Samfylkingin einangruð, Vg á leik

Íslensk stjórnmál byggja á samstarfi flokka. Samfylkingin sagði sig úr samstarfinu með því að knýja fram umsókn um aðild að Evrópusambandinu þrátt fyrir að hvorki væri þingvilji né þjóðarvilji fyrir inngöngu. Umsókn Samfylkingarinnar er tilræði við þjóðarhagsmuni í bráð og lengd og verður ekki meðhöndluð sem hvert annað dægurmál.

Í einangrun Samfylkingar á Vinstrihreyfingin grænt framboð kost á að setja varanlegt mark á íslensk stjórnmál með því að opna samtal við aðra flokka.

Flokkakerfið þarf að aðlaga sig breyttum pólitískum forsendum. Ef ekki blasir við stjórnleysi.

Bauð Steingrími til fundar um þjóðarsátt

Dollaraprófið í ESB-umræðunni

Margir sem segjast hlynntir aðild Íslands að Evrópusambandinu hafa helst þau rök að krónan sé ekki lífvænleg mynt. Rökin gegn krónunni koma helst frá fólki í atvinnurekstri. Nokkur þungi er á bakvið þessi sjónarmið. Grunur leikur á að þó nokkur hluti þeirra sem finna krónunni allt til foráttu geri það annað tveggja gegn betri vitund eða í óvitaskap - en tilgangurinn helgi meðalið og öllum ráðum megi beita til þvæla Íslandi inni í Evrópusambandið.

Dollaraprófið sker úr um raunverulega sannfæringu þeirra sem gagnrýna að Ísland búi að sjálfstæðri mynt. Þeir sem telja brýnt að Ísland skipti út krónunni fyrir alþjóðlega mynt hljóta að stökkva á umræðuvagninn sem fór af stað með ummælum Guðmundar Ólafssonar hagfræðings um að dollarinn sé mynt sem við ættum að taka upp.

Ísland stendur álíka gagnvart evru og dollar; við höfum áhrif á hvoruga myntina og munum aldrei hafa. Innbyrðis stendur dollarinn ólíkt betur en evra. Enginn talar um upplausn dollarasvæðisins. Evrusvæðið er aftur afar óstöðugt enda lítil reynsla komin á myntina og stjórnkerfi hennar ólíkt veikara en dollarans.

Hér er spá um úrslit prófsins: Sárafáir verða til þess að taka undir dollaravæðingu krónunnar. Dollaraprófið mun leiða í ljós að myntrökin í aðildarumræðunni eru falsrök, ýmist borin fram af óvitaskap eða gegn betri vitund.

Bankarnir eru tímasprengja

Ríkisstjórnin mokar hundruðum milljarða í fjármálastofnanir sem eru með ónýt gengislán í sínum bókum. Ríkisstjórnin gerir ekkert í rúmt ár með þá vitneskju að bankarnir eru með falska undirstöðu. Samtímis heldur ríkisstjórnin áfram rekstri útrásarsamsetninga eins og Byr sparisjóðs sem þó er gjaldþrota.

Endurreistu bankarir eru ríkisvætt ábyrgðarleysi. Skilanefndir/slitastjórnir gömlu bankanna eiga þá í óljósu umboði kröfuhafa sem aftur eru margir ónafngreindir.

Í skjóli ábyrgðarleysis halda bankarnir áfram útrásarekstri eins og Baugs/Haga og 365-miðla og hamlar þar með nýjum aðilum aðgang að markaði sem valdaður af bandalagi ríkisbanka og fallinna útrásarauðmana.

Vinstristjórn Jóhönnu er með gjaldþrota og glæpavætt fjármálakerfi og finnst það bara allt í lagi.

