Ósakhæf Samfylking

Samfylkingin lýsti sig ósakhæfa þegar Atlaskýrslan var til umræðu á alþingi í haust og felldi tillögu um að ákæra ráðherra flokksins. Ósakhæfi felur í sér annað tveggja, að sökum bernsku eða fávitaháttar, sé sakborningur undanskilinn ákæru.

Afsökun án afleiðinga er einmitt það sem börn og fávitar gera sig sek um; biðjast afsökunar en halda áfram þeirri iðju sem beðist var forláts á.

Í afsökun flokksstjórnar Samfylkingarinnar í dag þarf að fylgja útskýring hvort flokkurinn lítur á sig sem barn eða bjána.

Samfylkingin biðst afsökunar

Samfylkingin er ljótur Sjálfstæðisflokkur

Samfylkingin er ljótasta spegilmynd Sjálfstæðisflokksins. Flokkurinn dýrkar valdið valdsins vegna og stjórnar í þágu sérhyggju en ekki almannahagsmuna. Tilfærð orð í umbótaskýrslu Samfylkingar staðfesta tilganginn með stofnun flokksins

Sú sýn sem hafi verið ríkjandi „hafi veikt flokkinn gagnvart nýfrjálshyggjunni sem réði ferðinni innan Sjálfstæðisflokksins.“

Samfylkingin var stofnuð til valdatöku. Flokkurinn tók upp á sína arma einstaklinga sem Sjálfstæðisflokknum bauð við; Jón Ólafsson í Skífunni, Sigurður Einarssonar og Hreiðar Má í Kaupþingi og Jón Ásgeir Jóhannesson í Baugi.

Umbótaskýrslan talar um ,,sýn" Samfylkingarinnar sem hafi verið ríkjandi. Þessi ,,sýn" er valdatæknin sem flokkurinn er ofurseldur.

 

Fylgdu ekki eigin stefnu

Samræða Samfylkingar felst í að hóta

Samfylkingin var stofnuð til að þjóna valdsækni vinstrimanna, ekki til að umbylta stjórnmálaumræðunni. Alla sína tíð hefur flokkurinn lagt meira upp úr útliti en innihaldi, skammtímapólitík fremur en langtímasjónarmiðum; taktískum brellum í stað heildarsýnar.

Evrópuvæðing flokksins veturinn 2002 til 2003 var þessu marki brennd. Flokksmenn sem ekki voru aðildarsinnar fengu ekki að tala á almennum fundum um málefnið, búið var að ákveða niðurstöðuna fyrirfram.

Hugsjónalaus valdasækni var einnig ástæða fyrir bandalagi Samfylkingar og Baugs sem kristallaðist í vörn flokksins fyrir hagsmunum auðhringsins í fjölmiðlamálinu þar sem almannahagsmunir voru fyrir borð bornir til þess eins að koma höggi á Sjálfstæðisflokkinn.

Þegar umbótanefnd Samfylkingar ætlar í fundarherferð til að ræða hvað fór úrskeiðis í Samfylkingunni er hætt við að fyrirheit leiðangursins verði ekki efnd. Samfylkingin ætlaði jú að verða flokkur samræðustjórnmála en er fyrst og fremst þekktur fyrir frekjulega hótunarpólitík sem er jafn illa ígrunduð og hún er ósvífin.

Afhjúpar veikleika flokksins

Jóhanna skuldar okkur afsögn

Þingmenn vinstri grænna voru tregir í taumi þegar leiða átti ríkissjóð í skuldaklafa vegna Icesave. Samkvæmt  upplýsingum sem Fréttablaðið birtir í dag hótaði Jóhanna Sigurðardóttir forsætisráðherra afsögn ef þingmennirnr sættu sig ekki við Icesave-samkomulagið við Breta og Hollendinga um að borga skuldir Landsbankans.

Rétt eins og í ESB-umsókninni kúgaði Jóhanna Sig. nóg marga þingmenn Vg til að gera samþykkt þvert á hagsmuni lands og þjóðar.

Þjóðin hafnaði Icesave-lögum ríkisstjórnar Jóhönnu Sig. í þjóðaratkvæðagreiðslu og lét sem vind um eyru þjóta hótanir og heimsendaspár Jóhönnu ef ekki yrði farið að vilja hennar. Jóhanna skuldar okkur afsögn sína sem forsætisráðherra.

Trú, von og kjaftæði

Bankar, lífeyrissjóðir og ríkisstjórn keppast við að klappa saman steininn í tengslum við nýjustu reddingar til ofurskuldsettra; núna er allt búið - við getum ekki skóflað fleiri milljörðum í skuldahítina. Sumt í aðgerðapakkanum er hókus-pókus. Yfirlýsingar um um að lækka lán niður í 110 prósent af verðmæti eignar er marklaust þegar markaðaverðmæti eigna er óljóst sökum sölutregðu.

Strax eftir hrun var ljóst að sumum varð ekki bjargað. Eftir gengisdóminn var hægt að setja strik undir heimilisbókhaldið og draga rökréttar ályktanir um gjaldþrot eða ekki.

Ríkisstjórnin heyktist á því að segja hart og ákveðið hver staðan væri og gaf þannig von um að ónýtum efnahag mætti bjarga. Hik, tafs og loforð upp í ermina eru helsta framlag ríkisstjórnar Jóhönnu Sig. til endurreisnar. Ómældar tafir hafa orðið á efnahagsbatanum einmitt vegna þess að við búum við vanhæfa ríkisstjórn.

