Ólíkir hagsmunir við stjórnarmyndun

Vinstri grænir og Samfylking vilja starfsstjórn sem yrði vísir að þróttmikilli ríkisstjórn eftir næstu kosningar. Framsóknarflokkurinn vill stuðla að starfsstjórn með sem lægstum samnefnara. Fram eftir viku virtist sem ný ríkisstjórn gæti hafið störf í góðum meðbyr. Fyrirvarar Framsóknarflokksins og tafir á myndum ríkisstjórnar eru ekki veganestið sem stóri-valkosturinn-við-Sjálfstæðisflokkinn óskaði sér.

Til að gera málið snúnara er prófkjörsbarátta þingmannsefna hafin. Starfandi þingmenn og vonarstjörnur utan þings munu freista þess að skapa sér sérstöðu með áherslum í andstöðu við stefnu nýrrar ríkisstjórnar.

Í stað þess að búa til samsteypustjórn tveggja flokka með hlutleysi hins þriðja hefði verið nær að láta einum stjórnmálaflokki um að mynda starfsstjórn. Sá vagn er farinn og flokkarnir þrír sitja uppi með vandamál sem skaðar þá alla.

Vandræðin við myndun starfsstjórnar gefa ekki góð fyrirheit um þriggja flokka stjórn eftir kosningar.

Hlé gert til að ræða málin

Bingi og spilling, flís og rass

Björn Ingi Hrafnsson var aðstoðarmaður forsætisráðherra og borgarfulltrúi um leið og hann var sérlegur skósveinn auðmanna. Björn Ingi makaði krókinn persónulega þegar hann útvegaði auðmönnum aðgang að opinberum eigum. REI-málið var toppurinn á ísjakanum.

Eftir útlegð frá stjórnmálum fékk Björn Ingi innhlaup í Baugsmiðla þar sem sjúskaður og siðspilltur maðurinn vélar með orðróm og slúður. Björn Ingi kann ekki að skammast sín og það eina sem almenningur getur gert er að leggja nafn hans á minnið og muna í áratugi að Bingi og spilling er flís og rass.

Fyrirvarar Framsóknarflokksins

Framsóknarflokkurinn sá ekki fyrir að Vinstri grænir og Samfylking myndu gera sér pólitískt mat úr stjórnarmyndum með hlutleysi Framsóknarflokks. Tilboð Framsóknarflokksins um minnihlutastuðning var samt sem áður þrælpólitískur og líklega síðasti naglinn í ríkisstjórn Geirs H. Haarde. Með fyrirvara sínum, sem tefur myndun nýrrar ríkisstjórnar, sýnir Framsóknarflokkurinn taugaveiklun sem bæði mun veikja hann sem og ríkisstjórn Vinstri grænna og Samfylkingar.

Tvíbent staða Framsóknarflokks gagnvart nýrri stjórn

Vinstri grænir og Samfylking gefa sér góðan tíma og fá vinnufrið til að setja saman kosningaríkisstjórn til þriggja mánaða. Framsóknarflokkurinn stendur á hliðarlínunni.

Væntanleg ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur breytir ekki miklu á 100 dögum en hún getur gefið fyrirheit um breytingar. Og út á þau fyrirheit munu ríkisstjórnarflokkarnir ganga til kosninga.

Ríkisstjórnin og áætlun hennar þarf að standast tvíþætt trúverðugleikapróf. Í fyrsta lagi hvort áætlunin er trúverðugt svar við aðsteðjandi efnahagslegum og pólitískum vanda. Í öðru lagi hvort mannskapurinn, ráðherrarnir, séu líklegir til að stýra málum í höfn og hvort samheldnin sé nægjanleg.

Sjálfstæðismenn munu gagnrýna áætlun ríkisstjórnarinnar, það er jú hlutverk stjórnarandstöðu. Hlutverk Framsóknarflokksins er aftur tvíbent. Flokkurinn hefur lofað minnihlutastjórninni hlutleysi og verður að efna það enda fylgdu því engin skilyrði. Ef áætlun ríkisstjórnarinnar er vel heppnuð og framkvæmdin tekst bærilega er eins víst að Framsóknarflokkurinn verði tvístígandi í hlutleysinu.

Óinnleystum atkvæðum Framsóknarflokksins gæti fækkað ef Vinstri grænir og Samfylking styrkjast í vinsælli skammtímastjórn.

Guðmundur eyðileggur SPRON en situr áfram

Maðurinn sem ber aðalábyrgð á hruni SPRON er Guðmundur Hauksson sparisjóðsstjóri. Hann leiddi vegferð SRPON frá því að þjónusta almenning yfir í þjónustu við útrásina. Guðmundur situr áfram en viðskiptavinir fá verri þjónustu og starfsfólk lækkar í launum.

SPRON á að starfa áfram en ríkisvaldið, sem í raun á sparisjóðinn núna, á að láta Guðmund axla ábyrgð fyrst hann er ekki maður til að gera það sjálfur.

