Skoðanablaðamennska

Leiðréttingar mátti einu sinni lesa í fjölmiðlum. Dagblað sem rangnefndi viðmælanda átti til að leiðrétta daginn eftir. Ef rangt var farið með staðreyndir þótti sjálfsagt að leiðrétta þær. Fyrir daga félagsmiðla var strangur greinarmunur gerður á leiðurum, sem voru skoðanapistlar, og fréttum sem voru staðreyndamiðaðar og áttu að byggja á traustum heimildum. 

Leiðréttingar eru sjaldséðar nú á dögum. Trauðla er það meiri nákvæmni blaðamanna að þakka. Skoðunum og staðreyndum er hrært saman. Leiðarafréttir eru ráðandi sniðmát þar sem áður voru staðreyndafréttir.

Í sígildri blaðamennsku skipta fimm atriði meginmáli. Atriðin fimm eru kjarninn í um 400 siðareglum blaðamanna á alþjóðavísu, samkvæmt manni sem þekkir til, Aiden White á Ethical Journalism Network. Hann segir 5 kjarnaatriði blaðamennsku vera: 

1. Nákvæmni, byggja á staðreyndum, ekki blekkja.
2. Sjálfstæði, stunda ekki í hagsmunagæslu, vera óháður.
3. Óhlutdrægni, segja frá báðum (öllum) hliðum máls.
4. Mannúð, upplýsa en ekki meiða.
5. Ábyrgð, leiðrétta og viðurkenna mistök þegar þau eru gerð.

Lesendur íslenskra fjölmiðla vita að ekki líður sá dagur að eitt eða fleiri megingildi blaðamennsku er fyrir borð borið.

Blaðamenn leita ekki frétta vítt og breitt um samfélagið. Þeir eru, skrifar Sigurður Már Jónsson,

skrifstofumenn sem afla frétta í gegnum símann eða hanga á borðsenda samfélagsmiðlanna í von um að eitthvað bitastætt hrökkvi af. Óhætt er að segja að 90% af fjölmiðlaefni verði til með þeim hætti.

Auðveldari aðgangur að upplýsingum, staðreyndum, t.d. úr gagnasöfnum opinberra stofnana, draga úr sérstöðu og mikilvægi staðreyndafrétta. Meira máli skiptir hvaða skoðun menn hafa á staðreyndum en hverjar þær eru. Ef nógu margir eru sömu skoðunar er hægt að knýja fram atburðarás sem verður raðfréttaefni. Blaðamennskan eltir skoðanir til að missa ekki af hraðferð næsta fordæmingarvangs. Tilvera blaðamanna gengur út á að lesa sig sem best inn á síkvika hópsál samfélagsumræðunnar.

Af sjálfu leiðir að hráar upplýsingar, staðreyndir, verða aðeins viðbit í skoðanablaðamennsku. Úrslitum ræður að endurtaka skoðanir nógu oft og víða. Er vel tekst til verður ein fjöður að fimm hænum. Skoðanir, ólíkt staðreyndum, krefjast ekki leiðréttinga. Mælikvarðinn á skoðanir er annar og óljósari en sá sem lagður er á staðreyndir.

Skoðanablaðamennska er sjálfstæð uppspretta óeiningar og sundurlyndis í samfélaginu. Skýtur skökku við að ríkisvaldið telji það sitt hlutverk að setja almannafé í fjölmiðla sem flytja minnst fréttir en mest skoðanir. Það er ekki ríkisvaldsins að blása í glæður átaka og óánægju. Skoðanablaðamennska ætti eingöngu og alfarið að vera fjármögnuð af þeim sem hana stunda, blaðamanna og eigenda fjölmiðla.

Skoðanablaðamennska á Fróni er iðulega kölluð rannsóknablaðamennska. Á ritstjórn ónefndrar útgáfu sitja fjórir blaðamenn með stöðu sakborninga í opinberu refsimáli. Yfirmaður þeirra er titlaður rannsóknaritstjóri. Brandari.

