Trans í leikskólum

,,Hvað er kyn?" er yfirskrift veggspjalds sem dreift er í leikskóla til ,,skýringar fyrir börn, fjölskyldur og kennara." Textinn er samansúrruð transhugmyndafræði og tilræði við velferð barna. Meginmáli er skipt í fjórar efnisgreinar með feitletruðu upphafi: Hver ertu?, Líkaminn, Kyntjáning, Ást og skot. Við skulum líta á boðskapinn og notum sömu feitletrun og á veggspjaldinu.

Hver ertu? ,,Kynvitund segir til um hver við erum og hvernig við upplifum kyn okkar." Rangt. Allur þorri manna gengur að kyni sínu vísu. Hjá venjulegu fólki eru kyn og vitund sjálfgefin, líkt og andardrátturinn, sjón og heyrn. Enginn skilgreinir sig út frá frumum líkamans. Aðeins þeir sem kljást við kynbrenglun aðskilja kyn sitt vitundinni. Það er til að renna stoðum undir þau ósannindi að hægt sé að fæðast í röngum líkama. Aðeins veruleikafirrt fólk telur sér trú um þann ómöguleika. Við fæðumst karlkyns eða kvenkyns, meðvitundin kemur ekki aðskilin frá líkamanum. Í örfáum tilvikum er nýburi með óræð kyneinkenni. Það er læknisfræðilegt úrlausnarefni.

Líkaminn. ,,Við giskum á kyn ungabarna út frá líkömum þeirra. Oftast giskum við á stelpa eða strákur út frá kynfærum barnsins. Líkamar geta þó verið alls konar. Í sumum tilfellum giskum við rétt, í öðrum ekki." Rangt. Kyn er ekki ágiskun heldur líffræðileg staðreynd. Líkamar geta ekki verið alls konar; enginn nýburi fæðist fiðraður eða með kalt blóð og tálkn. Örfáir fæðast með fæðingargalla og fá læknismeðferð. Að tala um kyn sem ,,ágiskun" er hrein og klár móðgun við heilbrigða skynsemi.

Kyntjáning. ,Við notum klæðnað, föt, leikföng, hlutverk og hegðun til þess að sýna fólki kynið okkar." Rangt fyrir allan þorra manna. Fólk klæðir sig eftir veðri og tilefni, fer t.d. ekki í jakkafötum á ströndina og ekki í stuttbuxum í jarðaför. Flestir leika ekki annað hlutverk en sig sjálfa, börn þó undantekning, og velja sér leikföng til samræmis við aldur og áhuga - en ekki kyn. Hvað hegðun varðar þá vaknar ekki heilbrigður einstaklingur að morgni og veltir fyrir sér hvernig hann geti þann daginn hegðað sér í samræmi við kyn sitt. Aftur: aðeins þeir sem glíma við kynbrenglun spá í hvort eigin hegðun sé í samræmi við ímyndað kyn. Það er eins hversdagslegt og að draga andann að vera karl eða kona frá fæðingu. Transfólk er vitanlega í annarri stöðu. Enda fær það hjálp heilbrigðiskerfisins að greiða úr flækjunni. 

Með boðskap um ,,kyntjáningu" er reynt að sá fræjum efa og óvissu í sjálfsmynd barna. Ljótur er boðskapurinn og hann á eftir að versna. Síðasta efnisgrein veggspjaldsins er svona í heild sinni:

Ást og skot. ,,Þegar við verðum eldri getum við orðið skotin í annarri manneskju. Þessi manneskja getur verið með kynvitund, líkama og/eða kyntjáningu sem er svipuð, ólík eða eins og okkar eigin. Stundum þróast skot í ást.“

Með leyfi, hvernig dettur nokkrum í hug að rómantískar kenndir skuli vera á dagskrá í leikskóla? Hvers vegna er ,,ást og skot" til umræðu fyrir börn 2-6 ára? Börn á þessum aldri hafa engar forsendur til að skilja rómantískar tilfinningar. Aðeins fólk með verulega brenglaða hugsun lætur sér til hugar koma að færa í tal við smábarn, sér óskylt, að verða ,,skotinn" í einhverjum.

Einn angi transmenningar er barnagirnd. Í Bretlandi eru dæmi um að frammámenn í transumræðunni leggi lag sitt við hópa sem vilja lögleiða barnagirnd. Nýlega var íslensk transkona, trúnaðarmaður í transhreyfingunni, ásökuð um kynferðisbrot gegn börnum. Viðkomandi hafði starfað í grunnskóla og líklega einnig leikskóla.

