Evran þarf útfarastjóra

Tveir möguleikar eru í stöðunni. Að Þýskaland yfirtaki skuldir Suður-Evrópuþjóða í evru-samstarfinu auk Íra eða að evran liðist í sundur. Fyrri kosturinn er óhugsandi af tveim ástæðum. Í fyrsta lagi myndi Þýskaland aldrei samþykkja að veðsetja framtíðarkynslóðir Þjóðverja fyrir skuldir Portúgala, Spánverja, Ítala og Íra.Í öðru lagi eiga Þjóðverjar ekki peninga til að dekka skuldir þessara þjóða.

Evran þarf útfarastjóra, skrifar Brósi í Símfréttum í dag og hittir sem oft áður naglann á höfuðið.

Ósvarað er hversu blóðug jarðarförin verður.

Hraðspilling í skólastarfi

Í anda útrásarinnar skenktu forráðamenn einkaframhaldsskólans Hraðbrautar sér arð og lán sem tekið var úr vasa almennings. Ef aðrir skólar landsins myndu reka sig á líkan hátt og Hraðbraut færi ríkissjóður á kúpuna. Á meðan almennt samkomulag er um það í samfélaginu að skólar skulu á forræði ríkisins þarf að gæta sérstakrar varkárni við veitingu fjármuna til einkaskóla.

Forráðamenn Hraðbrautar brugðust trausti sem þeim var sýnt með því að fara óvarlega með opinbera fjármuni, svo vægt sé til orða tekið.

Engar forsendur eru fyrir því að endurnýja samninga um rekstur Hraðbrautar. 

Baráttan um sál Sjálfstæðisflokksins

Í útrásinni græðgisvæddist Sjálfstæðisflokkurinn þar sem lágir skattar, magurt regluverk og auðsdýrkun sköpuðu forsendur fyrir glæpamenn að komast yfir fjármálastofnanir og lykilfyrirtæki til að leiða yfir okkur hrunið. Sjálfstæðisflokkurinn þarf að gera upp við þann tíma þegar fávísir og illa gerðir auðmenn fengu völd og áhrif í samfélaginu í skjóli hugmyndafræði móðurflokks íslenskra stjórnmála.

Á Seltjarnarnesi var útsvarsprósenta hækkuð nýverið til að mæta skakkaföllum sveitarfélagsins vegna hrunsins. Bregður þá svo við að valdamiðstöðin í Valhöll ærist og sendir þau skilaboð út að verið sé að eyðileggja næstu kosningabaráttu flokksins sem skal haldin á forsendum lágra skatta.

Forystu Sjálfstæðisflokksins er í sjálfsvald sett að sofa undir fávísisfeldi og láta eins og sér komi ekki við auðnin sem blasir við eftir frjálshyggjutilraun síðustu tveggja áratuga. Fólk með sæmilegt jarðsamband veit betur og gerir það sem til þarf að ná endum saman í opinberum rekstri. Í því felst hvorttveggja að skera niður og hækka skatta.

Bæjarstjóri sjálfstæðismanna á Seltjarnarnesi hitti naglann á höfuðið í fyrirsögn á grein í Morgunblaðinu í vikunni: ,,Lífsgæði eru meira en lágir skattar."  

Orðspor Íslands og sakfelling glæpamanna

Glæpamenn áttu bankana og meðhlauparar þeirra stjórnuðu þeim, mútuþægir endurskoðendur sáu í gegnum fingur sér að lög, reglur og siðagildi fóru á haugana í nafni græðginnar. Í útlöndum er spurt hvort íslenskt samfélag ráði við umfang glæpastarfseminnar sem gekk undir nafninu útrás.

Mestu glæpamenn Íslandssögunnar verða að fá makleg málagjöld. Ekki er nóg að sakfella höfuðpaurana heldur verða helstu meðhlauparar að fá dóm.

Dómskerfið þarf sinn tíma til að að vinna sitt verk. 

Reikningar bankanna þriggja rannsakaðir

Forysta Vg er til sölu

Í kosningunum vorið 2009 sagði Steingrímur J. Sigfússon Vinstrihreyfinguna grænt framboð vera stefnufastan flokk. Kosningabarátta flokksins gekk út á trúverðugleika og heiðarleika. Klækjastjórnmálum var hafnað. Stefna Vg hafði frá upphafi verið að hagsmunum Íslands væri betur borgið utan Evrópusambandsins.

Skýrslur úr bandaríska utanríkisráðuneytinu sem sagt er frá í Fréttablaðinu í dag sýna að Steingrímur J. og félagar í forystusveit Vg voru búnir að svíkja fyrirheit um að Íslandi ætti að halda utan Evrópusambandsins. Samfylkingin keypti það við forystu Vg að fullveldi skyldi fórnað fyrir völdin. 

Forysta stjórnmálaflokks sem talar tungum tveim og sitt með hvorri er vitanlega búin að fyrirgera trausti sínu. 

 

Stjórnlagaþing landsbyggðarinnar

Ríkisstjórnin er ekki enn búin að biðjast afsökunar á stjórnlagaþing sem þjóðin hafnaði með því að mæta ekki á kjörstað. Rúmur þriðjungur þjóðarinnar kaus og fór svo að nágrannar fjölmiðla fengu kosningu. Af 25 fulltrúum má með góðum vilja teygja sig í þrjá fulltrúa landsbyggðarinnar.

