Hve marga flóttamenn?

Hvað á Ísland að taka við mörgum flóttamönnum? Þrátt fyrir ómælda umræðu er hvergi að finna tilraun til að svara spurningunni. Hvað er eðlilegt að setja mikla fjármuni í að veita flóttamönnum þjónustu? Ekkert svar.

Í reynd snýst flóttamannaumræðan ekki um flóttamennina sjálfa. Umræðan er dygðaskreytni vinstrimanna og góða fólksins.

Löngu áður en sæi högg á vatni í flóttamannavanda heimsbyggðarinnar myndi íslenskt samfélag kikna undan vandanum.

Mennta- og heilbrigðiskerfið er nú þegar í erfiðleikum taka á móti útlendingum sem hingað sækja vinnu. En enginn ræðir þolmörkin.

Okkur er illa þjónað af stjórnmálamenningu sem forðast eins og heitan eldinn að tala um staðreyndir. 

Forsætisráðherra segir einhverja koma hingað undir yfirskini flótta en eru í raun í leit að framfærslu.

Á meðan flóttamannaumræðan snýst um dygðaskreytni er ekki nokkur vegur að nálgast niðurstöðu.

Lög um útlendinga staðist tímans tönn

Sannmörkun falsfrétta

Sannmörkun er nýtt orð um fréttir og frásagnir sem teljast trúverðugar og sannar en eru rangar.

Þegar falsfréttir hafa náð tiltekinni útbreiðslu eru þær sannmarkaðar. Dæmi: yfirvofandi sigur Úkraínu í stríði við Rússa; veðurfar er manngert; kynin eru ekki líffræðilega ákveðin heldur félagslega.

Sannmörkun falsfrétta er ein helsta meinsemd opinberrar umræðu samtímans. Sést best á meðfylgjandi frétt sem boðar að gagnrýni á sannmörkun falsfrétta skuli bönnuð.

Twitter í stríð gegn falsfréttum

Hugmyndafræðin og Úkraína

Hvað græða vesturlönd ef svo ólíklega færi að Úkraína sigraði Rússland? Minna en ekki neitt. Pútin yrði velt úr sessi, óreiðuástand tæki við þar sem óljóst væri hver stjórnaði ríki með gnótt kjarnorkuvopna. Ástand í ætt við villta vestrið í kjarnorkuríki er martröð. Tap Rússa þýddi að ófriðarlíkur í heiminum ykjust stórlega.

Engin von er að rússneskur ósigur fæddi af sér lýðræði og stöðugleika þar eystra. Þannig gerast ekki kaupin á eyrinni. 

Ef Úkraína tapar, sem er líklegri útkoma, yrði það niðurlægjandi fyrir vesturlönd. Líkt og tapið í Afganistan. Sumir segja að Pólland og Eystrasaltslönd yrðu næst á matseðli Pútin. En húsbóndinn í Kreml hefur ekki sýnt minnstu viðleitni að leggja undir sig Eystrasaltslönd. Þetta eru lítil ríki sem ógna ekki Rússlandi. 

Úkraína ógnaði aftur Rússlandi með hugmyndum um að ganga í Nató. Allt frá Búkarest-fundi Nató árið 2008 svífur yfir vötnum innganga Úkraínu í Nató. Í 14 ár, eða fram að innrás Rússa 24. febrúar sl., var hægt að bera klæði á vopnin með yfirlýsingu um að Úkraína yrði ævarandi hlutlaust ríki utan hernaðarbandalaga.

Yfirstandandi stríðshörmungar í Úkraínu eru, í ljósi aðdraganda þeirra, ekki fagur vitnisburður um hæfni vestræna alþjóðakerfisins að leysa ágreining friðsamlega.

Hvers vegna þróuðust mál sem raun varð á?

Vestræn heimsskipan, sem grunnur var lagður að eftir seinna stríð og varð einráð við sigurinn í kalda stríðinu, með falli Sovétríkjanna 1991, virtist um aldamótin ætla að leggja undir sig heiminn.

