Albaníu-Ásdís og Sjálfstæðisflokkurinn

Ásdís Halla Bragadóttir óskaði sér að íslenska heilbrigðiskerfið yrði líkara því albanska. Hún fékk vettvang hjá Samtökum atvinnulífsins fyrir þennan boðskap.

Albanía er það ríki í Evrópu og Asíu sem mismunar mest þegnum sínum m.t.t. heilbrigðisþjónustu. Ef Ásdís Halla fær einhverju ráðið verður íslenska heilbrigðiskerfinu breytt þannig að efnafólk fær læknisþjónustu, þeir efnaminni litla sem enga og einkafyrirtæki í heilbrigðisgeiranum græða samtímis á tá og fingri.

Ásdís Halla er skráð og númeruð í Sjálfstæðisflokkinn, var m.a. bæjarstjóri flokksins í Garðabæ. Ef Sjálfstæðisflokkurinn sér framtíð Íslands aðra en Albaníu ætti flokkurinn að halda sér í fjarlægð frá Ásdísi og albanska módelinu í heilbrigðisþjónustu.

ESB-umóknin 2009; umboðslaus og löngu úrelt

ESB-umsóknin sem alþingi samþykkti 16. júlí 2009, án þess að bera undir þjóðina, var ekki um aðild að ESB eins og það er í dag.

Umsóknin, sem aðeins fékkst samþykkt með því að þingmenn greiddu atkvæði þvert um hug sinn, var til að bjarga Íslandi úr kreppu. Enda hét það svo í máli ESB-sinna að umsóknin ein myndi skapa hér stöðugleika.

ESB er breytt frá árinu 2009 og mun breytast enn meira á næstu misserum og árum ef bandalagið og gjaldmiðill þess halda velli. Jafnvel eindregnir ESB-sinnar viðurkenna að sambandið stendur á krossgötum.

Íslendingar eiga að óska Evrópusambandinu velfarnaðar í risavöxnum verkefnum næstu ára. En við eigum að afturkalla umboðslausu ESB-umsóknina frá 2009 hið snarasta.

Aðildarumsóknin á byrjunarreit

Merkel ræður ferðinni í Grikklandi

Kanslari Þýskalands segir - nafnlaust, vel að merkja - að ef Grikkir kjósa til valda vinstraframboðið Syriza verði þeim varpað úr evru-samstarfinu. Merkel kanslari er áhrifamesti stjórnmálamaður Grikklands án þess að einn einasti grískur ríkisborgari hafi kosið hana.

Grikkir ganga til kosninga í lok janúar. Syriza er stærsta stjórnarandstöðuaflið og er mótfallið samkomulagi grískra stjórnvalda við þríeykið svokallaða (ESB, Evrópska seðlabankann og Alþjóðagjaldeyrissjóðinn) sem leggja þungar byrðar á grískan almenning vegna kostnaðar við að bjarga efnahag landsins.

Syriza krefst niðurfellingu skulda, en þær eru 175 prósent af þjóðarframleiðslu, og betri kjara frá þríeykinu.

Merkel lítur svo á að komist Grikkir einhliða upp með að ákveða skilyrði fyrir björgun grísks efnahags muni það skapa fordæmi fyrir önnur evru-ríki sem standa höllum fæti. Og á endanum sætu Þjóðverjar uppi með reikninginn.

Engin fordæmi eru fyrir því að reka land úr evru-samstarfinu, sem 19 af 28 ESB-ríkjum standa saman að.

Einn af þekktari hagfræðingum Þýskalands, Peter Bofinger, varar við því að Grikkjum verði vísað á dyr enda gæti það leitt til upplausar alls evru-samstarfsins.

Alexis Tsipras, leiðtogi Syriza, veðjar einmitt á þann ótta Evrópusambandsins að evru-samstarfið allt komist í uppnám ef Grikkir hverfa þaðan.

Hvort heldur Merkel hefur rétt fyrir sér, að Grikkir skapi slæmt fordæmi með því að fá stórfellda niðurfellingu skulda, eða Tsipras, að evru-samstarfi þoli ekki útgöngu Grikklands, þá auglýsa þau bæði þennan afgerandi ókost evru-samstarfsins: sameiginlegur gjaldmiðill útilokar fullveldi viðkomandi ríkja.

Aðild Grikkja að evrunni felur í sér að orð kanslara Þýskalands skipta mun meira máli en nokkur þau orð sem mælt eru af munni grískra stjórnmálamanna. Grískt lýðræði er kómedía.

Íhugar að sparka Grikkjum úr evrusamstarfi