 

 

Kirkjan tekur fjölgyðistrú

Fjölgyðistrú, ólíkt eingyðistrú, getur sem best bætt við nýjum guðum í það goðasafn sem fyrir er, gerist kaupin þannig á eyrinni. Rómverjar nýttu sér fyrirkomulagið á sinni tíð og innlimuðu í sinn átrúnað sniðugheit er þeir fundu meðal undirokaðra þjóða.

Í Júdeu krossfestu þeir uppreisnarmann er lét sér ekki vel líka rómverska hentisemi margra guða. Með krossinum reis mikil menning, nú komin að fótum fram, er greindi á milli sannleika og lygi.

Nýr biskup yfir Íslandi tekur sér til fyrirmyndar opingáttartilbeiðsluna, sem var góð latína áður en menn lærðu lexíuna um veginn, sannleikann og lífið, og bætir við hinsegin guði.

Fyrir tilfallandi þjóðkirkjumann er úr vöndu að ráða. Hann var skírður og fermdur til eingyðistrúar. Er kristni víkur fyrir kyndugleika er tímabært að leita sér að nýjum söfnuði.

Heiðinn siður er eldri en kristni hér á landi. Samkvæmt Ásatrúarfélaginu eru gildin eftirfarandi:

Ásatrú eða heiðinn siður byggist á umburðarlyndi, heiðarleika, drengskap og virðingu fyrir fornum menningararfi og náttúrunni. Eitt megininntak siðarins er að hver maður sé ábyrgur fyrir sjálfum sér og sínum gjörðum.

Tilfallandi getur skrifað upp á ásagildin. Einstaklingsábyrgð og virðing fyrir náttúru og fornum menningararfi er forvörn gegn múgsefjun sem kennir að karl geti orðið kona komi andinn yfir hann. Sá andi er nýlegt eðjót, hvorki til í fornri menningu né náttúrunni.

Imbafræðin gera sig stofuhæf sem trúarbrögð. Ekki spyrja eða efast, trúðu að hvítt sé svart. Vertu imbi og þú munt landið erfa.   

Segir kirkjuna hafa brugðist hinsegin samfélaginu

Samfylkingin svíkur lit, vill opin landamæri

Í orði kveðnu játar Samfylking að opin landamæri og velferðarþjónusta séu mótsögn. Sífellt meira aðstreymi útlendinga i íslenska velferð eyðileggur innviði og veldur samfélagslegri upplausn. Þórunn Sveinbjarnardóttir þingmaður Samfylkingar skrifar í grein í Morgunblaðið 16. maí þar sem hún segir flokkinn styðja opin landamæri og sjái ekki mótsögnina milli ótakmarkaðan fjölda útlendinga og takmarkaðra velferðarfjármuna. Þórunn afhjúpar tvöfeldni Samfylkingar. Skynsemi er játað í orði en á borði skal áfram grafið undan íslensku samfélagi.

Inga Sæland formaður Flokks fólksins svarar Þórunni með grein í Morgunblaðinu í gær og segir:

Í greininni gerir Þórunn tugum þingmanna upp útlendingaandúð og skítlegt eðli sem er lýsandi fyrir öfgafullar skoðanir hennar sjálfrar og undirstrikar það landamæraleysi og óheft flæði hælisleitenda sem þingmaður Samfylkingarinnar aðhyllist. [...]  Staðreyndin er sú að fyrir 10 árum var kostnaður við málaflokkinn 464 milljónir króna en hleypur nú á 25 milljörðum á ársgrundvelli.

Þórunn og opingáttarfólkið segir aldrei hve marga útlendinga Íslendingar eigi að taka upp á sína arma og ekki heldur hvað eigi að setja mikla fjármuni í útlendinga í velferðarleit.

