Prófessorinn, skríllinn og Dómgreindur

Á alþingi er skríll. Þegar lýðurinn fær aðkomu að stjórnvaldinu fylgir skríllinn. Livíus skrifar um Rómarlýð í árdögum lýðveldisins, múgurinn dæmdi Sókrates til dauða í Aþenu. Í fulltrúalýðræði á götulýðurinn sína fulltrúa á löggjafasamkundunni: Pírata, Samfylkingu og Viðreisn.

Einkenni skrílsins er að hafa eina sannfæringu fyrir hádegi og allt aðra síðdegis en fylgja í blindni þeirri tunnu er hæst bylur í. Annað samkenni margra er að klúður í starfi eða einkalífi er skrifað á reikning samfélagsins. Rennusteinsliðið á þingi er oft með sögu persónulegra vandræða á bakinu en ólmast við að segja okkur hinum hvernig eigi að lifa lífinu. Þriðja sérkennið er fals og hégómi: þriðjungur þingflokks Pírata lýgur upp á sig háskólagráðum. Í stuttu máli, fólk án sjálfsvirðingar sem er ófært að sýna virðingu samfélaginu er fóstrar það. Ísland er ónýtt, kyrjar holræsakórinn.

Í upphafi landsréttarmálsins 2017 lét skríllinn til sín taka á alþingi og bjó til samsæriskenningu um að móðurflokkur íslenskra stjórnmála, Sjálfstæðisflokkurinn, stæði fyrir atlögu að réttarríkinu. Samsæriskenningin var úr lausu lofti gripin, eins og þær eru jafnan. Þáverandi dómsmálaráðherra var aðeins að leiðrétta kynjahalla á tilnefningu dómnefndar. 

Prófessor í stjórnskipun við Háskóla Íslands tók upp á því að framleiða skotfæri fyrir götustráka og stelpur með ,,faglegum" álitsgerðum í ræðu og riti. Hvað prófessor gekk til er á huldu (með litum staf). Líklegt þó að hann hafi vegna fjölskyldu og tengsla í dómarakreðsum talið snjallt að gera bandalag við lýðinn og koma höggi á dómsmálaráðherra er ekki lét vel að stjórn.

Víkur þá sögunni að stjörnulögmanni, sem afhjúpaður var sem ritþjófur í laganámi, og gengur með minnimáttarkomplex, er bæði lágvaxinn og lítilsigldur en hégómlegur fram úr hófi. Hann ákvað að kæra dómsmál, sem hann tapaði fyrir landsrétti, til MDE í Evrópu. (Þúsund ára ríkið er röð skammstafa, sbr. GRU, STASI, NKVD, ESB og GESTAPO).

Í MDE var fyrir á fleti Dómgreindur frá Íslandi, æskuvinur stjörnulögmannsins. Þeir kokkuðu saman lagatexta í anda lögin-banna-ekki-að-hengja-bakara-fyrir-smið. Útkoma félaganna var að rangur dómari felldi réttan dóm í landsrétti. Heima á Íslandi varð úlfaþytur. Dómsmálaráðherra glataði embættinu og ríkisstjórnin riðaði til falls, eins og til var stofnað af skrílnum.

Stjörnulögmaðurinn var borinn á höndum skrílsins og rénaði minnimáttarkomplexinn um hríð en hégómi óx. Hann opinberaði að sofa í náttfötum úr silki. Óekta fólk skreytir sig gjarnan falslausum efnum. Þau er hægt að kaupa. Velgengnin steig Dómgreindi til höfuðs. Gerðist hann gistivinur Erdógan í Tyrklandi, flutti heiðursræðu um mannréttindin í landi þar sem þau engin eru. Spangól í eyðimörkinni heitir það víst þar syðra.

Prófessorinn á Íslandi, sá er skaffaði skrílnum skotfærin, innheimti greiðann hjá dómarakreðsunni, og naut fjölskyldutengsla, til að komast í feitt embætti. Björg dregur þar í bú skrílræðisins. Efst situr hænan sjálf á mykjuhaug - sem einu sinni var íslenska réttarkerfið. 

