Þorsteinn Páls: ESB er hernaðarbandalag

Foringi aðildarsinna í Sjálfstæðisflokknum, Þorsteinn Pálsson, segir í viðtali á RÚV að aðild Íslands að Evrópusambandinu sé eðllegt framhald af NATO-aðild Íslands.

Þorsteinn staðfestir þar með  hernaðarhlutverk Evrópusambandsins.

Þegar það liggur fyrir hjá aðildarsinnum að Evrópusambandið stefnir að uppbyggingu hernaðarmáttar er eðlilegt að þeir skýri hugmyndir sínar um þátttöku Íslendinga í þeirri hervæðingu.

Þorsteinn Pálsson, orðið er laust.

Athugasemdir

[JR (IP-tala skráð) 3.7.2011 kl. 21:47]

Páll Vilhjálmsson krefur einhvern um skýringu !

Hvernig væri að Páll Vilhjálmsson segi frá hagsmunum sínum með kvótagreigum og eigendafélagi bænda ?

Það er ekki nóg að ,,öskra " á aðra en vera svo sjálfur með allt niðrum sig , Páll Vilhjálmsson !

[Jón Valur Jensson, 3.7.2011 kl. 23:12]

Það blasir við af Lissabon-sáttmálanum, í kaflanum "Ákvæði um sameiginlegu stefnuna í öryggis- og varnarmálum" (V. bálki, 2. kafla, 2. þætti), að ESB stefnir á að verða öflugt hermálabandalag.

Við yrðum sáralítils, ef nokkurs megnug að standa gegn vilja ESB til að halda hér úti herstöð eða herstöðvum (sennilega fyrir flugher á Miðnesheiði og flotastöð norðan eða austan lands), ef við látum glepjast til að afsala okkur mestöllu æðsta löggjafarvaldi með inntöku í þetta evrópska stórveldi gamalla, valdfrekra nýlenduvelda.

[Helga Kristjánsdóttir, 3.7.2011 kl. 23:20]

 Snýst ekki umræðan um her.     það er deginum ljósara að hervæðast er á stefnuskra ESB. þótt þeir kalli það varnarher. Nú steðjar veruleg ógn að okkur, verðum að stöðva þennan ráðherra og alla stjórnina. 

[Hrafn Arnarson (IP-tala skráð) 3.7.2011 kl. 23:35]

Hluti greinar sem birtist í Fréttablaðinu:

Eins og ég hef áður nefnt í grein um þessi mál, þá fengu Írar samþykkta ákveðna yfirlýsingu, áður en þeir samþykktu Lissabonsáttmálann. Sú yfirlýsing segir allt, sem við þurfum að vita um þessi mál. Þær kröfur, sem ESB myndi gera til okkar, hvað þennan málaflokk snertir, yrðu miklu minni en þær, sem NATO gerir í dag, enda er ESB ekki hernaðarbandalag.

Í áður nefndri samþykkt koma einnig vel fram hugsjónir og göfug markmið samtakanna. Ég hef þegar aflað mér þessarar yfirlýsingar í íslenskri þýðingu og birti hana hér til að staðfesta skrif mín:

C-HLUTI

ÖRYGGIS- OG VARNARMÁL

„Aðgerðir Evrópusambandsins á alþjóðavettvangi fylgja meginreglunni um lýðræði, réttarreglu, algild og ódeilanleg mannréttindi og mannfrelsi, virðingu fyrir mannlegri reisn, jafnræðisreglunni og meginreglunni um samstöðu, sem og virðingu fyrir sáttmála Sameinuðu þjóðanna og þjóðarétti.

Sameiginleg stefna ESB í öryggis- og varnarmálum er óaðskiljanlegur hluti sameiginlegu stefnunnar í utanríkis- og öryggismálum og veitir ESB bolmagn til að takast á hendur verkefni utan ESB á sviði friðargæslu, forvarna gegn átökum og eflingar alþjóðaöryggis í samræmi við meginreglur sáttmála Sameinuðu þjóðanna.

Hún gengur ekki gegn öryggis- og varnarmálastefnu aðildarríkjanna, þ.m.t. Írlands, eða skuldbindingum neins aðildarríkis.

