Fyrst Boris, Selenskí næstur

Bandarískur þingmaður fæddur og fóstraður í Úkraínu, Victoria Spartz, varpar sprengju sem gæti orðið Selenskí forseta hættulegri en allar þær rússnesku. Þingmaðurinn ber sakir á hægri hönd Selenski, Andriy Yermak, um landráð og spillingu.

Í upptalningu í sex liðum ásakar þingmaðurinn Yermak starfsmannastjóra um að leka upplýsingum til Rússa um leynilega aðgerð til að klófesta Wagner-liða, einkaher Rússa, sem nú gerir það gott í Úkraínu; um að klúðra friðarviðræðum fyrir stríð; um að taka ekki mark á viðvörunum um yfirvofandi innrás; um að gefa Rússum Kherson-hérað í Suður-Úkraínu; um að koma í veg fyrir innkaup á nauðsynlegum hergögnum og að hindra rannsókn á spillingu.

Stóralvarlegar ásakanir hver og ein. Einn besti fréttaskýrandi Úkraínustríðsins breytti kynntri dagskrá í gær til að fjalla um málið.

Viðbrögð stjórnarinnar í Kænugarði eru gagnásökun um að Spartz gangi erinda Rússa.

Herskáasti pólitíski stríðsmaðurinn í Úkraínustríðinu, Boris Johnson, féll á sverðið í liðinni viku. Boris les fréttir um gæluyrði til fyrrum ástkonu á meðan rekunum er kastað á pólitískan feril manns sem taldi sig endurfæddan Churchill.

Tímasetningin á ásökunum Spartz er engin tilviljun. Pólitísk veðrabrigði eru í Evrópu og Bandaríkjunum. Úkraína er á undanhaldi í stríðinu sem er orðið óheyrilega kostnaðarsamt fyrir vestrið, mælt í efnahagskreppu og pólitískri úlfúð.

Ef Úkraína tapast líkt og Afganistan, með skilyrðislausri uppgjöf, bætir heimspólitískur ósigur gráu ofan á svart fyrir vesturlönd. Til að minnka skaða vesturlanda verður Úkraína að semja.

Innan tíðar kemur  í ljós hver verða áhrif sprengju Victoriu Spartz. Ef áskanir bandaríska þingmannsins fá hljómgrunn má gefa sér að Selenskí sé stillt upp við vegg: annað hvort semur þú við Rússa, og gefur eftir það land sem til þarf, eða við krefjumst afsagnar ríkisstjórnar þinnar.

Vesturlönd geta ekki si svona gefið Úkraínu upp á bátinn. En þau geta knúið á um stjórnarskipti ef rök standa til að maðkur sé í Kænugarðsmysunni. Ásakanir Spartz gætu orðið þau rök. 

Selenskí-stjórnin er búin að vera um leið og vesturlönd skella í lás með vopn og fjármagn. Sú hætta vofir yfir. Asakanir Spartz, fái þær útbreiðslu, eru stórskotahríð til að velgja Selenskí undir uggum. Ef forsetinn gefur sig ekki, og neitar enn samningum, fær hann á sig pólitíska kjarnorkusprengju.

Áletrun á sprengjuoddinum: Boris var viðvörun, kjáninn þinn.

Selenskí og gelt í Reykjavík

Selenskí forseti Úkraínu er bólverk frjálslyndra vestursins, segir kenningin. Úkraínski fáninn er tákn frelsis og umburðarlyndis, segir kenningin. Rússneski fjölmiðillinn RT segir að 25 þúsund úkraínskar undirskriftir hafi borist Selenskí forseta um að leyfa hjónaband samkynhneigðra og honum beri, lögum samkvæmt, að taka afstöðu.