Kaflinn um ,,ást og skot" er skrifaður til að rugla börnin enn frekar í ríminu, gera þau móttækileg fyrir fullorðnum sem þjást af barnagirnd. Á ensku er þetta kallað ,,grooming". Sá fullorðni brýtur niður varnir barnsins til að gera það að kynlífsleikfangi. Fyrst er hrært í huga barnsins og það látið efast um eigið kyn og hvernig skal ,,tjá" kynferði. Látið er í það skína að eðlilegt sé að ,,ást og skot" fari fram á milli barns og perra. Af því að við erum ,,alls konar."

Veggspjaldið er í heild sinni skelfilegur boðskapur í bland við hindurvitni og rangfærslur. Áður en börn verða fyrir óbætanlegum skaða eiga ábyrgir aðilar að grípa í taumana. Transmenningin á ekki heima í leikskólum. 

    

 

Stundin yfirtók Kjarnann - en þegir um það

Af tólf manna ritstjórn Heimildarinnar eru þrír sakborningar í lögreglurannsókn á byrlun, gagnastuldi og broti á einkalífi. Báðir ritstjórar eru tengdir sakamálinu, Þórður Snær er sakborningur og Ingibjörg Dögg er systir sakborningsins Aðalsteins Kjartanssonar, sem er blaðamaður á Heimildinni. Helgi Seljan rannsóknaritstjóri er að líkindum vitni í sakamálinu sem kennt er við Pál skipstjóra Steingrímsson.

Allt talið eru fimm af tólf manna ritstjórn Heimildarinnar viðloðnir sakamálið. Sex af tólf ef Jón Trausti, eiginmaður Ingibjargar Daggar, er talinn með. Fjölmiðlar eru almennt léleg fjárfesting á efnahagslegan mælikvarða. Fjölmiðill með helming ritstjórnar bendlaða við lögreglurannsókn á sakamáli er stórkostleg orðsporsáhætta fyrir fjárfesta. 

En hverjir eru það leggja fjármagn í útgáfu sakborningatíðinda? Heimildin er ekki skráð útgáfa hjá Fjölmiðlanefnd sem þó er skylt lögum samkvæmt. Gömlu fjölmiðlarnir, Stundin og Kjarninn, sem runnu inn í Heimildina, eru aftur skráðir á heimasíðu Fjölmiðlanefndar.

Sjálf segir Heimildin ekkert um eigendur útgáfunnar.

En viti menn. Neðst á síðunni ,,Um Heimildina" stendur skrifað smáu letri:

© 2023 Heimildin (Útgáfufélagið Stundin ehf.)

Samkvæmt þessu yfirtók Stundin Kjarnann. Er skýringin að ábyrgðarmaður Kjarnans er Þórður Snær ritstjóri? Kjarninn útgáfa á yfir höfði sér dómsmál eftir að sakamálið er til lykta leitt. 

Hvers vegna er ekki opinberað hvort og þá hvaða hlut fyrri eigendur Kjarnans fengu í Stundinni? Skammast þeir sín fyrir aðild að útgáfu sakborningatíðinda?

Hvers vegna þetta pukur? Hvað er verið að fela?

 

Trans er 0,2% mannfjöldans

,,Spurningin er ekki hvort við eigum að virða örminnihluta - 0,2% mannfjöldans samkvæmt þjóðskrá - sem segjast transkonur eða transkarlar. Spurningin er hvernig við eigum að virða þennan minnihluta en jafnframt vernda hagsmuni og réttindi helmings þjóðarinnar, kvenna."

Þannig skrifar dálkahöfundur Telegraph, Nick Timothy, og segir Breta komna upp í kok af transumræðunni. Staðreyndir þurfi að vera á hreinu.

En hver er ásteytingarsteinn réttinda transfólks og kvenréttinda? Starfssystir Timothy á Telegraph, Suzanne Moore, fær reglulega haturspóst fyrir að halda fram staðreyndinni að líffræðileg kyn séu tvö og að kyn skipti máli. Konur séu eitt en karlar annað.

Suzanne Moore skrifar: ,,Vitaskuld er transfólk til, ofbeldi karla er einnig staðreynd...flestir transaktívistar eru karlar sem fá útrás fyrir kvenfyrirlitningu á nýjum vettvangi og líður vel að hafa hana í frammi klæddir undirfatnaði kvenna."

