Einstaklingurinn og skólinn

Eitt hlutverk skólakerfisins fram að háskólanámi er að félagsvæða nemendur með því að keyra þá í gegnum áþekka námsskrá, hvort sem þeir búa á Grundarfirði, Akureyri eða Reykjavík.

Þegar líður á þessa félagsmótun, þ.e. í framhaldsskóla, verður erfiðara að halda nemendum við sömu fjölina enda kemur ólíkur námsáhugi æ betur fram eftir því sem þeir eldast. Þetta fyrirkomulag er dýrt og óþjált.

Til að mæta ólíkum námsáhuga mætti búa til fyrirkomulag þar sem hver einstaklingur ætti rétt á fjögra ára námi, - miðað við að stúdentspróf og iðnnám taki þrjú ár. Nemandinn mætti nota þessi fjögur ár fram að t.d. 23 ára aldri til að sækja sér þá skólagöngu sem hugur hans stæði til.  Ef nemandinn lýkur ekki nám á fjórum árum fyrir 23 ára aldur yrði hann að greiða viðbótarár á kostnaðarverði, sem er sirka milljón kr. á ári.

Samhliða einstaklingsfrelsi til að velja nám yrði svigrúm skóla aukið til að bjóða nám, sem myndi leiða til þess að skólar leituðu sér að sérstöðu.

Skólakerfið er á niðurleið

Kristín, góða löggan og glæpir án glæpamanna

Kristín Þorsteinsdóttir var blaðafulltrúi Baugs Jóns Ásgeirs Jóhannessonar og þar á eftir stjórnarmaður Jóns Ásgeirs í 365 miðlum áður en hún varð æðsti yfirmaður fréttaritstjórna 365 miðla, þ.e. Fréttablaðsins, visis.is, Stöðvar 2 og Bylgjunnar.

Kristín er handvalin af Jóni Ásgeir til að draga upp þá mynd af útrásarglæpum að ekki hafi verið um glæpi auðmanna að ræða heldur þjóðfélagsástand, sem ætti að greina með aðferðum mannfræði og sálfræði fremur en réttvísinnar. Kristín skrifaði grein fyrir tveim árum, þar sem hún boðaði þessa frumlegu sýn á auðmannaglæpi útrásar og kallaði Erum við verri en annað fólk.

Vitnisburður Jóns Óttars Ólafssonar fyrrum rannsóknarlögreglumanns fellur eins og flís við rass að þeirri skoðun Kristínar og Jóns Ásgeirs að glæpir voru ekki framdir í hruninu, meira svona að rangar ákvarðanir hafi verið teknar - en allar þó vel innan ramma laganna.

Jón Óttar missti starf sitt hjá embætti sérstaks saksóknara vegna þess að hann þjónaði tveim herrum. 

Öll þessi forsaga ætti að kenna blaðamönnum, þeim sem ekki vinna hjá Kristínu og Jóni Ásgeiri, að taka með fyrirvara það sem kemur frá ritstjórn 365 miðla um sakleysi auðmanna og illvilja ákæruvaldsins.

Góða löggan gegn vondu bankamönnunum

Lögreglumaður vitnar í þágu Jóns Ásgeirs - ókeypis?

Lögreglumaður sem starfaði hjá embætti sérstaks saksóknara dregur upp þá mynd af ákæruvaldinu að þar starfi fremur illa gert fólk ef ekki beinlínis illviljað. Þessi vitnisburður lögreglumannsins er ómetanlegur fyrir málsvörn Jóns Ásgeirs Jóhannessonar og annarra auðmanna sem réttvísin á vantalað við.

Vitnisburður lögreglumannsins birtist í Fréttablaði Jóns Ásgeirs. Annar miðill tengdur auðmönnum, Eyjan, undirstrikar verðmæti vitnisburðar lögreglumannsins.

Rifjum upp hvers vegna lögreglumaður er fyrrvarandi starfsmaður embættis ríkissaksóknara. Í frétt mbl.is segir

Starfs­lok­in urðu í kjöl­far þess að sér­stak­ur sak­sókn­ari kærði Jón Óttar fyr­ir að hafa starfað fyr­ir þrota­bú Milest­one á sama tíma og hann hafi starfað fyr­ir sér­stak­an sak­sókn­ara.

