Að skapa sér óvissu og krefja aðra um mannúð

Ef Íslendingur telur sér ekki vært á Fróni, tekur sig upp og flyst til framandi lands þá skapar hann sér óvissu. Taki hann fjölskylduna með sér eykst óvissan. Ef pappírarnir eru ekki í lagi og óvíst með landvist og ný heimkynni er viðkomandi að leggja á tæpasta vað.

Ef þessi ímyndaði Íslendingar er öfgamaður og aðhyllist pólitík um guðs ríki á jörðu, þar sem dauðarefsing liggur við að afneita trúnni og helmingur mannkyns, kvenkynið, er settur skör lægra en karlar, tja, þá er um sérstaklega ósvífinn einstakling að ræða ef hann heimtar mannúð og landvist í ríki sem er andstæða við trú hans.

Egyptinn sem kom hingað með fjölskyldu sína lýsir stoltur yfir því að hann tilheyri Bræðralagi múslíma. Samtökin eru viðurkennd öfgasamtök, áhöld eru um hvort þau séu hryðjuverkasamtök.

Egyptinn uppfyllir ekki skilyrði til að fá landvist hér á landi. Sé honum veitt landvist bitnar það á öðrum, sem eru verðugri. 

Löng bið eftir úrlausn ómannúðleg

Guð, eins og hann hentar mér

Menning er að gera hlutina vel, sagði Þorsteinn heitinn Gylfason heimspekingur. Gildir líka um trúarmenningu.

Guð, ef hann er til, hlýtur að eins í fyrndinni og hann er í dag. Allir, sem á annað borð gefa því gaum, vita þó að guðsskilningur er ólíkur frá einum tíma til annars.

Sérhver einstaklingur hefur fullan rétt að trúa á sinn guð. Aftur er ætlast til af stofnun sem treyst er fyrir kristni, þjóðkirkjunni, að hún reyni að gera hlutina vel.

Þjóðkirkjunni er nokkur vorkunn. Gildismat virðist meira á reiki en oft áður. Vestræn kristin menning er í stríði við sjálfa sig. Sumir hópar, háværir í meira lagi, telja vestræna kristni ógeð kvenhaturs hvítra miðaldra karlmanna er sitja yfir hlut minnihlutahópa og freista þess sí og æ að gera vonda hluti verri.

Aðrir hópar í yfirstandandi stríði, yfirleitt lágværir íhaldsmenn, segja vestræna kristna menningu þá skástu sem völ er á. Í skjóli þessarar menningar þrífst meira persónufrelsi en sögur fara af; ríkir meiri hagsæld og velferð en dæmi eru um fyrr og síð. Lágværa íhaldsfólkið tekur vara á fyrirmyndarríkinu, hvort heldur það sé kennt við guð eða veraldlega isma. Innbyggt í allar manngerðar áætlanir um fyrirmyndarríkið er andstæðan; martröð sem hefur birst okkur með kennileitum eins og Auschwitz og Gúlaginu.

Þjóðkirkjan vill taka þátt í menningarstríðinu, sem er ekkert ýkja vel ígrundað, og tekur sér stöðu með þeim hópum er telja kristna vestræna menningu meira og minna hörmulega sögu valdníðslu.

Guð er, samkvæmt þjóðkirkjunni, hvað hver og einn vill. En mestu skiptir þó að hann sé alls ekki neitt í námunda við það að vera miðaldra hvítur karlmaður.

En guð sjálfur í öndverðu stal glæpnum frá íslensku þjóðkirkjunni. Hann lét son sinn eingetinn deyja á krossinum um þrítugt. Jesú var unglingur við andlátið. Engum sögum fer af kynskiptaaðgerð guðsbarnsins eða að það hafi brutt hormón til að láta sér vaxa brjóst. Það er seinni tíma verk fólks er vill vel en gerir illt. Eins og þeir einatt gera sem trúa á jarðneskt fyrirmyndarríki. 

Augljóst að myndin hefur sært marga

Spanó styður mannréttindabrot

Heimsókn Róberts Spanó, forseta mannréttindadómstóls Evrópu, til Tyrklands og Erdogan forseta gefur margföldum mannréttindabrotum lögmæti. Heimsóknin er stuðningsyfirlýsing Spanó við ítrekuð og alvarleg afbrot sem framin eru af tyrkneskum stjórnvöldum.