Hjónabönd samkynhneigðra eru sem sagt bönnuð í Úkraínu. Samkvæmt könnunum, sem RT vísar í, er algjör minnihluti úkraínsku þjóðarinnar, á bilinu 9-14%, hlynntur opinberri viðurkenningu á samkynhneigð. Almennt er Austur-Evrópa íhaldssöm í kynferðismálum. ESB-ríki þar um slóðir, Pólland og Ungverjaland, hafna vestrænni fjölmenningu, nánast a til ö.

Á vesturlöndum varð umskipting í málefnum samkynhneigðra á skömmum tíma (mælt á kvarða þjóðfélagslegra gilda sem eru með innbyggða seiglu). Þeir sem áður földu sig í skápnum geta um frjálst höfuð strokið og eiga hvorki á hættu að missa tiltrú eða virðingu samfélagsins vegna kynhneigðar. Almennt talað. Vísast verða einhverjir enn fyrir fordómum og aðkasti. En það er himinn og haf á milli réttindastöðu samkynhneigðra í dag og fyrir 50 árum.

Samkynhneigðir eru, og hljóta alltaf að vera, eðli málsins samkvæmt, minnihlutahópur. Við sem samfélag ættum, og reynum, að tryggja réttindi, bæði formleg og óformleg, samkynhneigðra.

Hvað sem líður viðurkenningu samfélagsins munu alltaf einhverjir taka annan pól í hæðina og láta þá sem skera sig úr finna fyrir sér með háðsglósum og aðkasti. Mannlífið er þannig; misjafn sauður er í mörgu fé.

Í viðtengdri frétt er sagt frá tveim mönnum sem urðu fyrir aðkasti vegna samkynhneigðar. Þar segir: ,,hóp­ur karla á þrítugs­aldri gelti á þá." Þrem línum neðar í fréttinni segir að gerendurnir hafi verið ,,þrír karl­menn á þrítugs­aldri á raf­hlaupa­hjóli."

Þrír karlmenn eru ekki hópur. Þrír eru ekki einu sinni örfáir - heldur þrír. Hver er tilgangurinn með að láta líta svo út að samkynhneigðir séu ofsóttir hér á landi? 

Fréttin gengur út á að sýna íslenskt samfélag sem hómófóbískt. En það er ekki tilfellið. Í Úkraínu er hægt að tala um íhaldssamt samfélag sem veitir samkynhneigðum takmörkuð mannréttindi. Þó er Úkraínu stillt upp sem fyrirmyndarríki vestræns umburðalyndis, ekki síst af frjálslyndum og vinstrimönnum. Á Íslandi hafa samkynhneigðir full mannréttindi, en gefið er til kynna að þeir sæti ofsóknum. (Nóta bene: blóðgjöf telst ekki til mannréttinda.)

Vinsamleg túlkun á öfgum umræðunnar, þar sem hvítt er gert svart og svart hvítt, er að með því að bera sig illa sé hægt að sækja fastar fram, ná meiri ávinningi. En hvað á að gera þegar fullum árangri er náð?

Raunsæ túlkun er að umræðan sýni að menn hafa glatað skilningi á hugtakinu frelsi.   

Við höfum frelsi til að vera það sem við viljum. En við höfum EKKI frelsi til að gera aðra eins og við erum. Fögnum frelsinu, hættum ýkjum um illsku annarra. Metum samfélag okkar að verðleikum. 

Gelt á þá fyrir að vera samkynhneigðir

Þjóðverjar undirbúa uppgjöf Úkraínu

Þýskaland stendur frammi fyrir pólitískri martröð. Innviðir samfélagsins, t.d. sjúkrahús og elliheimili, gætu þurft að skerða þjónustu. Samfélag okkar kemst að ítrustu þolmörkum.

Skilaboðin hér að ofan eru frá Robert Habeck efnahagsmálaráðherra Þýskalands.

Orkuskortur er ástæða bölsýni ráðherrans. Þýskaland er bjargarlaust án rússneskrar orku. Á sléttum Garðaríkis er háð stríð. Þjóðverjar, ESB og Nató styðja Úkraínu gegn Rússum.