Uppsagnir og launalækkun hjá SPRON

Betri er króna í hendi en tvær í útrás

Drambið í tilskrifi Sigurðar Einarssonar fallna Kaupþingsstjóra er engin tilviljun. Sigurði er fyrirmunað að sjá það sem allir viti bornir bankamenn vissu allan tímann: Kaupþing óx of hratt til að það gæti verið satt. Þess vegna var skuldatryggingarálagið í himinhæðum. Álit Sigurðar á gáfnafari vina sinna er ekki hátt. Bréfið er skrifað fyrir trúgjarna imba. Og þannig var útrásin; glærir gaurar með gommu af peningum.

Atlaga felldi íslenska kerfið

Auðmannaröksemdir gærdagsins

Þriggja mánaða starfsstjórn Vg og Samfylkingar ætlar að búa til pólitík þótt tíminn sé naumur. Og það er rökrétt - hagsýnir stjórnmálamenn reyna að gera mikið úr litlu. Á meðan enn standa yfir viðræður um væntanlega stjórn hefur tekist að svæla fram röksemdir sem ættaðar eru úr grárri forneskju, þ.e. fyrir bankahrun.

Í fjölmiðlum í dag hafa heyrst varnaðarorð um að skattur megi ekki vera vinnuletjandi. Viðskiptaráð og önnur verkfæri auðmanna munu líklega hamra á viðlíka sjónarmiðum næsta misserið. Auðmannaröksemdin er að skattur á óhóf og bruðl, fíflalega háar tekjur, séu vinnuletjandi. 

Almenningur borgar skatta og það fyrirkomulag hefur aldrei þótt vinnuletjandi. Það sama gildir vitanlega um alla aðra: Vinnuletjandi skattar eru ekki til nema hjá málpípum auðmanna.

Ef við, orðræðunnar vegna, föllumst á að til sé eitthvað sem heitir vinnuletjandi skattur er bráðnauðsynlegt að setja slíkan skatt á til að draga úr líkum á að annað bjánagengi rísi upp úr rústum bankanna og byrji á því að selja okkur gamla þvættinginn um að forríkir séu svo merkilegir að þeir eigi að njóta forgangs.

Steingrímur J. forsætisráðherra í 15 mánuði

Það er ekki búið að rjúfa þing og tvær grímur að renna á stjórnmálamenn og mótmælendur hvort sniðugt sé að efna til kosninga í vor. Fólk þarf einfaldlega meiri tíma að átta sig á landslaginu. Grasrótarhreyfing fær litlu áorkað á þrem mánuðum. Steingrímur J. og vinstri græn eru óflekkuð af bankahruninu og minnihlutastjórn þeirra í 15 mánuði, fram á vor 2010, veitti svigrúm fyrir endurnýjun í stjórnmálakerfinu.

Sjálfstæðisflokkur og Samfylking sammæltust um að veita minnihlutastjórninni hlutleysi enda veitir báðum flokkum ekki af rúmum tíma í naflaskoðun.

Bandalag stjórnmálamanna og fjölmiðla

Stjórnmálamenn og fjölmiðlar náðu þegjandi samkomulagi að það hafi stórpólitísk áhrif hverjir sitji í starfsstjórn fram að kosningum í vor. Það er í þágu beggja að almenningur trúi því að nú sé runnin upp ögurstund. Forsetinn tekur þátt í leiknum og kemur með yfirlýsingar. Stjórnmálafræðingar eru sömuleiðis með og gefa álit í austur og vestur.

Allir hafa eitthvað að iðja og til þess höfum við kjaftastéttir (bloggarar meðtaldir). 

Fávísisfeldur fjölmiðla

Sauðsháttur íslenskra fjölmiðla verður ekki ýktur. Í allan dag hafa fjölmiðlar spunnið fréttir um að líf ríkisstjórnarinnar hangir á bláþræði. Halló, það verða kosningar í vor. Ríkisstjórnin er dauð þótt líkið sé volgt. Á föstudag var ákveðið að binda endi á líf stjórnarinnar. Enginn fjölmiðill hefur haft fyrir því að útskýra fyrir almenningi að sitjandi ríkisstjórn er ígildi starfsstjórnar.

Samfylkingin hefur áhuga að losna við Seðlabankastjóra áður en yfir lýkur og hótar pólitísku sjálfsmorði ef forsætisráðherra verður ekki við kröfu um að Davíð víki.

Hvað myndi gerast ef Samfylkingin sliti stjórnarsamstarfinu? Ekkert fyrr en nýr meirihluti yrði myndaður. Vinstri grænir vilja þjóðstjórn allra flokka. Framsóknarflokkurinn vill ekki koma nálægt stjórnarráðinu til að óhreinka sig ekki fyrir kosningar.

Alþingismenn hafa lítinn áhuga á að endurtaka leikinn frá ráðhúsruglinu í Reykjavík þegar borgarfulltrúar mynduðu nýjan meirihluta á nokkurra vikna fresti. Lái þeim hver sem vill.

Samfylkingin er sundurtætt og vill skiljanlega blása ryki í augu almennings, þykjast hlusta á raddir fólksins og krefjast afsagnar embættismanna. Fjölmiðlar eiga aftur að sjá í gegnum moðreykinn og skilja hismið frá kjarnanum.

Skammist ykkar, blaða- og fréttamenn.

 

Útilokum ekki breytingar