Ný frétt er af transkonu, Isla Bryson, sem var áður karlmaður og hét Adam Graham. Isla/Adam fær dóm í Glasgow fyrir að nauðga tveim konum. Á milli ákæru og dóms skipti Adam og nafn og kyn. Tillaga var felld á skoska þinginu, um að karlar ákærðir fyrir kynferðisbrot mættu ekki skipta um kyn. Á meðan Isla bíður dóms er hann/hún í gæsluvarðhaldi, - í kvennafangelsi.  

Bretar eiga í stökustu vandræðum með transumræðuna. Jafnvel í nágrannasveitarfélaginu, Írlandi, er svo komið að kennari er sendur í fangelsi fyrir að nota ekki ,,rétt" fornafn.

Styrinn í Bretlandi stendur í þessari umferð síður um fornöfn en þess meira um kvenréttindi. Suzanne Moore segir að undir formerkjum trans ógni karlar, sem kalla sig konur, öryggi og velferð kvenna í sérrýmum, t.d. kvennasalernum, mæðradeildum á sjúkrahúsum og í íþróttum.

Annað álitamál og almennara er hvernig örlítill minnihluti, 0,2%, nær slíkum tökum á opinberri umræðu að það sé hættulegt að halda fram augljósum staðreyndum, að kynin eru tvö, og það sé líffræði en ekki hugarfar sem ræður hver er hvort kyn. 

Fullorðið fólk, vel gert til hugar og handa, þorir ekki að andmæla þegar hversdagsleg sannindi eru úrskurðuð ósönn af harðskeyttum sértrúarhópi. Deigur hugur veit ekki á gott samfélag.

Skriðdreka til bjargar fjárfestingunni í Úkraínu

Úkraínustríðið gengur hægt fyrir sig. Rússar ráða suðurhluta landsins og stærstum hluta Donbasshéraðanna í austri. Vesturlönd fjárfesta bæði pólitískt og efnahagslega í Úkraínu og sjá fram á að tapa fjárfestingunni, haldi fram sem horfir, að vígstaðan snúist hægt en örugglega Úkraínu í óhag.

Við megum ekki leyfa Rússum að sigra, segir Stoltenberg framkvæmdastjóri Nató í þýsku sjónvarpi til að þrýsta á Þjóðverja að senda skriðdreka í austurveg.

Skriðdrekar, hvort heldur þýskir eða amerískir, eru ekki líklegir til að valda hamingjuskiptum milli Rússa og Úkraínumanna. Rússar búa sig undir langt stríð og munu þola ágang vestrænna skriðdreka á víglínuna.

Stigmögnun átaka er víxlverkun. Er annar stríðsaðilinn bætir stöðu sína er hinn knúinn til að svara. Eftir að Úkraínumenn sprengdu Kerch-brú til Krím frá meginlandinu hófu Rússar árásir á innviði í Úkraínu. Stigmögnun tekur á sig fjölbreytta mynd. Endastöð stigmögnunar í Úkraínu er þekkt.

Rússland er kjarnorkuveldi, sem og, auðvitað, vesturlönd.

Rússland verður að skilja að aldrei er hægt að sigra í kjarnorkustríði, segir framkvæmdastjóri Nató. Bandaríkjamenn á hinn bóginn vita af reynslu að kjarnavopn knýja fram úrslit. Að sama skapi vita Japanir að tvær kjarnorkusprengjur eru meira en nóg til að tapa stríði.

 

 

Biðja Þjóðverja um leyfi til að senda skriðdreka

Woke: vinna ekki væla

Pólitískur rétttrúnaður, kallaður woke, er tekinn til bæna af uppistandaranum Konstantin Kisin. Vettvangurinn er málfundafélag í Oxford. Á innan við tíu mínútum afgreiðir hann tvö aðalþemu woke-isma, manngert veður og transmenningu.

Í beinu framhaldi er Kisin kominn dagskrá hjá Tucker og Piers Morgan.

Ekki væla og vorkenna ykkur sjálfum, segir Kisin við ungmennin í Oxford. Látið heldur hendur standa fram úr ermum og gerið eitthvað í þeim málefnum sem þið segist bera fyrir brjósti.

Mannréttindi og lífsins staðreyndir

,,Eiga konur rétt á öryggi í rýmum sem aðeins eru ætluð konum? Vitanlega. En erum við ekki að brjóta á rétti karla, sem segjast konur, ef við meinum þeim aðgang að aðstöðunni?" Þannig spyr dálkahöfundur Telegraph, Janet Daley.

