Vélbyssur og ótrúverðug stjórnarandstaða

Stóra-vélbyssumálið blés út vegna þess að stjórnarandstaðan fyllti það lofti. Vélbyssu-málið verður sprungin blaðra um helgina og entist þá í inna við viku. MS-málið mátti þó mjólka í rúma tíu daga eða svo.

Þegar stjórnarandstaðan blæs út léttvæg mál og lætur eins og himinn og jörð séu að farast þá grefur það undan trúverðugleikanum. 

Málefnafátæktin í herbúðum vinstriflokkanna er á hinn bóginn slík að sérhver DV-spuni er gripinn fegins hendi.

 

Ráðherrar upplýsi Alþingi um vopnin

DV býr til Vélbyssu-Hönnu Birnu

Nei, Gunnar Bragi utanríkis er ekki næsta skotmark DV og vinstrimanna í stóra vélbyssumálinu. Hanna Birna Kristjánsdóttir er enn í skotlínunni

Hanna Birna vissi af innflutningi á vélbyssum í fyrrasumar 

segir DV í fyrirsögn. 

Í venjubundnu samvinnuverkefni DV og vinstrimanna verður skáldað og spunnið enda virðist þráðurinn Hanna-Birna-á-að-víkja söluvænlegur spuni.

Í alvöru talað: viljum við DV-væða opinbera umræðu? Virkilega? 

Sjónum næst beint að Gunnari Braga

Forstjóralaun ASÍ

Verkalýðshreyfingin er ásamt Samtökum atvinnulífsins meira og minna ráðandi í atvinnulífinu frá því eftir hrun í gegnum lífeyrissjóðina. Á þessum tíma er búið að ákveða kaup og kjör æðstu stjórnenda helstu fyrirtækja landsins - mörgum sinnum.

Að Alþýðusambandið skuli núna, sex árum eftir hrun, klóra sér í rassgatinu og velta fyrir sér hvort það eigi að setja þak á laun stjórnenda, sem lífeyrissjóðir ákveða, er sorglegur brandari.

ASÍ er með skoðun á launum kennara og hvað aðrar starfsstéttir hins opinbera eiga að bera úr býtum; ASÍ rekur sína eigin utanríkisstefnu, vill Ísland í ESB, - en er til þessa dags ekki með neina skoðun á því hvað forstjórar fyrirtækja í eigu verkalýðshreyfingarinnar skuli vera með í laun.

ASÍ er sorglegt fyrirbæri.

 

 

Ræða þak á laun stjórnenda

Stóra vélbyssumálið og hugarheimur vinstrimanna

Vinstrimenn á Íslandi eru löngum laustengdir við veruleikann. Hér fyrr á tíð, þegar Marx var enn lesinn, rembdust þeir við að skrifa stéttskiptingu inn í íslenskt samfélag þegar fyrir liggur að félagslegur hreyfanleiki er óvíða meiri en hér.

Eftir því sem verðgildi Marx féll tóku vinstrimenn upp lögregluandúð í stíl við það sem þekkist víða erlendis þar sem lögregla á að baki sögu ofbeldis og yfirgangs. Lögreglan hér er á hinn bóginn með saklausan feril og gott rykti.

En vinstrimenn kunna sín fræði,

Ég hef spilað nógu marga tölvuleiki um ævina til að þekkja þetta vopn. Þetta er drápstæki,“ sagði Helgi Hrafn Gunnarsson, þingmaður Pírata.

Það var og.

„Þetta er drápstæki“

Þrengt að lögsókn til þöggunar

Tjáningarfrelsið virðist nokkru víðara í Strasbourg en Reykjavík. Í dómi Mannréttindadómstólsins í máli Erlu segir að orðin sem hún var dæmd fyrir í Hæstarétti ætti að flokkast sem gildisdómur.

In light of the above, the Court is of the view that the affirmation that it was “not appropriate” that Mrs X “work[ed] in a primary school” ought to have been regarded as a value judgment. 

Gildisdómar skulu refsilausir og því hefði Hæstiréttur átt að sýkna Erlu.

Hæstiréttur hefur raunar víkkað skilgreiningu sína á gildisdómum undanfarin ár. Í hæstaréttardómi nr.  673/2011,  gerir Hæstiréttur kröfu til að gildisdómar eigi sér ,,einhverja stoð í staðreyndum málsins." 

Ósamræmið milli Strasbourg og Reykjavík í málefnum tjáningarfrelsis er því ekki eins mikið og ætla mætti í fyrstu.

Illu heilli ber á þeirri þróun hér að þeir sem saksóttir eru fyrir dómsstólum freisti þess að þagga umræðuna niður með lögsóknum. Hæstiréttur Íslands og mannréttindadómstóll Evrópu eru samstíga í að verja tjáningarfrelsið.   

Erla Hlynsdóttir vann málið

Dómsmál sem kappleikur

Í umræðum um dómsmál, einkum þeim sem tengjast hruninu, er grunnt á viðhorfi sem ræður ríkjum í kappleikjum; fólk heldur með ,,sínu liði" og vill að það vinni hvað sem tautar og raular.