Nató bólgnaði út í Austur-Evrópu, fékk til sín gömul bandalagsríki Sovétríkjanna. Samhliða stækkaði Evrópusambandið í austur. Í miðausturlöndum (Írak, Líbýa, Sýrland) og Afganistan var reynd vestræn umbreyting á múslímskum ríkjum. Umbreytingin mistókst vegna andstöðu heimamanna sem gripu til vopna.

Úkraína var vestrænt verkefni á landamærum Rússlands. Valdhafar í Moskvu máttu vita að þegar ekki þýddi lengur að ræða málin yrðu vopnin látin tala. Eins og í miðausturlöndum og Afganistan. Spurningin var aðeins hvor aðilinn yrði fyrri til. Svarið kom 24. febrúar. ,,Sannleikurinn í stríði birtist á vígvellinum," segir í þýskri umræðu. En það átti aldrei að koma til þessa stríðs. 

Sigrandi hugmyndafræði, sú vestræna, þekkti ekki sín takmörk. Kennisetningin, um að vesturlönd byggju að alheimsuppskrift fyrir samfélagsskipan, stóðst ekki próf veruleikans. Það lá fyrir löngu áður en kom til stríðsátaka í Garðaríki.

Sigur vestrænnar hugmyndafræði í Úkraínu-Rússlandi fæli í sér óreiðuástandi í næst stærsta kjarnorkuríki veraldar. Vestrænt tap þar eystra er til muna betri kostur fyrir heimsfriðinn en sigur.

Hvað næst fyrir Úkraínu? Fyrrum forseti landsins stingur upp á að Pólland og Úkraína sameinist. Stríð búa til ný ríki með tortímingu á þeim sem fyrir eru.

Hvað næst fyrir vestræna hugmyndafræði? Tja, hugmyndafræði á síðasta söludegi fer á útsölu. Áhugaverðasta spurningin er: hvað kemur næst? Tilfallandi gisk er að það verði ekki aukið frjálslyndi. Tilboði um vopnum klætt vestrænt frjálslyndi var hafnað í Bagdad, Kabúl og Moskvu.

 

Vill eyða pening í „örugga skóla“ frekar en í Úkraínu

Kynami, vísindi og minnihlutafrekja

,,Kynami er sú hugmynd eða upplifun að einstaklingur sé ekki af því kyni sem viðkomandi fékk úthlutað við fæðingu og geta lyfjameðferðirnar leitt til kynleiðréttingaraðgerðar," segir í umfjöllun Stundarinnar um tansbörn. Í myrkri aktívisma og fákunnáttu, fullyrðir fyrirsögnin. Samkvæmt viðtengdri frétt er eitthvað enn ósagt um ,,upplifunarvísindi." Líklega að þau séu ritrýnd og staðfest að upplifun í dag verður sú sama og á morgun. Hvar værum við án blessaðra vísindanna?

Einu sinni voru börn spurð hvað þau ætluðu að verða þegar þau yrðu stór, segir þáttastjórnandinn Bill Maher og bætir við: það var verið að spyrja um starfsvettvang - ekki kyn. Eða kynjaupplifun. 

Kynami er til, a.m.k. sem hugmynd, en ekki eru fréttir af meðvitundarama. Möguleikinn að fæðast með ranga meðvitund er þó til muna nærtækari en að fæðast með rangan líkama. Meðvitundin er margfalt flóknara fyrirbæri en líkaminn, óteljandi atriði eru breytingum undirorpnar. Til dæmis að upplifa eitt í dag og annað á morgun.

Hægt er að skilgreina virkni líkamans á líkan hátt og starfsemi véla. Líkamspartar eru aðgreinanlegir, lausnir á krankleika oftar tæknilegar en fræðilegar. Engum hefur enn tekist að útskýra meðvitundina á sambærilega vegu. Meðvitundin verður ekki smættuð í aðgreinda hluta. Mekanísk skilgreining á meðvitundinni er óhugsandi. Ekki heldur á upplifun.

