Þjóðleg endurreisnarstjórn

Evrópumálin verða ekki útkljáð á milli Samfylkingar og Vinstri grænna af neinu viti. Jafnvel þótt málamiðlun finnist verður ekki friður á milli þessara flokka, öðrum mun ávallt finnast full mikið gefið eftir.  Flokkarnir gætu sameiginlega ákveðið að það sé fullreynt án þess að valda sjálfum sér og þjóðinni skaða.

Tveir kostir yrðu um ríkisstjórn. Annars vegar Samfylking, Framsóknarflokkur og Borgarahreyfing með veikan meirihluta, 33 þingmenn. Hins vegar Vinstri grænir, Framsóknaflokkur og Sjálfstæðisflokkur - vel að merkja undir forystu Steingríms J. - með traustan meirihluta, 39. Það væri þjóðleg endurreisnarstjórn sem hvorttveggja væri nógu breið og djúp til að takast á við eftirmál hrunsins.

 

Viðræðum haldið áfram

Raðbilun Samtaka iðnaðarins

Fúskauglýsing Samtaka iðnaðarins er dæmi um raðbilun í dómgreind. Hugmyndasmiðir, hönnuðir og þeir sem ákveða birtingu eru slegnir blindu - enginn þeirra sér það sem allir aðrir sjá. Þegar félagsskap eins og Samtökum iðnaðarins verður svona á í messunni þarf að leita á mið djúpsálfræðinnar um skýringar.

Myndin sýnir subbulegan miðaldra kall gera vont við unga konu sem liggur bjargarlaus á bakinu. Miðaldra subbukarlinn er auðvitað Samtök iðnaðarins og saklausa stúlkan íslenska fjallkonan sem hné í ómegn við hrunið. Misþyrmingin sem stendur fyrir dyrum er að Samtökin ætla að nauðga fjallkonunni til Brussel.

Auglýsing SI vekur hörð viðbrögð

Tilboð Steingríms J. til Samfylkingar

Á alþingi er einn flokkur ESB-sinna, Samfylkingin, og hefur 20 af 63 þingmönnum. Ef þjóðin og þingið teldi aðild að Evrópusambandinu brýnt mál væri hlutfall ESB-sinna á þingi hærra. Til að eiga möguleika á að fá aðild samþykkta í þjóðaratkvæðagreiðslu þyrfti verulegur meirihluti þings og þjóðar að vera fylgjandi aðild í upphafi vegferðarinnar.

Reynslan vítt og breitt um Evrópu, en þó einkum í jaðarríkjum s.s. Danmörku, Írlandi og Svíþjóð, að ekki sé talað um Noreg, sýnir að atkvæðagreiðsla um inngöngu, upptöku á evru eða nýjan sáttmála er felld ef meirihlutinn í upphafi umræðunnar er ekki þess sterkari.

Það er einfaldlega ekki vinnandi vegur að aðildarsinnar hafi betur í þjóðaratkvæði á Íslandi við núverandi kringumstæður. 

Samfylkingin kaus að keyra á Evrópumálið til að sækja fylgi til kjósenda sem áður studdu Sjálfstæðisflokkinn. Uppskeran var heldur rýr og það mun taka flokkinn nokkurn tíma að átta sig á stöðunni. Engu að síður hafa velviljaðir menn boðist til að skera Samfylkingarforystuna úr snörunni sem hún batt sér sjálf - til að greiða fyrir myndun ríkisstjórnar.

Steingrímur J. Sigfússon, formaður Vinstri grænna, sagði í sjónvarpsfréttum í gær að tvennt væri utan ramma í stjórnarmyndunarviðræðum við Samfylkinguna. Í fyrsta lagi væri útilokað að gera ekki neitt og í öðru lagi yrði ekki sótt með hraði um inngöngu.

Vitanlega er inn í myndinni að gera ekki neitt. Það er enginn meirihluti fyrir aðildarumsókn og þótt flokkar og hagsmunasamtök berji hausnum við steininn er ekki þar með sagt að ástæða sé til að gefa eftir.

En, orðræðunnar vegna, má spyrja sig hvað væri eðlilegt að bjóða Samfylkingunni? Jú, það má bjóða henni að mynda ríkisstjórn til tveggja ára. Eftir tvö ár yrði kosið aftur. Ef Samfylkingin væri enn sömu skoðunar í Evrópumálum fengi hún tækifæri til bera sig upp við kjósendur á ný. Tilboðið er rausnarlegt.