Rússar eru rétt að byrja stríðið, sagði Pútín forseti á fundi með leiðtogum allra flokka i Dúmunni, rússneska þinginu.

,,Rétt að byrja" þýðir að Rússar hafa ekki notað nema brotabrot af vopnabúrinu. Stærsta vopnið er orka, gas og olía.

Rússar hafa ekki hótað að skrúfa fyrir gasið til Vestur-Evrópu. En hótunin liggur í loftinu. Það er nóg til að Þjóðverjar fái martröð.

Þýskaland er lykilríki ESB og stærsta evrópska Nató-ríkið. Þegar þýskur ráðherrar efnahagsmála boðar samfélagslegar hamfarir vegna orkuskorts munu margir spyrja: til hvers styðjum við Úkraínu?

Orðin sem koma úr munni hins þýska Habeck eru hugsanir ráðamanna í fjölmörgum evrópskum höfuðborgum.

Sannleikurinn er sá að Vestur-Evrópa er hvorki með getu né vilja að stríða á sléttum Garðaríkis. Fagrar yfirlýsingar og vopnasendingar, sem fara minnkandi, eru það eina sem Selenskí forseti Úkraínu fær frá vestrinu.

Selenskí átti, þangað til í fyrradag, hauk í horni þar sem var Boris Johnson forsætisráðherra Bretlands. Nú á hann aðeins Biden í Washington, sem þarf hjálp í dag til að muna hvað hann sagði í gær. Í Evrópu ráðast úrslitin.

Orð eru til alls fyrst. Orðræða um martröð sýnir blákalt mat á staðreyndum. Ef Úkraína semur ekki í sumar verður engin Úkraína í haust.

Herská Úkraínustefna felldi Johnson

Að Selenskí forseta Úkraínu meðtöldum er Boris Johnson forsætisráðherra Bretlands, brátt fyrrverandi, herskáastur þjóðarleiðtoga í stríði Rússa og Úkraínumanna.

Í mars síðast liðnum þokaðist í átt að samkomulagi milli Úkraínu og Rússlands. Johnson fór skyndiferð til Kænugarðs og sagði Selenskí að sýna hörku, annars missti hann stuðning Bandaríkjanna og Breta. Í beinu framhaldi var friðarviðræðum slitið og djöfulgangurinn á vígvellinum hélt áfram.

Efnahagskreppa í Evrópu er bein afleiðing Úkraínustríðsins. Orkukreppan, vegna viðskiptaþvingana gagnvart Rússum, hefur áhrif á allt hagkerfi vesturlanda. Korninnflutningur frá Úkraínu og Rússlandi er takmarkaður og eykur verðbólgu á matvörumarkaði.

Vesturlönd voru ekki búin undir viðskiptastríð við Rússland. Þau áttu erfitt með að rétta úr kútnum eftir lokanir vegna kófsins. Hugmyndin var að Rússar myndu gefast upp þegar í stað. Ekki gekk það eftir. Óundirbúin vesturlönd eru aðkreppt og horfur slæmar. 

Pólitísk smámál, þuklandi þingmaður og gleðskapur Boris á tíma útgöngubanns vegna kófsins, urðu stór vegna þess að hann sat uppi með stórpólitískt klúður í utanríkis- og efnahagsmálum.

Stríðið á sléttum Garðaríkis er fullkomlega ónauðsynlegt. Fyrir stríð ógnuðu Rússar í engu öryggishagsmunum vesturlanda. Vesturlönd engdu til vopnaviðskipta en það er ekki vestrænt blóð sem flýtur á vígvellinum heldur slavneskt.

