Blaðamenn sem gerendur - þöggun fjölmiðla

Fjölmiðlar, með RÚV í fararbroddi, reyndu að snúa fjárkúgunarmáli blaðasystranna upp í umræðu um Framsóknarflokkinn og meint ítök hans í fjölmiðlum. 

Skipulega er reynt að gera hlut systranna sem minnstan og nánast látið að því liggja að fjárkúgunin sé einhvers konar sjálfsbjargarviðleitni, sem ekki eigi að gera of mikið úr.

Fjölmiðlar og blaðamenn sem misnota upplýsingar til fjárkúgunar eru í sömu stöðu gagnvart fagi sínu og læknar sem nota fagkunnáttu sína til að pynta fólk.

Það segir heldur dapra sögu um blaðamennsku á Íslandi að ekki skuli farin í gang allsherjarumræða um meðferð upplýsinga, notkun nafnlausra heimilda, fjárkúgun og blaðamennsku. 

Eða er íslensk blaðamennska siðlaus?

Lögreglan rannsakar aðra fjárkúgun

Kirkja án ógnar trekkir ekki

Kirkja mótmælenda í vestrænum heimi er umburðarlynd, býður öllum faðminn og refsar hvorki né vandar um. Kirkjan er í margra augum eins og gömul meinlaus frænka sem vill öllum vel en er utan gátta í þjóðfélaginu.

Samanburðurinn við múslímatrú er nærtækur. Múslímatrú, a.m.k. sú útgáfa sem er mest áberandi, er herská, ágeng, krefst hlýðni og gerir kröfu um pólitískar aðgerðir hér á jörðu í nafni spámannsins.

Múslímatrú trekkir; mótmælendakirkjan ekki.

Kirkjan á barmi útrýmingar

RÚV viljugt verkfæri fjárkúgara

Blaðamannasysturnar sem reyndu að kúga fé úr fjölskyldu forsætisráðherra eru öllum hnútum kunnugar í íslenskum fjölmiðlum. Þeir vita sem er að íslenskir fjölmiðlar nota nafnlausar heimildir í meira mæli en þekkist á byggðu bóli í okkar heimshluta.

Fréttastofa RÚV er sérlega óvandvirk að þessu leyti. Í hádegisfrétt af fjárkúgunarmálinu sagði fréttastofan

Eins og fram kom í hefur ekki fengist uppgefið hvað fjárkúgunartilraunin snerist um en samkvæmt heimildum fréttastofu tengist hún fjárhagslegum tengslum Björns Inga og Sigmundar Davíðs.

Fyrirsögnin í frétt RÚV var: ,,Fjármagnaði ekki kaupin á DV". RÚV leggur sig fram um að beina athyglinni frá gerendunum og gera forsætisráðherra að skúrki. Nafnlausi heimildarmaðurinn og sjónarhorn fréttarinnar staðfesta þetta.

Þessi ljóti leikur RÚV er því siðlausari að annar gerendanna, Malín Brand, var fréttamaður RÚV til skamms tíma.

Er Malín Brand kannski hinn nafnlausi heimildarmaður RÚV?

Hótað vægðarlausri umfjöllun

Malín Brand er RÚV-ari

Fréttastofa RÚV gerir Framsóknarflokkinn að skotmarki fjárkúgunarmálinu. Fréttastofan fullyrðir að Björn Ingi Hrafnson sé flokksbróðir forsætisráðherra. Björn Ingi á ekki aðild að málinu, sem snýst um tilraun systranna Hlínar Einarsdóttur og Malínar Brand að kúga fé úr forsætisráðherra.

Í frétt RÚV er ekki tekið fram að Malín var til skamms tíma fréttamaður RÚV. Hún sat t.d. á sakabekk með fyrrverandi fréttastjóra RÚV, Óðni Jónssyni.

Hafi RÚV minnsta áhuga að upplýsa baksvið fjárkúgunarmálsins er nærtækara að segja frá störfum Malínar Brand fyrir RÚV fremur en að draga framsóknarmennsku Björns Inga inn í málið.

En RÚV stundar ekki fréttamennsku heldur áróður þegar kemur að fréttum um stjórnmál.

„Hann á ekki hlut í blaðinu“

Björn Ingi og Hlín í góðum gír - Malín bíður í bílnum

Blaðamennirnir og systurnar Hlín Einarsdóttir og Malín Brand tóku íslenska útrásarblaðamennsku út í Hafnarfjarðarhraun í leit að milljónum sem þær trúðu að forsætisráðherra hefði skilið eftir handa þeim.

Maðurinn sem öðrum fremur samtvinnar stjórnmál og viðskipti í auðmennsku, Björn Ingi Hrafnsson, var fyrir skemmstu í góðum gír með Hlín í Smartlandi.

