RÚV elur á ótta, skapar óeiningu

RÚV leiddi í gær fram vitni sem iðulega er kallað til að fylkja liði um áhugamál vinstrimanna. Eiríkur Bergmann tók undir RÚV-línuna um að dómsmálaráðherra ylli ótta í umræðunni um flóttamenn. 

Dómsmálaráðherra sagði ástandið stjórnlaust á landamærunum. Úr þeim ummælum bjó RÚV til umræðuna um ótta. 

Í fréttinni í gær var áhugaverð efnisgrein:

Fréttastofa hefur leitað viðbragða annarra ráðherra við hugmyndum dómsmálaráðherra um móttökubúðir flóttamanna en enn sem komið er hefur enginn þeirra tjáð sig.

Þarna er lýst vinnubrögðum RÚV, að skapa óeiningu. Aðferð RÚV er að stilla viðmælendum upp við vegg og spyrja: ertu mannfjandsamlegur?

Flóttamenn í heiminum eru 100 milljónir. Eiríkur og aðrir vinstrivitringar eru ekki spurðir hvernig Íslendingar eigi að bjarga 100 milljónum á flótta. 

Tilfellið er að Ísland breytir engu um flóttamannavanda heimsbyggðarinnar.

Ef fréttastofa RÚV vildi upplýsa almenning yrði sagt frá staðreyndum mála.  Fjallað yrði um álag á innviði, getu samfélaga til að taka á móti flóttamönnum, kostnaðinn. Síðast en ekki síst þá staðreynd að sumir meintir flóttamenn sigla undir fölsku flaggi, eru í leit að betri lífskjörum en ekki að flýja harðræði.

En RÚV gerir ekkert til að upplýsa. Vinnulag RÚV er að ala á ótta og skapa óeiningu. Pólitísk markmið skína í gegn í fréttaflutningi ríkismiðilsins.

Trú, synd og sannindi

Trú gerir ráð fyrir eilífðarsannindum, það er sjálfur grunnur trúarbragða. Önnur umræða er hversu vel eða illa menn fara með sannindin í eigin lífi og í samfélagi við aðra.

Annað sameiginlegt trúarbrögðum er syndin. Í heiðni reiddust goðin misgerðum manna. Í kristni refsaði guð fyrrum en fyrirgaf syndurum þegar nær dró samtíma okkar. Engin trú er án mennskrar túlkunar, það gefur augaleið.

Við lifum guðlausa tíma. Algild sannindi eru leifar fortíðar. Sumir segjast trúa á vísindin, aðrir á manninn. Þær trúarjátningar eru mótsögn. Maðurinn er brigðull. Gildir um allar afurðir mannsins, vísindin meðtalin. Þau eru alltaf með fyrirvara um stöðu núverandi þekkingar. Vísindaleg sannindi gærdagsins úreldast með nýrri vitneskju. Eða öllu heldur; nýjum kenningum.

Þar sem trúin var áður eru sannindi sem má kenna við umræðuna. Sannindi umræðunnar eru þær staðhæfingar um lífið og tilveruna sem njóta mestra vinsælda hverju sinni. Enginn einhlítur mælikvarði er á umræðusannindin. En þeir eru margir sem ota þar sínum tota. 

Vinsælustu umræðusannindin eiga einatt syndina sameiginlega trúarbrögðum. Vinsæl umræðusannindi síðustu ára er að loftslag jarðar sé manngert. Þeir sem aðhyllast sjónarmiðið eru uppfullir af vandlætingu um syndir mannsins gagnvart loftslaginu. Fylgjendur hafa jafnvel komið sér upp frelsara. Sænskt stúlkubarn með fléttur minnir okkur á syndugt líferni höstugum rómi og boðar ragnarök sjáum við ekki að okkur.

Maðurinn hefur ríka þörf fyrir trú. Jesú bauð okkur himnaríki en Gréta helvíti. Það væri synd að segja það framfarir.

„Til hamingju með þessa uppfærslu!“

Göbbels og Gróa á Glæpaleiti

Siðanefnd Blaðamannafélags Íslands taldi fréttamann RÚV, Brynjólf Þór Guðmundsson, ekki brotlegan við þriðju grein siðareglna blaðamanna þegar hann staðhæfði í frétt að Arna McClure lögfræðingur Samherja væri meðlimur í

skæruliðadeild Samherja sem hafði sam­ræmt at­lögu að frétta­mönn­um sem fjölluðu um fram­göngu Sam­herja í Namib­íu og ásak­an­ir um lög­brot fyr­ir­tæk­is­ins og stjórn­enda þess.

