Umboðslaust og spillt KÍ í sértrúarpólitík

Stjórn Kennarasambands Íslands fjallaði ekki um umsögn KÍ í þágu vinstriflokkanna á alþingi um þjóðaratkvæðagreiðslu vegna afturköllunar ESB-umsóknar Samfylkingar. Formaður Félags framhaldsskólakennara staðfestir umboðsleysi KÍ.

Afstaða kennara til ESB-aðildar hefur ekki verið rædd og umboðsleysi KÍ í umsögninni er algjört.

Þetta er ekki í fyrsta sinn sem KÍ leikur einleik. Skrifstofa KÍ tók ófrjálsri hendi fjármuni úr vísindasjóði framhaldsskólakennara. Stjórn sjóðsins varð að taka sjóðinn frá skrifstofu KÍ áður en frekari rýrnun yrði. Skrifstofa KÍ er ber að ítrekuðum brotum á bókhaldslögum. Í skýrslu sem stjórn vísindasjóðs tók saman segir m.a.

Af þeim gögnum sem hafa verið skoðuð er m.a. ljóst að tekjur sjóðsins frá ríkinu, rúmlega 8 milljónir í hverjum mánuði, eru færðar út af bankareikningi sjóðsins og inn á bankareikning KÍ. Þar liggja peningar sjóðsins í nokkrar vikur þar til þeim er skilað aftur til rétts eiganda. Vextir af þessum peningum skila sér ekki til sjóðsins né hefur sjóðurinn þessar fjárhæðir til ráðstöfunar meðan þær liggja annars staðar.

Skrifstofa KÍ stundar þannig hvorttveggja að draga fé frá framhaldsskólakennurum og gera þeim upp pólitískar skoðanir.

Kennarasamband Íslands er í höndunum á lítilli klíku sem skeytir hvorki um heiður né skömm þegar hagsmunir klíkunnar eru í húfi.

Fleiri umsagnir með þjóðaratkvæði

Hægslátrun Vg hófst 16. júlí 2009

Formaður Vinstri grænna, Katrín Jakobsdóttir, nýtur mesta trausts íslenskra stjórnmálamanna. Engu að síður mælist flokkurinn með tíu prósent fylgi og kemst ekki hænufet frá kosningaósigrinum 2013. Þá fékk Vg 10,9 prósent fylgi.

Vantraustið á Vinstri græna hófst daginn sem þingflokkurinn samþykkti ESB-umsókn Samfylkingar. Katrín var einn af þingmönnum Vg sem sveik margyfirlýsta andstöðu við aðild Íslands að Evrópusambandinu.

Kannski er Katrínu fyrirgefið svikin. En ekki flokknum.

Íslensk múslímamenning 1627 - 2015

Íslendingar kynntust menningu múslíma fyrst 1627 í Tyrkjaráninu. Í meir en 350 ár eftir það var ekkert framboð af múslímatrú hér á landi - enda eftirspurnin takmörkuð.

Íslendingar tóku við hröktu fólki frá ríkjum múslíma þegar nær dró síðustu aldamótum. Í framhaldi urðu til múslímskir söfnuðir hér á landi.

Einhverjum snillingi datt í hug að gera íslenska múslímamenningu að útflutningsvöru. Skilaboðin sem við fáum frá útlöndu við þessu vöruframboði eru eftirfarandi: Íslendingar eru ósiðmenntaðir og móðgandi.

Skal engan undra að íslensk múslímamenning slái ekki í gegn í útlöndum.

Stjórnarandstaðan virðir ekki lýðræðið

Málþóf stjórnarandstöðunnar á alþingi kemur í veg fyrir að þjóðþingið vinni vinnuna sína; taki mál á dagskrá og afgreiði í atkvæðagreiðslu eða með öðrum hætti.

Gíslataka stjórnarandstöðunnar á alþingi sýnir ábyrgðaleysi og lítilsvirðir lýðræðisleg vinnubrögð.

Stjórnarandstaðan grefur undan sjálfri sér með þessum vinnubrögðum. Ríkisstjórnin má vel við una enda geta vinnubrögð minnihlutans ekki annað en styrkt ábyrga stjórnmálaflokka eins og Sjálfstæðisflokk og Framsóknarflokk.