Töfin kostaði milljarða

Þjóðin hafnaði stjórnlagaþingi

Stjórnlagaþingið er umboðslaust þegar rétt rúmur þriðjungur kosningabærra manna lætur sig hafa að greiða atkvæði. Hreyfingin getur fyrir hönd Þorvaldar þrjúprósent reynt að blása lífi í líkið en það er tilgangslaust.

Í síðustu alþingiskosningum greiddu tvöfalt fleiri atkvæði en í kosningum til stjórnlagaþings. Alþingi er með umboð kjósenda og stjórnarskrá til að endurskoða grunnlög landsins.

Stjórnlagaþingið er athyglisverð tilraun en um leið algjörlega misheppnuð. Þjóðin sneri baki við hugmyndinni. Punktur.

Þingmenn Hreyfingarinnar gagnrýna starfsreglur

Gengisdómurinn gaf meira en leiksýningin

Ógilding Hæstaréttar á gengistryggðum lánasamningum gaf skuldurum 120 - 150 milljarða króna. Ríkisstjórnin segist koma færandi hendi með 100 milljarða og inn í þeirri tölu eru sannanlega töpuð útlán. Þegar moldviðri lúðrasveita vinstriflokkana sjatnar mun koma á daginn að það eina sem ríkisstjórn Jóhönnu Sig. hefur gert með þessari leiksýningu er að fresta óhjákvæmilegu gjaldþroti ofurskuldugra um 12 - 18 mánuði.

Vegna hiks og tafa ríkisstjórnarinnar mun efnahagsbatinn ekki láta á sér kræla fyrr en næsta haust. Á þeim tíma mun það meitlað í vitund almennings að sitjandi ríkisstjórn er sú versta hugsanlega.

Leiksýningin Jóhanna Sig. og skjaldborgin fær sína rökréttu niðurstöðu um síðir.

60 þúsund heimili njóta góðs af

Spillingin talar ekki upphátt

Hugarfarið sem ól af sér spillingu útrásartímans var fremur í ætt við sauðslega meðvirkni en einbeittan brotavilja. Auðmönnum tókst að skapa hópefli þar sem ,,allir" áttu að vera með að búa til meiri peninga. Þótt farið væri á svig við lög og reglur brotnar skipti það ekki máli. Aðalatriðið var að ,,allir" græddu.

Hrunið afhjúpaði blekkinguna. Eftir stóð nakin græðgi, spillt hugarfar, glæpavædd fyrirtæki og slóð lögbrota.

Til að bæta fyrir skaðann verður þeim að blæða sem bera ábyrgð. Mannorðsmissir, gjaldþrot og fangelsisvist eru refsingar við hæfi og þeim þarf að úthluta í réttum hlutföllum til höfuðpaura sem og til meðhlaupara í sauðagæru.

Krefur PwC um bætur

Ríkið oní hvers manns koppi

Ríkisstjórn með forgangsröðina í lagi, þokkalega dómgreind og sæmilega siðferðiskennd hefði gert eftirfarandi í málefnum skuldugra: Gefið út þeir sem keyptu íbúðir í fyrsta sinn á árabilinu 2005 til haustsins 2008 ættu rétt á leiðréttingu. Boðað að vaxtabætur kæmu til móts við hækkun lána og að þær væru tekjutengdar.

Að öðru leyti ætti fólk að sjá um sig sjálft. Það er ekki og verður ekki hlutverk ríkisins að fara ofaní smáatriðin í lífi fólks. Þeir sem taka lán og veðja á hækkun húsnæðis/hlutabréfa eða annarra eigna taka áhættu sem þeir eiga sjálfir að bera.

Allsherjar inngrip ríkisins í heimilisrekstur fólks veit ekki á gott.

Rætt um verulegar afskriftir

Seðlaprentun og draumur Dolla

Þýska hagkerfið er agað og með innbyggða andstyggð á verðbólgu. Weimar-lýðveldið fuðraði upp á verðbólgubáli. Dolli gerði sér mat úr því með kunnum afleiðingum. Í evru-samstarfinu fara Spánverjar fyrir þeim sem vilja að Evrópski seðlabankinn prenti seðla til að auka peningaflæði í botnlausa hít gjaldþrota bankakerfis. Hagspekin er fengin frá Bandaríkjunum þar sem rökin eru þau að verðbólga sé betri en verðhjöðnun.

Þjóðverjar eru á annarri skoðun og samkvæmt fréttum standa þeir á bremsunni. Fleira hangir þó á spýtunni en verðbólga. Þjóðverjum var lofað þegar þeir fórnuðu þýska markinu fyrir sameiginlega mynt með Frökkum (og nokkrum smáríkjum) að Þýskaland yrði ekki látið bera skuldir annarra ríkja. Hér stendur hnífurinn í kúnni.

Til að evran haldi velli verða Þjóðverjar að skrifa upp á skuldir Grikkja, Íra, Portúgala, Spánverja og annarra sem eru með evru sem lögeyri. Og það er einfaldlega óhugsandi að Þjóðverjar samþykki slíkt skuldabandalag nema að fá draum Dolla uppfylltan um að Evrópa lúti þýsku forræði.