 

Aulaspurningar elítunnar og gjaldþrotin til ESB

Í Sjónvarpsfréttum í kvöld var Steingrímur J. Sigfússon spurður: En þið eruð vinstri græn, er það ekki? Fréttastofa Sjónvarps var búin að gera sér þá mynd af Vinstri grænum að þeir ætluðu að selja andstöðuna við inngöngu í Evrópusambandið fyrir umhverfispakka.

Til að toppa aulaháttinn var talsmaður Samtaka iðnaðarins í viðtali þar sem hann hótaði að fyrirtæki flyttu úr landi ef tækjum ekki stefnuna á Sambandið. Halló, velflest fyrirtæki landsins eru gjaldþrota. Það yrði landhreinsun af flutningi þeirra.

Ef hrunið hefur eitthvað kennt okkur þá er að það að treysta ekki fyrirtækjum og samtökum þeirra. Þar hefur lygin ráðið för allan auðmannaáratuginn.

Þar fyrir utan: Þjóðin er ekki til fyrir fyrirtækin, heldur öfugt. Fyrirtæki eru stofnuð til þjóna hagsmunum samfélagsins. Það sýnir undanvillingahátt Samfylkingar að gera fyrirtæki að leiðastjörnu sinni.

Vinstrasamstarf er feigðinni merkt

Á Íslandi voru aldrei til vinstriflokkar sambærilegir verkamannaflokkum á Norðurlöndum og í Vestur-Evrópu. Íslensku vinstriflokkarnir skiptu þannig með sér verkum að Alþýðuflokkur var lítil spillt hækja íhaldsins á meðan Alþýðubandalagið og forverar voru róttækir þjóðernissinnar og nær alltaf stærri en kratar.

A-flokkarnir gátu aldrei verið til friðs innbyrðis. Gagnkvæm tortryggni ríkti á milli þeirra, ef ekki bein andstyggð. Jafnvel þegar í orði kveðnu skyldi efnt til samstarfs var miskunnarlaust grafið undan. Þegar Alþýðubandalagið efndi til landsfundar til að ræða stofnun Samfylkingar sendi Össur Skarphéðinsson þáverandi þingmaður Alþýðuflokks þá kveðju að Evrópusambandsaðild skyldi vera á stefnuskrá nýja framboðsins.

Össur nánast tryggði að Steingrímur J. og félagar myndu stofna flokk á grunni Alþýðubandalagsins. Það gekk eftir og þjóðernissinnar hafa gert Vinstri græna að öflugum stjórnmálaflokki. Samfylkingin sækir aftur afl til Engeyjarættarinnar, Benedikts Jóhannessonar, og fyrrum formanns Sjálfstæðisflokksins, Þorsteins Pálssonar.

Núverandi starfsstjórn Samfylkingar og Vinstri grænna var mynduð af Framsóknarflokknum sem bauð fram hlutleysi. Þegar flokkarnir geta núna drifið sig í að tilkynna fyrstu meirihlutastjórn vinstrimanna á Íslandi verður auðvitað að fara í saumana á því sem ber á milli og þar bera Evrópumál hæst.

Vinstristjórn er ekki raunverulegur valkostur. Valið stendur á milli SOB stjórnar Samfylkingar, Borgarahreyfingar og Framsóknarflokks annars vegar og hins vegar stjórn Vinstri grænna, Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks.

Framsóknarflokkurinn er lykillinn.

Jóhanna tekur íslensk heimili í ESB-gíslingu

Það er opinbert: Samfylkingin tekur Evrópusambandsaðild fram yfir hagsmuni íslenskra heimila. Jóhanna Sigurðardóttir segir að engin mál komist á dagskrá fyrr en niðurstaða sé fengin í Evrópusambandsmálinu.

Gríman er fallin, Samfylkingin hefur enga stefnu í íslenskum þjóðmálum aðra en þá að sækja um inngöngu í Evrópusambandið.

Þriðjungur þjóðarinnar þarf að biðja hina tvo þriðju afsökunar á að hafa stutt Samfylkinguna.

Evrópumálið sett í forgang

Frekjustjórnmál Samfylkingar

Frekjupólitík Samfylkingar kann sér ekki hóf. Sjálfstæðisflokkurinn lét undan, fór í endurmat á Evrópustefnu sinni, en áður en flokkurinn komst að niðurstöðu sprengdi Samfylkingin stjórnina. Núna ætlar Samfylkingin að leika sama leikinn við Vinstri græna. Strax í kosningabráttunni voru settir fram afarkostir af hálfu Samfylkingarinnar.

Samfylkingin hefur um tvo kosti að velja. Ríkisstjórn með Vinstri grænum sem felur í sér að aðildarumræðan verður lögð til hliðar. Þá getur Samfylkingin sett saman ríkisstjórn með Framsókn og Borgarahreyfingunni. Það mál er steindautt af mörgum ástæðum.