Dómsmál eru á hinn bóginn aðferð réttarríkisins til að útkljá ágreiningsmál. Við sem samfélag ákváðum að lögsækja í hrunmálum og lýtur meðferð þeirra mála formreglum réttarríkisins.

Lögsókn og dómsuppkvaðning í hrunmálum er ekki kappleikur heldur niðurstaða ferlis sem við ættum að standa vörð um. Án réttarríkisins blasir við hnefarétturinn.

Sigurjón og Elín sýknuð

Þegar Danmörk reyndi að selja Ísland

Á dagskrá RÚV í kvöld er fyrsti þáttur í danskri sjónvarpsröð sem heitir 1864. Í danskri sögu er þetta stórt ártal enda stendur það fyrir löðrunginn sem Þjóðverjar veittu Dönum til að minna þá á að Danmörk er evrópskt smáríki.

Þjóðverjar voru á þessum tíma að undirbúa stofnun Þýskalands, spurningin var aðeins hvort það yrði undir forsæti Prússa eða Austurríkismanna. Þjóðverjar vildu fá í þýska ríkið hertogadæmi í suðurhluta Danmerkur, Slésvík og Holstein. Danir vildu ekki hreyfa við suðurlandamærunum.

Stríðið 1864 stóð í fáeina mánuði og lauk með niðurlægjandi ósigri Dana. I friðarsamningum í Vín var tekist á um hvort Danir fengju að halda nyrsta hluta Slésvík, sem nær alfarið var byggður dönskumælandi fólki. Danir reyndu að bjóða Þjóðverjum Ísland í staðinn fyrir Norður-Slésvík en án árangurs. Þjóðverjar voru ekki komnir í heimsyfirráðaham og fúlsuðu við eyjunni í norðri.

Danir mátu samlanda sína í Slésvík meira en Frónbúa. Það var aftur staðfest sumarið 1918 þegar ljóst var að Þjóðverjar myndu tapa fyrri heimsstyrjöld. Þá samþykktu Danir fullveldi Íslands, sem þeir höfðu neitað okkur um í áratugi, til að standa betur að vígi í friðarsamningunum í Versölum að endurheimta Slésvíkur-Dani. Það tókst og landamærunum frá 1864 var breytt.

Lærdómurinn fyrir okkur Íslendinga af þessari sögu er að án fullveldis erum við skiptimynt í alþjóðlegum samskiptum.

 

Vangá ráðherra menntamála

Illugi Gunnarsson menntamálaráðherra fékk ,,línuna" í málefnum framhaldsskóla frá Samtökum atvinnulífsins, sem af einhverjum undarlegum ástæðum er hlustað á í ráðuneytinu. Línan var að stytta nám til stúdentsprófs um eitt ár og girða fyrir að þeir sem eru eldri en 25 ára fái inni í framhaldsskólum.

Ráðherrann böðlast áfram með línuna frá samtökum hrunfólksins og gerir ekkert með fagfélög kennara né heldur hlustar hann á skólastjórnendur.

Sjálfsagt nær ráðherra menntamála einhverjum skammtímasparnaði. En til lengri tíma er kemur það niður á lífsgæðum þjóðarinnar að spara í menntamálum.

Varhugavert að miða við hin Norðurlöndin

Ójafnrétti eykst með hjaðnandi kreppu

Eftir kreppuna í kjölfar hruns Lehmans-banka 2008 voru árangursríkustu viðbrögðin að lækka vexti niður í núll og bjóða atvinnulífinu ódýra peninga. Þess leið er heitir ,,quantitative easing" og var keyrð áfram af bandaríska seðlabankanum.

Aðferðin heppnaðist að því leyti að Bandaríkin sýndu betri hagvöxt og fleiri fengu störf en annars. Ókosturinn við peningaflæðið var að það stórum jók efnahagslegan ójöfnuð í Bandaríkjunum. Efnaðasti hluti Bandaríkjamanna nýtti sér vitanlega ódýru peningana til að auka enn auð sinn.

Nýr seðlabankastjóri Janet Yellen segist hafa verulegar áhyggjur af efnahagslegum ójöfnuði. Af orðum Yellen má draga þá ályktun að hún muni ekki styðja nýja umferð af ódýrum peningum til að keyra upp hagvöxt.

Mesta hækkun í rúmt ár

Vg ekki með skoðun á ESB

Flokksráðsfundur Vg samþykkt ítarlegar ályktanir um stórmál eins og friðarsvæði hvala og Palestínu en sagði ekki aukatekið orð um Evrópusambandið og hvort Ísland ætti heima innan sambandsins eða utan.

Vinstri grænir bera ábyrgð á ESB-umsókn Samfylkingar, sem samþykkt var í tíð Jóhönnustjórnarinnar, með stuðningi þingmanna Vg.

Með því að segja ekki aukatekið orð um Evrópusambandið hagar Vg sér eins og sértrúarhópur sem ímyndar sér að vondir hlutir hverfi séu þeir ekki nefndir á nafn.