Þingmenn gera alþingi óþarft

Alþingismenn og stjórnmálaflokkar á þeirra vegum vinna að því hörðum höndum síðustu tvö kjörtímabil að gera löggjafasamkomuna óþarfa. Í stað þess að yfirvega lög landsins og almannahag er ræðustóll þingsins notaður til að stunda málfundaæfingar í þágu sértrúarhópa.

Samfylkingin reið á vaðið árið 2009 og boðaði ESB-trú. Afsprengi Samfylkingar, Björt framtíð, er svo málefnalaus að hún skráði sig í heilu lagi inn í annan stjórnmálaflokk strax eftir kosningar. Nördafélagsskapurinn Píratar er harður á þeirri sérvisku sinni að þingmenn eigi ekki að sinna landsmálum heldur verði utanþingsmenn settir í landsstjórnina.

Vinstrimenn eru sérstaklega hneigðir til sértrúarhyggju. Þess vegna þurfa þeir svona marga flokka. Eðli sértrúar er að stofna flokk um sérmál. Á síðasta kjörtímabili gerðist það að sérvitringar á hægri vængnum leituðu í smiðju vinstrimann og stofnuðu sértrúarflokk, Viðreisn.

Höfuðpáfi sértrúarsafnaðanna, Össur Skarphéðinsson, sér núna, loksins, loksins villu síns vegar og biður um að þeir tveir stjórnmálaflokkar sem standa undir nafni, Sjálfstæðisflokkur og Framsóknarflokkur, sjái um landsstjórnina. Á meðan geta þingmenn í friði ærslast á Austurvelli, innan og utan þinghússins.

 

Össur vill sjá Alþingi stjórna Íslandi

Stjórnmálakreppan lýsir vangetu vinstriflokka og Viðreisnar

Á Íslandi er góðæri: hagvöxtur, full atvinna og bjartar framtíðarhorfur. Samt er stjórnmálakreppa. Ástæðan er eftirfarandi:

Stjórnmálamenn eru fangar sinnar eigin orðræðu. Þetta á fyrst og fremst við vinstriflokkana og nýja framboðið, Viðreisn. Á síðasta kjörtímabili notaði stjórnarandstaðan hvert tækifæri til að hallmæla og hrakyrða ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks. Í stað þess að móta stefnu sem væri valkostur við sitjandi ríkisstjórn buðu vinstriflokkarnir og Viðreisn upp á mótmæli á Austurvelli. Ekkert uppbyggilegt hlýst af mótmælum sem bjóða ekki fram valkost.

Smáflokkabandalag Viðreisnar og vinstriflokka eyddi nokkrum dögum í stjórnarmyndun sem var feig frá upphafi: mótmælaflokkar geta ekki boðið upp neinn valkost við ríkisstjórnarstefnu Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks.

Eina rökrétta niðurstaðan er að einhver smáflokkanna, vonandi Vinstri grænir, brjóta odd af oflæti sínu og gangi til liðs við sitjandi ríkisstjórn.

Oflætið er eins og drambið - falli næst.

 

 

Framsókn áhugalaus um samstarf

Svarti-Pétur og málamiðlun með útilokun

Svarti-Pétur lendir hjá þeim flokkum sem stunda mótsögnina 'málamiðlun með útilokun'. Mótsögnin varð til þess að fimm smáflokkar eyddu nokkrum dögum í sameiginlegt verkefni; að útiloka aðkomu þess flokks sem nýtur stuðnings 29 prósent þjóðarinnar og með langstærsta þingflokkinn.

Smáflokkarnir fimm áttu ekkert sameiginlegt nema að vilja útiloka Sjálfstæðisflokkinn frá landsstjórninni. Mótsagnapólitík eins og 'málamiðlun með útilokin' er dauðadæmd af tveim ástæðum. Í fyrsta lagi tekur hún ekki mið af hörðum pólitískum staðreyndum og í öðru lagi er tómt mál að tala um að halda saman ríkisstjórn á þeim forsendum að vera á móti.

Hlutverk stjórnarandstöðu er að vera á móti. Ríkisstjórn hlýtur alltaf að standa fyrir eitthvað, vera með en ekki á móti. Þeir sem sitja uppi með Svarta-Pétur skilja ekki þennan greinarmun.

Hver er Svarti-Pétur?

Án Sjálfstæðisflokks er engin málamiðlun

Fyrsti þingmaður í öllum kjördæmum landsins er sjálfstæðismaður. Ástæðan? Jú, stærsti kjósandaendahópurinn í hverju einasta kjördæmi landsins taldi að Sjálfstæðisflokkurinn ætti að eiga aðild að landsstjórninni.

Allar tilraunir til að útiloka Sjálfstæðisflokkinn frá ríkisstjórn eru því marki brenndar að um leið er tæplega þriðjungur þjóðarinnar sniðgenginn. Allir sanngjarnir hljóta að sjá í hendi sér að engin möguleg ríkisstjórn sátta og samlyndis getur verið sett saman án aðildar Sjálfstæðisflokksins.

Það er einfaldlega pólitísk staðreynd að án Sjálfstæðisflokksins er ekki hægt að mynda ríkisstjórn sem byggir á lýðræðislegri málamiðlun.

Líkur á aðkomu Framsóknar aukist

Guðlast, gildisdómar og tvískinnungur

Til skamms tíma var í gildi lagaákvæði sem gerði guðlast refsivert. Sú fyrnska var aflögð fyrir hálfu öðru ári. Nú er hverjum frjálst að tjá sig um trúmál og teljast það gildisdómar, sem ekki eru refsiverðir.