Vinstri grænir geta aftur á móti náð saman með Framsókn og Sjálfstæðisflokki um endurreisnarprógramm. Ef frekjupólitík Samfylkingar linnir ekki verður þessi kostur til umræðu.

Samfylkingin verður að muna að fyrsta skylda alþingis er að setja saman starfhæfa ríkisstjórn. Vel innan við þriðjungur þjóðarinnar greiddi Evrópupólitík Samfylkingar atkvæði sitt.

Samfylkingin getur öskrað sig hása en aðildarkrafan fékk þessa niðurstöðu í kosningum: Sjö af hverjum tíu Íslendingum sögðu önnur mál veigameiri í stjórnmálum landsins.

Þjóðin verður að ráða

Ísland bíði eftir Lissabonsáttmálanum

Financial Times hefur eftir fulltrúum Þjóðverja og Frakka í Evrópusambandinu að möguleg innganga Íslands í Sambandið verði að bíða þangað til að Lissabonsáttmálinn fái fullgildingu. Írar höfnuðu sáttmálanum í þjóðaratkvæðagreiðslu en verða látnir greiða aftur atkvæði, líklega í október. Tékkar og Pólverjar hafa ekki heldur samþykkt sáttmálann.

Í Bretlandi er deilt um Lissabonsáttmálann. Íhaldsflokkurinn ætlar að gera andstöðu við sáttmálann að meginefni kosningabaráttu sinnar til Evrópuþingsins í júní. Í frétt BBC er haft eftir William Hague að Íhaldsflokkurinn muni setja sáttmálann í þjóðaratkvæði ef þeir komast í ríkisstjórn áður en sáttmálinn fær fullgildingu allra 27 ríkja ESB.

ESB og Ísland - kjarninn

Evrópusambandið er pólitískt samband, stofnað af sex meginlandsríkjum í lóðbeinu framhaldi af tveim heimsstyrjöldum. Samfylkingin og margir aðrir líta á ESB sem efnahagsbandalag. Það kemur fram í sjónarmiðum eins og: Athugum hvað við fáum, sjáum svo til. Þetta sjónarhorn er heimóttarlegt og mætir ískaldri fyrirlitningu í Brussel. Það þýðir ekkert fyrir okkur að sækja um inngöngu fyrr en stór meirihluti á þingi og meðal þjóðarinnar er fyrir sannfæringu um að Ísland eigi heima í Evrópusambandinu. Og það verður ekki vegna þess að við eigum fátt sameiginlegt með meginlandinu.

Ísland er ekki í neinum venjulegum skilningi hluti af evrópskri stjórnmálasögu. Um aldir vorum við hjálenda evrópsks smáríkis. Stóratburðir evrópskrar sögu hafa gagnólíka merkingu hér land. Þrjátíu ára stríðið á 17. öld var fyrsta stórstríð álfunnar; við fengum ræningjaheimsókn hingað sem gengur undir nafninu Tyrkjaránið. Í fyrri heimsstyrjöld var milljónum ungra manna slátrað á vígvöllum í Frakklandi; við náðum okkur í fullveldi. Í seinni heimsstyrjöld var aftur drepið í milljónavís og landmæri færð til í austur og vestur; Íslendingar stofnuðu lýðveldi.

Ísland hefur staðið fyrir utan ágreiningsmál Evrópu og hugmyndir um evrópska samheldni hafa enga vísun í íslenskan hugarheimi. Þvert á móti, við háðum okkar litlu saklausu landhelgisstríð gegn stórþjóðum Evrópu, Bretlandi og Vestur-Þýskalandi.

Íslendingar sem vilja sækja bjargráð okkar til Brussel eru í sporum manns sem gefst upp á vandræðaástandi á eigin heimili og sér það helst til ráða að sameinast annarri stærri fjölskyldu í fjarlægri sveit.

Sjónvarpsjóhanna skildi Steingrím J. ekki hin Jóhannan

Steingrímur J. Sigfússon gagnrýndi hversu fjölmiðlar væru hallir undir inngöngu Íslands í Evrópusambandið og að afstaðan kæmi fram í efnisvali og við hverja rætt er við um álitamálið. Jóhanna Vigdís Hjaltadóttir og alþjóð skildi gagnrýni formanns Vinstri grænna. Jóhanna Sig. formaður Samfylkingarinnar skildi ekki gagnrýnina heldur fitjaði hún upp á þeim misskilningi á orðum Steingríms að eingöngu elítan væri fylgjandi aðild að Sambandinu. 

Elítan vill í ESB