Lissabon-sáttmálinn hefur ekki áhrif á eða gengur gegn hefðbundinni stefnu Írlands um hlutleysi í hernaði.

Ef til hryðjuverkaárásar eða vopnaðra átaka kæmi á yfirráðasvæði aðildarríkis kæmi það í hlut aðildarríkjanna, þ.m.t. Írlands, í anda samstöðu og án þess að það gengi gegn hefðbundinni stefnu þess um hlutleysi í hernaði, að ákveða hvers konar hjálp eða aðstoð því yrði veitt.

Sérhver ákvörðun um að grípa til sameiginlegra varna krefst einróma ákvörðunar leiðtogaráðsins. Það kæmi í hlut aðildarríkjanna, þ.m.t. Írlands, að ákveða, í samræmi við ákvæði Lissabon-sáttmálans og viðeigandi stjórnarskipuleg skilyrði sín, hvort gripið skuli til sameiginlegra varna eða ekki.

Ekkert í þessum kafla hefur áhrif á eða gengur gegn stöðu eða stefnu neins aðildarríkis í öryggis- og varnarmálum.

Það er einnig hvers aðildarríkis fyrir sig að ákveða, í samræmi við ákvæði Lissabon-sáttmálans og lagaskilyrði sín, hvort það tekur þátt í varanlegu, skipulegu samstarfi eða gerist aðili að Varnarmálastofnun Evrópu.

Í Lissabon-sáttmálanum er ekki kveðið á um stofnun evrópsks hers eða að kalla megi inn hermenn í hersveitir af neinu tagi.“

Eftir Þórir Stephensen – greinin birtist áður í Fréttablaðinu

[Jón Valur Jensson, 4.7.2011 kl. 00:14]

Séra Þórir er bara illa upplýstur, hann ætti að lesa betur Lissabon-sáttmálann og horfa fram hjá "the crap", málæðinu og fegrunarviðleitninni - reyna að skyggnast undir yfirborðið og skoða valdheimildir þar og stefnu á enn meiri valdheimildir.

[Jón Valur Jensson, 4.7.2011 kl. 00:16]

...og augljósa stefnu á enn meiri samþættingu og samstjórn hermála og sem mesta útilokun þess að ríkin skeri sig úr frá Brussel-stefnunni.

[Hans Haraldsson (IP-tala skráð) 4.7.2011 kl. 00:31]

Hrafn: Þegar það kom vitlaust út úr þjóðaratkvæðagreiðslu Dana um Maastricht-sáttmálann voru þeir látnir kjósa um hann aftur en fengu sérbókanir um undanþágur, sú mikilvægasta var undanþága frá evruupptöku. Síðan hafa þeir verið látnir kjósa aftur um evruundanþáguna og þar sem það kom ekki rétt út í það skiptið verða þeir látnir kjósa aftur og ef þeir kjósa enn vitlaust verða þeir látnir kjósa aftur eftir það. Þegar þeir svo loksins kjósa rétt verður ekki kosið meir.

Evrópuherinn er á dagskrá og Írar munu veita samþykki sitt í ráðherraráðinu fyrir stefnubreytingum í þá átt næst þegar þeir eru næmir fyrir þrýstingi rétt eins og verið er að þrýsta á þá núna um að breyta stefnu sinni varðandi skattamál fyrirtækja þótt því hafi verið heitið í aðdraganda Lissabon-atkvæðagreiðslunnar að þau mál yrðu ávallt á forræði þeirra sjálfra.

Þannig virkar þetta í ESB. Valdaframsal til Brussel er varanlegt en þegar vald er helgað þjóðríkjunum er það tímabundin ráðstöfun.

[Einar (IP-tala skráð) 4.7.2011 kl. 07:49]

Þórir Stephensen, faðir Ólafs ritstjóra Fréttablaðsins, er harður ESB-sinni. Er hann heimild Hrafns fyrir því að ESB sé ekki hernaðarbandalag? Hvort er meira að marka hann eða Lissabon-sáttmála sambandsins?