Inga Sæland hefur þetta að segja um Þórunni og félaga hennar í Samfylkingunni:

Þórunn Sveinbjarnardóttir kemur ekki á óvart með framgöngu sinni þar sem popúlismi, upphrópanir og útúrsnúningar ein kenna allan hennar málflutning. Þessar heimasmíðuðu upphrópanir um meinta útlendingaandúð allra þeirra sem ekki eru á hennar skoðun segja allt sem segja þarf og eru þessum blygðunarlausa og kjaftfora hrunráð herra til ævarandi skammar. Það er löngu tímabært að yfirveguð og raunsæ stefnumótun um málaflokkinn líti dagsins ljós.

Inga kjarnar málið, það þarf yfirvegun og raunsæi í útlendingamálin. Samfylkingin býður hvorugt. 

 

Stefna á að afgreiða málið í júní

Pútín ógnar ekki Íslandi

Í Úkraínu er stríð sem kemur Íslandi ekki við. Á leiðtogafundi Nató í Búkarest árið 2008, já, fyrir 16 árum, var tilkynnt að Georgíu og Úkraínu yrði brátt boðin aðild að hernaðarbandalaginu. Í framhaldi varð eitt smástríð, í Georgíu, og annað langvinnt í Úkraínu.

Ástæða átakanna er að Rússum þótti þjóðaröryggi sínu ógnað með væntanlegri inngöngu tveggja ríkja, Úkraínu sérstaklega, í hernaðarbandalag sér óvinveitt. Frá landamærum Úkraínu er dagleið á skriðdreka til Moskvu.

Menn geta sagt margt um Nató, að það sé friðarbandalag, saumaklúbbur eða bólverk vestrænnar menningar. En ekki er hægt að álykta annað um rússneskt þjóðaröryggi en að það sé Rússa sjálfra að meta það. Eftir að Sovétríkin fóru á öskuhaug sögunnar fyrir 35 árum stóð eftir Rússland, ásamt smærri lýðveldum. Bandaríkin og ESB, með Nató sem verkfæri, færðu út kvíarnar, juku áhrif sín, á fyrrum áhrifasvæði Sovétríkjanna/Rússlands í Austur-Evrópu.

Fyrst um sinn, á tíunda áratug síðustu aldar, létu Rússar sér næga að æmta. Eftir aldamót varð tóninn alvarlegri. Rússar myndu ekki láta yfir sig ganga að Nató-her sæti öll vesturlandamæri ríkisins.

Árin 16 frá Búkarestfundinum eru ekki löng spönn. En á ekki lengri tíma tókst vestrinu að forheimskast svo undrun sætir. Í vestrinu er átrúnaður á manngert veðurfar, menn trúa að karlar geti fæðst konur, og öfugt, og að Hamas séu mannvinir í anda móður Theresu. Engin furða að sama liðið trúi að spilltasta ríki Evrópu, Úkraína undir stjórn Selenskí, sé vagga vestræns lýðræðis og mannréttinda.

Pólitík, hvort heldur innanríkis eða utanríkis, verður til í samhengi við félagslegar og menningarlegar aðstæður. Ímyndin um vestræna yfirburði fékk steraskot á sama tíma og veruleikinn sýndi takmarkanir vestursins. Tilraunir að skapa vestrænar hjálendur í Írak og Afganistan í byrjun aldar mistókust. Menning á sigurbraut getur ekki endurskoða sig, tamið sér hóf þar sem áður var hroki. Stundum splundrast slík menning, líkt og þriðja ríkið vorið 1945, eða koðnar niður eins og kommúnisminn frá innrásinni í Tékkóslóvakíu 1968 til falls Berlínarmúrsins rúmum tveim áratugum síðar. Eldri dæmi um hægfara hnignun eru Rómarveldi og heimsveldi kennt við Tyrki.  

Úkraínustríðið er endastöð sigurvegara kalda stríðsins í menningarlegum, hernaðarlegum og pólitískum skilningi. Enn er opin spurning hvort sléttustríðið verði staðbundið eða fari með Evrópu og heiminn allan fram af bjargbrúninni. Tilfallandi skoðun er kellíngarnar í vestrinu hafi ekki pung í Pútín. Ekki að það skipti máli hvort Pútín eða Medvedev sitji Kreml. Einstaklingar koma og fara en öryggishagsmunir ríkja eru varanlegir.