Frá árinu 2008, þegar Úkraínu var boðin aðild að Nató, er öryggishagsmunum Rússlands ógnað. Herstöðvar Nató við nær öll vesturlandamæri Rússlands þýða að vestrið er með öll ráð Rússa í hendi sér. Á tímabilinu 2008-2022 var hægt að semja um gagnkvæma öryggishagsmuni en Nató vildi það ekki undir nokkrum kringumstæðum. Boris og aðrir líkt þenkjandi herskáir valdamenn á vesturlöndunum bera meginábyrgðina á stríðshörmungunum þar eystra.

Dramb er falli næst. Það sannast á Boris Johnson.

 

Fimm mál sem leiddu til fallsins

Laxness endurlífgaður

Halldór Laxness átti sína fegurstu stund um miðbik síðustu aldar og hætti að skipta máli löngu fyrir lok kalda stríðsins - kynnu einhverjir að halda.

Rangt.

Bandaríska tímaritið New Yorker rekur ítarlega endurreisn Laxness í engilsaxneskum bókmenntaheimi.

Tvær sögur eru í forgrunni, Sjálfstætt fólk og Salka Valka. Bjartur í Sumarhúsum er vitanlega höfuðpersóna í andlegu lífi Íslendingsins eftir lýðveldisstofnun. Meira vafamál er með Sölku og misheppnaða kommúnistann Arnald.

Í öllu falli. Ritgerðin í New Yorker er tilfallandi hvatning að nota sumarið til að rifja upp kynnin af söguheimi sem enn á erindi.

Boris: Brexit, loftslag og Úkraína

Boris Johnson forsætisráðherra Bretlands riðar til falls. Hann fékk kjör sem formaður Íhaldsflokksins, og þar með forsætisráðherra, til að framfylgja úrsögn Bretlands úr ESB, Brexit, sem fyrirrennara hans, Theresu May, mistókst.

Valdamenn í lýðræðisríkjum halda völdum eða tapa ef þeir hafa á hreinu stóru pólitísku staðreyndirnar. Smærri atriðin eru hælbítar, gera mein aðeins ef menn eru haltir fyrir.

Stórum pólitískum staðreyndum má skipta í tvo flokka, umræðustaðreyndir og hráar staðreyndir.

Umræðustaðreyndir eru afleiðingar pólitískrar umræðu, s.s. að breskur þjóðarvilji stóð til að ganga úr ESB; íslenskur þjóðarvilji er að ganga ekki ESB á hönd. Finnskur og sænskur þjóðarvilji er að ganga í Nató. Eðli málsins samkvæmt geta umræðustaðreyndir breyst með litlum fyrirvara. Innrás Rússa í Úkraínu bjó til finnskan og sænskan þjóðarvilja að ganga í Nató. Umræðustaðreyndir eru almannavilji hverju sinni. Snjallir stjórnmálamenn eru læsir á vilja almennings.

Hráar staðreyndir eru, ólíkt umræðustaðreyndum, með fótfestu í veruleikanum óháð vilja, smekk eða óskhyggju.

Valdaferill Borisar komst á flug eftir að hann veðjaði á stóra pólitíska umræðustaðreynd, Brexit. Framkvæmum Brexit, Get Brexit done, var slagorðið.

Eftir valdatöku lagði Boris í tvær stöðutökur gagnvart stórum pólitískum staðreyndum, sem byggja á hráum staðreyndum (ekki óskhyggju, vilja eða smekk). Sú fyrri að loftslag jarðar sé manngert og hin seinni að Úkraína gæti sigrað Rússa.

Eins og menn með eitthvað á milli eyrnanna vita er stöðutaka Borisar kolröng. Veðurfar jarðar er náttúrulegt en ekki manngert. Úkraína getur ekki sigrað Rússa á vígvellinum.

Sá sem ekki kann skil á umræðustaðreyndum annars vegar og hins vegar hráum staðreyndum, og eðlismun þeirra, á ekki erindi til æðstu metorða. Veruleikinn afhjúpar slíka menn, sýnir þá úr tengslum við staðreyndir. Hælbítarnir eru óðara mættir og narta í haltrandi forystumann.

