Lífið er skoðun

Núvitund gerir það gott sem sjálfshjálp. Markmiðið er að líða vel í eigin skinni, njóta augnabliksins. Að borða eina súkkulaðirúsínu hægt í nokkrar mínútur er lærdómur í núvitund.

Á hinn bóginn, ef við sættumst við tilveruna eins og hún er þá hættum við að berjast fyrir betra lífi, látum okkur líða vel í hlekkjum og lifum ánægð með ömurleika allt í kringum okkur. Þannig gagnrýnir skríbent Guardian núvitundartískuna. Aðgerðasinnar ættu ekki að leggja lag sitt við tískuna að lifa í núinu, sáttir við menn og málefni. Það dregur úr ákefðinni að breyta heiminum.

Markús Árelíus keisari Rómar í den og höfundur Hugleiðinga, punkta sem hann skrifaði fyrir sjálfan sig og ætlaði ekki til birtingar, setti fram það sjónarmið að lífið væri skoðun. Ef manni finnst allt ómögulegt, nú þá blasir ömurleikinn einn við. Aftur, ef sjónarhornið er að lífið sé alveg sæmilegt og vel þess virði að því sé lifað er hætt við að sá sem þannig hugsar sé sáttur svona almennt og yfirleitt.

Vitanlega bjargar það ekki dauðvona gamalmenni að hafa þá skoðun að vera ungt og fílhraust. Skoðun, hver sem hún annars er, þarf að eiga samsvörun við veruleikann. En það er heilmikið til í þessu hjá heimspekikeisaranum, að lífið verður bærilegra með haldgóðum og jákvæðum skoðunum.

Verkefnið sem við stöndum frammi fyrir er að tileinka okkur skoðanir sem vit er í. Það hljómar einfalt en er snúið í framkvæmd. 

 

Athugasemdir

[Jón Steinar Ragnarsson, 15.6.2019 kl. 14:19]

Skrýtið að sjá þig vitna í kratablaðið Guardian. Líklega á höfundur við eina skoðun. Hina einu rettu skoðun.