Hjaðningavíg slavnesku bræðraþjóðanna liggja utan öryggishagsmuna Íslands. Úkraína var blekkt til fylgilags við stjórnmálamenningu á síðasta söludegi. Vestrið ofmat eigin styrk og vanmat rússneska staðfestu. Þar liggur hundurinn grafinn.

 

Nýi ráðgjafinn leggur til spurningu fyrir frambjóðendur

Sigríður Dögg og blaðamannaelítan

Formaður Blaðamannafélags Íslands, Sigríður Dögg Auðunsdóttir, er búinn að ganga frá einkakjarasamningi fyrir sig þótt lítið gerist í kjarabótum blaðamanna almennt. Í frétt í prentútgáfu Morgunblaðsins 15. maí, með fyrirsögninni Tvær á framkvæmdastjóralaunum, segir:

Á sama stjórnarfundi [Blaðamannafélags Íslands] var samþykkt að endurnýja ráðningarsamning félagsins við Sigríði Dögg út þetta ár með 100% starfshlutfalli, ásamt því að samningurinn verði endurskoðaður í september. Þá verður metið hvort framhald verður á samningssambandinu árið 2025. Jafnframt var bókað í fundargerð að vilji fundarmanna væri „að formaður verði ekki á lægri kjörum en fyrrverandi framkvæmdastjóri.“

Sigríður Dögg rak fyrrum framkvæmdastjóra, Hjálmar Jónsson, í byrjun árs. Forsagan er að síðast liðið haust varð Sigríður Dögg uppvís að skattsvikum þegar hún leigði út íbúðir á Airbnb. Hún neitaði að gera grein fyrir málavöxtu, sagði skattsvikin einkamál, og varð að hætta á RÚV, sem gat illa sagt skattsvikafréttir með Sigríði Dögg á fréttastofu.

Látið var heita að hún hefði farið í leyfi frá ríkisfjölmiðlinum til að sinna starfi brottrekins Hjálmars. Raunin er önnur. Sigríður Dögg varð að fá annað starf. Hún og félagar hennar treystu á hugleysi blaðamannastéttarinnar. Það gekk eftir, blaðamenn hvorki æmtu né skræmtu við óvinveittri yfirtöku á skrifstofu og sjóðum félagsmanna. 

Tilvitnunin hér að ofan sýnir að Sigríður Dögg fer með Blaðamannafélagið eins og sitt einkalén. Jafnframt er látið í það skína að stjórnarmenn nánast grátbiðji Sigríði Dögg að starfa í þágu félagsins og ,,verði ekki á lægri launum en fyrrverandi framkvæmdastjóri." Undirlægjuhátturinn er áþreifanlegur. Í maílok tekur nýr framkvæmdastjóri við störfum en Sigríður Dögg er búin að tryggja sér launatékka félags blaðamanna út árið hið minnsta.

Hvers vegna láta almennir félagsmenn BÍ það yfir sig ganga að sjóðir félagsins séu mjólkurkú skattsvikara sem er svo lélegur pappír að jafnvel Glæpaleiti segir pass, hingað og ekki lengra?

Sigríður Dögg tilheyrir valdaelítu blaðamanna, kennd við RSK-miðla, RÚV og Heimildin (áður Stundin og Kjarninn). Valdaelítan þarf á Sigríði Dögg að halda sem málssvara. Fimm úr elítunni eru sakborningar í byrlunar- og símastuldsmálinu. Þeir þurfa sinn talsmann sem í nafni íslenskra blaðamanna kemur fram fyrir þeirra hönd og opnar sjóði félagsins vegna fyrirsjáanlegs málskostnaðar upp á tugi milljóna króna. Skel hæfir kjafti að talsmaðurinn sé skattsvikari og sjóðirnir félagsgjöld hugleysingja.