Skrokknum má breyta á þennan eða hinn veginn en öllu snúnara er að ,,lagfæra" meðvitundina. Til að grípa inn í heilastarfsemina með lyfjum, skurði og geislum þarf afar sterk læknisfræðileg rök. En undir formerkjum kynama virðist leyfilegt að dæla lyfjum í líkamann og skera og sauma vegna ,,upplifunar". Allir eldri en tvævetra vita að upplifun í dag getur verið allt önnur á morgun. Gildir ekki síst um ungt fólk er þreifar sig áfram í lífinu.

Í menningu okkar er hverjum og einum heimilt að skilgreina sig á hvaða hátt sem vera skal. Umburðalyndið er með réttu kennt við frjálslyndi. Allur þorri manna gengur að umburðalyndinu vísu og abbast ekki upp á sérvisku eins og að kenna sig við sjöunda kynið eða telja sig komna af týndu ættkvísl Abrahams, svo dæmi sé tekið af handahófi. Einhverjir skilgreina sig sem Púlara aðrir sem FH-inga; þeir sem eiga mest bágt kallast vinstrimenn.

Iðulega gætir óþols af hálfu minnihlutahópa þegar almenningur heldur í sjálfsögð sannindi að kynin séu tvö og líffræðilega ákveðin. Minnihlutahópum finnst hvergi nærri nóg að Jón og Gunna umberi sérviskuna. Minnihlutahópurinn segist triggeraður og umbreytist í frekjukallinn sem krefst að allir játi eina skoðun á lífinu og tilverunni.

Ef freki minnihlutakallinn talaði einum rómi og segði sæmilega skýrt hver sé gildandi rétttrúnaður væri kannski hægt að efna til samtals í von um niðurstöðu - í það minnsta málamiðlun.

En það er ekki hægt. Einn minnihluti í dag er þrír minnihlutahópar á morgun. Svipað og hjá íslenskum vinstrimönnum. Ný sérviska þarf nýjan flokk.

Og af því að við erum að tala um pólitík. Framsóknarflokkurinn virðist hafa áttað sig á þversögn minnihlutafrekjunnar, að hún er marghöfða þurs og ekki samræðuhæf, á meðan Sjálfstæðisflokkur stundar friðþægingarstefnu. Árangurinn er sá að Framsókn nartar í hælana á Sjálfstæðisflokknum.

Hamingjuskipti gætu orðið á flokkunum tveim, haldi fram sem horfir. Borgaraleg lífsviðhorf, ólíkt vinstrisérvisku, hreyfa sig hægt en ekki með gassagangi. Vistaskipti eru til langframa.

 

„Þetta er rangt og ég biðst velvirðingar“

RÚV heldur Kjarnanum á floti

Kjarninn hefur frá stofnun tapað um 60 milljónum króna, segir í meðfylgjandi frétt. Vinstrimenn halda útgáfunni á floti með tvennum hætti. Í fyrsta lagi með beinum framlögum í formi hlutafjár.

Í öðru lagi með því að RÚV fjármagnar launa- og rekstarkostnað útgáfunnar. Þórður Snær Júlíusson ritstjóri er á verktakalaunum hjá RÚV, kemur fram vikulega í hljóðvarpi undir yfirskini ,,fréttaskýranda." 

Þá útvegar RÚV Kjarnanum ritstjórnarefni til að koma á framfæri í umræðunni. Alræmdasta dæmið er gögn sem stolin voru frá Páli skipstjóra Steingrímssyni. RÚV sá um skipulagningu en Kjarninn og Stundin að koma þýfinu í umræðuna.

Þórður Snær kallar það aðför að tjáningarfrelsinu að blaðamenn fái ekki friðhelgi til að fremja glæpi við öflun frétta. Maður með slíka afstöðu til fjölmiðlunar ætti kannski að snúa sér að öðru en blaðamennsku. En hjá vinstrimönnum helgar tilgangurinn meðalið. Ef byrlun og þjófnað þarf til að fá hráefni í hugmyndabaráttuna verður svo að vera, skítt með siðað samfélag.

Bandalag RÚV, Kjarnans og Stundarinnar, RSK-miðla, er ekki til að ná betri árangri að upplýsa almenning, skyldi einhver halda það. Tilgangurinn er að halda að þjóðinni pólitískri sýn vinstrimanna, að Ísland sé meira og minna ömurlegt samfélag. 

