Kristilegt jafntefli

Ísland og Ungverjaland tóku kristni á sama tíma 999-1001.

Leikurinn var háður í kristilegu bróðerni og báðar þjóðirnar eiga enn möguleika.

Köllum þetta kristilegt jafntefli.

„Grátlega nærri því að komast áfram“

Hannes, Brown og glæpamenn Íslands

Gordon Brown forsætisráðherra Breta bjargaði pólitísku lífi sínu með því að fella íslensku bankana haustið 2008. Hannes Hólmsteinn Gissurarson skrifar um ákvörðun bresku ríkisstjórnarinnar að setja hryðjuverkalög á íslensku bankana og tengir ákvörðunina við aukakosningar í Skotlandi þar sem flokkur Brown, Verkamannaflokkurinn, stóð tæpt.

Hannes vitnar í frétt BBC strax eftir aukakosningarnar í nóvember 2008. Þar segir m.a.

Remember, this by-election was supposed to be the final straw, nail in the coffin or hammer blow which would signal the end of Gordon Brown's career as leader of his country and party.

og

that people in Scotland may be buying the Labour line about independence - stay as part of the UK and see your banks getting bailed out - or leave and become Iceland.

Rökin eru í stuttu máli þessi: Gordon Brown felldi íslensku bankana til að sýna Skotum fram á að íslenska leiðin til sjálfstæðis væri feigðarflan. Rökin eru trúverðug, margur pólitíkus hefur gert minna en að fella bankakerfi í litlu útlandi til að tryggja stöðu sína heimafyrir.

Kaupþing var sá banki á Íslandi sem haustið 2008 átti síst að falla, hann þótti sterkastur. En aðgerðir Brown og félaga í bresku ríkisstjórninni sáu til þess að björgunartilraunir ríkisstjórnar og Seðlabanka Íslands komu fyrir lítið.

Eftir hrun kom á daginn að Kaupþingsmenn voru mestu glæpamenn íslensku bankaútrásarinnar, mælt í sakamálum og fangelsisdómum. Af þeirri ástæðu einni ættum við að þakka Gordon Brown að taka af lífi gegnumrotið bankakerfi. Án gjaldþrots Kaupþings réðu glæpamenn enn ferðinni á Íslandi.

Gordon Brown ætti að fá eins og eina fálkaorðu frá okkur.

Brexit, Trump og Píratar

Stuðningur við úrsögn Breta úr Evrópusambandinu, Brexit, er sömu ættar og stuðningur við forsetaframboð Donald Trump í Bandaríkjunum. Í báðum tilvikum rís almenningur upp gegn valdastéttinni, skrifar Anatole Kaletsky. 

Íslensku Píratarnir eru einnig mótmælaframboð gegn valdastéttinni, eins og hún birtist í starfandi stjórnmálaflokkum. Þó er nokkur munur á baklandi mótmælanna. Samkvæmt Kaletsky eru eldri kjósendur, vinnandi fátækir og lítt menntaðir, sem styðja Brexit og Trump. Þetta er hópurinn sem telur sig vera svikinn af elítu bankamanna og stjórnmálamanna.

Fylgi Pírata kemur einkum frá háskólafólki s.s. kennurum og ríkisstarfsmönnum sem áður kusu Samfylkinguna og Bjarta framtíð.

Píratar skera sig einnig frá Brexistum og Trumpurum með því að þeir eru ekki með neina sérstaka stefnu í stærri málum. Brexistar vilja Bretland úr ESB, Trumparar eru gegn viðskiptasamningum og báðir gegn innflytjendum. Píratar eru á hinn bóginn hlynntir innflytjendum, enda ógna þeir ekki hagsmunum háskólafólks. En að því slepptu sveiflast Píratar á milli sósíalisma og frjálshyggju, svona eftir því hvernig þeir koma frammúr á morgnana, eða öllu heldur hádegisbil.

Stjórnmálakerfið í Bretlandi og Bandaríkjunum er djúpt, óánægjan þar er afleiðing af langtímaferli, en á Íslandi er kerfið grunnt, breytingar gerast hratt. Sem sést á því að við fórum úr kreppu í velsæld á fáeinum misserum. Við kusum meirihluta Samfylkingar og Vinstri grænna yfir okkur 2009 en tortímdum þessum flokkum í þingkosningunum fjórum árum síðar. Kjörfylgi er í minni tengslum við hagsveiflur hér á landi en víða annars staðar.

Þegar öllu er á botninn hvolft eru Píratar pólitískir arftakar Jóns Gnarr og Besta flokksins, ef einhver skyldi muna eftir þeirri tvennu. Jóni Gnarr skaut upp á stjörnuhimin stjórnmálanna þegar kjósendur mótmæltu sjálfum sér og völdu borgarstjóra manninn sem lofaði ísbirni í Fjölskyldu- og húsdýragarðinn.

Von Pírata um árangur í þigkosningunum er bundin við löngun þjóðarinnar að mótmæla sjálfri sér. Pólitík þeirra tekur mið af þeirri von - hún er hvorki hægri né vinstri, upp né niður, bara allt fyrir alla. Svona eins og Íslendingurinn á sjötta glasi í útlöndum.

Fleiri vilja vera áfram í ESB