár- og rit­stjóri Hring­braut­ar. Í viðtali við mbl.is seg­ir Sigmundur Ernir Ólaf ,,kunna að vera huldu­mann". Orðrétt:

„Þetta kann að vera huldumaður.Það eru marg­ir slík­ir sem skrifa í blöðin og vef­miðlana. Meðal ann­ars í staksteina,“ seg­ir Sig­mund­ur um skrif Ólafs.

Nú er augljóst að Ólafur Jón er ekki hvorttveggja í senn einstaklingur með fullt nafn og fortíð annars vegar og hins vegar huldumaður.

Sigmundur Ernir stundar vísvitandi og af yfirlögðu ráði blekkingar gagnvart almenningi. Síðast þegar að var gáð þótti sú iðja ekki sæma fjölmiðli.

 

 

 

Samfylkingarþingmenn latastir þingmanna

Samfylkingin rekur svo lestina, en þingmenn hennar mættu á 63 fundi hver að meðaltali síðastliðinn þingvetur.

Ofanritað er úr Kjarnanum.

Latastur þingmanna Sjálfstæðisflokksins er ESB-sinninn Ragnheiður Ríkharðsdóttir.

Skylt er skeggið hökunni.

Evran er nýja kókið - og ætti að taka úr umferð

Framleiðendur vinsælasta gosdrykkjar veraldar, Coca Cola, reyndu nýja uppskrift að kók um miðjan níunda áratug síðustu aldar. Nýja kókið var svar við ágengri markaðsherferð Pepsi. Óhemju fé var var varið í markaðssetningu nýja kóksins, sem kynnt var neytendum í apríl 1985.

Fólk vildi ekki nýja kókið og miðsumars 1985 var það tekið úr vöruhillum og gamla uppskriftin sett í staðin - enda var hún búin að sanna sig í áratugi. Viðskiptaritstjóri Guardian, sem er breskt blað hlynnt ESB, segir að evran sé nýja kókið og eigi að taka úr umferð.

Tilgangslaust sé að berja höfðinu við steininn. Evran er búin að fá 16 ára reynslu og virkar ekki. Hún vinnur þvert gegn tilgangi sínum, að sameina Evrópu, eins og best sést á því að Þjóðverjahatur tröllríður Evrópu nú um stundir þótt almenni Þjóðverjinn sé ekkert betur settur með evruna en aðrir íbúar evru-svæðisins.

Fyrir daga evrunnar naut Evrópusambandið velvildar almennings í álfunni. Velvildin var notuð af ESB-sinnum til að stórauka samruna ESB-ríkja þar sem evran átti að vera lykilverkfæri. Kreppan undanfarin fimm ár sýnir að stjórnmálaleiðtogar veðjuðu á rangan hest. Þótt sú leið sé hugsanleg, til að halda evrunni á lífi, að búa til miðstýrt fjármálakerfi með sameiginlega skattheimtu og fjármálastjórn á öllu evru-svæðinu, sem telur 19 ríki, þá er pólitískt óhugsandi að almenningur í Norður-Evrópu samþykkti slíkan leiðangur.

Evran er nýja kókið sem almenningur vill ekki. Því fyrr sem leiðtogar evru-ríkjanna átta sig á mistökunum og bregðast við þeim því betra, skrifar viðskiptaritstjóri Guardian.

Yfir helmingur Þjóðverja óánægður

Eftirkapítalisminn - von píratískra vinstrimanna

Kapítalisminn rennur sitt skeið, rétt eins og miðaldir fyrir hálfu árþúsundi. Eftirkapítalisminn býður vinstriflokkum, einkum pírataútgáfunni, tækifæri til að verða forystuafl þjóðfélagsbreytinga. 

Þrjár meginbreytingar á kapítalismanum eru þegar hafnar og munu breyta samfélaginu til frambúðar í fyllingu tímans. Í fyrsta lagi er vinnan ekki sú nauðsyn sem hún var. Allsnægtir án aukinnar vinnu eru mögulegar þökk sé sjálfvirkni.

Í öðru lagi grafa upplýsingar undan getu markaðarins til verðlagningar. Markaðurinn byggir á skorti sem altæk upplýsingamiðlun kemur í veg fyrir að verði nýttur til ábata.

Þriðji þátturinn í afbyggingu kapítalismans er deilihagkerfið, sem starfar eftir öðrum lögmálum en markaðarins.

Ofangreind pæling er frá Paul Mason, sem er breskur fréttamaður og samfélagsrýnir, með marxíska fortíð. Kjarninn í nýrri bók hans, Postcapitalism, birtist í Guardian.

Framtíðarpæling Mason er um margt trúverðug. Vinnan er ekki lengur það sem hún var. Ungt fólk, jafnvel á Íslandi sem er fremur vinnusamt samfélag, finnur leiðir til að vinna minna og lifa á bótum.

Deilihagkerfið er orðin staðreynd og allar líkur að það vaxi. Deilihagkerfið grefur undan markaðshagkerfinu eins og við þekkjum það. Þjónusta og verðmæti skipta um hendur án þess að peningar koma við sögu. Deilihagkerfið er nokkurs konar nútímalegur sjálfsþurftarbúskapur. Munurinn er sá að í íslenska landbúnaðarsamfélaginu í gamla daga kom sjálfsþurftin til af skorti en núna er ástæðan ofgnótt. 

Kapítalisminn er í kreppu. Það sé t.d. á stóru einokunarrisunum í tæknigeiranum sem vinna gegn nýsköpun þegar hún ógnar einkaleyfum risanna. Tollabandalag Bandaríkjanna og ESB, TTIP, er með öll einkenni kapítalískra kreppuviðbragða. Hvort kreppan leiði fram aðlögun kapítalismans, líkt og hann sýndi við umbreytinguna úr framleiðslusamfélaginu í þjónustusamfélagið, eða hvort kreppan kollvarpi kapítalismanum er enn alls óvíst.

Aðrir þættir í pælingu Mason eru ekki eins sannfærandi. Til dæmis að altæk upplýsingamiðlun grafi undan mörkuðum. Nóbelsverðlaunahafi í hagfræði, Robert J. Schiller, sýndi fram á að verðlagning markaða byggir ekki á rökréttu samhengi upplýsinga heldur órökvísri skynjun markaðsafla á stöðu mála. Þessi órökvísa skynjun er nátengd sjálfri mennskunni og mun ekki breytast þótt allar heimsins upplýsingar séu komnar í einn tölvukubb.

Pæling Mason stendur nógu traustum fótum til að verða hluti af umræðu næstu ára um hvert stefnir með þá samfélagsgerð sem varð óumdeild á seinni hluta síðustu aldar. Breytingar eru í aðsigi.

Við, í merkingunni vestræn samfélög, stöndum frammi fyrir meiri breytingum á hag- og samfélagskerfi okkar en við höfum gert frá því fyrir fyrri heimsstyrjöld. Og það er allnokkuð verkefni.