Hlutafé Kjarnans aukið um 25 milljónir

Kissinger trompar Selenskí

Sókn Rússa þyngist í austurhéruðum Úkraínu. ,,Game over" fyrir Úkraínu ef þetta heldur áfram, segir bandarískur herforingi á CNN. Predikun Kissinger yfir alþjóðaelítunni Davos heggur í sama knérunn og nýlegur leiðari í New York Times: Úkraína verður að kaupa frið við Rússa með afsali á landi.

Biden-stjórnin óttast að Úkraína verði evrópskt Afganistan. Niðurlægjandi ósigur bandalagsríkis selur ekki vel í Bandaríkjunum. Það gæti riðið Demókrötum að fullu í þingkosningum í nóvember. 

Eftir útspil Kissinger og kó eykst þeim ásmegin í Evrópu sem vilja koma í veg fyrir úkraínskættaða efnahagskreppu í álfunni. Þrýstingurinn á stjórnina í Kænugarði að biðja um samninga minnkar ekki á næstunni.

Meinið er að Selenskí forseti er ekki í stöðu að kaupa frið með landaafsali. Úkraína býr við óstöðugt stjórnarfar, síðast 2014 var þar stjórnarbylting, og eftirgjöf á landi gæti leitt til byltingarástands. Viðbrögð skrifstofu forsetans við hugmyndinni eru vart prenthæf.

Pólverjar ku hafa sent tvær herdeildir til Úkraínu en hlýtt er á milli Varsjár og Kænugarðs um þessar mundir. Pólverjar gera sér hugmyndir um að fá Galisíu, vesturhluta Úkraínu, sem einu sinni var pólskt land. Selenskí forseti sér möguleika að hermenn frá Nató-ríkinu Póllandi gætu leitt til frekari íhlutunar hernaðarbandalagsins. Langsótt og örvæntingarfullt.

Hvít-Rússar vita af ágirnd Pólverja á úkraínsku landi. Þeir gætu fengið áhuga að taka sér bita af norðurhluta Úkraínu þegar Selenskí forseti falbýður land nágrönnum í vestri. Hvít-Rússar eru í bandalagi við Rússa og fengju leyfi frá Moskvu, ef ekki hvatningu, að nema land með soldátum.

Úkraína gæti verið komin á brunaútsölu fyrr en varir. 

Segir Úkraínu eiga að afsala sér landsvæði

Útlendingar, vinstrimenn og helvíti

Útlendingar sameina íslenska vinstrimenn. Vinstrimenn fyrirlíta íslenska alþýðu, menningu hennar og lífsviðhorf. Mottóið er ,,allt er betra en íslenskt."

Andúðin liggur í erfðamenginu. Þjóðin afþakkar forræði vinstrimanna og hefur allaf gert. Flokkar þeirra skipta um nafn og kennitölu, ýmist fjölgar þeim eða fækkar, en alltaf segir almenningur nei, takk.

Aðeins einu sinni í Íslandssögunni fá vinstrimenn meirihluta, þegar þjóðin var hugstola eftir svokallað hrun. Á valdatíð Jóhönnustjórnarinnar lék allt á reiðiskjálfi. Stjórnarskráin var í uppnámi, fullveldinu var nærri fargað í þágu útlendinga í Brussel og fjármálakerfið var afhent útlendingum á silfurfati.

Vinstrimenn nenna ekki að bíða eftir næstu móðuharðindum til að komast yfir landsstjórnina. Þrautaráðið er að fylla landið útlendingum. Skipta um þjóð í landinu.

Vinstripresturinn Davíð Þór, spaugari á yngri árum og ritstjóri klámrits, tónar boðskapinn: þeir sem efast um ágæti yfirtölu útlendinga á Fróni fari beina leið til helvítis.

Kjöftugum ratast þar óviljandi satt orð í munn. Vinstrimönnum er helvíti hugstæðara en himnaríki. Gúlagið fremur en grænir hagar.

Amen.

Orð Davíðs stangist á við siðareglur

Einstæður leki - er landsrétti treystandi?