Það er ekki og var ekki skæruliðadeild hjá Samherja til að gera blaðamönnum grikk. Arna og Páll skipstjóri Steingrímsson höfðu sín á milli talað um að þau væru í skæruhernaði gegn stjórnendum Samherja. Örn Arnarson blaðamaður á Viðskiptablaðinu ræddi ummælin í pistli: 

Þegar þær afhjúpanir sem Kjarninn og Stundin birtu um málefni Samherja á sínum tíma eru skoðaðar ofan í kjölinn sést glögglega að á vegum Samherja var engin „skæruliðadeild“ rekin og fyrirtækið ekki hvetjandi til þess. Eins og sjá má af fréttaflutningi ofangreindra miðla kom hugtakið „skæruliðadeild“ fyrir í tveggja manna spjalli innanhússlögmanns Samherja og skipstjóra á forritinu Whatsapp því þeim fannst stjórnendur Samherja, stjórnarmenn í fyrirtækinu og utanaðkomandi ráðgjafar ekki gera nóg til að svara gagnrýni á fyrirtækið í fjölmiðlum.

Skæruliðadeildin gegn blaðamönnum er hugarfóstur Kjarnans og Stundarinnar. Brynjólfur Þór endurtók skáldskapinn í frétt á RÚV og það er tilefni kæru Örnu.

Þriðja grein siðareglna BÍ segir: ,,Blaðamaður vandar upplýsingaöflun sína, úrvinnslu og framsetningu svo sem kostur er og sýnir fyllstu tillitssemi í vandasömum málum. Hann forðast allt, sem valdið getur saklausu fólki, eða fólki sem á um sárt að binda, óþarfa sársauka eða vanvirðu."

Frétt RÚV byggði á skáldskap Kjarnans og Stundarinnar. Það kallast ekki ,,vönduð upplýsingaöflun." Fréttir sem byggja ekki á heimildum eru slúður. Siðanefnd BÍ hefði, líkt og Örn Arnarson blaðamaður Viðskiptablaðsins, getað kynnt sér frumgögnin, þau sem komu úr síma Páls skipstjóra, og komist að hinu sanna, að frétt RÚV er slúður.

En hvað gerir siðanefnd BÍ. Jú, í úrskurði nefndarinnar segir þetta:

Um­rædd frétt fjall­ar um niður­stöðu Lands­rétt­ar og er for­saga máls­ins rak­in stutt­lega með vís­an í orðalag sem margoft hef­ur verið notað í op­in­berri umræðu. Fram­kom­in gögn styðja þann gild­is­dóm sem fram kem­ur í þeirri setn­ingu sem nefnd er í kær­unni. (Undirstrikun pv) 

Gögnin styðja ekki fréttina. Úrskurður siðanefndarinnar er efnislega rangur, sannanlega. Skæruliðadeild Samherja gegn blaðamönnum var ekki til, það er tilbúningur, slúður. Gögnin sýna það svart á hvítu.

Lykilorðið í úrskurði siðanefndar er ,,margoft". Ef slúðrið er endurtekið nógu oft verður það almannarómur og viðtekin sannindi. Göbbels og Gróa á Glæpaleiti fallast í faðma.

Fimmmenningarnir í siðanefnd BÍ starfa í sama anda og dómnefnd stéttafélagsins, sem verðlaunar glæpi.

BÍ er stéttafélag slúðurbera og sakborninga.

Brynjólfur og fréttastofa RÚV ekki brotleg

ASÍ, Ísland hf. og veröld sem var

ASÍ er lamað vegna deilna. Alþýðusambandið er eini sameiginlegi vettvangur verkalýðsfélaga á almennum vinnumarkaði. Ástæðan fyrir upplausn ASÍ er öðrum þræði persónuleg, formenn með stórt egó en lítinn félagsþroska. Hinum þræðinum er skýringin samfélagsbreytingar.