[Hrafn Arnarson (IP-tala skráð) 4.7.2011 kl. 08:03]

Af Evrópuvef á vegum Vísindavefs og Háskóla Íslands:Lissabon-sáttmálinn (Lisbon Treaty) tók gildi árið 2009 eftir að Írar höfðu fellt hann árið 2008 en samþykkt hann síðan eftir breytingar. Sáttmálinn kom í stað stjórnarskrár sem Frakkar og Hollendingar felldu í þjóðaratkvæði árið 2005. Að formi til fjallar sáttmálinn um breytingar á Rómar- og Maastricht-sáttmálunum. Að efni til treystir hann innviði sambandsins og eykur áhrif ráðherraráðs og Evrópuþings á kostnað framkvæmdastjórnar. Þá leggur hann grunninn að sameiginlegri utanríkisþjónustu ESB og stofnun embættist forseta leiðtogaráðsins og utanríkismálastjóra

[Hrafn Arnarson (IP-tala skráð) 4.7.2011 kl. 08:15]

Á vef ESB um Lissabonsáttmálann er sáttmálinn skýrður á ítarlegan hátt. Þar má lesa eftirfarandi:Does the Treaty create a European army?

No. Military capabilities remain in national hands. The Treaty foresees that Member States can make available civilian and military resources to the Union for the implementation of its Common Security and Defence operations. However, any Member State has the right to oppose such operations and all contributions to them will be always on a voluntary basis.

A group of Member States who are willing and have the necessary capability will be able to undertake disarmament operations, humanitarian and rescue tasks, military advice and peace-keeping tasks. No Member State can be forced to participate in such operations

[Hrafn Arnarson (IP-tala skráð) 4.7.2011 kl. 08:28]

2. ÞÁTTUR

ÁKVÆÐI UM SAMEIGINLEGA STEFNU Í ÖRYGGIS- OG VARNARMÁLUM

42. gr.

(áður 17. gr. sáttmálans um Evrópusambandið)

1. Sameiginleg stefna í öryggis- og varnarmálum skal vera óaðskiljanlegur hluti sameiginlegrar

stefnu í utanríkis- og öryggismálum. Hún skal tryggja Sambandinu athafnagetu á grundvelli

borgaralegra og hernaðarlegra kosta. Sambandinu er heimilt að nýta þá til verkefna utan Sambandsins

sem snúa að því að sinna friðargæslu, fyrirbyggja átök og efla alþjóðaöryggi í samræmi við meginreglur

sáttmála Sameinuðu þjóðanna. Þessi verkefni skulu unnin á grundvelli getu sem aðildarríkin láta í té.

2. Sameiginleg stefna í öryggis- og varnarmálum skal taka til mótunar í áföngum á ramma að

sameiginlegri varnarstefnu Sambandsins. Sú stefna leiðir til sameiginlegra varna taki leiðtogaráðið

einróma ákvörðun um það. Það skal þá beina þeim tilmælum til aðildarríkjanna að þau samþykki slíka

ákvörðun í samræmi við stjórnskipunarreglur sínar.

Stefna Sambandsins samkvæmt þessum þætti skal ekki hafa áhrif á sérstakt eðli stefnu tiltekinna

aðildarríkja í öryggis- og varnarmálum og skal virða þær skuldbindingar sem aðildarríki, sem sjá

sameiginlegum varnarhagsmunum sínum borgið innan Atlantshafsbandalagsins (NATO), hafa

samkvæmt Norður-Atlantshafssamningnum, og hún skal samrýmast sameiginlegri stefnu í öryggis- og

varnarmálum sem mörkuð er á þeim vettvangi.

3. Aðildarríkin skulu leggja Sambandinu til borgaralega og hernaðarlega getu til að koma

sameiginlegri stefnu í öryggis- og varnarmálum til framkvæmda og vinna þannig að markmiðunum sem

ráðið hefur skilgreint. Aðildarríki, sem saman mynda fjölþjóðleg lið, geta einnig haft þau til reiðu í þágu

sameiginlegrar stefnu í öryggis- og varnarmálum.