Í orði kveðnu er það partístand á tíma kófs og þuklandi þingmaður Íhaldsflokksins sem grafa undan forsætisráðherra Bretlands. En í grunninn er það dómgreindarbestur gagnvart stórum pólitískum staðreyndum er fellir Boris Johnson.

 

Tveir breskir ráðherrar sögðu af sér

Vestrænt gjaldþrot Úkraínu

Úkraína getur ekki orðið ESB-ríki í bráð. Landið er of spillt, uppfyllir ekki lágmarkskröfur Evrópusambandsins um lýðræðislegt stjórnarfar og ábyrgt ríkisvald. Allir stjórnmálaflokkar eru bannaðir í landinu, utan valdaflokksins. 

Í viðtengdri frétt segir

„Þetta er sam­eig­in­legt verk­efni alls lýðræðis­heims­ins,“ sagði hann [Selenskí forseti] og benti á að „end­ur­reisn Úkraínu væri stærsta fram­lag til stuðnings alþjóðlegs friðar“.

Meintur ,,lýðræðisheimur", a.m.k. sá hluti hans með heimilisfestu í Brussel, segir blákalt að Úkraína sé of spillt til að komast í félagsskapinn. Meint vestræn gildi, sem Selenskí segist berjast fyrir, er herská landvinningastefna, sú sama og galt afhroð í Írak, Sýrlandi, Líbýu og Afganistan - þar áður í Víetnam.

Æ betur kemur á daginn að vestrænt lýðræði er háð stað og stund. Vestræn lýðræðismenning varð fullþroska eftir miðja síðustu öld á vesturlöndum eftir sigur á tvennum öfgum, nasisma og kommúnisma. Frá og með lokum kalda stríðsins gætir innanmeina annars vegar og hins vegar vaxandi andstyggðar annarra menningarsvæða á vestrænum hroka. Hnignuninni fylgja örvæntingarfullar tilraunir að rétta vestrænan hlut með hernaði á framandi slóðum. 

Sigur Úkraínu yfir Rússlandi er óhugsandi án aðildar Nató-hermanna, sem fæli í sér kjarnorkuvopnastríð. ,,Alþjóðlegur friður" með þriðju heimsstyrjöld er slagorð sem minnir á ítalska fasista á fyrri hluta síðustu aldar: lifi dauðinn.

Vesturlönd standa ein að stríðinu í Úkraínu. Ríki Suður-Ameríku, Afríku og Asíu (mínus Japan) þvo hendur sínar af útþenslu Nató og ESB. Þeim gest ekki að einpóla heimi Bandaríkjanna.

Ekkert magn vopna vesturlanda bjargar Úkraínu. Verulega gengur á herinn. Reynslumestu sveitirnar eru orðnar liðfáar. Óreyndir hermenn, oft unglingar og gamlingjar, gera sig ekki á vígvellinum andspænis atvinnuher. Almenna reglan í hernaði er að nýliðar endast skemur en þjálfaðir hermenn. Fleiri nýliðar þýðir hærra mannfall. Baráttuvilji helst í hendur við sigurvon og kunnáttu í hermennsku. 

Vestrænir fjölmiðlar setja úkraínskar fréttir neðanmáls síðustu daga og vikur. Þegar ekkert er að hafa nema frásagnir af rússneskum sigrum skammast sín vestrænir miðlar. Þeir voru jú búnir að lofa úkraínskum sigri í nafni lýðræðis.

Vesturveldin vita að leikurinn er tapaður. Markmiðið verður að lágmarka skaðann. Úkraínu munu bjóðast loforð sem verða illa eða alls ekki efnd. Þannig fer þegar þjóðríki gera sig að verkfæri herskárra afla sem tala um lýðræði en eiga það eitt erindi að valdefla sérgæsku.