ASí kom fram fyrir hönd launamanna á almenna vinnumarkaðnum gagnvart stjórnvöldum. Í tengslum við kjarasamninga, sem ASÍ gerir ekki heldur einstök verkalýðsfélög, voru sett þjóðfélagsleg markmið t.d. í húsnæðismálum og atvinnuleysi (ef um það var að ræða) og verðbólgu (þegar hún var og hét).

Þegar sól ASÍ reis hvað hæst, við þjóðarsáttina gegn verðbólgu fyrir rúmum 30 árum, var embætti forseta ASÍ ígildi ráðherraembættis hvað völd og áhrif í samfélaginu áhrærði. Á þessum tíma var hægt að tala um Ísland hf. og ASÍ var stór hluthafi.

Um aldamótin, í kjölfar EES-samningsins, tók staða ASÍ að veikjast og verkalýðshreyfingarinnar almennt. Ísland var orðið hluti af alþjóðlegum vinnumarkaði. Samningar voru gerðir hér á landi en starfsmannaleigur fluttu inn vinnuafl, einkum frá Austur-Evrópu, á kjörum sem tóku mið af upprunalandi.

ASÍ vildi verða hluti af alþjóðlegri þróun og tók upp stefnu Samfylkingar, ESB-aðild. Sambandið fórnaði pólitískum og menningarlegum trúverðugleika sem hafði byggst upp í nær öld. ESB-bröltið skóp fordæmi fyrir sértækri pólitík aðgerðasinna.

Síðustu árin er ASÍ orðið að þjónustustofnun verkalýðsfélaga. Stærstu verkalýðsfélögin, VR og Efling, komust í hendur róttæklinga er líta á hreyfingu launamanna sem pólitískt verkfæri sértækra hagsmuna. 

Félagsauður verkalýðsfélaga hefur jafnt og þétt skroppið saman síðustu ár og áratugi. Félagsleg virkni er nálega engin. Róttæku aðgerðasinnarnir nýttu sér samfélagsmiðla að ná til um 5 til tíu prósent skráðra félagsmann. Það nægir til að ná stjórn á hálfdauðum félagseiningum. Ef eftirspurn væri eftir róttækni myndi félagsleg virkni aukast. Hún gerir það ekki.

Svarið við óvinveittri yfirtöku á verkalýðsfélögum hlýtur að vera að auðvelda launþegum að standa utan verkalýðsfélaga. Nánast skylduaðild að verkalýðsfélagi. Digrir félagssjóðir eru aðdráttarafl þeirra róttæku, sem bæði geta úthlutað bitlingum og stundað pólitík með ímyndarherferðum í fjölmiðlum. Með valkvæðri aðild yrði forysta félaganna knúin til að sinna félagsmönnum en ekki persónulegum metnaði til áhrifa og valda.

Verkalýðshreyfing í höndum aðgerðasinna þjónar ekki hagsmunum almennra launþega. Forystumenn VR og Eflingar geta ekki beitt sögulegum rökum fyrir nauðsyn stéttarfélaga. Sögulegur samnefnari verkalýðsbaráttu er ASÍ með sín hundrað ár og sex betur. Formenn Eflingar og VR eyðilögðu þá sögu í vikunni.

Ástandið fólki til hneisu

Trans-Bretland, fórnarlambafasismi

Transfornöfn eru bönnuð í breskum skólum nema í undantekningartilfellum. Stofnun sem annaðist kynbreytingar ungmenna var lokað með þeim rökum að börnum var ekki óhætt innan veggja stofnunarinnar.

Mermaids eru góðgerðasamtök í þágu transbarna. Upplýst er að forsvarsmenn samtakanna eru bendlaðir við barnaníð og misþyrmingar á börnum.

Trans-hugmyndafræðin er á hröðu undanhaldi í Bretland. Um tíma var allt heilagt sem kom úr ranni hugmyndafræðinnar. Bábiljur eins og hægt sé að fæðast í röngum líkama voru teknar trúanlegar. Miðaldra karlar máttu skilgreina sig sem konur dytti þeim það í hug og gera sig heimkomna í rýmum eingöngu ætluð konum s.s. í búningsklefum, á salernum og kvennadeildum sjúkrahúsa.