Kjaraviðræður BÍ og SA mjakast áfram

Þórður Snær um spillingu Dags og Stefáns

Ritstjóri Heimildar, áður Kjarnans, er Þórður Snær Júlíusson. Hann álítur sjálfan sig sérfræðing í spillingu. Spillingarauga Þórðar Snæs er þó valkvætt. Hann sér ekki vanþrifin i eigin ranni og samherja en þess betur rykkornin í stofum annarra.

Sigurður Már Jónsson blaðamaður hlustaði á Þórð Snæ er hann var til útvarps á RÚV daginn eftir að María Sigrún fréttamaður afhjúpaði spillinguna í ráðhúsi Reykjavíkur, gjafagjörning Dags borgarstjóra til olíufélaganna. Sigurður skrifar:

Það vakti athygli pistlaskrifara að í vikulegu spjalli Þórðar Snæs Júlíussonar, ritstjóra, Heimildarinnar, á Rás eitt í morgun var ekki vikið orði að þessu máli og það þótt öll umræðan væri helguð fjármálum sveitarfélaga á höfuðborgarsvæðinu.

Nei, Þórði Snæ þykir ekki spillingarfnykur af gjöfum Dags til olíufélaganna. Almannafé má fara til spillis er pólitískir vinir ritstjórans eiga í hlut. 

Það vill svo til að Þórður Snær hefur útskýrt spillinguna sem hann á aðild að. Hann gerði það í samtali við alræmdan danskan blaðamann, Lasse Skytt, í viðtali þar sem ritstjórinn reyndi að bera af sér sakir í byrlunar- og símastuldsmálinu, en þar er hann sakborningur ásamt fjórum öðrum blaðamönnum. Gefum Þórði Snæ orðið: 

Á Íslandi hafa margir nokkuð óþroskaðar hugmyndir um hlutverk fjölmiðla sem eins af burðarstólpum lýðræðisins. Þeir álíta blaðamenn ekki skipta máli. Þess í stað er samfélagið okkar gegnsýrt af spillingarmentalíteti, þar sem reglan um „greiða gegn greiða“ gildir. Aðgangur að tækifærum, upplýsingum og peningum annarra byggist á því að þú standir inni í tjaldinu og pissir út, frekar en að standa utan við það og pissa inn.

Þórður Snær stendur inn í tjaldinu. Hann er ritstjóri vinstriútgáfu sem haldið er uppi af nafnlausum auðmönnum. Þá er hann á launum hjá RÚV, mætir vikulega í settið að ræða viðskipti og efnahagsmál. En þótt spillingin sé rekin í trýnið á Dodda sér hann ekki vanþrifnaðinn er pólitískir félagar eiga í hlut.

Tilvitnuð orð ritstjóra Heimildarinnar útskýra einnig háttsemi Dags borgarstjóra og Stefáns útvarpsstjóra og fyrrum staðgengil Dags. Þar gildir ,,greiði gegn greiða". Dagur bjargaði RÚV frá gjaldþroti, eins og rakið var í bloggi gærdagsins. RÚV er rakki Dags - með Stefán sem hlýðniþjálfara.

Dagur keypti velvild gjaldþrota RÚV

Skýringin á vanþóknun Dags Eggertssonar borgarstjóra, nú formanns borgarráðs, á frétt Maríu Sigrúnar um gjafagjörning borgarinnar til olíufélaganna liggur í skýrslu Ríkisendurskoðunar. Á fyrstu árum sínum í embætti borgarstjóra bjargaði Dagur RÚV frá gjaldþroti - með lóðabraski. Dagur fórnaði hagsmunum borgarbúa til að kaupa velvild RÚV.

RÚV er ohf, þ.e. opinbert hlutafélag, og þarf sem slíkt að eiga fyrir skuldum. Annars fer félagið í gjaldþrot. Um miðjan síðasta áratug átt RÚV ekki fyrir skuldum, var ógjaldfært eins og það heitir á bókhaldsmáli.

Dagur varð borgarstjóri 2014. Undir hans forystu var fjárhag RÚV bjargað. RÚV fékk frá borginni um 2,5 milljarða króna (núvirt). 