Dómstóllinn sitji á þeirri hillu sem hann á heima

Björg, eiginkonan sem varð hæstaréttardómari

Björg Thorarensen gaf gagnrýninni á skipan landsréttardómara faglega þyngd. Björg fór í fjölmiðlaviðtöl og sagði að excel-skjal dómnefndar um hæfni umsækjanda, mælt í prósentubrotum, væri meitlað í stein og mætti ekki hagga. Á þessum tíma var Björg prófessor í stjórnskipunarrétti við Háskóla Íslands. Eiginmaður hennar er Markús Sigurbjörnsson sem var forseti hæstaréttar til október 2019.

Sigríður Andersen, þáverandi dómsmálaráðherra, vék frá tillögu dómnefndar um skipan dómara í landsrétt til að jafna kynjahalla. Tillaga dómnefndar var með karlaslagsíðu. Björg hafði sig mjög í frammi að gagnrýna jafnréttistilburði Sigríðar og úr varð landsréttarmálið sem nú hefur fengið tvöfalda Spanó-meðferð í Evrópu.

Björg skrifaði Úlfljótsgrein til að færa gagnrýnina í faglegan búning. Skyldi ætla að Björg kæmi núna í fjölmiðla, eftir seinni Spanó-úrskurðinn, að útskýra þau herfilegu mistök sem urðu við skipan landsréttar. En, nei, Björg þegir. Steinþegir.

Í Úlfljótsgreininni skrifar Björg að dómarar eigi að fá hlutdeild í skipun eftirmanna sinna. Orðrétt:

Þykir aðkoma dómara bæði sjálfsögð og nauðsynleg, enda eru þeir best færir um að meta faglega eiginleika umsækjenda sem nýtast í dómarastarfi og eiga hvorki persónulegra né pólitískra hagsmuna að gæta. 

Björg, eiginkona Markúsar forseta hæstaréttar, settist í volgt sæti eiginmannsins með skipun fyrir tveim vikum.

Auðvitað eiga fyrrum forsetar hæstaréttar ,,hvorki persónulegra né pólitískra hagsmuna að gæta" að eiginkonur þeirra fái djobbið. Bóndanum er tekið að leiðast og vill komast í digran eftirlaunasjóð sem almenningur stendur undir í góðri trú. Sjálfsagt og eðlilegt að frúin taki við. Þetta er Spanó-lögfræði 101.

Þeir sem hæst kvarta undan spillingu eru vanalega fólkið sem iðar í skinninu að njóta hennar.

 

 

Á skjön við íslenskt réttarfar og stjórnskipan

Siða-Sunna og auðmýktin

Þórhildur Sunna er eini þingmaðurinn í sögunni sem siðanefnd alþingis úrskurðaði brotlegan við siðareglur.

Siða-Sunna krefur Katrínu forsætis um auðmýkt vegna Spanó-úrskurðar í Evrópu.

Eins og þegar drykkjumaður krefur aðra um hófsemi.

Katrín sýni auðmýkt og axli ábyrgð

Spanó staðfestir Spanó

Róbert Spanó skrifaði upphaflegan dóm Mannréttindadómstóls Evrópu. Hann er aftur á ferðinni núna að dæma fyrir vin sinn Villa stjörnulögmann.

Í millitíðinni gerðist Róbert Spanó svo frægur að heimsækja mannréttindafrömuðinn Erdógan í Tyrklandi. Alþjóð varð flökurt en Spanó hélt sínu striki, baðst hvorki afsökunar né sagði af sér stöðu sinni sem forseti mannréttindadómstóls.

Spanó-úrskurðir eru brandari.

Yfirréttur MDE staðfestir dóm í Landsréttarmálinu

Lilja niðurgreiðir bloggfærslur

Margar fréttir svokallaðra fjölmiðla eru bloggfærslur einstaklinga út í bæ með fyrirsögn. Aðrar eru endurvinnsla áður birtra frétta annarra fjölmiðla. Vandamál fjölmiðla er að þeir eru of margir á litlum markaði. 

RÚV hirðir stóran hluta auglýsingamarkaðarins og fær meðgjöf frá ríkinu upp á milljarða á ári. Til að koma böndum á vafasamar auglýsingar skikkar fjölmiðlanefnd ríkisins bloggmiðla til að skrá sig sem fjölmiðla.

Niðurgreiðsla Lilju Alfreðs ráðherra mennta á meintum fjölmiðlum þjónar engum tilgangi. Það verður alltaf meira framboð af skoðunum en eftirspurn. Megnið af efni fjölmiðla er skoðanir um hvað ætti að vera en ekki fréttir um hvað er.