 

Íslenskur aðall, útrásin og umsóknin

Auðmenn útrásarinnar voru flestir illa gert fólk, þjófótt jafnvel í aðra kynslóð, undirförult, hégómlegt og falskt. Þórður Helgason vekur máls á því í Lesbókinni í dag hve illa gerða fólkið var viðrinislegt í tali. Auðmenn og helstu meðhlauparar þeirra koma fyrir sem illa gefin eintök í rannsóknaskýrslu alþingis og geta ekki hróflað heilli setningu á þokkalega skiljanlegu máli.

Þórður spyr hvaða aðall tekur við af útrásaraðili. Jú, það er umsóknarliðið.

Samfylkingin fer fyrir umsóknarliðinu sem ætlar sér að verða nýr aðall á Íslandi. Rétt eins og útrásin byrjar umsóknin með lygi. Samfylkingin segir að við séum á leið í aðildarviðræður þegar hið rétta er að aðlögun er í boði þar sem Ísland lagar sig að reglum sambandsins á meðan viðræður standa yfir.

Eins og útrásin er orðræða umsóknarinnar hlaðin hálfsannleik og mótsögnum. Samfylkingin segir til dæmis að ekki sé hægt að taka upplýsta ákvörðun um aðild að Evrópusambandinu fyrr en aðildarsamningur liggur fyrir. Af því leiðir að ákvörðun Samfylkingarinnar um að berjast fyrir inngöngu er ekki upplýst.

Samfylkingin segir að umsókn og aðild að ESB myndi kjarnann í efnahagsstefnu flokksins til lengri tíma. Jafnframt fullyrðir flokkurinn að valdaframsal til ESB verði óverulegt. Þetta tvennt fer ekki saman. Ef efnahagsmál á Island taka breytingum við inngöngu hlýtur það að vera af því að ákvarðanir um efnahagsmál flytjast frá Íslandi til Brussel.

Íslenskur aðall lætur ekki að sér hæða.

Hreyfingin leiðir stjórnarandstöðuna

Krafan um afsögn Gylfa Magnússonar ráðherra er borin fram af siðferðisþunga sem Hreyfingin býr að en hvorki Sjálfstæðisflokkur né Framsóknarflokkur. Umræðan um stöðu Gylfa leiðir í ljós meginstyrk ríkisstjórnarinnar; veik stjórnarandstaða.

Ferill Hreyfingarinnar er skammur og skrykkjóttur en hún gæti orðið vísir að uppstokkun flokkakerfisins eftir hrun.

Sjálfstæðisflokkur á innistæðu meðal þjóðarinnar samkvæmt skoðanakönnunum. En hætt er við að innistæðan hverfi eins og dögg fyrir sólu þegar út í kosningabaráttu er komið. Sjálfstæðisflokkurinn er hreinlega úti á þekju í pólitískri umræðu.

Gylfi algjörlega ótrúverðugur

Vinstristjórn án efnahagsstefnu

Ríkisstjórnin á að heita vinstristjórn en þess sjást lítil merki í málaflokki sem einu sinni var fyrirferðamikill, efnahagsmálum. Hvort sem litið er til fjármálakerfisins eða framleiðslunnar er engri pólitískri stefnu fyrri að fara. Stutta skýringin er að Samfylkingin er fyrir löngu gengin fyrir frjálshyggjubjörg og býður aðeins upp á hægristefnu á meðan Vg hefur alls enga efnahagspólitík.

Sigmundur Davíð Gunnlaugsson formaður Framsóknarflokksins fjallaði um fíflaganginn sem tröllríður umræðunni um smábreytingu á búvörulögum í grein í Morgunblaðinu í dag. Hann gagnrýnir samtök verslunar og fleiri sem telja verslunarfrelsi og atvinnufrelsi hætta búin ef ákvæði um hámark umframframleiðslu mjólkur eru virt. Sömu aðilar og nú kvaka um verslunarfrelsi steinþögðu á meðan eitt fyrirtæki lagði undir sig meira en helming allrar matvöruverslunar í landinu.

