ASÍ ekki lengur launalögga

ASÍ er ekki lengur launalögga landsins og ætlar ekki að vera með samráð við gerð kjarasamninga, samkvæmt frétt RÚV.

ASí varð siðferðilega gjaldþrota sem launalögga þegar verkalýðshreyfingin gat ekki nýtt sér eignarhaldið á stærstu fyrirtækjum landsins, í gegnum lífeyrissjóði, til að kortleggja launaskrið forstjóranna.

Ef ASÍ getur ekki einu sinni haldið til haga launaþróun forstjóra og millistjórnenda fyrirtækja í eigu verkalýðshreyfingarinnar er vitanlega tómt mál að tala um áhrifavald ASÍ yfir öðrum launþegum.

Niðurstaða ASÍ um að ekki verði samflot í kjarasamningum felur í sér viðurkenningu á staðreynd sem blasir við öllum nema skrifstofuliði ASÍ: atvinnulífið á Íslandi er ekki sovétvætt, rekið fyrir einn reikning. Fyrirtæki og starfsgreinar standa misjafnlega. Í samningasamfloti næst aldrei meiri árangur en afkoma veikustu fyrirtækjanna leyfir.

Við núverandi kringumstæður þegar nánast ekkert atvinnuleysi er, þökk sé krónunni og ríkisstjórninni, eru launþegar í sterkri stöðu gagnvart atvinnurekendum.

 

 

Trú, vald og tilgangur lífsins

,,Sameinuð án ofbeldis gegn trúarstríði á þýskri grundu," segir borði PEGIDA-hreyfingarinnar í Þýskalandi sem mótmælir múslimavæðingu vesturlanda. Trúarstríð er Þjóðverjum viðkvæmt.

Langvinnasta stríð árnýaldar var þrjátíu ára stríðið 1618 til 1648 sem að mestu var háð á þýskri grundu og skildi landið eftir í rjúkandi rúst. Þegar friður var loks saminn í Vestfalíu urðu málsaðilar, sem voru flest ríki á meginlandi Evrópu, að rifja upp hvers vegna stríðið hófst, eins og C.V. Wedgwood rekur í sígildri bók.

Á yfirborðinu var 30 ára stríðið á milli kaþólikka og mótmælenda, sem sagt trúarbragðastríð. En trúin var mest yfirskin fyrir valdabaráttu konunga og fursta í einn stað og bænda og borgara í annan stað.

Trú er einnig yfirskin fyrir þá baráttu sem stendur yfir í Evrópu nú á dögum milli ólíkra menningarhópa, þeirra evrópsku veraldlegu og hinn múslímsku trúuðu.

Þeir evrópsku veraldlegu eru til muna fjölmennari en þeir eru líka fjölskrúðugari hópur en hinir múslímsku trúuðu, sem eru færri og fátækari en einsleitnari.

Einsleitni múslíma kemur fram í hve miklum mæli þeir líta á trú sína sem leiðsögn í daglegu lífi. Pew Resaarch dregur fram á yfirvegaðan hátt hve trúin er miðlæg í múslímskum samfélögum.

Vestræn samfélög eru veraldleg og aðskilja trú, sem er einkamál hvers og eins, og stjórnsýslu sem er opinber og trúlaus.

Þjóðríki, þar sem múslímar eru í meirihluta, skrifa ekki upp á mannréttindasáttmála Sameinuðu þjóðanna heldur hafa með sér sérstaka mannréttindaskrá, Kairó-yfirlýsinguna, sem byggir á trúarriti múslíma, Kóraninum.

Kairó-yfirlýsingin viðurkennir ekki jafnrétti kynjanna, konan er sett skör lægra en karlinn.

Þótt allur meginþorri múslíma sé friðsamur og lætur sér vel líka veraldlegt forræði opinberra mála á vesturlöndum þá stingur sú skipan mála í stúf við grunnstef múslímskrar trúar, um miðlægni trúarinnar í daglegu lífi.

Evrópumönnum er nú orðið framandi að trúin geymir ekki aðeins leiðsögn um hversdaglega háttsemi heldur skilgreinir hún tilgang lífsins. Þar er staðfest hyldýpi milli vestrænna gilda og múslímskra.

Múslímsk samfélög á vesturlöndum hljóta alltaf að vera uppspretta manna sem beita fyrir sig trúarsannfæringu til að leiðrétta hlut sinn í samfélaginu með ofbeldi og jafnvel finna sér lífstilgang í leiðinni. Öfgamennirnir eru fáir en söfnuðurinn á bakvið þá er fjölmennur.

 

 

 

 

Al-Qaeda hótar fleiri árásum