Mannréttindi verða til í byltingum 18. aldar, þeirri amerísku og frönsku. Náttúruréttur, að sérhver eigi rétt á frelsi til að leita hamingjunnar, var sagður fyrir alla en það tók nokkurn tíma að fá þennan rétt viðurkenndan, t.d. fyrir konur, þræla og minnihlutahópa. Í grófum dráttum fékkst viðurkenningin áratugina eftir seinna stríð, t.d. með mannréttindayfirlýsingu Sameinuðu þjóðanna.

Mannréttindi sem náttúruréttur gefa sér að frá náttúrunnar hendi séu kynin tvö. Á seinni tíð ber á því sjónarmiði að kynin séu fleiri. Í ofanálag að kyn sé félagsleg breyta, ekki líffræðileg. Einn og sami einstaklingurinn getur verið kona fyrir hádegi, karl síðdegis og ótilgreint kyn að kveldi. Hugarfarið ræður, ekki líffræði.

Hugtakið maður er orðið óljóst ef það sérkenni tapast að maður sé annað tveggja karl- eða kvenkyns. Réttindi, sem byggja á staðreyndum, verða óskýrari þegar vafi leikur á undirstöðunni.

Aldur er enn sem komið er viðurkennd staðreynd. Ef eins færi fyrir aldri og kyni, að hvorttveggja yrði valkvætt, aðeins spurning um hugarfar, yrði ekki lengur hægt að flokka fólk eftir aldri og veita réttindi og þjónustu til samræmis. Fertugur karlmaður gæti sagst fimm ára stúlka og krafist inngöngu á leikskóla; þrítugum gæti liðið eins og sjötugum og heimtað ellilífeyri.

Það er kallaður kynami þegar einhver segist í líkama af röngu kyni. Aldursami yrði þá orð um það ástand að vera í líkama á röngum aldri. Þeir sem eiga erfitt með að ná utan um þessa hugsun ættu að prófa sig áfram með hugvíkkandi efni - þetta er ekki sagt nema öðrum þræði í hálfkæringi.

Mannréttindi eru mannasetningar. Stofnað var til mannréttinda með pólitískri hugmyndafræði. Að sama skapi getur pólitík kippt grundvellinum undan rétti manna til frelsis að leita hamingjunnar. 

Janet Daley segir að velviljað einræði hafi þótt besta stjórnskipunin á þeim tíma þegar hugmyndin um algild mannréttindi festi rætur. Óbeislað fjölræði samtímans, með valkvæðum staðreyndum, á í nokkrum erfiðleikum að höndla réttindin. Ranghugmyndir um veruleikann leiða menn í ógöngur. Gildir bæði um einstaklinga og samfélög. 

 

 

 

 

Þýski stríðsguðinn vill ekki vakna

Svekkelsi að Þjóðverjar samþykktu ekki í Rammstein að senda skriðdreka í austurveg. Öldin var önnur síðast þegar þýsk stálbelti skriðu í austurátt. Líkt og í dag var fyrir 80 árum viðkvæðið að í húfi væri vestræn menning andspænis austrænni.

Bretar komust í gleðivímu 22. júní 1941 þegar þýskum skriðdrekum var stefnt til Kænugarðs. Áætlun Þjóðverja hét Rauðskeggur. Samkvæmt henni átti að sækja heim Moskvu þegar Úkraína væri að baki. Áætlunin gekk ekki eftir. Stríðsgæfan snerist Rússum í vil. Fjórum árum síðar voru það Rússar sem lögðu undir sig Berlín.

Vonbrigði að Þjóðverjar sendi ekki skriðdreka á austurvígstöðvarnar, segja breskir miðlar eftir fundinn í Rammstein í gær. Afdrif áætlunarinnar Rauðskeggs, Barbarossa á þýsku, situr enn í Þjóðverjum.

Fyrst sendum við skriðdreka, þá herþotur og loks þýska hermenn, segir þýski stjórnmálamaðurinn Sahra Wagenknect, sem vill ekki vekja til lífs þýska stríðsguðinn. Sahra er lengst til vinstri í þýskum stjórnmálum. Á hinum enda pólitíska litrófsins situr hægrikonan Alice Weidel, oft sögð öfgakona. En hún vill heldur ekki gera Þjóðverja að stríðsþjóð.