Jón Bjarnason ráðherra landbúnaðarmála fær á sig ágjöf fyrir skynsamar ráðstafanir en á sér fáar bjargir í umræðunni. Flokkurinn sem hann tilheyrir lagði ekki á sig þá vinnu í stjórnarandstöðum sem réttlætir stjórnarþátttöku - að býr ekki að neinu sem gæti heitið efnahagsstefna.

 

Vinsælasti ráðherrann á höggstokk Jóhönnu

Utanþingsráðherrarnir eru vinsælustu ráðherrarnir samkvæmt mælingum og annar þeirra er kominn á höggstokk forsætisráðherra eftir því sem kvöldfréttir herma. Gylfi Magnússon viðskiptaráðherra kom sjálfum sér í erfiða stöðu en það gerði kollegi hans, Árni Páll Árnason, sömuleiðis án þess að vera kallaður fyrir Jóhönnu.

Árni Páll er samflokksmaður Jóhönnu en Gylfi ekki. Af því leiðir að dýrkeyptara gæti orðið fyrir Jóhönnu að láta Gylfa róa en Árna Pál. Ásakanir um tvöfalt siðgæði verða komnar í loftið áður en Gylfi tekur af skrifborðinu sínu.

Á hinn bóginn standa kröfur upp á ríkisstjórnina að hún kannist við ábyrgð sína og hagi sér eins og lýðræðislega kjörið stjórnvald en ekki hátignir hafnar yfir almenning.

Slökkviliðsmenn sjálfum sér verstir

Launadeila slökkviliðsmanna er rekin forsendum sem ganga ekki upp. Þeir neita að upplýsa launakröfur sínar og taka flugfarþega í gíslingu til að þvinga fram ótilteknar launahækkanir. Óhugsandi er að ríkisvaldið láti undan kröfum slökkviliðsmanna enda yrði það ávísun á ófriðarbál á vinnumarkaði.

Í gildi er þegjandi samkomulag um að halda friðinn á vinnumarkaði á meðan þjóðin réttir úr kútnum eftir hrunið.

Slökkviliðsmenn eru full bráðir að sækja sér kjarabætur. Kannski er þeim vorkunn. Þeir eru þjálfaðir til að mæta snemma á vettvang.

Hleypa farþegum ekki út

Handrukkun ESB í stíl nýlenduríkja

Evrópusambandinu er nokk sama um lög og reglur þegar pólitísk niðurstaða er fengin. Með hjálp Breta og Hollendinga komst Brussel að þeirri pólitísku niðurstöðu að Íslendingar ættu að greiða óreiðuskuldir einkabanka vegna Icesave-reikninga.

Ofbeldi stórvelda Evrópu gagnvart minni ríkjum er þekkt söguleg staðreynd. Ofbeldið verður litlu skárra þegar það er grímuklætt í ESB-búning.

Aðildarsinnar á Íslandi vilja auðvitað kyssa vöndinn og borga fjárkúgaranum umyrðalaust.

Ólíkar forsendur fyrir greiðsluskyldu

Útrás II í sauðagæru

Fallinn íslenskur auðmaður stendur á bakvið nafnlaust tilboð erlendra aðila í Íslandsbanka. Allt frá hruni hafa óreiðumenn Íslands reynt að fela sig á bakvið útlend nöfn. Jón Ásgeir Baugsstjóri flutti inn viðskiptafélaga sinn i miðju hruni til að gera tilboð í rústirnar. 

Nokkru seinna kom skringilegur Ástrali, Steve Cosser, sem sagðist eiga 320 milljarða króna til að eyða hér á landi. Cosser hafði sérstakan áhuga á fjölmiðlarekstri enda frægt um víða veröld að hagnaðurinn af fjölmiðlun á Íslandi slær öll met - hafi maður áhuga að vera með Samfylkinguna í vasanum.

Á meðan auðmennirnir íslensku eru ekki komnir undir manna hendur á ekki að selja banka eða lykilrekstur. Annars fáum við útrás II.

Misstu áhugann í kjölfar dóms