Hikandi afdráttarleysi Ragnars Þórs

Formaður VR boðar afdráttarlaust svar við ósk um að hann biðjist afsökunar á því að saka tvo nafngreinda menn um umboðssvik. En hann þarf samt að hugsa málið. Hikandi afdráttarleysi er mótsögn. Eins og málflutningur Ragnars Þórs.

Í viðtalinu í meðfylgjandi frétt er Ragnar Þór á hröðum flótta. Hann segir: ,,Eins og ég hef marg­bent á er verið að benda á ákveðnar grun­semd­ir og óeðli­leg tengsl." Já, Ragnar Þór, þú bendir á eigin ábendingar. Svona eins og þeir sem lifa í hugarheimi laustengdum veruleikanum.

Ragnar Þór vill kalla ,,eft­ir­litsaðila lög­gjaf­ans" að málinu. Hvað umboðsmaður alþingis á að gera í málefnum lífeyrissjóða er á huldu. 

Ragnar Þór er í grunninn pólitískur aðgerðasinni. Hann skilur ekki að formennska í stéttarfélagi er annað hlutverk en að gera hávaða.

 

„Svarið verður mjög afdráttarlaust“

Vestræn mannréttindi og múslímsk eru ósamrýmanleg

Þrjú múslímaríki beittu neitunarvaldi gegn Ingibjörgu Sólrúnu sem mannréttindastjóra ÖSE. Í uppgjörsviðtali í Mogga er ekki einu orði vikið að reginmun vestrænna mannréttinda og múslímskra.

Kjarni málsins er að vestræn mannréttindi eru veraldleg, óháð trúarbrögðum, en þau múslímsku eru byggð á helgiriti, Kóran. Vestræn mannréttindi gilda einfaldlega ekki í múslímaríkjum.

Vestræn mannréttindi byggja á mannréttindayfirlýsingu Sameinuðu þjóðanna frá 1948. Samtök múslímaríkja viðurkenna ekki þau mannréttindi og gáfu út, árið 1990, sína eigin mannréttindaskrá, Kairó-yfirlýsinguna. 

Múslímsk mannréttindi eru fyrir múslíma, karlstýrða trúarmenningu. Ingibjörg Sólrún lætur eins og vestræn mannréttindi gildi í múslímaríkjum. Það heitir að stinga höfðinu í sandinn.

Hafa aðrar hugmyndir um lýðræði