Um það leyti sem gjafagjörningur Dags til olíufélaganna var á dagskrá, árið 2019, var Stefán Eiríksson núverandi útvarpsstjóri hægri hönd Dags og staðgengill. Ári síðar var Stefán orðinn útvarpsstjóri - með blessun Dags. Stefán hóf störf hjá borginni sama ár og Dagur varð borgarstjóri. Tveim árum síðar fékk Stefán stöðuhækkun, varð borgarritari.

Sama ár og gjafagjörningur Dags og Stefáns til olíufélaganna var á dagskrá birti Ríkisendurskoðun skýrslu um RÚV. Þar er fjallað um gjafagjörning Dags til RÚV árin 2015-2016.

Dagur gerði samning við RÚV um að taka hluta af lóð útvarpshússins á Efstaleiti undir íbúðabyggð. Lóðabraskið færði RÚV um 2,5 milljarða króna í hreinar tekjur, framreiknað. Ríkisendurskoðun segir á bls. 34: ,,vekur athygli hversu lítill hluti afraksturs þessa samnings kom í hlut borgarinnar."

RÚV var á þessum tíma í verulegum fjárhagskröggum. RÚV var ,,bjargað frá greiðslu- og gjaldþroti árin 2009 og 2014," segir í skýrslu Ríkisendurskoðunar.

Skýrsla Ríkisendurskoðunar lýsir furðu yfir gjafmildi borgarinnar gagnvart ríkisfjölmiðlinum. Á bls. 33 segir:

Ennfremur er ekki sýnilegt að Reykjavíkurborg meti það hjá sér til útgjalda að framselja til Ríkisútvarpsins ohf. þau verðmæti sem felast í sölu á byggingarétti á lóð sem borgin hefði getað gengið eftir að yrði skilað.

Árið 2015 gaf Dagur borgarstjóri RÚV um 2,5 milljarða króna í lóðaverðmætum og lék sama leikinn fjórum árum síðar gagnvart olíufélögunum. Með orðum Ríkisendurskoðunar þá framseldi borgin ,,umtalsverð verðmæti til ógjaldfærs opinbers hlutafélags til að hægt yrði að lækka skuldir þess."

Dagur bjargaði RÚV frá gjaldþroti 2015 og taldi sig búinn að kaupa sig frá gagnrýnni umfjöllun Maríu Sigrúnar um gjafagjörninginn gagnvart olíufélögunum.

Svona virkar spilling vinstrimanna, hún fer í gegnum stjórnsýsluna og ríkisfjölmiðilinn. Formúlan er eftirfarandi: ef engar fréttir eru af spillingu þá er engin spilling.

María Sigrún fréttamaður braut mafíusamkomulag RÚV og ráðhússins, sagði fréttina af gjafagjörningi Dags til olíufélaganna. Þá reiddust vinstrigoðin í ráðhúsinu og á Efstaleiti og vönduðu fréttamanninum ekki kveðjurnar.

Lilja Dögg Alfreðsdóttir menningarráðherra sagði á alþingi í fyrradag að hún, sem yfirmaður RÚV, skipti sér ekki af ,,ritstjórn RÚV." En ætlar hún að láta órannsakaða spillinguna?

 

 

Tvímæli Lilju í nauðvörn RÚV

,,Traust Rík­is­út­varps­ins er býsna hátt og hef­ur verið það í gegn­um tíðina. Ég er ánægð með það og vona að þingið sé það líka,“ sagði Lilja Dögg menningarráðherra á alþingi í tilefni af fyrirspurn Diljár Mistar Einarsdóttur þingmanns um þá ráðstöfun yfirmanns Kveiks á RÚV að víkja Maríu Sigrún fréttamanni úr Kveiksteyminu.