Í nafni trans-hugmyndafræði átti að breyta málvitund fólks og skynjun. Leiðbeiningar voru gefnar út um að þótt maður sæi einstakling sem hefði öll einkenni annars kynsins mátti alls ekki álykta að svo væri t.d. með ávarpi eða fornafni. Það væri til marks um fordóma. Listar yfir persónufornöfn sérvitringa voru gefnir út og alltaf lengdust þeir enda lifa sérvitringarnir í fantasíuheimi.

Eitt einkenni samtímans er að sértrúarhópar eiga greiða leið inn í opinbera umræðu. Sameiginlegt hópunum er ákefð að ná hugmyndalegu forræði, gjarnan með þeim rökum að skjólstæðingarnir séu jaðarsettur minnihlutahópur er njóti ekki mannréttinda. Þannig er samúð almennings virkjuð. Þorri fólks nennir ekki að andmæla sérviskunni og stjórnmálamenn eru ginnkeyptir til fylgis við hana í von um atkvæði.

Sérviskan stendur á þeim flugufæti að hver og einn hefur frelsi, mannréttindi, til að skilgreina sjálfan sig á hvaða veg sem er. En það eru ekki mannréttindi að sérviska eins eða fárra verði gjaldgeng sem sannindi allra. Þegar sértrúarhópar krefjast þess að almenningur aðlagi málvitund og skynjun að sérviskunni er hægt að tala um fórnarlambafasisma. 

Augljós hvati fólks á villugötum er að kenna óviðráðanlegum aðstæðum um hlutskipti sitt. Það er eitt fyrir karl að segja: mig langar að vera kona. Allt annað er fullyrðingin: ég fæddist í röngum líkama. Óviðráðanlegar orsakir firra einstaklinginn ábyrgð á eigin lífi. Löngun, aftur á móti, er alfarið einstaklingsins að hafa stjórn á.

Þótt einhver trúi fast og ákaft og af einlægni að hafa fæðst í röngum líkama þá er það lýsing á sérvisku en ekki sannindi. Möguleikinn er ekki fyrir hendi. Meðvitund og líkami eru ein og sama heildin, koma ekki í tveim pörtum. Maður fæðist ekki í röngum líkama frekar en að röng sæðisfruma frjóvgaði eggið sem bjó mann til. Óumflýjanleg staðreynd lífsins er að maður situr uppi með sjálfan sig.

Samfélagið getur ekki og má ekki viðurkenna ósannindi sem sannleika. Verði hugsanabrenglun fárra að almennum sannindum styttist í siðrof og samfélagslega upplausn. Í þeirri óreiðu verður auðvelt að þrengja að mannréttindum, jafnvel afnema þau, með þeim rökum að þau séu merkingarlaus.

Sé ekki spyrnt við fæti og sértrúarhópunum andmælt verða þeir mun fleiri sem eiga um sárt að binda en meintir skjólstæðingar veruleikafirrtrar hugmyndafræði.

 

Heilvitar og siðferðisbrestir annarra

Heilvitar Eflingar, VR og Starfsgreinasambandsins, oft kallaðir verkó, finna sig ekki í ASÍ, segir fremstur heilvita, Sólveig Anna.

ASÍ er vettvangur málamiðlana. Þegar heilvitarnir í verkó gerðu sig gildandi fyrir nokkrum misserum var vel tekið á móti þeim. Ferskir vindar þóttu blása í hreyfingunni.

Heilvitarnir voru aftur ekki mættir til málamiðlana og finna samnefnara í hreyfingu launþega. Annað hékk á spýtunni en að fylkja liði og ná árangri.

Sólveig Anna segir þá sem andmæla sér glíma við ,,siðferðisbresti." Formaður Eflingar hefur áður sýnt hvernig hún tekur á þeim sem ekki fylgja línunni. Eftir að hún náði formennsku á ný voru hreinsanir í Eflingu, fjöldauppsagnir.

Heilvitarnir í verkó eru meira fyrir að brjóta og bramla en að byggja upp. Umfram allt eru heilvitarnar þarna fyrir sjálfa sig, ekki aðra. 

 

„Hvaða heilvita manneskja vill starfa í svona umhverfi?“

Hótanir, flóttamenn og gerræði

Löngu áður en sæi högg á vatni í flóttamannavanda heimsbyggðarinnar yrði íslensk menning fyrir óbætanlegum skaða. Samfélag verður til með sameiginlegum siðum og sögu og umfram allt tungumáli. 

