Pólitískur vilji andspænis efnahaglegum veruleika

Evran er pólitískt verkfæri til að hraða og dýpka samruna ríkja Evrópusambandsins. Gjaldmiðillinn er rétt rúmlega tíu ára gamall og stendur frammi fyrir falli á fyrstu prófraun. Ráðamenn stærstu ríkja Evrópu, Þýskalands og Frakklands, segja ekki koma til greina að gefa evruna upp á bátinn. Efnahagslegur veruleiki býður þeim tvo kosti.

Annars vegar að jaðarríki Evrópusambandsins fái varanlegan stuðning frá ríku þjóðunum í norðri og hins vegar að viðurkenna andstæða hagsmuni Suður-Evrópuríkja og Norður-Evrópu og leysa upp evrusamstarfið.

Kjósendur í Þýsklandi, Hollandi, Finnlandi og Austurríki samþykkja ekki að niðurgreiða lífskjör Portúgala, Grikkja og Ítala. Og rómanskir íbúar álfunnar fást ekki til að lúta fjármálaaga norðanmanna. Seinni kosturinn stendur einn eftir - upplausn evrusamstarfsins. 

Evrópusambandið er sjálft í hættu vegna evru-kreppunnar. Einmitt þess vegna verður dauðstríð gjaldmiðilsins langvinnt.

Spáir hruni evrusamstarfsins

Athugasemdir

[Guðmundur Ásgeirsson, 14.6.2011 kl. 11:37]

Hmmm.... ég skrifa í meira en ár um að Evran og ESB séu fyrirfram dauðadæmd og aðeins tímaspursmál hvenær það kerfi muni liðast í sundur. Engum fjölmiðli dettur í hug að gera skrif mín að sérstöku umfjöllunarefni.

Svo þegar atburðurinn er í þann mund að eiga sér stað (við erum núna á sambærilegum tímapunkti og þegar gosóri sést á öllum mælitækjum og bíðum aðeins eftir að sjá mökkinn skjótast upp í loftið) þá skrifar einhver útlendingur með prófgráðu í einni afvegaleiddustu fræðigrein nútímans, grein um það í erlent blað. Og það þykir sérstaklega fréttnæmt bara vegna þess hver sá maður er sem núna á elleftu stundu bendir á hið augljósa???

Þar sannast hið forkveðna að enginn verður spámaður í heimalandinu.