Skæruliðadeildin herjaði á stjórnendur Samherja

Hugtakið skæruliðadeild kom fyrir í ,,tveggja manna spjalli innanhússlögmanns Samherja og skipstjóra á forritinu Whatsapp því þeim fannst stjórnendur Samherja, stjórnarmenn fyrirtækisins, og utanaðkomandi ráðgjafar, eins og ég, ekki gera nóg til að svara gagnrýni á fyrirtækið í fjölmiðlum."

Tilvitnunin hér að ofan er úr Fjölmiðlapistli Arnar Arnarsonar í Viðskiptablaðinu í gær. Skæruliðadeild Samherja er sem sagt tveir starfsmenn sem herja á yfirstjórn fyrirtækisins og ráðgjafa fyrir að verja ekki vinnustaðinn fyrir árásum fjölmiðla.

Í meðförum RSK-miðla, RÚV, Stundarinnar og Kjarnans, er skæruliðadeildin aftur á móti hluti af skipuriti Samherja og beitt á blaða- og fjölmiðlamenn. Það er falsfrétt, tilbúningur, skáldskapur.

Örn furðar sig á RSK-falsfréttinni um skæruliðadeildina og spyr hvers vegna hún hafi orðið almannarómur. Jú, vegna ruðningsáhrifa RSK-miðla á fjölmiðlamarkaði. Ósannindi endurtekin nógu oft í margvíslegu samhengi í fjölmiðlum og á samfélagsmiðlum verða viðtekin sannindi. Göbbelsfræði í stafrænni útfærslu á 21stu öld.

Þannig vinna RSK-miðlar. Þeir eru áróðursvélar, ekki fjölmiðlar. Fyrst lugu þeir upp á Samherja með fölsuðu skjali, Seðlabankamálið, síðan með fyllibyttu, fíkli og stórtækum vændiskaupanda, Namibíumálið. Loks með glæpnum gegn Páli skipstjóra, sem var byrlað eitur og síminn stolinn af honum meðvitundarlausum. Gögnin sögðu þá sögu, samkvæmt Erni, að skæruliðarnir herjuðu á yfirstjórn Samherja. Falsfréttir RSK-miðla sneru öllu á haus.

Blaðamenn RSK-miðla misnotuðu andlega veika konu í atlögunni að Páli skipstjóra. Fjórir blaðamenn eru sakborningar í lögreglurannsókn og eiga yfir höfði sér opinbera ákæru. Almannatenglar, sem kalla sig blaðamenn, reyna að bera í bætifláka fyrir ósómann.

Einn sakborninganna er Þórður Snær ritstjóri Kjarnans. Í gær skrifar hann frétt um að óviðkomandi hafi lesið tölvupósta Sólveigar Önnu formanns Eflingar. Stórt fréttamál að áliti Þórðar Snæs. Sólveigu Önnu var ekki byrlað, síma hennar ekki stolið, hún sætti ekki stafrænu kynferðisofbeldi og enginn andlega veikur nákominn formanninum var misnotaður. Þórður Snær treystir því að lesendur sínir sé fífl sem sjái ekki siðblindu ritstjórans.   

Allir fjórir sakborningar eru margverðlaunaðir fyrir að tilhæfulausar falsfréttir um Samherja um árabil. Segir nokkra sögu um hvers konar fyrirbrigði íslensk blaðamennska er nú um stundir. Starfsstétt sem verðlaunar falsfréttir, glæpi og níðingsverk er samfélaginu til óþurftar.   

Sérviska, hatur og mannréttindi

Daníel Arnarsson, framkvæmdastjóri Samstakanna 78, segir ,,að fyrst og fremst þurfi að skilgreina hvað felist í hatursorðræðu en engin alþjóðleg skilgreining sé í raun til staðar."

Í framhaldi segir Daníel að við þurfum ,,að koma okkur niður á einhverja skilgreiningu, hvað er hatursáróður og hatursglæpur."

Vandinn við að skilgreina hatur er sá sami og að útskýra ást. Tilfinningar er erfitt að henda reiður á. Það vita allir sem hafa tilfinningar og snefil af dómgreind. Enn erfiðara er að skilgreina tilfinningar í lögum og reglum. Víst er hægt að finna dæmi um ást og hatur á milli manna en dæmi duga ekki til að skilgreina fyrirbærin í lagatexta - nema í dægurflugu.

