Jóhanna fellur á eigin bragði

Forsætisráðherra lýgur því upp í opið geðið á þjóðinni forsenda fyrir endurreisn landsins sé að við samþykkjum undirlægjusamninga sem ríkisstjórnin gerði við Breta og Hollendinga um uppgjör á Icesave-reikningunum. Lygin er sett fram af spunastjórninni í mörgum útfærslum en er alltaf jafn ósönn. Það eina sem fellur með Icesave-samningnum er ríkisstjórn Íslands, og er það maklegt þar sem stjórnin ber ábyrgð á samningnum.

Á meðan ríkisstjórn Jóhönnu situr mun Icesave-málið ekkert hreyfast. Þetta vita allir og líka spunaliðar stjórnarinnar. Þeir munu hins vegar missa vinnuna þegar ríkisstjórnin fellur og reyna á meðan stætt er að telja fólki trú um að Ísland verði ekki byggilegt nema Icesave-samningurinn verði samþykktur.

Ríkisstjórnin leggur sig fram um að sannfæra fólk um að Icesave-samningurinn sé forsenda fyrir framtíð þjóðarinnar en afhjúpar aðeins eigin glópsku. Ef framtíð lands og þjóðar hvílir á einum samningi er bráðnauðsynlegt fyrir okkur að losna við stjórnvöld sem bera ábyrgð á þessum samningi.

Icesave-samningurinn verður felldur, þjóðin vill einfaldlega ekki þennan samning. Til að við getum annað tveggja sest að nýju við samningaborðið eða sagt Bretum og Hollendingum á kurteisan hátt að éta það sem úti frýs þarf ríkisstjórnin að segja af sér.

Ríkisstjórn Jóhönnu heldur Icesave-málinu í gíslingu.

Ummælin fráleitur þvættingur

Samfylkingin örvæntir

Samfylkingin þarf að fá Icesave-málið frá, sama hvaða það kostar, til að geta einbeitt sér að þvinga Íslendinga í Evrópusambandið. Innherjar Samfylkingarinnar nota hvert tækifæri til að koma þeim boðskap á framfæri að forsenda framtíðarinnar sé lausn á Icesave-málinu.

Gauti Kristmannsson þýðandi skrifar í Lesbók Morgunblaðsins í dag skammargrein um þá sem vilja standa í lappirnar í Icesave-málinu og andmæla undirlægjuhætti Samfylkingarinnar. Gauti kom út úr skápnum sem aðildarsinni fyrir nokkru og hafði m.a. þau rök í frammi að ESB setti peninga í þýðingar.

Í Lesbókargrein nefnir Gauti þrjá hópa sem eru andsnúnir Icesave-samningi ríkisstjórnarinnar. Þeir eru afdalasósíalistar í Vg, þjóðrembur í Framsóknarflokknum og ábyrgðarmenn hrunsins í Sjálfstæðisflokknum.

Gauti þykist ekki vita að almannasamtök eins og In Defence hafa fengið hljómgrunn fyrir andófið gegn liðleskjusamningi ríkisstjórnar Jóhönnu.

Í ramma með aðalgreininni skrifar Gauti til varnar málleysi Jóhönnu Sigurðardóttur á erlendar tungur. Ramminn undirstrikar spunatilgang aðalgreinarinnar. Málhelti forsætisráðherra og Icesave eru aðskilin og ótengd mál. Með því að klastra þeim saman reynir Gauti að búa til samhengi þar sem ekkert samhengi er. Á hinn bóginn er samhengi á milli líftíma ríkisstjórnar Jóhönnu og afdrifa Icesave-málsins. Gauti skautar yfir það.

Móðursýki sem stjórnlist

Ríkisstjórn Jóhönnu pískar upp nýja hrunstemningu í samfélaginu til að þvinga Alþingi að samþykkja kröfur Breta og Hollendinga í Icesave-deilunni. Í stað þess að horfast í augu við þann veruleika að ríkisstjórnin gerði Icesave-samning í sumar sem Íslendingar eiga ekki að samþykkja málar stjórnin skrattann á vegginn.

Móðursýkin mun hitta stjórnina sjálfa fyrir. Ríkisstjórn Jóhönnu er búin að vera og ætti að sjá sóma sinn í að gagnast þjóðinni með því að segja af sér strax.

Funduðu í Karphúsinu

Álitsgjafi í kyrtli fræðimanns

Aðildarsinninn Eiríkur Bergmann Eiríksson er til í mörgum útgáfum. Ein útgáfan er launaður starfsmaður Evrópusambandsins, önnur er stjórnarmaður í Evrópusamtökunum, þriðja er handbókarhöfundur Samfylkingarinnar og fjórða er stjórnmálafræðingur.

Samheiti fyrir ólíkar útgáfur Eiríks Bergmanns er álitsgjafi. Þeir þjóna ákveðnu hlutverki í fjölmiðlum, sem sé að gefa álit um þau mál sem viðkomandi vill hafa skoðun á.

Vandinn hjá Eiríki Bergmann er að hann fattar ekki sjálfur hlutverk sitt. Stundum telur hann sig sérstakan talsmann Brusselvaldsins um hvað má gera og hvað ekki. Önnur skipti þykist hann fræðimaður sem yfirvegar stöðuna og kemur með ígrundaða afstöðu um að EES-samningurinn sé að rakna í sundur. Daginn eftir verður hann að skrifa blaðagrein til að leiðrétta sjálfan sig, samanber Morgunblaðið í dag.