 

 

 

Kosti 100 billjónir að endurbyggja Úkraínu

Hlýnun: 0,06 gráður á 40 árum

Meðalhiti lofthjúps jarðar var 0,06 C hærri í nýliðnum júní en nemur meðalhita lofthjúpsins frá 1979, eða í rúm 40 ár.

Hækkun meðalhita á áratug á þessum tíma nemur um rúmlega 0,1 gráðu. Það þýðir að á einni öld hækkar meðalhiti lofthjúpsins um 1 gráðu á Celcíus.

Upplýsingarnar eru á heimasíðu loftslagsvísindamannsins Roy Spencer sem heldur tölfræði yfir breytingar á hitastigi lofthjúpsins.

Mæling á hitastigi lofthjúpsins gefur nákvæmari upplýsingar en mælingar stöðva á jörðu niðri, þar sem ýmislegt hefur áhrif á niðurstöðuna s.s. byggingar og sértækar staðbundnar aðstæður.

Punkturinn er þessi: hækkun á meðalhita jarðar um eina gráðu á einni öld er engin hamfarahlýnun heldur eðlileg náttúruleg þróun.

Jarðsagan geymir upplýsingar um til muna öfgafyllri hitabreytingar en eina á gráðu á öld:

Rannsóknir á borkjörnum úr Grænlandsjökli sýna að veðurfar hefur verið mjög óstöðugt á síðasta jökulskeiði, sem hófst fyrir um 115 þúsund árum og lauk fyrir 11,7 þúsund árum. Á þessu tímabili hlýnaði 25 sinnum mjög snögglega, um 10-15°C í hvert sinn og síðan kólnaði aftur en mun hægar. [...] Mjög athyglisvert er að breytingin frá síðasta jökulskeiði yfir í tiltölulega milt veðurfar, sem markaði upphaf okkar eigin hlýskeiðs (nútíma) fyrir um 11,7 þúsund árum, gerðist á ótrúlega skömmum tíma, eða einungis 3-50 árum, eftir því hvaða breyta er skoðuð. (Undirstrik. pv)

Náttúrulegar sveiflur eru á hitastigi jarðar og hafa verið frá ómunatíð. Harðar staðreyndir um hitastig jarðar, og breytingar s.l. áratugi, staðfesta að náttúran en ekki maðurinn stjórnar hitastiginu.

 

Úkraína tálgar fylgið af Vinstri grænum

Úkraína er verkfæri Nató og ESB að herja á Rússland. Bandaríkin, Bretland og ESB-ríkin fjármagna Úkraínu og skaffa vopn. Úkraína berst gegn ofureflinu eins lengi og vestrið krefst þess. Blóðþorstinn verður minni eftir því sem verr gengur á vígvellinum og stríðið heggur í velmegun vesturlandabúa.  

Margir stuðningsmenn Vinstri grænna eru ekki allof hrifnir af úkraínskum málstað og hernaðarbrölti vestursins þar eystra. En ríkisstjórn Katrínar Jakobs var nánast nauðbeygð að fylgja hagsmunum Nató og ESB á vígvellinum í Garðaríki. Nær öll þjóðríki í Vestur-Evrópu voru knúin til samstöðu, líkt og gagnvart Írak 2003.

Vinstri grænum fer ekki vel að dansa eftir tónfalli hernaðar og vígaferla. Flokkurinn er í grunninn friðarsinnaður.

Úkraínustríðinu lýkur, varla seinna en í haust. Rússar ná meginkröfu sinni, að Úkraína verði ekki Nató-ríki og að auki formleg yfirráð yfir austurhluta landsins. Afgangurinn af Garðaríki verður bæklað land, á framfæri vesturlanda en að einhverju marki undir forræði Rússa. Stríð ýmist búa til ný ríki eða tortíma þeim sem fyrir voru. Úkraína er í seinni flokknum.