Augljóst er að ýmsar vafahugmyndir flestar ættaðar úr Kvosinni eru á sveimi hjá fulltrúum á stjórnlagaþingi. Ef ríkisstjórnin ætlar að beita ómyndinni sem þingið er fyrir vagn sinn til að gera atlögu að hagsmunum landsbyggðarinnar, t.d. með því að gera landið að einu kjördæmi, þarf að bregðast við.

Landsbyggðinni léti krók koma á móti bragði með því að stofna til stjórnlagaþings landsbyggðarinnar. Þingið gæti komið saman á vordögum, þegar stjórnlagaþing ríkisstjórnarinnar væri búið að koma málefnum þjóðarinnar í ófæru.

Stjórnlagaþing landsbyggðarinnar ætti meira tilkall áheyrnar en fylgisfátæktin sem mun sitja stjórnlagaþing ríkisstjórnar Jóhönnu Sig.

Bjartsýni annað orð yfir blekkingu

Talsmenn Icesave-samningsins nýja leggja sig í líma við að fegra útkomuna. Þeir gefa sér betri stöðu þrotabús Landsbanka en skilnefnd bankans. Forendur Icesave-fólksins eru að heimtur þrotabús og hagfelld þróun efnahagsmála verði öll til að gera byrðar okkar léttari. Bretar og Hollendingar þykjast hafa gengið nógu hart að okkur til að tryggja að við rétt skrimtum. Einn Hollendingur talaði um að ekki mætti drepa mjólkurkúna.

Núverandi samningur er betri en sá fyrri, um það þarf ekki að efast. Munar mestu um að vextir eru lægri. Engu að síður erum við að samþykkja ríkisábyrgð á skuldum einkafyrirtækis sem engin ríkisábyrgð var á.

Til að sannfæra almenning um að nauðsyn sé á að samþykkja fyrirliggjandi Icesave-samning þarf meira til en talsmenn samnings hafa lagt hingað til lagt fram.

 

Bjartsýnni um 20 milljarða

Steingrímur J. dýrari en útrásarauðmaður

Spuni fjármálaráðherra segir að Icesave-samkomulagið í desember 2010 sé 150 - 200 milljörðum króna hagstæðara en sami fjármálaráðherra vildi að þjóðin samþykkti fyrir ári. Tryggvi Þór Herbertsson segir muninn á milli samninganna rúmir 400 milljarðar króna.

Í Icesave-málinu er Steingrímur J. Sigfússon fjármálaráðherra og formaður Vinstri grænna okkur dýrari en flestir útrásarauðmenn.

Hvers virði er sitjandi formaður Vinstri grænna?

Jóhanna hótar enn og aftur

Stjórnunarstíll forsætisráðherra breytist ekki. Í ESB-málinu, Icesave og fjárlögum hótar Jóhanna Sig. öllu illu ef ekki verður farið að vilja hennar. Jóhanna grefur jafnt og þétt undan tiltrúnni sem hún hafði sem stjórnmálamaður og var ástæða þess að hún fékk forsætisráðherraembættið.

Lilja Mósesdóttir færir málefnaleg rök fyrir afstöðu sinni. Lilja var ekki kjörin á þing til að þóknast forsætisráðherra heldur til að þjóna almannahagsmunum.

Stjórnunarstíll Jóhönnu Sig. er í samræmi við megináherslur stjórnarráðsins. Ríkisstjórnin er önnum kafin við að treysta vald sitt en hefur takmarkaðan áhuga á velferð almennings.

Hvetur Lilju til að samþykkja fjárlögin

Enginn Icesave-samningur án kosninga

Þjóðin hafnaði síðasta Icesave-samningi. Nýr samningur er sagður betri en getur ekki orðið að lögum fyrr en þjóðin hefur sagt álit sitt. Með því að forseti Íslands vísaði Icesave-samningi í þjóðaratkvæði er kominn á samningur milli þjóðar og ríkisvalds að Icesave-samningur verður ekki samþykktur án þjóðaratkvæðis.

Alþingi og ríkisstjórn eru aðeins milligöngumenn þjóðarvilja. Þegar komið er fordæmi fyrir því að setja tiltekið mál í þjóðaratkvæði er ekki hægt að keyra sama mál í nýrri útgáfu í gegnum alþingi án aðkomu þjóðarinnar.

Ríkisstjórnin verður að kynna málið fyrir þjóðinni og útskýra hvers vegna hún ætti að samþykkja yfirtöku á skuldbindingum einkafyrirtækis. Þjóðin sker síðan úr um hvort málatilbúnaður ríkisstjórnarinnar sé nægilega trúverðugur og rökin fyrir yfirtökunni nægilega sannfærandi til að játast undir skuldbindingarnar.

Ríkisstjórn með dómgreindina í lagi myndi að fyrra bragði hlutast til um að samningurinn við Hollendinga og Breta fari í þjóðaratkvæðagreiðslu. Að öðrum kosti verður Ólafur Ragnar að taka aftur af skarið. Forsetinn veit hvað það þýðir að bregðast þjóð sinni.