Sahra og Alice vekja athygli á að Græningjar í Þýskalandi, sem sitja í ríkisstjórn, eru hvað herskáastir. En sjálfir komu forystumenn Græningja sér undan herþjónustu. Hugrekki í orði en hugleysi í verki.

Í Rammstein í gær var Þórdís okkar Kolbrún utanríkis. Ólíkt Söhru og Alice er Þórdís Kolbrún býsna stríðsviljug. Meintar öfgar til hægri og vinstri vilja frið en meginstraumurinn krefst blóðfórna og vopnataks.  

Skjöl, sem nýlega var safnað saman, sýna svart á hvítu að vesturlönd, Nató-ríkin, vildu efna til átaka við Rússland í áravís áður en Úkraínudeilan varð að fullveðja stríði.

Munurinn á stríðinu, sem Þjóðverjar kynntu undir merkjum Rauðskeggs fyrir 80 árum, og Úkraínustríðsins í dag, er að á öldinni sem leið tókust á öfgar, nasismi og kommúnismi. Í dag er það meginstraumurinn, þeir sem telja sig til meðalhófsins, sem eru helstu vinir stríðs og vopnavalds.

Vakni þýski stríðsguðinn úr dvala er stigið skref í átt að þriðju heimsstyrjöld. Að þeir kenni sig við meðalhófið, sem vilja stíga það skref, er giska sérstakt. Umferðinni á gullna meðalveginum er stýrt af brjálæðingum.   

 

Flýta þurfi vopnasendingum til Úkraínu

Kennarar, tjáningarfrelsið í skóla og utan

Kennarar, með RÚV sem bakhjarl, hafa mestar áhyggjur af tjáningarfrelsi í skólastofunni en ekki hvort pólitísk innræting fari þar fram, skrifar Sigurður Már Jónsson. Tilefnið eru tvær kennaraglærur. Önnur sýndi Sigmund Davíð formann Miðflokksins í félagsskap nasista og fasista, en hin jafnstillti Sjálfstæðisflokknum með Þriðja ríkinu.

Áhyggjur kennara af takmörkunum á tjáningarfrelsinu eru nýmæli. Í vor hófu kennarar undirskriftarsöfnun til að mótmæla að kennarinn Páll Vilhjálmsson nýtti sér málfrelsið.

Tilfallandi athugasemd rekur málið í stórum dráttum. Í umræðum við bloggið taka tveir kennarar til máls. Annar segir: 

Ef kennari veldur nemendum sínum og samstarfsfólki vanlíðan, má þá ekki segja að komnar séu faglegar forsendur fyrir því að segja honum upp störfum?

Hinn kennarinn skrifar þetta:

Langar þig virkilega að hafa það þannig á þínum vinnustað að þú sért sniðgenginn, fólk sé hætt að tala við þig og þess háttar?

Kennararnir tveir eru ekki beinlínis að lofa tjáningarfrelsið og grípa til varna frjálsri orðræðu. Þvert á móti eru hafðar í frammi eftirlætisaðferðir vinstrimanna, að hóta atvinnumissi og útilokun. 

En núna, eftir að glærur frá vinstrisinnuðum kennurum eru tilefni til spurninga um hvað leyfist í skólastofunni, er vörnin sú að kennurum verði að tryggja réttinn að taka til máls.

Guð láti gott á vita. 

 

 

Grétufræði í Davos

Örvænting hamfarasinna í loftslagsmálum eykst og samsæriskenningarnar verða stórbrotnari. Nú heitir það að olíufyrirtækin séu álíka kaldrifjuð og tóbaksframleiðendur sem í áratugi seldu vöru sína vitandi að hún ylli krabbameini.

Aðalframkvæmdastjóri Sameinuðu þjóðanna, Antonio Guterres, sakar olíufyrirtæki um að vita í áratugi að CO2, koltvísýringur, valdi heimshlýnun. En það er ómöguleiki. Enginn hefur sýnt fram á tölfræðilegt samhengi CO2 og hlýnunar á sambærilegan hátt og tölfræði sýnir fylgni reykinga og lungnakrabba. Almenn vitneskja er að CO2 er gróðurhúsalofttegund líkt og vatnsgufa. En að segja CO2 valda heimshlýnun er eins og að staðhæfa að súrefni orsaki krabbamein. 