 

Ísland sé forystulaust

Áfengur áróður

Áfengi er ekki eins og hver önnur neysluvara. Óábyrg meðferð áfengis veldur fjölskylduharmleikjum og er þjóðfélaginu dýrkeypt vegna heilsu- og eignatjóns.

Af þessu tvennu leiðir að engar þær breytingar ætti að gera á núverandi fyrirkomulagi áfengissölu sem minnsti möguleiki er á að auki neyslu áfengis og/eða auðveldi aðgengi ungs fólks að áfengi.

Umræðan um hvort áfengi skuli selt í matvöruverslunum leiðir í ljós að bæði mun neysla áfengis aukast og aðgengi ungs fólks verður greiðara að þessari vöru.

Öll hagkvæmni- og kostnaðarrök blikna hjá lýðheilsurökum í áfengisumræðunni. Ef það er svo, samkvæmt keyptri skýrslu áróðursmanna fyrir áfengi í matvöruverslanir, að áfengissala skili ríkinu ekki nógum tekjum þá er einfalt svar við því: við hækkum verðið á áfengi.

Taprekstur á Vínbúðahluta ÁTVR?

Verkföllin og sjálfshatur eftirhrunsins

Vinnan göfgar manninn, segir gamalt máltæki. Samfélag sem býður öllum þegnum sínum starf, líkt og það íslenska, ætti ekki að búa við verkföll og alls ekki jafn víðtæk og raun ber vitni. 

Neðanmálsgrein í riti Sigmund Freud, Undir oki siðmenningar, bls. 26, segir um vinnuna:

Engin lífsstefna tengir einstaklinginn betur raunveruleikanum en vinnan. Því að vinnan gefur manni a.m.k. traustan sess i hluta veruleikans, þ.e. mannlegu samfélagi.

Hvers vegna velja Íslendingar í þúsundavís tilgangsleysið þegar störfin bíða og lífsfyllingin sem þeim fylgir er vannýtt?

Nærtæk skýring á víðtækum verkföllum er sjálfshatrið sem gaus upp eftir hrun. Verkföllin eru ekki fyrsta birtingarmyndin. Við kusum yfir okkur ríkisstjórn skipaða þeim tveim stjórnmálaflokkum sem gera sjálfshatur að lífsstíl - Samfylking og Vinstri grænir.

Vinstristjórnin gerði út á sjálfshatur. Umræðan um ónýta Ísland bar þar hæst, en líka var það ónýta stjórnarskráin og sú brýna nauðsyn að þjóðin hlekkjaði á sig Icesave-skuldirnar. ESB-umsóknin var keyrð áfram af sama sjálfshatrinu: við kunnum ekki neitt, getum ekki neitt og verðum að segja okkur til sveitar hjá Brusselvaldinu.

Í síðustu þingkosningum rofaði til hjá þjóðinni. Hún kaus til meirihluta á alþingi flokka bjartsýni og jákvæðni, Sjálfstæðisflokk og Framsóknarflokk.

Sjálfshatrið á enn sína talsmenn, þeir stunda málþóf á alþingi og verkföll til að þjóna sínu eðli. Verkalýðsforystan er að stærstum hluta skipuð fólki úr sjálfshatursflokkunum.

Þjóðin mun ranka við sér og spyrja hvers vegna í ósköpunum hún leiðir sjálfshatrið til öndvegis. Það er svo miklu huggulegra að vera jákvæður og bjartsýnn.

 

Fjölþætt áhrif verkfallanna

Menntun og sæluríki mannauðsstjórnunar

Sérfræðivæðing samfélagsins býr til vandamál fyrir sérfræðinga að leysa. Metnaður sérfræðinga stendur til að raða samfélaginu upp í einingar, flokka þær og setja saman eftir forskrift. Tillaga í þessa átt var birt undir formerkjum mannauðsstjórnar í Morgunblaðinu í dag.

Meistari i mannauðsstjórnun, Jason Már Bergsteinsson, leggur til að Hagstofan ráði fólk til að safna gögnum undir merkingarlausu hugtaki - ofmenntun - enda það forsenda fyrir flokkun og undanfari stýringar á námsvali ungs fólks.

Ofmenntun er merkingarlaust hugtak sökum þess að enginn getur ofmenntað sig, jafnvel þótt hann sé vel greindur, iðinn og stundi nám ævina langa. Menntun er að manna sig og enginn getur verið ,,of mennskur". Nema, auðvitað, í augum sérfræðinga sem vilja setja saman sæluríkið.