Á meðan systurnar voru út í hrauni var Björn Ingi steggjaður. Nýja stúlkan í lífi hans heitir millinafninu Von. Eina von Hlínar og Malínar er að leiðangurinn út í Hafnafjarðarhraun endi ekki á Litla-Hrauni.

Glaðbeittur Björn Ingi er áfram í góðum gír og ,,open for business".

Reynt að kúga fé af Sigmundi

ESB-umsóknin: samkeppni um merkingarleysi

Nafn Íslands á lista yfir umsóknarríki á einhverjum vefsíðum Evrópusambandsins „hef­ur enga merk­ingu ef það ger­ist. Þá verður það bara leiðrétt,“ segir talsmaður ESB á Íslandi.

Merkingarleysi er rétt eftirmæli ESB-umsóknar Samfylkingar frá 16. júlí 2009. Umsóknin var án umboðs þjóðarinnar og aðeins samþykkt á alþingi með beinum svikum þingmanna Vg, sem nýverið höfðu fengið kosningu sem ESB-andstæðingar.

Umsóknin átti að búa til ESB-ríki úr Íslandi með tilskipun ofan frá. Ríkisstjórn Jóhönnu Sig. ætlaði að hafa vit fyrir þjóðinni líkt og einvaldsherrar fyrri tíma sem þáðu vald sitt frá guði almáttugum en ekki almenningi.

Þjóðin hafnaði forræði vinstrimanna. Þjóðin fékk ekki að kjósa um ESB-umsóknina en hún nýtti sér tækifærið og útrýmdi síðustu leifunum af trúverðugleika umsóknarinnar með því að stúta Icesave-samningum Jóhönnustjórnarinnar í tvígang í þjóðaratkvæðagreiðslu.

Merkingarleysi umsóknarinnar er auglýst með tækifærismennsku ESB-sinna. Alþjóð veit að utanríkisráðherra þáverandi og ábekingur umsóknarinnar, Össur Skarphéðinsson, er með þá einu sannfæringu sem kaupir honum völd hverju sinni. Þeir fáu hægrimenn sem lögðu lag sitt við flandur Össurar gerðu það til að skapa sér pólitíska stöðu en ekki af hugsjón um framtíð lands og þjóðar. Nýr hægripólitískur flokkur, Viðreisn, er jafn dauður og umsóknin.

Umræðan um merkingarlausu ESB-umsóknina sýndi enn og aftur að framandi útlenskar hugmyndir (kommúnismi, fasismi, esb-ismi, múslímismi) skjóta ekki rótum í íslenskum jarðvegi. Til að slíkur innflutningur fái hljómgrunn þarf hann að höfða til skyldleika við sjónarmið, sem fyrir eru. Femínismi, til dæmis, náði hér nokkru flugi enda var hann fléttaður inn í hundrað ára jafnréttisbaráttu kvenna.

ESB-umsókninni var haldið á lífi jafn lengi og raun ber vitni með stanslausum áróðri um að Ísland væri ónýtt. Krónan var ónýt, fullveldið sömuleiðis, stjórnmálakerfið einnig og auðvitað efnahagslífið eins og það lagði sig.

Að ESB-sinnar trúi að merkingarlaus umsókn studd hatri á öllu íslensku fái framgang meðal þjóðarinnar segir heilmikla sögu um þá sjálfa.

 

 

Ísland fjarlægt smám saman

Reykjavíkurlýðveldi Samfylkingar

Breiðholtið yrði ekki með í Reykjavíkurlýðveldi Samfylkingar, landamærin væru Elliðaárnar. Úthverfin eiga lítið sameiginlegt með samfylkingarfólki í 101.

Reykjavíkurlýðveldið yrði algerlega ósjálfbært, þyrfti að flytja alla nauðsynjavöru frá Íslandi. Flugsamgöngur við útlönd færu í gegnum Keflavík, enda yrði Vatnsmýrin tekin undir byggingarland. Þá væri samfylkingarlýðveldið háð landsbyggðinni um raforku - gamla rafstöðin tilheyrir Breiðholti.

Þjóðardrykkur nýja lýðveldisins yrði café latté og þjóðsöngurinn Litlir kassar á lækjarbakka.

 

Viltu að Reykjavík verði borgríki?

Egill Helga: ESB-aðild gæfi okkur Vinstra-Ísland

Vinstriflokkarnir binda trúss sitt við ESB-umsóknina. Íslenskt samfélag yrði stokkað upp með aðild. Völd færu frá almenningi og kjörnum fulltrúum til skrifræðisins í Brussel. Íslenska embættismannakerfið myndi ekki vera ábyrgt gagnvart þjóðinni heldur framkvæmdastjórn ESB.