Auðvitað er algerlega óhugsandi að lögreglumaður með þennan feril færi að selja Fréttablaðinu frásögn af huglægri upplifun sinni af störfum sínum hjá embætti sérstaks saksóknara. Hvorki Fréttblaðið né Jón Ásgeir í gegnum önnur félög sín myndu kaupa slíka frásögn.

Maður eiginlega fyrirverður sig að láta sér detta annað eins í hug.

„Eins og krakkar í sælgætisbúð“

Landsbankinn heldur Fréttablaðinu/Stöð 2 á floti

Hjónin Jón Ásgeir Jóhannesson, áður kenndur við Baug, og Ingibjörg Pálmadóttir eiga 365 miðla sem gera út Fréttablaðið og Stöð 2.

Landsbankinn heldur 365 miðlum á floti með því að samþykkja sem veð stóran eignahlut hjónanna í stað þess að leysa félagið til sín og selja.

Hvers vegna er ríkisbanki að halda úti fjölmiðlafyrirtæki?

Ónýta Ísland, endurritun sögunnar og stjórnarskráin

Áróður vinstriflokkana um ónýta Ísland beindist sérstaklega að stjórnarskránni. Í tíð ríkisstjórnar Jóhönnu Sig. var búið til stjórnlagaráð, upp úr ólöglega kjörnu stjórnlagaþingi,  með það hlutverk að réttlæta pólitíska áróðurinn um ónýta Ísland.

Rauður þráður í áróðri vinstrimanna var að stjórnskipun Íslands væri ábyrg fyrir hruninu. Sögulausir vinstrimenn létu sér í léttu rúmi liggja að stjórnarskráin, sem að stofni til er frá 1874, og var því á engan hátt ábyrg fyrir útrás og hruni, sem stóð yfir á árabilinu 2000 til 2008.

Áróðursfrásögnin, sem vinstriflokkarnir reyndu að selja þjóðinni, er að tveir elstu starfandi stjórnmálaflokkar landsins, Framsóknarflokkur og Sjálfstæðisflokkur, væru ásamt stjórnarskránni meðsekir hruninu - á meðan yngstu flokkarnir, Samfylking og Vg, væru með hreinar hendur.

Ef vinstriflokkunum hefði tekist að bylta stjórnskipun Íslands með nýrri stjórnarskrá væri búið skjóta stoðum undir áróðursfrásögnina um ábyrgð hægrimanna á hruninu samtímis sem vinstrimenn væru hvítþvegnir. Sannleikurinn er á hinn bóginn sá að sumir helstu útrásarauðmennirnir voru í nánu bandalagi við Samfylkinguna, til dæmis Jón Ásgeir Jóhannesson í Baugi, sem fékk líka góðan stuðning frá Vg (í fjölmiðlamálinu 2004) og aðrir fengu sérstaka blessun vinstrimanna s.s. forstjórar Kaupþings í alræmdri Borgarnesræðu formanns Samfylkingar.

Á síðasta kjörtímabili tókst að verja stjórnarskrá lýðveldisins. Sú vörn, ásamt höfnun Iceave-samninganna og mótmælin gegn ESB-umsókn Jóhönnustjórnarinnar, bjó til grundvöllinn að stjórnarskiptunum vorið 2013, þegar hægrimenn unnu risasigur í alþingskosningum og flokkar þeirra, Sjálfstæðisflokkur og Framsóknarflokkur, fengu hreinan meirihluta.

Áróður vinstrimanna um ónýta Ísland reyndist þeim dýrkeyptur. Þegar leið á kjörtímabil Jóhönnustjórnarinnar tók landið að rísa. Stjórnin naut þess ekki að atvinnuleysi var lágt og hagvöxtur tók við sér sökum þess að áróðurinn um ónýta Ísland yfirgnæfði árangurinn. 

Þjóðin hafnaði tilraun vinstrimanna til að endurrita söguna. Réttur endapunktur er að hætta formlega við endurskoðun stjórnarskrár lýðveldisins og leggja niður stjórnarskrárnefnd. Við eigum afbragðsgóða stjórnarskrá og Ísland er ekki ónýtt.

