Veik ríkisstjórn, sterkur forseti

Völd í stjórnmálum fara aðeins að hluta eftir embættum, lög og reglum. Stærsti hluti stjórnmálavalds er hvergi skráður. Snjallir stjórnmálamenn vita þetta og nýta sér til framdráttar. Á Íslandi ber Ólafur Ragnar Grímsson höfuð og herðar yfir alla aðra stjórnmálamenn.

Forsetinn kann að nýta sér stöðu sína og hefur umbreyst á undraskömmum tíma úr veislustjóra útrásarauðmanna í alþýðuhöfðingja sem veit og skilur hvað þjóðin hugsar.

Ólafur Ragnar sigraði íslensk stjórnmál og hug og hjörtu þjóðarinnar þegar hann gekk fram fyrir skjöldu og setti Icesave-lög ríkisstjórnarinnar í þjóðaratkvæði.

Ríkisstjórn Jóhönnu Sig. starfar í skjóli forseta Íslands. 

Guðni: Ólafur Ragnar gæti haldið áfram

Steingrímur J. og þingræðið; forsetinn og þjóðin

Forseti Íslands stígur fram á sjónarsviðið sem talsmaður lýðræðis gegn markaðsöflunum. Ítarleg viðtöl alþjóðlegra fjölmiðla sýna eftirspurn eftir lýðræðisumræðu Ólafs Ragnars Grímssonar. Steingrímur J. bregst fár við yfirlýsingu forseta að nýtt Icesave-samkomulag verði að fara í þjóðaratkvæðagreiðslu.

Samkvæmt Smugunni segir fjármálaráðherra

Síðast þegar ég vissi var þingræði á Íslandi, miðað við stjórnskipan Íslands getur hann ekki hafa sagt þetta.

Þingræðið hans Steingríms J. felur í sér að þjóðin veiti umboð í kosningum til fulltrúa sem kjörnir eru á grundvelli stefnumála. Þúsundir íslenskra kjósenda greiddu Steingrími J. og Vinstri grænum atkvæði sitt í því trausti að þingmenn Vg stæðu við kosningastefnuskrá flokksins um að Íslandi væri betur borgið utan Evrópusambandsins.

Steingrímur J. og nokkrir félagar hans í Vg fótum tróðu undirstöðunni undir þingræðinu þegar þeir sviku loforð gefin kjósendum. Stjórnskipan Íslands styðst annars vegar við skráðar reglur og hins vegar við hefð. Við pólitísk eldsumbrot breytast hefðir. Þingræðishefðin sem Steingrímur J. talar fyrir er sokkin ofan í djúpan pytt klækjastjórnmála þar sem hann sjálfur hefur lagt drjúgt til

Forseti Íslands er með athöfnum sínum og yfirlýsingum að skapa nýja hefð þar sem ríkisstjórnin, umboðslaus og rúin fylgi, er sett skör lægra en áður. Forsetinn talar í nafni þjóðarinnar en ríkisstjórnin aðeins fyrir sjálfa sig og svikula þingmenn.

Forsetinn snýst gegn bönkunum

Ólafur Ragnar ræður dagskrá stjórnmálanna

Umboðsleysi og eymdarstaða ríkisstjórnar Jóhönnu Sig. er undirstrikuð af forseta lýðveldisins. Ólafur Ragnar hafnar ESB-umsókn Samfylkingarinnar og hann stendur einnig með þjóðarhagsmunum í Icesave-deilunni. Ríkisstjórnin ræður ekki við stærri verkefnin og hefur enga stefnu til að berjast fyrir.

Ólafur Ragnar setur dagskrá íslenskra stjórnmála. Þjóðaratkvæðagreiðslan um Icesave var stórsigur fyrir forsetann og að sama skapi ósigur vinstristjórnarinnar. Ólafur Ragnar þarf ekki að bera mál undir ríkisstjórnin og þau Jóhanna og Steingrímur J. starfa í skugga Bessastaðabóndans.

Ríkisstjórn og alþingi eru án umboðs en þora ekki í kosningar. Á meðan það fjarar undan þingi og ríkisstjórn vex forsetaembættið að völdum og virðingu.

Lokaorðið hjá kjósendum segir forseti Íslands

Atvinnusköpun að ofan dauðanum merkt

Samtök atvinnulífsins keyptu heilsíðuauglýsingu í dag í Morgunblaðinu og báðu um samstarf við ábyrga aðila til að skapa 14 þúsund störf. Samtök atvinnulífsins eru í reynd að biðja um að atvinnustefna Árna Sigfússonar í Reykjanesbæ verði yfirfærð á allt landið.

Reykjanesbær er gjaldþrota vegna þess að Árni bæjarstjóri stundaði jöfnum höndum útrásarfjárglæfra og ríkissósíalisma. 

Atvinnusköpun á ekki að koma að ofan heldur þarf hún að spretta úr grasrótinni. 

Undirbúa þarf atvinnuuppbyggingu

Bankarnir eru vettvangur spillingar

Í útrásinni lærðust vinnubrögð í fjármálastofnunum sem eru meira í ætt við mafíustarfsemi en heilbrigða viðskiptahætti. Mafían hyglar sínum á kostnað almannahagsmuna. Endurreistu bankarnir fóru ekki í gegnum endurhæfingu og létu ekki nema að litlu leyti af ósóma útrásarviðskipta.

Dæmin um að bankar hygli innvígðum eru staðfest og óvefengjanleg; Ólafur Ólafsson fékk að halda Samskipum; Jón Ásgeir fær fyrirgreiðslu hjá Arion og Landsbankanum strax eftir hrun til að halda sínum félögunum og stjórnar enn fjölmiðlaveldi í skjóli Landsbankans.

Ríkisstjórnin ber sinn hluta ábyrgðarinnar þar sem hún lagði ekki línurnar fyrir endurreisn fjármálakerfisins heldur lét bankaliðið vera sjálfala þótt sannanlega veitti ekki af endurhæfingu.

Sagði þá vera drullusokka