Flóttamenn sem koma hingað til lands, hvort heldur á sönnum forsendum eða fölskum, eru ekki hluti af íslensku samfélagi, eðli málsins samkvæmt. Ekki frekar en að Íslendingur verði hluti af sómölsku samfélagi kjósi hann flutning þangið. Sá íslenski getur orðið sómalskur með tíð og tíma, tileinki hann sér siði, háttu og tungu heimamanna. Alveg eins og útlendingar geta orðið íslenskir semji þeir sig að samfélaginu.

Íslendingar eru 370 þúsund. Flóttamannahjálp Sameinuðu þjóðanna áætlar að flóttamenn í heiminum telji 100 milljónir.

Það liggur í augum uppi að hvað sem Ísland gerir í málefnu flóttamanna breytir það nær engu um vandann.

Sennilega er þorri Íslendinga hlynntur viðtöku hælisleitenda. Spurningin er hve mörgum á að veita nýtt heimili hér á landi. Í allri umræðunni um flóttamenn fer lítið fyrir tölum. Á að veita 50 hæli á ári? 500? 5000? Eða 50 þúsund?

Í stað þess að ræða tölur er hótunum beitt, samanber meðfylgjandi frétt. Aðrir setja sig á háan hest, þykjast dygðugri en þeir sem tala af raunsæi. Nefna þó aldrei hve mörgum flóttamönnum ætti að taka við. Enn síður að kostnaðurinn sé tekinn með í reikninginn.

Útkoman verður geræðisleg stjórnsýsla, hvorki Íslendingum til hagsbóta né hælisleitendum. Útlendingar koma hingað vegna innviða samfélagsins. Með opnum landamærum hrynja innviðirnir. Má biðja um heilbrigða skynsemi í umræðunni? Eða er það til of mikils mælst?

Hvetja listafólk til að spila ekki á Airwaves

Krafa um frið í Úkraínu, uppgjöf líklegri

Hægrisinnaður hagfræðingur heimsþekktur, Jeffery Sachs, er orðinn gagnrýninn á vestrænan stríðsrekstur í Úkraínu. Vinstrisinnuð útgáfa sem styður stríðið, Guardian, harmar sokkinn koststað, hernaðarlegan og pólitískan, í Garðaríki.

Raddir friðar heyrast þrátt fyrir að Úkraínumenn ættu sterkan september á vígvellinum. Þeir tóku Karkhíf-hérað í norð-austri, náðu nyrsta hluta Kherson-héraðs í suðurhluta landsins og Liman á austurvígstöðvunum. Í október hefur hægt á sókn Úkraínumanna. Rússar byggja upp nýjan herstyrk með herkvaðningu. Þá eru Rússar komnir að borgarmörkum Bakmut sem er hernaðarlega mikilvægari en Liman.

Þótt ekki fari það hátt í fjölmiðlum dregur úr stuðningi við Úkraínustríðið í Vestur-Evrópu. Þar bítur orkuskorturinn sárt. Margföldun á orkureikningum heimilda er högg sem þeir efnaminni mega illa við. Dýrari orka er bein afleiðing stríðsins.

Hernaðurinn í september átti að sannfæra vestrið að Úkraínumenn gætu með vestrænu fjármagni og vopnum hrakið Rússar úr landinu. Sigrar í september voru sætir en dýrkeyptir í mannslífum. Bandarískur ofursti, Dogulas McGregor, telur að mannfall Úkraínumanna sé 100 þúsund, særðir séu á þriðja hundrað þúsund. Rússar safna liði til að hefja sókn þegar jörð frýs. Yfirtala Rússa verði afgerandi, telur ofurstinn.

Stjórnin í Kænugarði er alfarið háð vestrænum stuðningi. Fái kröfur um frið byr í seglin á vesturlöndum dregur úr vilja til að vopna og fjármagna Úkraínu. Eftir allar mannfórnirnar getur stjórn Selenskí ekki sjálfviljug gengið að samningaborðinu. Raunar má efast um að sitjandi stjórn gangi nokkru sinni til samninga. 