Í lagi með gildandi stjórnarskrá

Kjarnorkusprengjur eru kristnar

Víghreifir múslímar í Miðausturlöndum eru ekki líklegir til að láta hefðbundnar loftárásir hefta framgang sinn. Vesturlönd lærðu það af stríðinu í Írak að ótækt er að senda hermenn í þennan heimshluta. Lýðræðisríki þola illa að fá syni sína og dætur send heim í líkpoka.

Vöxtur herskárra múslíma í þessum heimshluta mun fyrr heldur en seinna knýja vesturveldin til að nýta þau vopn sem duga til að sannfæra þjóðir spámannsins að hryðjuverkaútgáfan af múslímatrú verður ekki liðin.

Sagan kennir að sannfæringamáttur kjarnorkusprengju er giska mikill.

Skýtur fyrst — spyr þingið svo

Hrun Samfylkingar, Vg í permafrosti - hvar er Fylkisflokkurinn?

Samfylking tapar fylgi milli kannana, fer úr 20,3 prósentum í 16,9%, og Vg er flokkur pikkfastur í tíu prósentum, plús/mínus prósentubrot. Stjórnarflokkarnir, Sjálfstæðisflokkur og Framsóknarflokkur, bæta við sig fylgi og geta vel við unað.

Eini stjórnarandstöðuflokkurinn sem er með lífsmarki er sá flokkurinn sem keppist við að hafa ekki neina pólitíska stefnu en vera meira svona ,,kósí".

Björt framtíð er ekki með neina pólitík og fær út á það 17,8 prósent fylgi.  

Fylkisflokkurinn mælist ekki. Var ekki búið að tilkynna stofnun? 

36,3% styður ríkisstjórnina

Munurinn á hægri og vinstri í pólitík er 0,02%

Þá er það staðfest:  munurinn á hægri og vinstri í stjórnmálum er prósentubrot. Varaformaður Vg, Björn Valur Gíslason, lítur a.m. k. svo á. Hann birtir á bloggi sínu tölfræði sem sýnir hlutfall framlaga í almannatryggingar og menntunar í tíð Jóhönnustjórnarinnar annars vegar og hins vegar ríkisstjórnar Framsóknarflokks og Sjálfstæðisflokks.

Sé miðað við árin 2013 og 2015 er munurinn 0,02%.

Nú skal ekki gert lítið úr því að prósentubrot gæti skipt máli í nákvæmu bókhaldi. En þegar sjóaður stjórnmálamaður segir að 0,02% sé munurinn á milli vinstristjórnmála og þeirra til hægri þá er sú aðgreining merkingarlaus.

Svokölluð velferðarmál eru ekki þau sem aðgreina á milli vinstri og hægri í stjórnmálum. Allir stjórnmálaflokkar eru með á dagskrá sinni að halda uppi velferðarþjónustu - útfærslan er bitamunur en ekki fjár.

 

 

Skotar vita hvað sjálfstæði er - án samnings

Skotar eru ekki með neinn samning í höndum um hvað felst í því að kljúfa sig frá Bretlandi. Engu að síður finnst þeim sjálfsagt að greiða um það atkvæði.

ESB-sinnar á Íslandi segja iðulega að ekkert sé að marka fullveldisumræðuna nema fyrir liggi samningur við ESB um hvað tapist við inngöngu.

Skotar sýna í verki að fullveldi og sjálfsforræði þjóðar verður ekki að fullu tjáð í samningum, heldur er um að ræða lífsafstöðu sem er til muna víðtækari en samningstexti um praktísk atriði í samskiptum þjóða.

Meirihlutinn andvígur sjálfstæði

Menntað fólk fær tækifæri á Íslandi

Víða í ríkjum evrunnar útskrifa háskólar ungt fólk beint inn á atvinnuleysisskrá. Landlægt atvinnuleysi í evru-löndum er sérstaklega hátt meðal ungs fólks og hleypur jafnvel á tugum prósenta.

Menntafólk fær tækifæri á Íslandi í meira mæli en í öðrum OECD-ríkjum. Hver er ástæðan?

Jú, fullveldi og sjálfstæður gjaldmiðill.

Minnst atvinnuleysi á Íslandi