María Sigrún gerði frétt um gjafir vinstrimeirihlutans í Reykjavík til olíufélaganna, lóðir andvirði 7-13 milljarða króna voru gefnar. Útsvarsgreiðendur bera skaðann. Frétt Maríu Sigrúnar var tekin af dagskrá Kveiks. Yfirmaður sagði innslag fréttakonunnar ófaglegt. Eftir mótmæli var fréttin sýnd í Kastljósi. Ekkert ófaglegt sást í fréttinni. Þvert á móti, faglegar upplýsingar og gagnrýnar spurningar einkenndu fréttainnslagið.

Yfirstjórn RÚV reynir að þegja af sér málið, eins og Brynjar Níelsson bendir á. Engin trúverðug skýring er í boði. Þá er betra að þegja og bíða eftir að málið falli í gleymsku.

Lilja ráðherra er pólitískur yfirmaður RÚV. Eðlilega segist hún ekki ætla að skipta sér af innanhússmálum á Efstaleiti. Hún lýsir ekki yfir trausti á stofnunina, en notar þátíð til að lýsa yfir að það hafi verið ,,býsna hátt" í gegnum tíðina.

Maríumál Sigrúnar auka ekki traustið á RÚV. Aðfarirnar í kringum Eurovision-keppnina juku ekki tiltrú. Skipulögð aðför að íslenskri tungu eykur ekki virðingu RÚV. Sími norðlensks skipstjóra var afritaður á Efstaleiti og gögn flutt þaðan á Stundina og Kjarnans, sem heita nú Heimildin. Þrír urðu að hætta á RÚV vegna lögreglurannsóknar; fréttamaður, fréttastjóri og ritstjóri Kveiks. Ekki styrkir það trúnaðarsamband almennings og Efstaleitis.

Allt þetta veit Lilja. Þess vegna vísaði hún í mælingar á trausti í stað þess að lýsa yfir trausti. Í viðtengdri frétt er haft eftir ráðherra:

Við höf­um verið að styðja við einka­rekna fjöl­miðla og nú erum við að leggja loka­hönd á fjöl­miðlastefnu. Það er gríðarlega mik­il­vægt að hún kom­ist til fram­kvæmda til að tryggja það að hér séu sterk­ir fjöl­miðlar.

Einkareknir fjölmiðlar eru andstaða RÚV. Ef þeir glata trausti fara þeir í þrot. Nauðungaráskrift heldur RÚV á lífi. Forsendan er að RÚV njóti trausts, eru skilaboð ráðherra. Hverfi tiltrúin fara peningarnir annað. Neyðarfundur starfsmannafélags RÚV hefur verið haldinn af minna tilefni.  

 

  

„Ekki við hæfi að blanda sér í umræðu um ritstjórn RÚV“

RÚV: Gísli Marteinn hampar Falak, þegir Maríu Sigrúnu

Fyrir ári var Edda Falak á Heimildinni afhjúpuð sem svikahrappur. Hún bæði laug um fortíð sína og viðfangsefni sin sem blaðamaður. Edda Falak er ofbeldisblaðamaður, skrifaði lögmaðurinn Eva Hauksdóttir í frægri grein í Vísi.

Gísli Marteinn á RÚV hélt nú ekki. Hann mærði Eddu Falak og Heimildina (áður Stundin og Kjarninn), trúr hollustu sinni við RSK-bandalagið. Í Twitter/X-færslu skrifaði Gísli Marteinn:

Edda Falak er undanfarin ár búin að vera hugrakkasti aktívistinn gegn kynbundnu ofbeldi og ein öflugasta rannsóknarblaðakona landsins. Hún og aðrar konur sem ógna feðraveldinu fá margfalt meira hatur en við karlarnir. Heimildin og Edda búin að svara árásum og áfram gakk.

Ekkert varð af áfram gakkinu. Þrátt fyrir stuðning óopinbers talsmanns RÚV gat Heimildin ekki annað en látið Falak sigla sinn sjó. Allt gerðist þetta fyrir einu ári. Ekki hefur Gísli Marteinn enn beðist afsökunar að hampa ofbeldisblaðamanni.