Daníel fer villur vegar að biðja um lögregluríki þar sem embættismenn ákveða hvað sé hatur og hvað ekki. Hugsanalögregla er álíka réttlát og trúarlögregla Talibana. 

Góðu heilli búum við í samfélagi þar sem hver og einn má skilgreina sjálfan sig á hvaða vegu sem vera skal. En það þýðir ekki að einstaklingar eða hópar sérvitringa eigi rétt á að bábiljur fái opinbera viðurkenningu sem sannindi. Sérviska eins að hægt sé að fæðast í röngum líkama og að líffræðileg kyn séu fleiri en tvö mega vel vera fólki trúaratriði. Ekki breytir það þeim sannindum að lífsins ómögulegt er að fæðast í röngum líkama. Skrokkur og meðvitund eru ein heild, koma ekki í tveim pörtum. Og kynin verða ekki fleiri en tvö þótt einhverjir fæðist með óræð kyneinkenni.

Til að samfélag virki þarf fastar stærðir. Það fer enginn sextugur niður í Þjóðskrá og fær tuttugu ár dregin frá skráðum aldri með þeim rökum að hann sé sannfærður um að vera fertugur. En vitanlega má sá sextugi trúa með sjálfum sér að vera ekki degi eldri en fertugur. 

Sérviska er mannréttindi. En fái sérvitringar að ráða hvað haft er fyrir satt og hvað ekki verður ekkert algilt. Allra síst mannréttindi. Sérvitringar kæmust óðara að þeirri niðurstöðu loka ætti bakvið lás og slá þá sem hugsa öðruvísi en rétttrúnaðurinn leyfir.

Trúarlögregla Talibana og hugsanalögregla Samtakanna 78 eru tvær hliðar á sömu myntinni.

Ragnar Arnalds

Ragnar Arnalds var borinn til grafar um helgina. Ég kynntist Ragnari í Heimssýn sem stofnuð var 2002 til að andmæla vaxandi þrýstingi að Ísland yrði aðili að Evrópusambandinu. Ragnar var helsti stofnandi Heimssýnar og fyrsti formaður. Fyrsta sinn sem ég hitti Ragnar var aftur í Keflavíkurgöngu um 1980. Kalda stríðið var áskorun fyrir fullveldið, svikalognið á eftir önnur og meiri. 

Fyrstu afskipti Ragnars að þjóðmálum voru á menntaskólaárunum. Vettvangurinn var Þjóðvarnarflokkurinn og málgagnið Frjáls þjóð. Á milli Þjóðvarnar og Heimssýnar var Ragnar formaður, þingmaður og ráðherra Alþýðubandalagsins.

Á stjórnarfundum Heimssýnar, sem oft voru haldnir á heimili Ragnars, var nafngift hreyfingarinnar til umræðu. Ragnar sagði að horfið hefði verið frá forskrift Norðmanna, sem kölluðu sín samtök Nei til EU. Á íslensku er Nei við ESB óþjált. Í huga Ragnars skipti þó meira máli að Heimssýn undirstrikar að andstæðingar ESB-aðildar eru ekki einangrunarsinnar. Ísland ætti ekki að tjóðra sig við félagsskap meginlandsríkja Evrópu. 

Samskipti við aðrar þjóðir skyldu vera á jafnræðisgrunni, var skoðun formannsins. Þetta er sama röksemdin og Jón Sigurðsson notar í blaðagreininni Hugvekja til Íslendinga frá 1848. Greinin lagði grunninn að fullveldinu 1918 og lýðveldinu 1944 - þegar Ragnar var sex ára.

Fullveldið er krafa um hagnýtt vald til að hafa forræði eigin mála. ,,...það er og verður ómögulegt að stjórna Íslandi frá Kaupmannahöfn, á sama hátt og híngaðtil, nema svo sé, að skjóta eigi loku fyrir alla framför landsins..." skrifaði Jón fyrir 174 árum. Sjálfstæðið er sívirk auðlind er heiti bókar Ragnars Arnalds. Hugsunin er sú sama. Borgin sem ógnar fullveldi Íslands á 19. öld er Kaupmannahöfn en Brussel á þeirri 21stu.

Einstaklingar úr ólíkum áttum stofnuðu Heimssýn. Það er Ragnari öðrum fremur að þakka að samstarfið gekk snurðulaust. Hann var maður málamiðlana sem missti ekki sjónir á meginmarkmiðinu, að halda Íslandi utan ESB.