Vestrið stendur frammi fyrir tveim kostum þegar vopnin þagna. Í fyrsta lagi að halda í herskáa stefnu og gera Rússa að höfuðóvini. Í öðru lagi að bæta fyrir mistökin 2008-2022 og friðmælast. Þau friðmæli fælu í sér viðurkenningu á öryggishagsmunum Rússlands. Fyrir vestrið er það erfiður biti að kyngja. Ósigurinn á sléttum Garðaríkis markar endalok landvinninga sem hófust við lok kalda stríðsins og stefndu að vestrænum heimsyfirráðum.

Meiri líkur en minni eru að seinni kosturinn verði tekinn. Þrátt fyrir tal um herskáa samstöðu Nató-ríkja er ekki að sjá að almenningur, hvorki í Bandaríkjunum né Evrópu, líti á Rússland sem viðlíka ógn og Sovétríkin voru á dögum kalda stríðsins. Rússagrýlan er frekjuleg ,,woke-frásögn" pólitískra barna sem halda sig hafa andlega yfirburði en kunna samt ekki skil á grunnstaðreyndum lífsins, t.d. að kynin eru tvö en ekki þrjú, fimm eða seytján.

Rússland er ekki með pólitískt kapítal, kommúnisma, eins og gamla sovétið. Svokallaðir ,,pútínistar" á vesturlöndum eru upp til hópa raunsæismenn en ekki handhafar sannleikans líkt og kommúnistar á síðustu öld. Hernaðarmáttur Rússa er töluverður en hann er þó ekki meiri en svo að eiga fullt í fangi að brjóta á bak aftur Úkraínuher.

Til landvinninga, sem einhverju nemur, þarf þrennt. Sigurvissa hugmyndafræði, hernaðarmátt og djúpa vasa í efnahagslegu tilliti. Vesturlönd höfðu tvennt í Írak og Afganistan, þ.e. hernaðarmátt og djúpa vasa, en töpuðu samt. Alþjóðahyggja er pólitískt rusl utan vestrænna landamæra. Rússar eru aðeins með vísi að hernaðarmætti, en enga hugmyndafræði til útflutnings og efnahagurinn er knappur. Þeir sem halda að Pútin hafi augastað á frekari útþenslu í vestur eru fangar kaldastríðshugsunar.

Gangi það eftir, að átökum á sléttum Garðaríkis linni, og samskiptin við Rússland normalíserist, geta Vinstri grænir orðið á ný flokkur friðarsinna - en innan Nató, auðvitað. Friður verður ekki án agavalds.  

Þangað til eru Vinstri grænir eins og vinstrið almennt. Sjálfum sér sundurþykkir og veikburða og lifa á pólitískum höfuðstól hægrimanna.

Flokkur forsætisráðherra með 7,2% fylgi

Engin kona: ekkert jafnrétti kynjanna

Ríkisvaldið býr ekki að skilgreiningu á konu, segir Katrín forsætis í svari við fyrirspurn Sigmundar Davíðs.

Ha?

Er ekki svo að í mörg, mörg ár er talað um jafnrétti kynjanna? Margvíslegar aðgerðir stjórnvalda á liðnum árum miða við að rétta hlut kvenna; lög eru sett, peningum úthlutað, nefndir skipaðar og stofnanir settar á laggirnar. Allt í nafni kynjajafnréttis.

En svo veit ríkið ekki hvað kona er. Öll umræðan um jafnrétti kynjanna var byggð á vanþekkingu, tíma og fjármunum var eytt til einskis. Til hvers að berjast fyrir einhverju sem ekki er vitað hvað er?

Strax á mánudag hlýtur Katrín forsætis að gefa út yfirlýsinu um að öll jafnréttisbarátta kvenna síðustu ára og áratuga sá einn allsherjar misskilningur.

Því við vitum ekki hvað er kona. Væntanlega ekki heldur hvaða fyrirbæri kallast karl.

Afmenntun, að ekki sé sagt afmennskun, tekur á sig furðulegustu myndir.