Aðildarríkin skulu takast á hendur að efla hernaðargetu sína stig af stigi. Stofnunin á sviði þróunar

varnargetu, rannsókna, innkaupa og vopnabúnaðar (hér á eftir nefnd „Varnarmálastofnun Evrópu“) skal

skilgreina þörfina á aðgerðagetu, stuðla að ráðstöfunum til að fullnægja þeirri þörf, leggja sitt af

mörkum til að greina hvaða ráðstafana er þörf til að styrkja iðnaðar- og tæknigrundvöll varnargeirans

og, þar sem við á, koma þeim til framkvæmda, taka þátt í að móta evrópska stefnu á sviði hernaðargetu

og vopnabúnaðar og aðstoða ráðið við að meta aukna hernaðargetu.

39

4. Ráðið skal samþykkja einróma, að tillögu æðsta talsmanns stefnu Sambandsins í utanríkis- og

öryggismálum eða að frumkvæði aðildarríkis, ákvarðanir er varða sameiginlega stefnu í öryggis- og

varnarmálum, þ.m.t. ákvarðanir um að ráðast í verkefni af því tagi sem um getur í þessari grein. Æðsti

talsmaðurinn getur, ásamt framkvæmdastjórninni þar sem við á, lagt fram tillögu um að nota bæði

úrræði aðildarríkjanna og fjármögnunarleiðir Sambandsins.

5. Ráðið getur falið hópi aðildarríkja að leysa af hendi verkefni, innan ramma Sambandsins, sem

miða að því að standa vörð um gildi Sambandsins og þjóna hagsmunum þess. Framkvæmd slíkra

verkefna heyrir undir 44. gr.

6. Aðildarríki, sem uppfylla strangari viðmið um hernaðargetu og hafa tekið á sig ríkari

skuldbindingar gagnvart hvert öðru á þessu sviði að því er varðar erfiðustu verkefnin, skulu stofna til

varanlegs, skipulegs samstarfs innan ramma Sambandsins. Slíkt samstarf heyrir undir 46. gr. Það skal

ekki hafa áhrif á ákvæði 43. gr.

7. Komi til vopnaðra átaka á yfirráðasvæði aðildarríkis skal hinum aðildarríkjunum vera skylt að

bjóða fram hjálp sína og aðstoð eins og þau frekast geta, í samræmi við 51. gr. sáttmála Sameinuðu

þjóðanna. Þetta skal ekki hafa áhrif á sérstakt eðli stefnu tiltekinna aðildarríkja í öryggis- og

varnarmálum.

Skuldbindingar og samstarf á þessu sviði skulu vera í samræmi við skuldbindingar gagnvart

Atlantshafsbandalaginu, sem verður áfram grundvöllur sameiginlegra varna þeirra ríkja sem eru aðilar

að því og vettvangur framkvæmdar á þeim vörnum.

43. gr.

1. Til verkefna, sem um getur í 1. mgr. 42. gr. og Sambandinu er heimilt að nýta borgaraleg og

hernaðarleg úrræði til að sinna, teljast sameiginlegar afvopnunaraðgerðir, mannúðar- og

björgunaraðgerðir, hernaðarleg ráðgjöf og aðstoð, aðgerðir til að fyrirbyggja átök og friðargæsla,

verkefni átakasveita í hættustjórnun, þ.m.t. aðgerðir til að koma á friði og koma á stöðugu ástandi í

kjölfar átaka. Öll þessi verkefni geta verið liður í baráttunni gegn hryðjuverkum, s.s. með því að styðja

þriðju lönd í baráttu gegn hryðjuverkum á yfirráðasvæðum sínum.

2. Ráðið skal samþykkja ákvarðanir í tengslum við verkefnin sem um getur í 1. mgr. þar sem

skilgreind eru markmið þeirra og gildissvið og almenn skilyrði fyrir framkvæmd þeirra. Æðsti talsmaður

stefnu Sambandsins í utanríkis- og öryggismálum skal, undir stjórn ráðsins og í nánum og stöðugum

tengslum við stjórnmála- og öryggisnefndina, tryggja samræmingu borgaralegra og hernaðarlegra þátta

slíkra verkefna.

44. gr.