Einhverju sinni barst í tal á stjórnarfundi á heimili Ragnars hvort ekki hefði verið persónulegt ónæði fyrrum, þegar hann var þingmaður og ráðherra. Ekki vildi Ragnar meina það. Rifjaði þó upp að þegar hann var fjármálaráðherra hafi maður komið á heimili hans, æstur og með óuppgerðar sakir við ráðuneytið. Ég var út í garði að vökva, sagði Ragnar kíminn, og þegar óvelkomni gesturinn lét ekki segjast kældi ég hann með bunu úr slöngunni.

Blessuð sé minning Ragnars Arnalds. 

 

 

Þýskur ráðherra, Þórdís og stríðið við Pútín

Þýskaland er í stríði við Pútín en ekki geðlækna hans. Við knéföllum ekki fyrir honum heldur krefjumst frelsunar úkraínskra landssvæða, jafnvel þótt það raski geðheilsu Pútín. Á þessa leið tísti heilbrigðisráðherra Þýskalands, Karl Lauterbach, um helgina.

Ráðherrann fékk á sig holskeflu gagnrýni, m.a. frá flokksfélaga sínum í flokki sósíaldemókrata og varnarmálaráðherra Þýskalands, Kristínu Lambrecht. Til að bæta skaðann varð Kristín að lýsa yfir að aldrei yrðu þýskir hermenn sendir aftur á gresjur Garðaríkis. Lykilorðið er aftur.

Nú er það vitanlega eitt þegar þýskur ráðherra lýsir yfir stríð við Pútín Rússlandsforseta og annað þegar íslenskur ráðherra utanríkismála, Þórdís Kolbrún, segir nýafstaðnar kosningar í fjórum héruðum þar eystra skrípaleik. Íbúar héraðanna kusu innlimun í Rússland en voru áður hluti Úkraínu. Þótt deila megi um um réttmæti atkvæðagreiðslunnar er hitt óhagganleg staðreynd að stór rússneskur minnihluti í Úkraínu undi hag sínum ekki ýkja vel undir Kænugarðsstjórninni.

Þjóðverjar börðust við Rússa í fyrri og seinni heimsstyrjöld. Sögulegt óbragð er af seinna stríði er dátar Hitlers sóttu heim Bjarmaland. Ísland sat hjá í bæði skiptin en hirti pólitískan ávinning, fullveldi í lok fyrra stríðs og stofnaði lýðveldi undir bresk-bandarískri hervernd er úrslit seinni hildarleiksins voru fyrirséð.

Tilfinningasemi í alþjóðasamskiptum er ekki heppilegur eiginleiki stjórnmálamanns. Alfa og ómega alþjóðasamskipta eru hagsmunir annars vegar og hins vegar raunsæi. Vinarþel kemur með virðingu fyrir staðreyndum en þykkja fylgir gelgjulegum upphrópunum.

Óþarfi er að fjölyrða um þýska ráðherrann, sjónarmið hans spila beint upp í hendur Pútín sem réttlætti innrásina m.a. með nauðsyn afnasistavæðingar Úkraínu.

Öðru máli gegnir með Þórdísi Kolbrúnu. Hvorki á hún né Ísland aðild að deilu bræðraþjóðanna í austri. Löng saga er fyrir vinsamlegum samskiptum Íslands og Rússlands/Sovétríkjanna. Þar áttum við t.d. hauka í horni í landhelgisdeilunni við breska heimsveldið.

Stríðinu í Garðaríki lýkur annað tveggja með friðarsamningum eða uppgjöf. Nær óhugsandi er að landamærin verði þau sömu og fyrir stríð. Frá Rómarveld að telja er saga fyrir færslu landamæra á meginlandi Evrópu í kjölfar hernaðar, þótt það hafi farið framhjá utanríkisráðherra.

Þórdís Kolbrún ætlar sér framtíð í pólitík. Hún gerði bæði sjálfum sér og íslenskum hagsmunum greiða með því að tala ekki upp Rússland sem óvin Íslands. Í stjórnarráðum stórvelda eru haldnar skrár um afstöðu og ummæli eins og þau sem utanríkisráðherra hefur látið sér um munn fara. Það bætir ekki hag Íslands að ráðherra lýðveldisins verði persona non grata í Kreml.