Egill Helgason orðar framtíðarsýnina um Vinstra-Ísland í ESB með þessum orðum

Ég er reyndar með þá kenningu að ef við færum í ESB yrði það game changer, eins og það kallast, það myndi breyta öllum forsendum og viðmiðum. Við myndum upplifa tækifæri og nýtt hugarfar. Það yrði óumræðanleg lyftistöng fyrir íslenskt þjóðlíf.

Vinstra-Ísland væri notalegur staður fyrir háskólafólkið og opinbera starfsmenn sem ættu reglulega erindi til höfuðborgarinnar í Belgíu. Auðlindunum væri stjórnað frá Brussel og þaðan kæmu reglugerðir og lög sem segðu okkur hvernig við ættum að búa Ísland. Samskipti Íslands við önnur lönd, líka nágrannaþjóðir okkar, færu í gegnum Brussel.

Vinstra-Ísland er 21. aldar útgáfan af Sovét-Íslandi sem vinstrimenn óskuðu sér einu sinni.

 

Telur Ísland enn umsóknarríki

Evrópa, And-Evrópa og smáræði kallað lýðræði

Evrópusambandið er að klofna á milli ESB-sinna og And-Evrópusinna, segir Joschka Fischer, fyrrum utanríkisráðherra Þýskalands og einn helsti talsmaður ESB-sinna. Yfirvofandi er að Grikkland hrökkvi úr ESB vegna evru-kreppunnar og Bretland segi sig frá Evrópusambandinu í þjóðaratkvæðagreiðslu innan tveggja ára.

Fischer segir ESB standa frammi fyrir meiri tilvistarvanda en nokkru sinni á 60 ára ferli.

ESB-sinninn Fischer er ekkert að nefna þetta smáræði sem kallast lýðræði, þegar hann stillir upp valkostunum Evrópu (les: Evrópusambandið) og And-Evrópu (les: þjóðríkin).

Forsætisráðherra Grikklands, Alexis Tsipras, er aftur áhyggjufullur fyrir hönd lýðræðisins í Evrópusambandinu. Hann skrifar grein í Le Monde þar sem hann segir grísku þjóðina hafa í lýðræðisslegum kosningum ákveðið að setja stopp á aðhald í ríkisfjármálum, sem haldið hefur Grikklandi í sjö ára kreppu.

Gríski forsætisráðherrann talar skýrt þegar hann segir valið standa á milli lýðræðis þjóðríkja eða yfirþjóðlegt vald stofnana einsog framkvæmdastjórnar ESB, seðlabanka ESB og Alþjóða gjaldeyrissjóðsins

In other words, this means the complete abolition of democracy in Europe, the end of every pretext of democracy, and the beginning of disintegration and of an unacceptable division of United Europe.

This means the beginning of the creation of a technocratic monstrosity that will lead to a Europe entirely alien to its founding principles.

Lýðræði kemur ekki við sögu í greiningu Fischer vegna þess að í samrunaferli Evrópu er ekkert pláss fyrir lýðræði.

Þeir Fischer og Tispras eru sammála um rökrétta niðurstöðu samrunaferlis ESB. Lýðræðið mun víkja fyrir stofnanavaldi sem hefur vit fyrir almenningi.

Svíar telja Norðmenn nasista - pólitísk rétttrúnaðarumræða

Norðmenn, líkt og Íslendingar, halda upp á þjóðhátíðardaginn sinn með fánum, skrúðgöngum og útileikjum. Svíum finnst fánahylling nasísk og átelja þjóðina vestan Kjalar fyrir að vera halla undir þýsku helstefnuna sem margir Norðmenn gáfu líf sitt að berjast gegn - en fáir Svíar.

Norskur rithöfundur búsettur í Svíþjóð, Karl Ove Knausgård, á ýmislegt vantalað við sænskt samfélag, sem hann segir einkennast af pólitískum rétttrúnaði.

Í grein í Dagens Nyheter segir Knausgård að sænska umræðan þoli hvorki frávik né margræðni. Aðeins ein skoðun opinber skal vera á öllum helstu samfélagsmálum. Nýr stjórnmálaflokkur, Svíþjóðardemókratarnir, fékk á annan tug prósenta í þingkosningum. En pólitíska flokkakerfið tók sig saman, kallaði nýja flokkinn nasískan, og myndaði þjóðstjórn beinlínis til að þagga niður í Svíþjóðardemókrötum.

Knausgård segir sænska umræðumenningu stjórnast af hræðslu. Rithöfundar þora ekki að tjá sig af ótta við að vera stimplaðir nasistar, kvenfjandsamlegir og eitthvað þaðan af verra.

Knausgård talar af reynslu. Í skáldsögu skrifar hann um ást kennara og 13 ára nemanda. Í opinberri umræðu sænskri er norski rithöfundurinn sagður barnaníðingur.