Engin fordæmi eru fyrir því að starfsmaður landsréttar leki trúnaðargögnum, staðfestir Gunnar Viðar skrifstofustjóri landsréttar í Fréttablaðinu. En einmitt það gerðist í vor þegar gögnum var lekið í RÚV, Stundina og Kjarnann, RSK-miðla. Gögnin varða lögreglurannsókn á byrlun og gagnastuldi þar sem fjórir blaðamenn RSK-miðla eru sakborningar. 

Viðtakandi lekans var Gunnar Ingi Jóhannsson lögmaður sem óðara kom gögnunum til Þórðar Snæs Júlíussonar ritstjóra Kjarnans. Gunnar Ingi sýndi af sér hegðun sem illa samræmist starfsreglum lögmanna. En lögmaðurinn er þekktur fyrir að ásaka aðra um að brot á siðareglum.

Gunnar Viðar skrifstofustjóri landsréttar lætur að því liggja að lekinn hafi verið óviljandi ,,mistök." Sú afsökun er ótrúverðug. Gögnin voru viljandi og af yfirlögðu ráði send úr húsi landsréttar. Það er ekki eins og þau hafi verið fyrir mistök send á rangan stað. Einhver innan réttarins ákvað að brjóta af sér í starfi og senda trúnaðargögn til sakborninga í lögreglurannsókn á alvarlegum glæp.

Hvernig stendur á því að RSK-miðlar eru í þeirri stöðu að fá starfsmenn landsréttar til að brjóta af sér í starfi?

Landsréttur hlýtur að hefja rannsókn á málavöxtu og gera opinberlega grein fyrir trúnaðarbresti sem grefur undan trausti á réttarkerfinu.   

 

Leki í landsrétti til RSK-miðla

Starfsmaður landsréttar lak gögnum til RÚV, Stundarinnar og Kjarnans, RSK-miðla, er lúta að lögreglurannsókn á byrlun Páls skipstjóra og stuldi á síma hans. Fjórir blaðamann RSK-miðla eru sakborningar í málinu.

Í viðtali við DV viðurkennir einn sakborninganna, Þórður Snær Júlíusson ritstjóri Kjarnans, að hafa fengið gögn landsréttar frá Gunnari Inga Jóhannssyni lögmanni Aðalsteins Kjartanssonar, blaðamanns Stundarinnar. Starfsmaður landsréttar gerði þau mistök þegar hann sendi Gunnari Inga gögnin að senda þau jafnframt á Eyþór Þorbergsson, varasaksóknari hjá Lögreglunni á Norðurlandi eystra. Þannig uppgötvaðist lekinn.

Þess gögn áttu aldrei að fara úr húsi landsréttar enda málsgöng vegna úrskurðar í máli Aðalsteins Kjartanssonar, sem vill ekki mæta í yfirheyrslu lögreglunnar frekar en hinir sakborningarnir. 

Þórður Snær á Kjarnanum fær gögnin, sem sýnir nána samvinnu RSK-miðla, og leggur út af þeim með sínum hætti. Í gögnunum eru m.a. upplýsingar um vitnaleiðslur starfsmanna RSK-miðla, annarra en sakborninga. En Þórður Snær nefnir ekki þau nöfn, þótt það séu stórfréttir. Í DV má lesa:

Þórður segir að í gögnunum séu viðkvæmar og persónugreinanlegar upplýsingar sem ritstjórn Kjarnans hafi metið að ættu ekki erindi við almenning.

Það var og. Það á ekki ,,erindi við almenning" hvaða starfsmenn RSK-miðla eru vitni í málinu. 

Eftir því sem fleiri nöfn kvisast út verður almenningi ljóst hversu víðtækt samsæri RSK-miðla var að byrla Páli skipstjóra og stela síma hans. Sú ljóta saga er ekki öll sögð enn.

Á meðan sakborningarnir á RÚV, Stundinni og Kjarnanum gera allt sem í þeirra valdi stendur til að komast hjá skýrslutöku situr málið fast. Blaðamenn RSK-miðla leika lausum hala og þykjast hæfir til að segja almenningi fréttir. Grunaðir glæpamenn auka ekki tiltrú á íslenskum fjölmiðlum.    