Meiri stuðningur við Úkraínu

Hatursorðræða ef einhver móðgast

Arnar Sverrisson sálfræðingur skrifaði grein, Kyn­röskun stúlkna. Hin nýja móður­sýki. Einhver móðgaðist og kærði til lögreglu. Í stað þess að fleygja kæru vegna móðgunar í ruslið hóf lögregla rannsókn. Nánari ígrundun leiddi til þess að málið var fellt niður.

Móðgunargirni vex hin síðari ár í réttu hlutfalli við afstæðishyggju í umgengni við staðreyndir. Ef einhverjum finnst eitthvað, t.d. að kynin séu þrjú, fimm eða seytján, er það kallað hatursorðræða ef tilbúningnum er mótmælt.

Helsta vörn bábiljufræða er refsilöggjöfin. Staðleysur geta ekki staðið á eigin fótum. Til að bjarga sér í umræðunni móðgast áhangendur bábiljufræða og kæra til lögreglu. Hjá embætti lögreglu og ríkissaksóknara er að finna trúbræður og systur áhangendanna sem taka upp þykkjuna þeirra móðguðu. 

Pútín skapar pólitíska ómöguleika

Innlimun fjögurra héraða Úkraínu í Rússland býr til þann veruleika að annað tveggja víki Pútín Rússlandsforseti, og innlimunin verði afturkölluð, eða Zelenski forseti í Kænugarði falli af stalli og Úkraína verði knúin til niðurlægjandi friðarsamninga.

Innlimunarræða forseta Rússlands tekur af allan vafa, héruðin verði rússnesk til frambúðar. Um þau verði ekki samið. Í ræðunni skorar hann á hólm vestræna síðnýlendustefnu sem engu eirir og krefst undirgefni við Bandaríkin, ESB og Nató.

Samtímis innlimun samþykktu Rússar herkvaðningu. Opinberlega er talað um 300 þús. hermenn. Yfirvöld í Pétursborg segja 80 þús. hermenn komi þaðan. Sé það yfirfært á allt Rússland verður fjöldinn líklega rúmlega milljón. Til þessa hafa Rússar beitt um 100 þús. manna herliði í Úkraínu, á móti um 400 þús. úkraínskum hermönnum.

Fyrir innrás í Úkraínu bjuggu Rússar að reynslu frá hernaðaraðgerðum í Sýslandi, sem hófust 2015. Herforingjar Rússa töldu sig geta náð árangri í Úkraínu tiltölulega liðfáir, líkt og í Sýrlandi. Það gekk ekki eftir, árangurinn varð minni en vonir stóðu til. Herkvaðningin er svar við þeim misreikningi.

Tíföldun á rússneskum hermönnum þýðir sigur á vígvellinum. Engu breytir þótt öll vopnabúr vesturlanda færu með hraðpósti til Kænugarðs, það væri einfaldlega ekki nóg. Vesturlönd hyggjast ekki fórna vestrænu blóði, aðeins fjármunum og vopnum, og við það situr.

Þriðji pólitíski ómöguleikinn er beiting kjarnorkuvopna. Biden Bandaríkjaforseti sagði Rússa komast að því fullkeyptu ef þeir kjarnorkusprengdu Úkraínumenn. Rússar gætu gert það ef Úkraínumenn hypjuðu sig ekki rússneskum landssvæðum, þ.e. fjögur nýinnlimuð héruð.

Ástæða er til að vera bjartsýnn á skásti pólitíski ómöguleikinn verði fyrir valinu, ekki sá sísti. En það er aldrei að vita þegar mætast stálin stinn.

Líklegasta framvindan er að stríðið dragist enn um nokkra mánuði. Herkvaddir Rússar, þeir sem búa að nýlegri herþjálfun, eru reiðubúnir til átaka og einhverjir þegar mættir til starfa. En það tekur 2-3 mánuði að þjálfa nýgræðinga.

Úkraínski herinn sótti í sig veðrið í september. Karkíf-hérað í norð-austri féll þeim í skaut og þeir tóku bæinn Liman í gær, eftir skipulegt undanhald Rússa.

Septembersókn úkraínska hersins kostaði mörg þúsund mannslíf. Rússar geta leyft sér að hopa af landi og þiggja blóðfórnir andstæðingsins. Þegar hentar hefja Rússar sókn og taka tapað land tilbaka með yfirtölu hermanna. Hingað til tapa Úkraínumenn fleiri mönnum bæði í sókn og vörn. Úkraínu blæðir út fyrr en Rússlandi. 