Í mars strönduðu friðarsamningar Rússa og Úkraínumanna. Þá voru forsendur til að ná friði er skildi Úkraínu eftir sem lífvænlegt þjóðríki. Nú eru aðstæður allar verri. Þannig háttar til með stríð að eftir því sem þau vara lengur verður erfiðara að semja frið. Uppgjöf er nærtækari. Í tilfelli Úkraínu verður reynt að klæða uppgjöfina friðarsamningum.

ps síðdegis

Lesandi hafði samband og benti á að fullmikil gamansemi væri að kalla Sachs hægrisinnaðan hagfræðing. Tifallandi höfundur hafði í huga Sachs frá tíunda áratugnum þegar hagfræðingurinn ráðlagði nýhrundum Sovétríkjunum hvernig ætti að skipta með hraði úr áætlunarbúskap yfir í markaðshagkerfi. Síðan hafa áherslur Sachs breyst. Líklega mætti flokka hann sem miðvinstrimann í hagspeki, að ekki sé sagt sósíalista.

Sprengingin „hryðjuverk“ Úkraínumanna

RSK-miðlar: matreiðsla og verkun spillingar

RÚV, Stundin og Kjarninn, RSK-miðlar, eru í bandalagi um að búa til fréttir um spillingu. Að ,,búa til" í merkingunni skálda fréttir. Í samspili við stjórnmálaflokka, einkum vinstriflokka, er skáldskapurinn endurtekinn í síbylju og gerður að almannarómi.

Tilfallandi dæmi er svokölluð skæruliðadeild Samherja, sem gerð var að umtalsefni s.l. föstudag.

Kristinn Hrafnsson ritstjóri Wikileaks hefur opinberlega útskýrt verklagið. Hann gerði það þegar ,,sómamaðurinn" Jóhannes Stefánsson var leiddur fram sem uppljóstrari. Gefum Kristni orðið:

Ég held líka al­mennt séð að þessi birt­ing og þessi um­fjöll­un sé ákveðinn próf­steinn og prófraun á ís­lenskt sam­fé­lag, og einnig á ís­lenska fjöl­miðla, hvernig þeir mat­reiða og verka þessi mál, sér­stak­lega með til­liti til þess hvernig eign­ar­haldið er þar víða.

Prófsteinn á íslenskt samfélag, segir hugmyndafræðingurinn. Hvað skyldi hann eiga við? Jú, hvort samfélagið kaupir skáldfréttirnar sem fjölmiðlar ,,matreiða og verka." Hvernig fer sú vinnsla fram? Jú, með því að handvelja efnisatriði sem styðja fyrirframgefna niðurstöðu. Meintar rannsóknir blaðamanna RSK-miðla ganga út á einmitt þetta, að sópa undir teppið staðreyndum sem ekki koma heim og saman við skáldskap.

Kristinn segir einnig að dreift eignarhald á fjölmiðlum kalli á samstarf þeirra á milli; samræmdan fréttaflutning til að skáldskapurinn ómi sem víðast. Þarna er komin uppskriftin að samstarfi RSK-miðla. Ein ritstjórn sem leggur línurnar en nokkrir miðlar sem klifa á sama fréttastefinu. 

Nýlegt dæmi um vinnubrögðin er lekinn úr landsrétti í vor vegna lögreglurannsóknar á byrlun Páls skipstjóra og stuldi á síma hans. Þórður Snær ritstjóri Kjarnans, einn sakborninga, fékk gögnin. En hvað segir glaðbeitti ritstjórinn?

Þórður segir að í gögnunum séu viðkvæmar og persónugreinanlegar upplýsingar sem ritstjórn Kjarnans hafi metið að ættu ekki erindi við almenning.

Gögnin eru vitnaskýrslur í sakamáli sem Þórður Snær á sjálfur aðild að. Þær upplýsingar eiga ,,ekki erindi við almenning," segir ritstjóri og sakborningur. Þarna sópar grunaður blaðamaður fréttum undir teppið sem koma honum sjálfum illa. Þetta er spilling í sinni tærustu mynd. Hvorki heyrist hósti né stuna frá öðrum blaðamönnum um þetta stórundarlega og ófaglega verklag.

Jú, reyndar, Þórður Snær fékk blaðamannaverðlaun fyrir að vera snjall að skálda fréttir og stinga undir stól fréttum sem almenningur má ekki heyra af og varða sakamál þar sem ritstjórinn er sakborningur.