Gísli Marteinn er áhrifavaldur á samfélagsmiðlum í krafti RÚV. Ríkisfjölmiðillinn er vettvangurinn sem gefur sjónvarpsmanninum færi á tvöföldu vægi í umræðunni. RÚV sendir Gísla Martein inn á heimili landsmanna á föstudagskvöldum með nauðungaráskrift. Sjónvarpsmaðurinn nýtir sér ríkisstuðninginn til að gera sig gildandi á öðrum og óskyldum vettvangi, samfélagsmiðlum. En hann er valkvæður í stuðningi sínum við menn og málefni.

Í Twitter/X-færslu Gísla Marteins er honum sérstaklega umhugað um framgang rannsóknablaðakvenna. En ekki allar fréttakonur njóta stuðnings sjónvarpsmannsins. María Sigrún Hilmarsdóttir fréttamaður á RÚV hefur síðustu vikur strítt við karlaveldið á RÚV vegna fréttar, rannsóknablaðamennsku, um spilltan gjafagjörning Reykjavíkurborgar til olíufélaganna. María Sigrún fékk bágt fyrir, svo vægt sé til orða tekið.

Ekki hefur Gísli Marteinn enn stigið á stokk til að verja Maríu Sigrúnu árásum feðraveldis RÚV. Þögn Gísla Marteins rímar við þögn Heimildarinnar, en þar á bæ segjast menn sérfræðingar í spillingu. Ekki orð um lóðaspillinu Dags og vinstrimanna er að lesa í Heimildinni.

Tilfallandi fjallaði nýlega um Maríumál Sigrúnar og sagði um valdastöðu vinstrimanna í opinberri umræðu:

Tilraunir til að þagga niður í Maríu Sigrúnu sýna þéttriðið valdanet vinstrimanna í stjórnsýslu og fjölmiðlum. Valdanetið er virkjað til að kaffæra þá sem voga sér að fletta ofan af spillingu og misbeitingu fárra á kostnað almannahagsmuna.

Gísli Marteinn ver með kjafti og klóm ofbeldisblaðamann sem starfar í þágu vinstrimennsku, valdabandalagsins, en lætur sér í léttu rúmi liggja árásir á heiðarlegan blaðamann er flettir ofan af spillingu vinstrimeirihlutans í Reykjavík, sem Gísli Marteinn styður. Hann notar ríkisstuðninginn, sem hann fær frá RÚV, til að gera sig breiðan á samfélagsmiðlum, talar upp ofbeldisblaðamann en þegir um heiðarlega blaðamennsku. Gísli Marteinn er tákngervingur spilltrar umræðumenningar með RÚV sem bakhjarl.

 

Fjölmiðlar, Frosti og Falak

Frosti Logason fjölmiðlamaður varð fyrir skipulögðum ofsóknum fjölmiðla. Hann var sakaður um ofbeldi í nánu sambandi. Tíu ára gamalt ástarsamband, sem lauk með hávaða og látum, eins og stundum gerist hjá fólki, var notað gegn Frosta.

Miðlæg í herferðinni gegn Frosta var fjölmiðlakonan Edda Falak. Hún vann með fyrrum kærustu Frosta að draga upp þá mynd að hann væri óalandi og óferjandi í siðuðu samfélagi. 

Frosti, sem var flestum hnútum kunnugur í fjölmiðlum, kom að lokuðum dyrum þegar hann vildi segja sína hlið málsins. Stundin, nú Heimildin, beinlínis neitaði honum að taka til máls á þeim vettvangi þar sem æran var skipulega og miskunnarlaust tætt af fjölmiðlamanninum.

Núna, tveim árum eftir fárið, fær Frosti tækifæri að segja sína sögu. Í millitíðinni afhjúpaði hann Eddu Falak fyrir að vera eitthvað allt annað en fróman sannleiksleitanda í opinberri umræðu. Persónuleg reynsla Frosta er áhugaverð. Sýnu merkilegri er þó innsýn sem Frosti veitir í andrúmsloft fjölmiðlunar sem illu heilli hefur fengið að þrífast alltof lengi.

Frásögn og viðtal við Frosta er á Vísi.