Rússneska hernaðarvélin vinnur skipulega, þótt stundum sé hún skrykkjótt. Víghreiður þeirra úkraínsku sitja undir látlausri stórskotahríð áður en fótgönguliðar sækja fram. Dag og nótt skjóta Rússar eldflaugum á birgðastöðvar og mannafla Úkraínumanna langt að baki víglínunnar. Úkraínumenn eru ekki í sömu færum að ná til óvinarins.

Eina bjargráð Úkraínumann er að úr verði kjarnorkustyrjöld milli vesturlanda og Rússlands. Í því skyni sótti Selenskí forseti um skyndiaðild að Nató. Honum verður ekki að ósk sinni. Vesturlönd voru tilbúin í smástríð og viðskiptaþvinganir til að lækka rostann í Pútín og gera hann stofuhæfan í vestrænum stássherbergjum. En vesturlönd heyja ekki kjarnorkustríð við Rússa vegna Úkraínu. Nema fyrir slysni.

Nær ómögulegt að ljúka stríðinu

Björn almannatengill, titlaður blaðamaður

Björn Þorláksson blaðamaður á Fréttablaðinu skrifar frétt eftir pöntun frá sakborningum RSK-miðla. Björn er tengdur fjölskylduböndum sakborningi sem játað hefur að byrla og stela síma Páls skipstjóra Steingrímssonar.

Fréttin er með fyrirsögninni ,,Bjarni og Páley vilja ekki tjá sig um gagnrýni blaðamanna". Fréttin er skrifuð í framhaldi af heimsókn Helga Seljan og Þóru Arnórsdóttur til Björns á Fréttavakt, sjá tilfallandi athugasemd.

Eva Hauksdóttir réttargæslumaður Páls skipstjóra gerði athugasemd við hvernig Björn leyfði sakborningi að útmála sakleysi sitt án minnstu tilraunar meints blaðamanns að vekja athygli á að rannsókn lögreglu benti til sektar.  Einnig hitt að Björn er vanhæfur sökum fjölskyldutengsla við sakborning. Tilfallandi greindu frá á fimmtudag.

Fréttin um Bjarna og Páleyju er gagngert skrifuð til að tortryggja lögreglurannsókn á alvarlegu sakamáli þar sem koma við sögu tilraun til manndráps með byrlun, gagnastuldur, stafrænt kynferðisofbeldi og brot á friðhelgi einkalífs.

Björn Þorláksson reynir að færa kastljósið frá sakborningum yfir á stjórnmálamann og embættismann. Hvorki Bjarni né Páley nenntu að svara bullinu í Birni og þá skrifar hann: ,,Fréttablaðið hefur ítrekað leitað viðbragða hjá Bjarna og Borgeyju vegna gagnrýninnar, án árangurs."

Þetta er beint upp úr handbók RÚV. Gera fólk tortryggilegt sem ekki gefur kost á viðbrögðum við þvættingi. Sakborningar fá drottningarviðtal til að slengja fram ásökunum, handlangarinn gerir orð og ásakanir sakborninga að sínum. Heimtar svo viðbrögð. Þessi ósvífnu vinnubrögð hafa stöðugt færst í aukana á seinni árum. Ástæðan er augljós. Blaðamenn telja sig handhafa almannavalds og það vald hefur stigið þeim til höfuðs. Þeir deila út sýknu og sekt eftir hentugleikum og brjóta lög þegar þeim sýnist. Afleiðingin sést í RSK-sakamálinu þar sem blaðamenn eru sakborningar vegna brota á hegningarlögum. 

Björn starfar eins og almannatengill og notfærir sér stöðu sína sem blaðamaður á Fréttablaðinu að mylja undir skjólstæðinga sína.

Lygarar til leigu, kölluðu blaðamenn almannatengla á síðustu öld. Nú er enginn munur á blaðamönnum og almannatenglum. Jú, reyndar sá að blaðamenn eru flestir hverjir á ríkisframfæri en almannatenglar yfirleitt á launum umbjóðenda. Að því leyti eru þeir heiðarlegri.  

Neyð, síðan nauðung

Nokkrir þingmenn stjórnarandstöðunnar vilja að alþingi lýsi yfir neyðarástandi í loftslagsmálum. Samkvæmt RÚV eru helstu rökin að Björk Guðmundsdóttir söngkona telji loftslagsvá steðja að.

