Vilhjálmur Bjarnason afhjúpar blekkingu Samfylkingar

Vilhjálmur Bjarnason þingmaður beinir fyrirspurn til utanríkisráðherra um samningsmarkmið Íslands gagnvart Evrópusambandinu. Þrátt fyrir fjögur ár í ríkisstjórn tókst Össuri Skarphéðinssyni ekki að setja saman samningsmarkmið Íslands.

Málið er enn verra fyrir Samfylkinguna. Flokkurinn hefur í meira en áratug svikist um að setja fram samningsmarkmið í ESB-málinu.

Blekkingin hófst í byrjun aldar þegar Evrópumál voru tekin á dagskrá flokksins. Málið var umdeilt innan flokksins og því ákvað forystan að fá umboð flokksmanna. Í stað þess að spyrja beint hvort Samfylkingin ætti að beita sér fyrir því að Íslendingar sæktu um aðild að Evrópusambandinu lagði forystan eftirfarandi spurningu fyrir félagsmenn: „Á það að vera stefna Samfylkingarinnar að Íslendingar skilgreini samningsmarkmið sín, fari fram á viðræður um aðild að Evrópusambandinu og að hugsanlegur samningur verði síðan lagður fyrir þjóðina til samþykktar eða synjunar?"

Þessi undarlega orðaða spurning var lögð fyrir félagsmenn í póstkosningum haustið 2002. Um þriðjungur flokksmanna hafði fyrir því að svara og meirihluti þeirra sagði já.

Á landsfundi flokksins í nóvember 2003 var samþykkt að skipa nefnd um Evrópumál. Verkefni nefndarinnar var í fjórum liðum. Annar liður er eftirfarandi: „Skilgreina ítarlega hver helstu samningsmarkmið Íslendinga ættu að vera í aðildarviðræðum við Evrópusambandið með hliðsjón af stækkuðu Evrópusambandi."

Evrópuhópur Samfylkingarinnar skilaði aldrei neinni skýrslu og engin samningsmarkmið voru skilgreind.

Og ekkert breyttist þótt Samfylkingin réð utanríkisráðuneytinu í fjögur ár. ESB-umsókn Samfylkingar var blekking frá upphafi til enda.

Kærar þakkir, Vilhjálmur Bjarnason.

 

Athugasemdir

[Gunnar Heiðarsson, 8.11.2013 kl. 22:03]

Ég spyr nú eins og asni, hefur Vilhjálmur ekki verið í sambandi frá því hann var kosinn á þing?

Veit hann ekki að viðræður við ESB um aðild hafa verið stöðvaðar?

Hvers vegna ætti þá að vera unnið í að skilgreina einhver samningsmarkmið?

Það hlýtur að vera lágmarkskrafa til þingmanna að þeir fylgist örlítið með því sem fram fer á þingi. Að þeir komi ekki fram fyrir þing og þjóð eins og þeir séu heilalausir!!

Ef upp kemur sú staða að ákveðið verði að spyrja þjóðina um hvort hún vilji aðild að ESB og ef svo ólíklega vildi til að þjóðin samþykkti það, þá þarf auðvitað að skilgreina samningsmarkmið og leggja þau fram fyrir ESB, samhliða ósk um áframhald viðræðna. Það þyrfti sennilega ekki nema einn fund, þá myndi ESB hafna frekari viðræðum.

[Helga Kristjánsdóttir, 8.11.2013 kl. 22:22]

Rétt Gunnar,ætli spenna Esb sinna sé að bera þá ofurliði, þegar upp kemst um hverja blekkinguna á fætur annari.

[Rafn Guðmundsson, 8.11.2013 kl. 23:30]

sem betur fer lifir esb aðild enn góðu lífi hjá þorra íslendinga. þótt okkur sé neitað um framhald á viðræðum erum við ekki hætt

[Eyjólfur G Svavarsson, 9.11.2013 kl. 00:08]

Gunnar þurfti þá engin samningsmarkmið með umsókninni? Voru  aðildarviðræðurnar í fjögur ár án marksmiðs og bara stefnulaust hjal, ég held að ég sé ekki alveg að skilja þetta!!

[Gunnar Heiðarsson, 9.11.2013 kl. 09:33]

Sæll Eyjólfur. Það er ekki von að fólk skilji þetta.

Dulúðin yfir viðræðum var svo mikil að fæstir þingmenn vissu í raun hvað fór fram. Hitt er ljóst að samningsmarkmiðin voru ekki klár, hvorki við upphaf viðræðna né lok.

Slíkt getur aldrei skilað miklu, enda sýndi það sig best á því hversu skammt var liðið á þessar viðræður, eftir nærri fjögur ár frá umsókn.

Reyndar heyrðist eitt markmið af hálfu krata, þegar umsókn var lögð fram og það var markmið um tímalengd viðræðna.

Þar var talað um að hægt væri að klára þær á einu ári, sumir voru svo bjartsýnir að tala um þrjá mánuði. Það tók hins vegar ESB ár að ákveða hvort Ísland væri viðræðuhæft. Þegar það ár var liðið sögðu kratar að það tæki í mestalagi annað ár að klára viðræður og að smningur yrðið klár til atkvæðagreiðslu þjóðarinnar í allra síðasta lagi fyrir lok árs 2012.

Fremstur krata í þessum markmiðum fór sjálfur utanríkisráðherra og með honum spiluðu þeir sem hafa tekið upp titil "evrópufræðings" innan Háskólasamfélagsins. Það var einmitt einn þeirra "fræðinga" sem nefndi þrjá mánuðina, sumarið 2009.

Kratar stóðu að umsókninni og nauðguðu VG til samræðis. Nokkrir þingmenn úr öðrum flokkum létu glepjast og tóku þátt í þessari hópreið. Þjóðin sjálf var aldrei spurð. Þetta var ekki kosningamál vorið 2009 og ekki þorðu kratar að efna til kosninga um málið áður en umsókn var send út.

Í fjögur ár unnu kratar að þessu hugðarefni sínu og tókst ekki einu sinni að klára samningsmarkmið, hvað þá samning.

Megin málið er þó það að viðræður hafa verið stöðvaðar og því engin ástæða til neinnar vinnu á þessu sviði á meðan. Að öðru leyti vísa ég til athugasemdar hér fyrr ofan.

[Elle_, 9.11.2013 kl. 18:07]

Rafn, við höldum ekkert að þið hafið hætt, en þið eruð ekki þorrinn.  Við pössum líka upp á að þið fáið ekki endalaust að setja fullveldið í hættu í óþolandi leyfisleyfi.  Það var ekkert leyfi fyrir neinni samfylkingarumsókn inn í ESB-ið ykkar frekar en inn í Bandaríkin eða Kanada eða hvað annað ríki í heiminum.