Sigríður Á. Andersen þingmaður benti á að tvískinnungs gætti hjá alþingi þegar lög um guðlast voru afnumin. Greinin sem Sigríður vísaði til um tvöfeldnina er einmitt 233. grein hegningarlaganna, sem Pétur er ákærður að hafa brotið.

Lögreglan ætti að hafa önnur forgangsmál en að ræna borgarana frelsi að tjá sig í ræðu og riti.

Pétur ákærður fyrir hatursorðræðu

Píratar útiloka sjálfa sig frá ríkisstjórn

Píratar kynntu sig sem byltingarafl. Uppstokkun stjóraskipunar með nýrri stjórnarskrá var meginstef þeirra í kosningabaráttunni. Innan við 15 prósent þjóðarinnar veitti Pírötum stuðning.

Byltingu verður ekki hrint í framkvæmd með 15 prósent fylgi almennings. Meira þarf til

Valkostir Pírata eru tveir. Í fyrsta lagi að færa sig nær ríkjandi viðhorfum, sem er hægfara breytingar en ekki bylting. Í öðru lagi að halda í byltingarhugsjónina og afla henni meira fylgis.

 

Segja Pírata ekki hafa staðið í veginum

Birgitta hótar að slíta viðræðum

Birgitta Jónsdóttir hótar að slíta smáflokkaviðræðum um ríkisstjórn. Hótun Birgittu er birt á RÚV, sem er ábekingur smáflokkastjórnarinnar allt frá Lækjarbrekkufundum fyrir kosningar.

Birgitta vandist því kjörtímabilið 2009-2013 að hóta Jóhönnustjórn Samfylkingar og Vinstri grænna, sem í reynd var minnihlutastjórn. Út á það fékk Birgitta opinn ferða- og risnureikning hjá stjórnarráðinu auk annarra fríðinda.

Ekki er ljóst á hverju steytti í smáflokkaviðræðunum en að Birgitta hóti opinberlega viðræðuslitum sýnir hverju má búast við fari svo að ríkisstjórn smælingjanna fimm komist á koppinn.

Segir fundinn í dag úrslitafund

Vinstristjórnin býr til kreppu - réttlætir kerfisbreytingar

Smáflokkarnir fimm búa til kreppuástand í því skyni að réttlæta kerfisbreytingar, sem alls ekki voru á dagskrá í umræðunni fyrir kosningar.

Orð Benedikts Jóhannessonar um að ,,þrönga" stöðu ríkisfjármál eru undirbúningur fyrir stórfelldar skattahækkanir til að fjármagna ótilgreindar ,,kerfisbreytingar" sem Katrín Jakobsdóttir formaður Vinstri grænna boðaði í gær - en talaði ekki um í kosningabaráttunni.

Smáflokkastjórnin mun leiða Ísland inn í kreppu. En sú kreppa byrjar í stjórnarráðinu eftir valdatöku vinstrimanna og Viðreisnar.

Staðan tugum milljarða þrengri

Hópstjórnmál vinstriflokkanna og sundurlyndisfjandinn

Vinstrimenn og Viðreisn stofna hópa til að finna samnefnara fimm flokka sem börðust um hylli kjósenda fyrir þrem vikum. Eini samnefnari flokkanna er að andúð þeirra á aðkomu stærsta stjórnmálafls þjóðarinnar að landsstjórninni.

Saga vinstriflokka er saga sundrungar. Kommúnistar klufu sig úr Alþýðuflokknum 1930, sósíalistar 1938; rúmum 20 áður síðar varð til Alþýðubandalag, síðar stofnuðu frjálslyndir og vinstrimenn flokk, þá Þjóðvaki með Jóhönnu Sig. Við aldamót verða til Samfylking og Vinstri grænir og á síðustu tveim kjörtímabilum Píratar og Björt framtíð.

Ef hópstjórnmál vinstriflokkanna og Viðreisnar leiða til ríkisstjórnar taka við hópslagsmál um völd og áhrif í stjórnarráðinu. Við þekkjum það frá síðustu tilraun þeirra til að stjórna landinu. Vinstri grænir klofnuðu, Steingrímur J. hrifsaði ráðherrastól Jóns Bjarnasonar og Ögmundur Jónasson sagði af sér vegna deilna við Jóhönnu Sig. En þá voru flokkarnir aðeins tveir.

 

Þurfa að taka á stóru málunum

Þjóðin kaus ekki kerfisbreytingar - stríð gegn almenningi

Þjóðin kaus ekki kerfisbreytingar í síðustu kosningum. Stærsti stjórnmálaflokkur þjóðarinnar, Sjálfstæðisflokkur, boðaði ekki kerfisbreytingar. Framsóknarflokkurinn ekki heldur og Viðreisn sagði fátt um kerfisbreytingar.

En smáflokkarnir til vinstri, sem töluðu svo þvers og kruss um hvað þeir stæðu fyrir, að þeim tókst hvorki að bjóða fram sameiginlegan lista né sameiginlega málefnaskrá, rotta sig núna saman á næturfundum til að undirbúa uppstokkun á samfélaginu - án þess að hafa til þess nokkuð umboð.

Viðreisn leggur vinstrabandalaginu lið og stuðlar að kerfisbreytingum sem unnið er að í skjóli nætur. Nú verður að safna liði, líkt og kjörtímabilið 2009-2013, og koma í veg fyrir umboðslausar kerfisbreytingar vinstri smáflokkanna.

Ætti ekki að koma á óvart