Hlutverkaklúður Eiríks Bergmanns leiðir hann út í alls konar vitleysu. Hann tefldi til dæmis fram þeirri röksemd að við ættum að ganga í Evrópusambandið vegna þess að netverslun yrði auðveldari.

Þegar kurlin koma öll til grafar er Eiríkur Bergmann þetta: Aðildarsinnaður álitsgjafi.

Fréttablaðið niðurgreitt af Bónus

Bónusverslunin hans Jóns Ásgeirs Jóhannessonar heldur uppi Fréttablaðinu. Blaðið er í einn stað auglýsingabæklingur Bónus og annarra verslana Jóns Ásgeirs og í annan stað áróðursmálgagn fallna útrásarauðmannsins. Jón Ásgeir ætlar sér að halda áfram að græða á einföldum sálum sem sjá sniðugan strák í subbulegum manni.

Fréttir í dag herma að Nýja Kaupþing og Landsbankinn ætli að taka höndum saman um að útgerð Jóns Ásgeirs haldi áfram. Það eru undarleg tíðindi, svo vægt sé til orða tekið. Helsta samlíkingin sem kemur í huga er að ráða dæmdan brennuvarg til stjórna slökkviliði.

 

Fréttablaðið selt úti á landi

Stjórnarkreppa forsenda lána

Ísland þarf að sýna vilja til að læra af mistökum. Allir vita að þjóðir læra helst með sársauka; stríð, hungursneyð, farsóttir og borgarastyrjaldir eru dæmi um lærdómsferla þjóða. Eitt mildasta form þjóðarsársauka eru stjórnarkreppur. Við verðum að taka út eins og eina stjórnarkreppu fyrir Icesave-samninginn.

Stjórnarkreppa myndi áþreifanlega sýna að íbúar sögueyjunnar séu taka út þroska. Til sýna enn meira þroskamerki yrðum við að afturkalla umsóknina um aðild að Evrópusambandinu. Daginn eftir gætum við gengið að láni frá Norðmönnum vísu.

Þurfa frumkvæðið frá Íslandi

Baugsstjórn hrunverja

Málgagn Baugs blessaði ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar og hæfði þar skel kjafti. Lausafregnir herma að sumir þingmenn Sjálfstæðisflokksins telji æskilegt að ná saman við Samfylkinguna um nýja ríkisstjórn eftir að Jóhanna Sig. lýsir sitjandi stjórn afvelta.

Þingmennirnir sem sagðir eru áhugasamir um slíka stjórn hafa viðurnefnin Glitnissjóður 9, REI og Kaupþingsprinsessan.

Val Steingríms J. er fallin stjórn eða klofinn flokkur

Formaður Vinstri grænna þarf að velja á milli þess að þakka fyrir sig í ríkisstjórn Jóhönnu og bjarga flokknum eða sitja áfram í ríkisstjórn og farga flokknum. Velji Steingrímur J. seinni kostinn framlengir hann líf ríkisstjórnarinnar um nokkra daga, í hæsta lagi nokkrar vikur. Ef skynsemisglóra er enn í höfði Steingríms J. slítur hann ríkisstjórnarsamstarfinu.

Í framhaldi á Steingrímur J. tvo kosti. Í fyrsta lagi að mynda minnihlutastjórn sem Framsóknarflokkur og Sjálfstæðisflokkur sýndu vinsamlegt hlutleysi. Kosningar yrðu næsta vor. Í öðru lagi að mynda þriggja flokka stjórn með Framsóknarflokki og Sjálfstæðisflokki.

Fyrri kosturinn er betri.

Þingflokkur VG fundar í kvöld

Stutta sagan um hrunið

Hugmyndafræði frjálshyggjunnar lagði grunninn, handvömm í einkavæðingu banka gerði útrásina mögulega; heimsk græðgi sá um rest.

 

Biður þjóðina afsökunar

Stjórnarkreppa er til góðs

Engin ríkisstjórn getur vísað veginn til framtíðar einfaldlega vegna þess að engin samstaða er um neina framtíðarsýn í þjóðfélaginu. Stjórnmálaflokkarnir eru ekki í stakk búnir til að eiga orðastað við þjóðina um hvernig við ætlum að byggja landið til frambúðar. Flokkarnir eiga enn eftir að hreinsa út fólk sem er óhreint af útrásarhruni.

Þjóðin er enn að átta sig á hruninu og merkingu þess og hverju það breytir. Við þessar kringumstæður er viðvarandi stjórnarkreppa til góðs vegna þess að hún minnir okkur á menn og málefni eru á floti og verða enn um sinni.

Það er gamaldags forræðishugsun að stjórnmálamenn eigi að vísa veginn. Stjórnmálamenn eru hvorki betri eða verri en fólk flest. Þeir stjórnmálamenn sem eiga erindi við samtímann eru þeir sem leiða fram samstöðu um breið og almenn markmið. Þegar enga slíka samstöðu er að fá fer vel á því að skipta um stjórnvöld á sex til tólf mánaða fresti.

Ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur er í reynd fallin og er það vel. Næsta stjórn ætti að vera minnihlutastjórn Vg sem sæti fram á vor. Samhliða sveitarstjórnarkosningum ættum við að kjósa nýtt þing.