Sjálfstæðismenn fallast á styrkjakerfi einkarekinna fjölmiðla

Ekki samdráttur þegar vertíð lýkur

Síðustu ár er vertíð í ferðamennsku. Tvær milljónir ferðamanna, plús mínus, heimsóttu okkur árlega og vinnuafl var flutt í stórum stíl til landsins til að bjarga verðmætum. Innviðir landsins og hagkerfi þoldu illa álagið og eitthvað varð undan að láta.

Kínaveiran tók af okkur ómakið og kippti hagkerfinu niður á jörðina. Dómsdagsrugl í atvinnumálum var leiðrétt í einni svipan.

Við köllum það hvorki kreppu né samdrátt þegar vertíð lýkur. Ef allir komast heilir frá er það guðs blessun.

Samdrátturinn miklu meiri á Íslandi

RÚV skapar réttaróvissu

RÚV er á framfæri ríkissjóðs sem fjölmiðill í almannaþágu. Það er ekki í þágu almannaheilla að á Íslandi skapist réttaróvissa. Einhverjir aðrir fjölmiðlar, t.d. Fréttablaðið, sem styður Viðreisn og vill ríkisstjórnina burt, gætu haft pólitíska hagsmuni af réttaróvissu.

En RÚV á ekki, bara alls ekki, að grafa undan réttarríkinu. Það er svo augljóst, að ekki ætti að þurfa eyða orðum að því, að almenningur tapar á réttaróvissu.

RÚV þverbrýtur meginregluna um almannahagsmuni þegar fréttastofan birtir samsuðu úr Fréttablaðinu um að á morgun, sjálfan fullveldisdaginn, gæti skapast réttaróvissa vegna dómsúrskurðar í Mannréttindadómstóli Evrópu.

Björn Bjarnason sýnir fram á, og vitnar í dóm hæstaréttar Íslands, að engin réttaróvissa skapast hér á landi, á hvorn veginn sem dómsmálið í Evrópu fer.

Ekki aðeins er frétt RÚV efnislega röng, og þar með léleg blaðamennska, heldur er fréttin tilræði við almannahagsmuni.

Almannaþjónusta RÚV birtist okkur sem skipuleg tilraun til að eyðileggja grunngildi samfélagsins.

Það tekur ekki nokkru tali að RÚV fái fjármagn úr sjóðum almennings til að stunda skemmdarverk á almannahagsmunum. 

Samfó gefst upp á uppboðsleiðinni

Samfylkingin var löngum grjóthörð á uppboðsleiðinni, bæði í prófkjörum og fiskveiðistjórnun. Efstu sæti framboðslista voru boðin upp í prófkjörum og allur kvóti skyldi lúta hörðum markaðslögmálum, fara til þess er hæst byði.

Samfylking höfuðborgarinnar hverfur frá frjálsræðinu í vali á frambjóðendum og hyggst nota innherjaval á þeim er fá sæti á framboðslistum.

Uppgjöfin á markaðslögmáli framboðs og eftirspurnar er vitanlega klædd í spariföt og kölluð ,,sænsk leið" við val á frambjóðendum.

Lengi reyndi Samfylking, Alþýðuflokkur þar á undan, að vera vasaútgáfa af Sjálfstæðisflokknum. Í einkavæðingu var Samfylkingin t.a.m. kaþólskari en páfinn og setja allt á sölu sem hægt væri að selja, hvort heldur íslenskur ríkisborgararéttur eða óveiddur fiskur í sjó.

Viðreisn er aftur orðin traust í sessi sem hallærisútgáfa móðurflokksins og Samfylking verður að leita á ný mið. Hvort fiskist þar verður tíminn að leiða í ljós.

Samfylkingin velur sænsku leiðina

Ástandið, siðagildi og sökudólgar

Ástandið, með ákveðnum greini, var haft um siðakreppu Íslendinga fyrir 80 árum þegar flæddu inn í landið útlendir hermenn á giftingaraldri. Ástandið er einnig fyrirsögn í viðtali Kjarnans við Vilhjálm Árnason siðfræðing um Kínaveiruna og farsóttarvarnir.

Hernámið og Kínaveiran eru hvort tveggja innrás í samfélag okkar. Annað vandræðaástand, hrunið, var að stórum hluta heimatilbúinn vandi. Leit að siðagildum var ekki efst á dagskrá eftirhrunsáranna. Sökudólgar voru aftur eltir uppi af réttvísinni og almenningsálitinu.