1. Ráðið getur, innan ramma þeirra ákvarðana sem samþykktar eru í samræmi við 43. gr., falið

framkvæmd verkefnis hópi aðildarríkja sem eru reiðubúin til þess og búa yfir nauðsynlegri getu til slíks

verks. Þessi aðildarríki skulu koma sér saman um stjórnun verkefnisins, í samráði við æðsta talsmann

stefnu Sambandsins í utanríkis- og öryggismálum.

40

2. Aðildarríki, sem taka þátt í verkefninu, skulu, að eigin frumkvæði eða að beiðni annars

aðildarríkis, upplýsa ráðið með reglubundnum hætti um framvindu þess. Þessi ríki skulu þegar í stað láta

ráðið vita ef framkvæmd verkefnisins hefur víðtækar afleiðingar eða kallar á breytingar á markmiði,

gildissviði eða skilyrðum, sem verkefninu höfðu verið ákveðin í ákvörðununum sem um getur í 1. mgr. Í

slíkum tilvikum skal ráðið samþykkja nauðsynlegar ákvarðanir.

45. gr.

1. Varnarmálastofnun Evrópu, sem um getur í 3. mgr. 42. gr. og heyrir undir ráðið, skal hafa

eftirtalin verkefni með höndum:

a) eiga þátt í að móta hernaðargetumarkmið fyrir aðildarríkin og meta hvernig skuldbindingar þeirra

varðandi slíka getu eru uppfylltar,

b) stuðla að því að þörfin á aðgerðagetu sé samræmd og að skilvirkar, samhæfðar innkaupaaðferðir

séu teknar upp,

c) leggja fram tillögur að marghliða verkefnum í því skyni að uppfylla markmið um hernaðargetu,

tryggja samhæfingu áætlana sem aðildarríkin hafa komið í framkvæmd og stjórnun tiltekinna

samstarfsverkefna,

d) styðja við rannsóknir á sviði varnartækni og samhæfa og skipuleggja sameiginlega

rannsóknarstarfsemi og rannsóknir á tæknilausnum sem uppfylla þörf á aðgerðagetu í framtíðinni,

e) eiga þátt í að skilgreina og, ef nauðsyn krefur, koma til framkvæmda hvers konar gagnlegum

ráðstöfunum til að styrkja iðnaðar- og tæknigrundvöll varnargeirans og bæta nýtingu þeirra

fjármuna sem renna til hernaðarmála.

2. Öllum aðildarríkjum, sem þess óska, skal heimil aðild að Varnarmálastofnun Evrópu. Ráðið skal

samþykkja, með auknum meirihluta, ákvörðun þar sem samþykkt stofnunarinnar, aðsetur og starfsreglur

eru ákveðin. Sú ákvörðun skal taka mið af raunverulegri þátttöku í starfsemi stofnunarinnar. Komið skal

á fót innan stofnunarinnar sérstökum hópum aðildarríkja sem taka þátt í sameiginlegum verkefnum.

Stofnunin skal sinna verkefnum sínum í samráði við framkvæmdastjórnina ef nauðsyn krefur.

46. gr.

1. Aðildarríki, sem óska eftir því að taka þátt í því varanlega, skipulega samstarfi, sem um getur í 6.

mgr. 42. gr., uppfylla tilskildar viðmiðanir og hafa tekið á sig skuldbindingar að því er varðar

hernaðargetu í samræmi við bókun um varanlegt, skipulegt samstarf, skulu tilkynna það ráðinu og æðsta

talsmanni stefnu Sambandsins í utanríkis- og öryggismálum.

2. Ráðið skal, innan þriggja mánaða frá tilkynningunni sem um getur í 1. mgr., samþykkja ákvörðun

um að koma á fót varanlegu, skipulegu samstarfi og setja niður skrá yfir þau aðildarríki sem taka þátt í

því. Ráðið skal taka ákvörðun með auknum meirihluta að höfðu samráði við æðsta talsmanninn.

41

3. Aðildarríki, sem óskar síðar eftir því að taka þátt í varanlegu skipulegu samstarfi, skal tilkynna

það ráðinu og æðsta talsmanninum.

