Plastvatn verra en kranavatn

Vatn í plastflöskum er verra en kranavatn. Tvennt kemur til. Í fyrsta lagi er plast óheppileg geymsla fyrir vatn. Í öðru lagi mengar plastvatn en kranavatn ekki. Plastvatn mengar með umbúðunum og flutningskostnaði.

Þeir sem kaupa plastvatn bæði fleygja peningunum sínum og stuðla að umhverfismengun.

Ekki kaupa plastvatn.

Á ekkert skylt við kranavatn

Endurlífgaði Sigmundur Ernir látinn mann?

Íslendingar falla ekki af þjóðskrá nema þeir hrökkvi upp af. Sigmundur Ernir Rúnarsson fyrrum þingmaður Samfylkingar og núverandi stjóri útgáfunnar Hringbrautar er með á sínum snærum pistlahöfund, Ólaf Jón Sívertsen, sem ekki finnst í þjóðskrá.

Í bloggi er vakin athygli á því að Ólafur Jón segist sprelllifandi og í góðu sambandi við lausmáluga embættismenn þótt ekki sé hann að finna á þjóðskrá.

Sigmundur Ernir virðist samkvæmt ofanrituðu endurlífga dauðan mann. Væri ekki nær lagi að virkja krafta Sigmundar Ernis í þágu heilbrigðisvísindanna?

Fimm Íslendingar ranglega taldir af

Heimsmynd án trúar er mótsögn - vandi fjölgyðistrúar

Veraldleg heimsmynd gæti verið byggð á vísindum, ef ekki væri fyrir það að vísindin eru of takmörkuð í tvennum skilningi.

Í fyrsta lagi eru þau í stöðugri endurskoðun. Engar niðurstöður eru án fyrirvara um að nýjar rannsóknir munu ómerkja það sem áður var haft fyrir satt. Í öðru lagi veita vísindi ekki svör við spurningum um tilgang og merkingu lífsins. Engin heimsmynd fær hljómgrunn án svara við slíkum spurningum.

Trú hlýtur alltaf að koma við sögu í mótun heimsmyndar. Misskilningurinn sem tröllríður umræðunni um hlutverk trúar í samfélaginu er að hún þurfi að vera eingyðistrú. Ofbeldishneigðustu trúarbrögð síðustu tveggja árþúsunda, kristni og múhameðstrú, boða annað hvort eða tilveru; trú eða vantrú.

Löngu fyrir daga Jesú og Múhameðs tíðkaðist fjölgyðistrú. Trúarfjölbreytni var ríkjandi. Í suðupotti ólíkra trúarsannfæringar, í Eyjahafi forn-grískra borgríkja, verður til nútímahugsun um meginþætti samfélagsins, s.s. lýðræði og réttlæti, og hornsteinn er lagður að vísindum og fræðum eins og við þekkjum þau í dag.

Rómverjar byggðu heimsveldi á grunni fjölgyðistrúar. Það var ekki fyrr en heimsveldi þeirra stóð á fallandi fæti sem keisararnir gerðu kristni að ríkistrú. (Innan svig er þess að geta að kristni, gríska rétttrúnaðarútgáfan, framlengdi líf rómverska ríkisins, þ.e. austurríkisins, um þúsund ár. Ergó: eingyðistrú er seiglíf).

Vestrænt samfélag síðustu 200 ára eða svo byggir á fjölgyðistrú. Við trúum á byltinguna, mannréttindi, réttlæti, femínisma, lýðræðið, föðurlandið, kynþáttinn, sveitarfélagið, íþróttafélagið, kynhneigðina og hvaðeina annað sem okkur þykir merkilegt. Hvert og eitt okkar fær persónulegt frelsi til að stunda hvern þann átrúnað sem hugurinn stendur til.

Fjölgyðistrú samtímans er afleiðing frönsku byltingarinnar og hún var blóðug. Eingyðistrúin sem franska byltingin felldi af stalli var kristni. Árangurinn er sá að vestræn kristni er strillt og prúð í fjölgoðasamfélaginu. Fylgismenn Múhameðs spámanns voru hvergi í Evrópu að taka upp hanskann fyrir sína útgáfu af eingyðistrú og byltingarlexían fór fyrir ofan garð og neðan múslímasamfélaga.

Eftir seinna stríð tóku múslímar að streyma til Evrópu frá ríkjum þar sem franska byltingin kom ekki við sögu. Múslímar nýttu sér trúfrelsi á Vesturlöndum til að koma ár sinni fyrir borð. Eingyðistrú múslíma torveldar þeim skilning á vestrænni fjölgyðistrú. Hjá múslímum er enn ríkjandi gamla sjónarmiðið um annað hvort eða: trú eða vantrú.

Veikleiki vestrænnar fjölgyðistrúar er að hún umber eingyðistrú, t.d. þá múslímsku, sem vill fjölgyðistrúna feiga. Samkvæmt skilgreiningu er fjölgyðistrú ekki ein heldur mörg. Hún býr aðeins að þessum almenna samnefnara, að hver maður trúir því sem hann vill.

Af þessu leiðir að vestræn fjölgyðistrú stendur höllum fæti gegn ágengri múslímskri eingyðistrú.

   

Enginn Jesú, enginn Múhameð