700 vísindamenn og sérfræðingar í loftslagsmálum segja í yfirlýsingu enga yfirvofandi hættu af hamfarahlýnun. En hvað er það á móti sannfæringu listamanna og valdsækinna stjórnmálamanna.

Stjórnmálamenn vilja lýsa yfir neyð til að fá vopn í hendurnar að beita almenningi nauðung. Í nafni neyðar má setja hverskyns lög og reglur um hvernig við eigum að haga lífi okkar. Sem talsmenn neyðarástands fá stjórnmálamenn í kaupbæti aðgang að fjölmiðlum. Neyð er fyrirsagnarefni en ekki-frétt að allt sé lukkunnar velstandi.

Ístöðulitlir stjórnmálamenn, og þeir eru margir, eru í stöðugri leit að pólitísku málefni sem réttlætir tilvist þeirra. Eðli málsins samkvæmt þurfa málefnin að vera með neikvæða slagsíðu, til að stjórnmálamaðurinn geti boðið lausn.

Lausnin er yfirleitt setning laga og reglna auk skipan nefnda og ráða. Meginstarf stjórnmálamannsins er að búa til vinnu handa sjálfum sér og vinnuhjúum sem skaffa honum atkvæði á kjördag.

Einn fremsti loftslagsvísindamaður í heimi er Richard Lindzen. Hann segir sannfæringuna um loftslagsvá trúarbrögð, ekki vísindi.

Trúin fær útbreiðslu sökum þess að hún þjónar hagsmunum. Ekki almennings heldur stjórnmálamanna sem þurfa að réttlæta skatta og skyldur, boð og bönn.

Helgi og Þóra í viðtali blaðamanns tengdum sakborningi

Eva Hauksdóttir réttargæslumaður Páls skipstjóra Steingrímssonar sendi Fréttablaðinu kvörtun vegna drottningarviðtals við Helga Seljan og Þóru Arnórsdóttur á Fréttavaktinni. Fréttamaðurinn sem stýrði viðtalinu er tengdur fjölskylduböndum sakborningi í RSK-sakamálinu. Þar er Þóra einnig sakborningur. Málið snýst m.a. um byrlun, símastuld, brot á friðhelgi og stafrænt kynferðisofbeldi. Eva skrifar

Brot það sem Þóra Arnórsdóttir og fleiri blaðamenn eru grunaðir um, felst í því að hafa í heimildarleysi skoðað, afritað og dreift gögnum af síma umbjóðanda míns. Síminn var tekinn frá honum á meðan hann lá meðvitundarlaus á gjörgæslu, eftir að hafa verið byrlað svefnlyf. Rannsókn lögreglu beinist m.a. að því hvort sakborningar í málinu hafi vitað um þessa lyfjabyrlun og hverjir hafi undir höndum gögn sem varða einkamál umbjóðanda míns

Eva gagnrýnir afstöðu blaðamanns Fréttablaðsins, Björns Þorlákssonar, sem ítrekað gefur til kynna í viðtalinu að hann sé hjartanlega sammála sakborningnum Þóru. Eva segir lögreglurannsóknina snúast

um það hvort blaðamenn hafi tekið við, afritað og sent sín á milli persónuleg gögn sem varða einkalíf eigandans og fjölda manns sem haft hafa samskipti við hann í gegnum símann. Umbjóðandi minn veit ekki hvar gögn sem varða einkasamtöl hans, t.a.m. við dætur sínar, aðra fjölskyldumeðlimi og lækni er niðurkomin. Hann veit ekki hverjir hafa aðgang að þessum gögnum, afritum af greiðslukortum hans og ýmsum öðrum persónulegum gögnum sem vistuð voru á símanum. Hann veit ekki hvort einkalíf hans er vistað á tölvu á skrifstofum Kjarnans, usb lykli í stofuskáp heima hjá Þóru Arnórsdóttur eða í gagnasafni á netinu. Umfjöllun Fréttavaktarinnar sniðgekk algerlega þennan kjarna málsins.

Þá bendir réttargæslumaður Páls á að það ,,Það samræmist augljóslega ekki kröfum um vandaða upplýsingaöflun að veita sakborningi í lögreglurannsókn drottningarviðtal um eigið mál, án þess að gera minnstu tilraun til að kanna rök lögreglu fyrir rannsókninni eða afstöðu brotaþola."