 

Úkraína er þurfalingur - Rússa eða vesturlanda

Án aðstoðar frá vesturlöndum hefði Úkraína aldrei verið í standi til að berjast við Rússland. Með vestrænni aðstoð gátu Selenskí forseti og stjórnin í Kænugarði haldið aftur af rússneska innrásarliðinu um sinn. En tæplega mikið lengur.

Á austurvígstöðvunum hafa Rússar brotist í gegnum varnarlínu Úkraínumanna. Rússar tóku bæinn Popasna fyrir nokkrum dögum. Þaðan sækja þeir í vestur, austur og norður. Sóknin í norður gæti umkringt stóran hluta Úkraínuhers. 

Rússar eru sigurvissir þessa dagana. Selenskí biður um viðræður, sem er veikleikamerki. Til skamms tíma bönnuðu vestrænir bakhjarlar stjórnarinnar í Kænugarði viðræður við Rússa. Þrjár ástæður gætu leitt til breyttra viðhorfa á vesturlöndum.

Í fyrsta lagi er sókn Rússa jöfn og stöðug þótt ekki sé hún hröð. Meiri líkur en minni eru að Úkraínuher tapi á austurvígstöðvum. Ef tapið verður stórt gætu flóðgáttir opnast. Ef Úkraínuher tekst sæmilega til með skipulegt undanhald Donbass-hernum bjargað en héröðin sjálf yrðu rússnesk.

Í öðru lagi bíta viðskiptaþvinganir ekki á Rússa sem skyldi. Þeir selja eftir sem áður gas og olíu austur og vestur, rúblan er stöðug og fá merki um að yfirvofandi sé efnahagsleg upplausn.

Í þriðja lagi er fyrirsjáanlegur skortur á korni á heimsmarkaði. Úkraína er brauðkarfa Evrópu en fátt kemur þaðan af hrávöru í stríðsástandi. Afleiðingar eru dýrtíð í Evrópu og möguleg hungursneyð í Afríku. 

Ef vesturlönd telja úkraínskan ósigur fyrirsjáanlegan gætu þau leyft friðarviðræður. En þá færu í hönd óvissutímar í innanlandspólitík Úkraínu. Stjórn Selenskí gæti riðað til falls ef hún viðurkennir yfirráð Rússa yfir Donbass í austri og Kherson-héraðinu norðan Krímskaga. Það yrðu lágmarkskröfur Rússa.

Efnahagur Úkraínu er illa farinn. Niðurlægjandi friðarsamningar ofan á harða efnahagskreppu er uppskrift að langvinnum óstöðugleika ef ekki samfélagslegri upplausn.

Veðmálið um að þrátefli á vígvelli gæti leitt til samninga í anda jafnræðis er tapað. Báðir aðilar hafa fórnað of miklu til að sættast á jafntefli. Úrslit þarf að knýja fram þar sem annar stendur uppi sem sigurvegari.

Í stuttu máli: vesturlönd yrðu að fjármagna væntanlega friðarsamninga til að halda Selenskí-stjórninni við völd. Það myndi kosta óheyrilegar fjárhæðir og e.t.v. loforð um að taka afganginn af Úkraínu inn í Evrópusambandi - sem mörgum í Vestur-Evrópu er þvert um geð. Það yrði stór biti að kyngja fyrir ESB að taka inn ríki með lamað stjórnkerfi er telst varla þykjustulýðræði hvað þá meira.

Ef vesturlönd heykjast á verkefninu yrðu Rússar meira en tilbúnir að sjá um útfærslu friðarsamninga. Úkraína væri þar með hjálenda Rússlands.

Fyrirséð er að Úkraína verði þurfalingur á annarra framfæri til lengri tíma. Tap í stríði, kennir sagan, skilur eftir ónýtt stjórnkerfi stríðsaðila sem veðjaði á sigur. Engar líkur eru á óbreyttu ástandi í Kænugarði eftir frið við Rússa.  

Selenskí segir stríðið ekki enda nema með viðræðum