Falsfréttin um morðingjann Pútín

Úkraínsk stjórnvöld sviðsettu morð á blaðamanni til að kenna Pútín Rússlandsforseta um ódæðið. Vestrænir fjölmiðlar féllu fyrir falsfréttinni og birtu æðisgengnar árásir á Rússa, eins og rekið er í fréttaskýringu antiwar.com

Úkraína lifir meira og minna á framfærslu Bandaríkjanna og Evrópusambandsins, sem freista þess að komast í kjörstöðu að ógna Rússlandi og skipa málum þar í samræmi við vestræna hagsmuni. Stjórnvöld eru gjörspillt.

Vestræn ríki, með Bandaríkin í fararbroddi, leggja sig í líma við að halda Rússagrýlunni frá kalda stríðinu lifandi. Þorri vestrænna fjölmiðla tekur þátt í blekkingunni og trúir hvaða falsfrétt sem vera skal, bara að hún máli Rússa, Pútín sérstaklega, með horn og klaufa.

Notuðu svínablóð til að sviðsetja morðið

Óvinaímyndir, Bandaríkin, Evrópa og Ísland

Múslímar eru í þeim skilningi óvinaímynd í Evrópu að menning þeirra er gegnsósa af kvenfyrirlitningu og ágengni trúar í daglegu lífi. Hvorttveggja er talið óæskilegt í evrópskri menningu. Það er stórfrétt þegar Danir banna tákn um múslímska kvenfyrirlitningu, að konur hylji ásjónuna, enda heggur bannið nærri múslímskri trúarmenningu.

Óvinaímyndin af múslímum í Evrópu er af menningarlegum toga. Evrópa er ekki í pólitískum eða landfræðilegum átökum við múslímaríki um völd og áhrif í heiminum. Til þess er Evrópa of sterk og múslímaríki of veik. Stórir minnihlutahópar múslíma búa í Evrópu og þar ríkir trúfrelsi. Í menningarátökunum er jafnframt undirliggjandi krafa samlyndi.

Bandaríkin eru ekki með nógu marga múslíma til að þeir verði óvinaímynd sem bragð er af. Óvinaímyndir Bandaríkjanna eru síður menningarlegar en pólitískar og landfræðilegar. Nýja kalda stríðið milli Bandaríkjanna og Rússa er háð á menningarlegum forsendum en það snýst um valdaforræði, sem Bandaríkin hafa í Evrópu, en ekki í Rússlandi. Stórveldi búa til ímyndir takt við hagsmuni en hugsjónir.

Óvinaímyndir eru öflugt áróðurstæki og skipta sköpum í pólitík, að því gefnu að saman fari hagsmunir og hugsjónir. Í fyrri heimsstyrjöld gerði bresk óvinaímynd af Þjóðverjum útslagið að Bretar lögðust á árarnar með Frökkum, jafnvel þótt breska konungsfjölskyldan væri að stofni til þýsk.

Til að óvinaímynd verði hreyfiafl pólitískrar framvindu þarf hún að skilgreina hagsmuni en ekki aðeins hugsjónir. Evrópska óvinaímyndin um múslíma tekur til mjúkra gilda, s.s. mannréttinda, en ekki hagsmuna. Enda er Evrópa í bullandi vandræðum með að skilgreina hagsmuni sína, samanber viðvarandi kreppu Evrópusambandsins.

Ísland stendur landfræðilega á milli meginlandanna Evrópu og Ameríku. Menning okkar er að hluta mótuð af uppruna, sem er norræn og evrópsk en einnig af landafræði. Við erum eyja og aldrei átt í landvinningastríðum nema landhelgisdeilunni við Breta. Óvinaímyndir okkar eru  byggðar á hagsmunum en ekki hugsjónum, sbr. þorskastríð við Breta og sjálfstæðisbaráttu gagnvart Dönum. Að þessu leyti eru óvinaímyndir Íslendinga bandarískar fremur en evrópskar. 

Hvernig er það annars, er blæjubann á Íslandi? 

Danir banna andlitsblæjur

Víkingar, þrælar og Íslendingar

Ísland byggðist frá Noregi og byggðum norrænna manna á eyjum undan Írlandi og Skotlandi. Tímabil landnámsins er kennt við víkingaöld í evrópskri sögu, frá um 800 til 1100. 

Víkingar tóku sér þræla í löndum sem þeir lögðu undir sig. Ritheimildir gefa til kynna að þrælarnir, sem líklega voru flestir af keltneskum uppruna, hafi fljótlega orðið frjálsir eftir landnám, samanber Vífil og Karla, þræla Ingólfs landnámsmanns.

Ólíklegt er að allir keltar sem komu til Íslands hafi verið þrælar. Norrænu byggðirnar á Hjaltlandi og Orkneyjum voru ekki skipulagðar sem þrælanýlendur norrænna manna þar sem innfæddir voru í ánauð. Þeir norrænu litu upp til keltneskra fyrirmanna, smákonunga, segja fornar sögur. 

Afkomendur landnámsmanna sögðu sögur af uppruna sínum um óhagræði þrælahalds, til dæmis af afdrifum fóstbróður Ingólfs, Hjörleifi. Hann var veginn af þrælum sínum þegar hann reyndi að nota þá sem dráttarklára. Lærdómurinn af sögunni er að þrælahald sé óheppilegt fyrirkomulag í landnemasamfélagi.

Fyrstu höfðingjar Íslandssögunnar voru þeir sem fyrstir komu til landsins og afkomendur þeirra. Meira en líklegt er að einhverjir þeirra hafi verið með keltneskt blóð í æðum sínum. Ríkjandi menning var aftur norræn. Það sést á fornminjum og ekki síst tungumálinu, þar sem lítið fer fyrir keltneskum áhrifum.

Nánast eins og að hafa aðgang að tímavél