Antonio Guterres valdi ráðstefnu Alþjóðaefna­hags­ráðsins í Dav­os til að kynna samsæriskenninguna. Vettvangurinn er við hæfi. Í Davos eru beittustu hnífarnir í skúffunni; boða alþjóðahyggju en hrinda í framkvæmd þveröfugri stefnu sem skiptir ríkjum í verðug og óverðug. John Kerry, loftslagssendiherra Bandaríkjanna, segir hlýnunarsinna nánast yfirnáttúrulega. Hálfguðir á einkaþotum. 

Kenningin um heimshlýnun er á fallandi fæti. Judith Curry, lofslagsvísindamaður, bendir á að Guterres og félagar í hamfarakórnum hafi sjálfir lækkað spár um vænta hækkun hitastigs, úr 4-5 ^oC í 1,5-2 ^oC, en hrópi samt alltaf úlfur, úlfur.

Ástæðan fyrir lækkuninni er að raunmælingar sýna að reiknilíkön hamfaraspámanna eru með innbyggða skekkju, spá meiri hita en raun er á. John Christy hefur í áratugi mælt hita lofthjúpsins. Hann segir gögnin ekki sýna fram neina yfirvofandi hamfarahlýnun.

Jordan Peterson ræddi Grétufyrirbrigðið í réttu samhengi. Peterson er sálfræðingur. 

 

 

Sakar olíufyrirtæki um „stóra lygi“

3 metsöluhöfundar: er guð til?

Höfundarnir Tom Holland, Douglas Murray og Stephen Meyer eiga metsölubækur á ferlisskránni. Vel að merkja fyrir fræðibækur, ekki skáldskap. Þremenningarnir hittust í viðtalsþætti til að ræða spurninguna er guð til?

Guð er dauður, sagði Nietzsche fyrir 140 árum. Hvað eru menn að tala um uppreist æru drottins nær hálfri annarri öld síðar? Eru vísindin ekki búin að afgreiða málið?

Ástæða spurningar um tilvist almættisins er þríþætt. Tveir þættir eru vísindalegir en þriðji er menningarþáttur. Samkvæmt Meyer eru tvær meginstoðir vísinda um tilurð heimsins annars vegar og hins vegar um þróun lífs á jörðinni ekki eins traustar og af er látið. Meyer er ekki einn um þessa sannfæringu. Hann talar aftur hátt og skýrt á meðan aðrir muldra í hálfum hljóðum. Sá almáttugi hefur ekki verið í tísku um árabil og þeir sem orða tilvist hans þykja hjárænulegir í upplýstum selskap. 

Stutta sagan er að miklihvellur, upphaf alheimsins, svarar ekki spurningunni hvað kom á undan. Hvellurinn hlýtur að verða til úr efni og orku, annars kemur andi (guð) til sögunnar. Að sama skapi riðar þróunarkenning Darwins til falls. Gögnin vantar um þróun frá einföldu lífi til flókins. Tölfræðigreining sýnir að stökkbreytingar á lífsformum, kjarni þróunarkenningarinnar, séu nær óhugsandi. Ef Darwin stenst ekki er nærtækt að tala um hönnun. Engin hönnun er án höfundar. 

Vísindin um upphaf alheims og lífs á jörðu eru sérgrein Meyer, sem er menntaður í náttúruvísindum og sagnfræði, er vísindasagnfræðingur. Bókin hans, um guðstilgátuna, er rökrétt framhald af fyrri verkum þar sem viðurkennd vísindi voru rýnd í ljósi spurninga um upphaf. Vísindin, samkvæmt lestri Meyer, standa á gati.

Murray og Holland eru þaulreyndir handverksmenn á menningarakrinum, annar blaðamaður en hinn sagnfræðingur. Murray sérhæfir sig í samtímamálum en Holland er fornfræðingur með sérþekkingu á grískri og rómverskri sögu. Nýleg bók þess síðarnefnda, um áhrif kristni á vestræna sögu- og menningu, er að sumu leyti undanfari bókar Meyer. Í viðtalsþættinum segja tvímenningarnir, meira óbeint en beint, að menningin kalli á nýja undirstöðu, afstæðishyggjan hafi gengið sér til húðar. Sá þriðji, Meyer, játar kristni og telur undirstöðuna einboðna.

Er guð að rísa upp frá Nietzsche-dauða? Hvaða guð yrði það? Sá kristni? Ómögulegt að segja. Einhver ókyrrð er í djúpi umræðunnar sem kannski gerir meira en að gára yfirborðið.