Heimsóknin sýnir að Spanó kærir sig kollóttan um mannréttindi. 

Spanó leggur sig aftur fram að gera vinum sínum greiða og þegar slíkir eiga í hlut er siðferðilega kjölfestan heldur léttvæg.

„Róbert Spanó á að segja af sér“

Útlendingar og afsakaðir glæpir

Eftir því sem framandi útlendingum fjölgar eykst glæpatíðni. Framandi útlendingar þekkja ekki siði og háttu nýja heimalandsins, það er einmitt það sem gerir þá framandi.

Tvennt veldur glæpahneigð þeirra framandi. Í fyrsta lagi eru þeir ekki siðaðir að hætti heimamanna. Þeir þekkja einfaldlega ekki mörkin hvað má og hvað ekki. Í öðru lagi koma þeir með siðaviðmið frá fyrri heimkynnum sem gilda ekki í þeim nýju. (Þriðja ástæðan er, auðvitað, að sumir eru réttir og sléttir glæpamenn. En þeir eru fáir.)

Í sumum menningarheimum er sjálfsagt að berja konur til hlýðni. Konan er þar óæðri karlinum og kerfisbundið ójafnrétti kynjanna hlýst af, gjarnan réttlætt með trúarkenningum. Barnaníð, þar sem stúlkur á gelgjualdri eru gefnar gömlum körlum, er önnur útgáfa.

Ef framandi útlendingar koma í hópum til nýrra heimkynna freistast þeir til að halda í forna siði og háttu sem eru glæpir í þeim nýju.

Til skamms tíma voru þessir glæpir afsakaðir, einatt í nafni fjölmenningar.

Ekki lengur. Nú er krafist aðlögunar. Forsenda aðlögunar er að þeir framandi séu hlutfallslega fáir.

Ísland er enn í þeirri öfundsverðu stöðu að hafa fáa framandi útlendinga. Höldum því þannig. Annars verða vandræði.

Sinnaskipti í innflytjendamálum

Öfgamúslími krefst hælis á Íslandi

Í frétt Stundarinnar segir um egypskan múslíma sem krefst hælis á Íslandi fyrir sig og fjölskyldu sína:

Hafi hann gegnið úr flokknum og lýst opinberlega yfir stuðningi við Bræðralag múslima.

Bræðralag múslíma eru öfgasamtök sem boða ríki íslams. Í ríki íslam er ekki trúfrelsi, menn eru aflífaðir fyrir að ganga af trúnni; konur eru þrælar karlmanna og kristnir, fái þeir á annað borð að halda lífi, skulu krjúpa fyrir múslímum og borga þeim sérstakan skatt.

Vinstrimenn hér á landi eru áfram um að flytja inn í landið öfgamenn.

En, nei, takk við eigum nóg með innlendar öfgar.

Segja ummæli Áslaugar köld og ónærgætin

Kristni er hefð - spyrjið Þórunni Jónsdóttur

Flestir eru skírðir ómálga til kristni af foreldrum sínum. Fyrirkomulagið er í gildi í þúsund ár, frá fyrstu og einu nafnfrægu fjöldaskírn fullorðinna hér á landi, í Öxará á Þingvöllum árið 1000.

Kennisetning frá blautu barnsbeini fylgir fólki út lífið. Þjóðkirkjan, sem á að heita vörslumaður kristni, sýnir hvorki sjálfri sér nærgætni né landsmönnum, sem komnir eru til vits og ára, virðingu með róttækri endurtúlkun á ímynd Krists.

Ekki það að kristni sé án endurtúlkunar. Á 16. öld skiptu landsmenn um útfærslu ritningarinnar, fóru úr kaþólsku yfir í lútersku, að boði Danakonungs. Umskiptin kostuðu blóðfórnir þar sem keik kaþólsk kona, Þórunn Jónsdóttir, stóð yfir höfuðsvörðum danska yfirvaldsins.

Þegar brotið er í blað hefðar þarf eitthvað að vera í húfi. Þjóðkirkja er býr til framandi útgáfu af Jesúbarninu vill eflaust vel og telur sig í takti við tíðarandann. En sá andi er um þessar mundir giska hjárænulegur. Eins og Kristsgervingar biskupsstofu.