Íslensk blaðamennska í hnotskurn; skáldaðar fréttir og spilltir blaðamenn fá verðlaun.

 

Atlas eða Úral, Biden eða Pútín?

Úkraínustríðið veldur hruni annars tveggja heima. Annar á heimkynni við Atlantshaf en hinn beggja vegna Úralfjalla. Biden Bandaríkjaforseti er fulltrúi Atlantsheims en Pútín Úralveraldar.

Á spýtunni hangir 500 ára saga og gott betur. Ferð Kólumbusar yfir Atlantsála batt saman Vestur-Evrópu og nýja heiminn. (Innan sviga: sú saga gæti verið hálfu lengri ef samtímamönnum Leifs heppna hefði auðnast betur landtaka Vínlands). Fyrsta kastið var bandlagið undir spænsku forræði en lengstum engilsaxnesku. Rússland er bræðingur með eilítið lengri sögu, munar eitthvað þrem öldum. Rússastofn er þriggja þátta. Norrænir víkingar, slavar og Mongólar sem herjuðu í vestur á tíma Sturlunga á Íslandi.

Úkraína er á ítrustu austurmörkum Atlantsheims. Fái vestrið sigur þar á gresjunum stenst ekki Rússaveldi. Hvort Rússar myndu hopa hægt eða hratt er opin spurning. En skriftin á veggnum er öllum læs; Bjarmaland yrði vestræn hjálenda á landamærum Kína. 

Sigri Rússar stöðvast vestræn framrás í austur sem hófst með Napóleon 1812 og endurtekin af Hitler 130 árum síðar. Tilraun Karls tólfta á 18. öld telst ekki með, hún var norræn ekki vestræn.

Atlantsheimur stendur veikari fótum en andstæðingurinn sé tekið mið af afstöðu alþjóðsamfélagsins. Gamla vestrið heldur enn samhljómi. Austur-Evrópa og fylgiríkin Japan og Ástralía eru spök. Að öðru leyti er fátt um fína drætti. Pútín er með Kína og vinsamlegt Indland. Forn fjandi, Tyrkland, er fremur hliðhollur. Í Afríku mæta Rússar vinum og sama gildir í Suður-Ameríku. Meðal múslímaríkja styrkjast Rússar en vestrið veikist.

Borgaraleg hugmyndafræði var, frá amerísku og frönsku byltingunum að telja, helsti styrkleiki Atlantsheims. Á seinni tíð víkja borgaralegar dygðir fyrir heimsendaspámennsku með sænska barnið Grétu Thunberg í fylkingarbrjósti og andlegri uppdráttarsýki kennd við woke. Menning sem heldur kynin þrjú, fimm eða seytján fær ekki marga kaupendur hjá henni alþjóð.

Pútín býður praktískari hugmyndafræði. Í fjölpóla heimi, segir hann, er vítt til veggja og hátt til lofts. Sinn sé siður í hverju landi og ekki annarra að kássast upp á framandi háttu þótt ströngustu skilyrði lýðræðis og algildra mannréttinda séu ekki uppfyllt. Alþjóð sér fjölpóla heim Pútín öllu umburðalyndari en síðpúritanisma sænska stúlkubarnsins. Hagnýt Pútínspeki tengist veruleikanum. Bidenfræði eru gamalmenni gengið í barndóm.

Gjaldi Atlantsheimur afhroð í Garðaríki er hætta á klofningi bandamanna. Rússar yrðu með flest ráð Vestur-Evrópu í hendi sér; öll Austur-Evrópa væri túnfótur Kremlarherra. Bandaríkin eru langt-í-burtu-land þegar kemur að orkuöflun. Heimtaug frá Síberíu er ódýrari svo miklu munar.

Með innlimun fjögurra úkraínskra héraða í Rússland lagði Pútín allt undir. Atlantsheimur teflir ekki sóknarskák í Garðaríki, fórnar aðeins efnislegum gæðum, ekki blóði. Þeir sem veðja á vestrænan sigur ganga með sólgleraugu í skammdeginu. Pútín er bæði með hrók og riddara í endataflinu en Biden aðeins peð.

Pútín mætir gagnrýni í innsta hring