Kínaveiran er að því leytinu góðkynja að hún krefur okkur svara um ábyrgð, bæði sem einstaklinga og samfélags. Einstaklingurinn ber alla ábyrgð á sjálfum sér en hann er samábyrgur öðrum í samfélagsmálum.

Þegar kurlin eru öll komin til grafar er líklegt að allur meginþorri Íslendinga sé sammála um kjarnagildi samfélagsins. Við viljum búa þannig um hnútana að allir eigi jöfn tækifæri til að gera það úr lífi sínu sem hugurinn stendur til. Í öðru lagi að þeir sem verða fyrir tjóni, t.d. fatlaðir, atvinnulausir og alvarlega veikir, þurfi ekki að lepja dauðann úr skel heldur fái opinbera aðstoð.

Útfærsluna á þessum megingildum ræðum við dag inn og dag út og köllum pólitík. Kínaveiran og varnir gegn henni koma þvert á hefðbundna pólitíska umræðu og riðlar víglínum. Þeir sem í venjulegu árferði eru opingáttarsinnar í samskiptum við útlönd krefjast einangrunar. Sumir andstæðingar náinnar alþjóðsamvinnu verða aftur talsmenn opins samfélags andspænis lokunum.

Einstaklingsfrelsi og samfélagsleg ábyrgð eru, og hljóta að vera, höfuðandstæður í farsóttarvörnum. Ef koma á böndum á farsótt gengur ekki viðkvæðið ,,ég má gera það sem ég vil." Á móti vaknar spurningin hve ríkisvaldið má ganga langt í að skerða einstaklingsfrelsið í nafni almannaheilla.

Á heildina litið hefur okkur tekist furðu vel að feta einstigið í umræðunni um sóttvarnir. Við misstum okkur ekki í öfgar, líkt og í ástandinu í seinna stríði og í uppgjörinu við hrunið.

Í upphafi aðventu á farsóttarári þekkjum við okkur í sporum Benedikts í sögu Gunnars Gunnarssonar. Við erum á lítt kunnum slóðum að leita siðagilda. Benedikt ferðaðist öræfin á höttunum eftir eftirlegukindum. Það er leitin sem skiptir máli.

„Alvarlegar blikur á lofti“

Biden velur vanþekkingu

Það er ekki hægt að vera sérfræðingur í því sem ekki er þekkt. Slík ,,sérfræðiþekking" er verri en engin. Stefnumótun á grunni vanþekkingar er öll út í bláinn og er vís með að valda stórkostlegum skaða.

Joe Biden, væntanlegur forseti Bandaríkjanna, velur John Kerry til að verða ,,lofts­lags­full­trúi" landsins og breyta veðurfari á jörðinni undir forystu Bandaríkjanna. Þegar hroki og heimska fara saman er voðinn vís.

Við skiljum ekki veðurfar jarðarinnar, segir loftslagsvísindamaðurinn John Christy. Veðurspár, sem mark er á takandi, eru aðeins til nokkurra daga. Það er ekki til nein heildstæð kenning um lögmál loftslagsins. Spálíkön um þróun hitastigs jarðar síðustu áratugi eru sannanlega röng, eins og Christy rekur í grein sinni. Enginn veit, eða hefur gefið yfirlýsingar um, hvert sé kjörhitastig jarðarinnar. Enda slíka tölu hvergi að finna í náttúrunni.

En John Kerry, Gréta Thunberg, Al Gore og aðgerðarsinnar gefa sér að veðurfar jarðkringlunnar sé manngert og vilja lækka hitastigið.

Við höfum sögulega vitneskju um veðurfar jarðar. Rómverska hlýskeiðið, miðaldahlýskeiðið og litla ísöld, frá 1300 til 1900, eru sögulegar staðreyndir. Maðurinn kom hvergi nærri loftslagsbreytingum. Náttúran var ein að verki. Hún er enn að og við skiljum ekki lögmálið að baki.

En núna, sem sagt, eigum að trúa því að mannlegur máttur geti lækkað hitastig jarðar um tvær eða þrjár gráður næstu áratugi ef við aðeins fylgjum leiðbeiningum Kerry, Thunberg og Gore.

Vegferðin endar út í mýri. Spurningin er aðeins hve tjónið verður mikið.

„Bandaríkin snúin aftur“