Stundum er best að gera ekki neitt en leyfa hefðinni að lifa. Kristni á Íslandi er yfir þúsund ára. Þjóðkirkjan er ekki hálfdrættingur og er í kaupbæti danskur andskoti.

 

Munu birta fleiri Kristsgervinga

Ísland bráðnar og frýs á víxl

Landnámsmenn byggðu sér bú á Íslandi á miðaldahlýskeiðinu er varði fram á 13. öld. Jöklar voru minni og gróður meiri. Grænland þótti henta vel fyrir norrænan landbúnað um árið 1000.

Eftir hlýskeiðið tók við litla ísöld er varði fram undir 1900. Byggð á Grænlandi lagðist af á 15. öld og stóð stundum tæpt með mannlíf á Íslandi vegna kulda og náttúruhamfara.

Eftir ísöld hlaut að hlýna. Í stað þess að fagna huggulegra lofslagi og njóta stinga sumir höfðinu í svartan eyðisand og gráta bráðnun jökla.

Merkilegast er þó að náttúrulögmálum skuli vísað á bug vegna kjána sem stinga rusli inn í töflureikni og halda að út komi sannleikur.

Hvernig Ísland er að bráðna

Gáfaður Trump eða ofurgreindur?

Trump er kominn á þann stall að nú er spurt hvort hann sé gáfaður eða ofurgreindur. Í baksýnisspegli nýliðinna missera á kórónuveirutíma er reynt að leggja mat á hvort forsetinn hafi haft um það bil rétt fyrir sér eða hárrétt.

Bitamunur en ekki fjár, myndu sumir segja. En í Trump-fræðum er hver arða sönnunargagna tínd til og höfð til marks um ofurmennsku glókolls.

Með því að fylgjast með umræðunni um Trump fæst innsýn í söguleg fræði. Til dæmis hvernig á því stóð að rómverskir keisarar urðu guðir í lifandi lífi.

Gerði lítið úr faraldrinum en vissi betur

Veiðiferð skipulögð af RÚV

RÚV, með klækjum og e.t.v. hótunum, atti Seðlabankanum á foraðið þegar bankinn gerði húsleit hjá Samherja 2012.

Fréttamaður RÚV bar fölsuð gögn til Seðlabankans, sem týndust, en þegar þau komu í leitirnar sögðu þau allt aðra sögu en RÚV vildi segja.

Saga RÚV var á þá leið að Samherji skyti gjaldeyri undan höftum. Týndu gögnin, sem síðar fundust, sneru aftur að skiptaverði til sjómanna og höfðu ekkert með gjaldeyrisskil að gera.

RÚV þurfti húsleit hjá Samherja til að búa til frétt - búa til í merkingunni skálda frétt - og af óskiljanlegum ástæðum lagði Seðlabankinn trúnað á gagnafölsun RÚV.

Kannski sveif yfir vötnum hótun RÚV að gera frétt um að Seðlabankinn tæki þátt í yfirhylmingu á glæpum. Á árunum eftir hrun voru stofnanir skíthræddar við RÚV. Í beinu framhaldi af fréttherferð RÚV-ara fylgdu yfirleitt skipulögð mótmæli á Austurvelli. Í beinni útsendingu RÚV - auðvitað.

Samherji hafi orðið fyrir margföldu tjóni

Þöggun drengja - kvenmenning ræður ferðinni

Um 90 prósent kennara í grunnskólum eru konur. Drengir fá ekki karlkyns fyrirmyndir þar. Í framhaldsskólum er brottfall drengja um 30 prósent en stúlkna um 20 prósent. Þegar komið er í háskóla er kynjahlutfall nemenda þannig að karlar eru minnihlutahópur: 70 prósent háskólanema eru konur en minna en þriðjungur karlar.

Ísland á heimsmet í lágu hlutfalli karla í háskóla, segir Hermundur Sigmundsson, prófessor í lífeðlislegri sálfræði.

Hvers vegna? 

Jú, skólakerfið er gegnsósa af kvenmenningu. Þöggun drengja byrjar strax í leikskóla og heldur áfram upp öll skólastig. 

Stúlkum er kennt að vera stoltar en drengjum að skammast sín. Kvenmenningin talar með fyrirlitningu um ,,drengjamenningu" og býr til hugtök eins og ,,eitruð karlmennska."

Yfirtaka kvenna á skólakerfinu getur ekki endað vel.