Ráðið skal samþykkja ákvörðun til staðfestingar á þátttöku viðkomandi aðildarríkis, enda uppfylli það

tilskildar viðmiðanir og taki á sig þær skuldbindingar sem um getur í 1. og 2. gr. bókunar um varanlegt,

skipulegt samstarf. Ráðið skal taka ákvörðun með auknum meirihluta að höfðu samráði við æðsta

talsmanninn. Aðeins fulltrúar þátttökuaðildarríkjanna í ráðinu skulu taka þátt í atkvæðagreiðslunni.

Aukinn meirihluti skal skilgreindur í samræmi við a-lið 3. mgr. 238. gr. sáttmálans um starfshætti

Evrópusambandsins.

4. Uppfylli þátttökuaðildarríki ekki lengur tilskildar viðmiðanir eða geti það ekki lengur staðið við

þær skuldbindingar, sem um getur í 1. og 2. gr. bókunarinnar um varanlegt, skipulegt samstarf, getur

ráðið samþykkt ákvörðun um að stöðva tímabundið þátttöku þess aðildarríkis.

Ráðið skal taka ákvörðun með auknum meirihluta. Aðeins fulltrúar þátttökuaðildarríkjanna í ráðinu, að

undanskildu viðkomandi aðildarríki, skulu taka þátt í atkvæðagreiðslunni.

Aukinn meirihluti skal skilgreindur í samræmi við a-lið 3. mgr. 238. gr. sáttmálans um starfshætti

Evrópusambandsins.

5. Þátttökuaðildarríki, sem óskar eftir því að draga sig út úr varanlegu, skipulegu samstarfi, skal

tilkynna það ráðinu sem skal taka mið af því að viðkomandi aðildarríki hefur hætt þátttöku.

6. Ráðið skal samþykkja einróma ákvarðanir og tilmæli innan ramma varanlegs, skipulegs samstarfs,

önnur en þau sem kveðið er á um í 2.-5. mgr. Einróma samþykki skal, að því er þessa málsgrein varðar,

teljast fengið með atkvæðum fulltrúa þátttökuaðildarríkjanna eingöngu.

[Hrafn Arnarson (IP-tala skráð) 4.7.2011 kl. 08:39]

Hér má finna mjög ítarlegar upplýsingar um Lissabon sáttmálann:http://europa.eu/lisbon_treaty/index_en.htm...

[Björn (IP-tala skráð) 4.7.2011 kl. 22:50]

Hvers vegna að tala um "Lissabon sáttmála"? Köllum þetta sínu rétta nafni, "Laumustjórnarskrá Evrópusambandsins"

[Jón Valur Jensson, 4.7.2011 kl. 23:10]

Hrafn, ég held þig skorti alla skarpskyggni til að rýna vel í þennan texta og sjá þar það sem ég sé.

Björn, hér er frábær úttekt Haraldar Hanssonar á því, sem þú ert að ræða þarna. Lissabon-sáttmálinn ER nefnilega sannarlega "laumustjórnarskrá Evrópusambandsins" -- sjá hér: Um bandorm [þ.e. Lissabon-sáttmálann] og brusselskt "lýðræði".

Dæmi:

"Það góða við að kalla þetta ekki stjórnarskrá er að þá getur enginn farið fram á þjóðaratkvæði. - Giuliano Amato, í ræðu í London School of Economics, 21. febrúar 2007

Inntak og eðli stjórnarskrárinnar er enn til staðar. Það er staðreynd.- Angela Merkel, í ræðu á Evrópuþinginu 27. júní 2007

Hvers vegna þessi dulbúningur? Fyrst og fremst til að koma í veg fyrir þjóðaratkvæði með því að nota ekki stjórnarskrárlegt orðalag. - V. Giscard D'Estaing, 30. október 2007

Sá síðastnefndi var forseti stjórnarskrárnefndar ESB, svo hann veit um hvað hann er að tala ..."

Hann er líka fyrrverandi Frakklandsforseti. Merkel þarf ekki að kynna, en Giuliano Amato er fyrrv. forsætisráðherra Ítalíu (tvisvar) og var "Vice President of the Convention on the Future of Europe that drafted the new European Constitution ..."