Í niðurlagi kemur þessi athugasemd frá Evu:

Til að kóróna allt saman er stjórnandi þáttarins svo tengdur fjölskylduböndum þeim sakborningi sem kvaðst í sjálfstæðri frásögn í lögregluyfirheyrslu hafa sett lyf í drykk brotaþola.

Áður en Eva skilaði inn til Fréttablaðsins kvörtun hafði lögmaður Örnu McClure gagnrýnt drottningarviðtalið á Fréttavakt Fréttablaðsins. Arna átti í samskiptum við Pál sem voru gerð opinber af RSK-miðlum.  Og hver haldið þið að hafi skrifað fréttina um þá gagnrýni? Jú, enginn annar en Björn Þorláksson, sem tók viðtalið og er tengdur sakborningi fjölskylduböndum.

Vinnubrögð blaðamanna og fjölmiðla í RSK-sakamálinu eru eins ófagleg og hugsast getur. Blaðamenn og fjölmiðlar keppast við að slá skjaldborg um vini, félaga og fjölskyldutengda sem eru sakborningar. Grundvallarreglur um sjálfstæði, vönduð vinnubrögð og hlutlægni eru þverbrotnar.

Blaðamenn og fjölmiðlar segjast starfa í þágu lýðræðis og almannahags, fá fyrir það ríkisstyrk. Í reynd eru blaðamenn og fjölmiðlar eins og mafía sem heldur hlífiskildi yfir félögum sínum sem eru sakborningar í lögreglurannsókn.

Ísland stendur ekki undir nafni sem lýðræðisríki þegar fámenn blaðamannamafía stjórnar fjölmiðlaumræðunni og sýnir sakborninga í alvarlegu afbrotamáli sem saklausa engla.

 

 

 

 

Þórður Snær: aðildin að RSK-sakamálinu

Þórður Snær ritstjóri Kjarnans kærir Pál skipstjóra Steingrímsson vegna tölvupósts sem skipstjórinn sendi Stefáni Eiríkssyni útvarpsstjóra 1. júlí. Tölvupósturinn er svohljóðandi:

Góðan daginn Stefán

Nú fer ég fram á að þið samstarfsfélagar látið [nafn, tekið út af pv] í friði, það ónæði sem þið hafið valdið fjölskyldunni með vinnubrögðum ykkar er til háborinnar skammar, og ef þið látið ekki af þessari háttsemi ykkar neyðist ég til að grípa til annarra ráða til þess að stoppa ykkur...

Kv. Páll Steingrímsson

Tölvupósturinn er til Stefáns en Þórður Snær fær afrit. Ef ritstjóri Kjarnans tengist málinu ekkert skýtur skökku við að hann taki orð skipstjórans til sín og bregðist við með kæru til lögreglu. Þórði Snæ er svo umhugað að vera ótengdur málinu að hann stefndi tilfallandi bloggara fyrir að skrifa að ritstjórinn ætti ,,beina eða óbeina aðild". Með kæru til lögreglu viðurkennir ritstjórinn að hann sé ,,samstarfsfélagi" sbr. texta tölvupóstsins. Þar á ofan er kæran traustsyfirlýsing til lögreglu. Maður kærir ekki til yfirvalds sem ekki er treystandi, skyldi ætla.

Hverju hótaði skipstjórinn? Jú, t.d. að kæra blaðamenn RSK-miðla til siðanefndar Blaðamannafélagsins. Þá gæti hann skrifað útvarpsráði eða fjölmiðlanefnd. Verulega frjótt ímyndunarafl þarf til að halda að meira búi að baki. Sakborningar í RSK-málinu eru sterkir í ímyndun en með lélega jarðtengingu. Brotafólk er gjarnan þannig innréttað; ímyndar sér eigið sakleysi um leið og það brýtur á öðrum. Kallast siðblinda.

Án efa mun lögreglan grandskoða kæru ritstjórans og leggja sjálfstætt mat á hvort skipstjórinn hafa farið út fyrir mörk laga og reglna með tölvupósti til Stefáns útvarpsstjóra sem Þórður Snær tók til sín, - og viðurkenndi í leiðinni að vera ,,samstarfsfélagi" RÚV og eiga aðkomu að málum Páls skipstjóra. (Sem raunar alþjóð var kunnugt).

Kröfu skipstjórans um frið fyrir veika konu létu blaðamenn RSK-miðla sem vind um eyru þjóta. Konan bugaðist og er nú öryggisvistuð á sjúkrastofnun.

Kærir Pál fyrir hótun