Í prentútgáfu Morgunblaðsins er haft eftir Jasoni Má: ,,Fólk skynjar að það er ofmenntað og það vill ekki vera það því það getur ekki verið markmiðið með menntuninni."

Hugtakaruglingurinn er neyðarlegur. Með góðum vilja má gefa sér að Jason Már eigi við starfsþjálfun en ekki menntun. Starfsþjálfun er þrengra hugtak og afmarkaðra en menntun. Niðurstaðan verður engu að síður jafn vond. Sú hugsun svífur yfir vötnum að dýpsta þrá sérhvers einstaklings sé að vera tannhjól í gangverki mannauðsstjórnunar.

Jason Már gagnrýnir samskiptaleysi skóla og atvinnulífs. Hann gefur sér að atvinnulífið viti með fimm til tíu ára fyrirvara, þ.e. þann tíma sem meistara- og doktorsnám tekur, hver þörfin verði fyrir tiltekna sérfræðinga.

Enginn í atvinnulífinu veit þörfina fyrir lögfræðinga, verkfræðinga, viðskiptafræðinga, heimspekinga, sagnfræðinga, lækna, bókmenntafræðinga og aðra sérfræðinga eftir fimm eða tíu ár.

Eina leiðin til að vita þörfina fyrir sérfræðinga er að ákveða fyrirfram hver hún skal vera. Í Sovétríkjunum sálugu voru gerðar fimm ára áætlanir sem stýrðu þjóðfélaginu.

Sæluríki mannauðsstjórnunar rennur upp þegar stóri bróðir ákveður samfélagsþróunina. Afmennskun er fyrsta skrefið í þá átt. Hugtakið ,,ofmenntun" er verkfæri til að hefja afmennskunina. Hagstofan ætti að gera það viðvik fyrir frjálst samfélag að taka ekki upp flokkinn ,,ofmenntun" í hagtölum lýðveldisins.

 

Ofmenntun á vinnumarkaði er 19,3%

Illugi fær syndaaflausn frá Þorbirni og blaðamönnum

Illugi Gunnarsson menntamálaráðherra hélt persónulegum hagsmunum sínum aðgreindum frá opinberu hlutverki sínu þegar hann muldi undir Orku Energy í Kína.

Blaðamenn telja Illuga ekki geta haldið einkahagsmunum sínum aðskildum frá opinberum athöfnum og gagnrýna ráðherra fyrir að þiggja persónulega greiða frá fyrirtækjum sem hann hefur afskipti af.

Íslenskir blaðamenn þykjast halda persónulegum hagsmunum sínum utan við fréttaumfjöllun þótt þeir fái utanlandsferðir frá viðfangsefnum sínum. Þorbjörn Þórðarson fréttamaður á Stöð 2/365 miðlum þiggur ferðir frá Evrópusambandinu, og þar eru oft dagpeningar einnig greiddir, og frá Wow flugfélaginu.

Þorbjörn þykist gera skýran greinarmun á persónulegum hagsmunum sínum og þeim opinberu, sem hann þjónar sem fréttamaður.

Og jólasveinar koma til byggða í júlí.

 

Jónas, lýðræðið og Machiavelli

Bloggari var framkvæmdastjóri Heimssýnar í tíð ríkisstjórnar Jóhönnu Sig. og hitti reglulega fulltrúa Evrópusambandsins, bæði frá framkvæmdastjórninni og þinginu. Brusselfólkið kom hingað að fá upplýsingar um gang mála.

Við í Heimssýn vísuðum ítrekað í andstöðu á alþingi við ESB-umsóknina sem og að afgerandi meirihluti þjóðarinnar var á móti ESB-aðild - og er enn.

Viðbrögð fulltrúa ESB voru ávallt þau sömu. Þeir sögðu að íslensk stjórnvöld hefðu sótt um aðild og á meðan íslensk stjórnvöld vildu halda ferlinu inn í ESB áfram þá myndu stofnanir sambandsins vinna að sama markmiði.

Nú ber svo við, þegar íslensk stjórnvöld eru búin að afturkalla ESB-umsókn Samfylkingar, að sumir talsmenn Evrópusambandsins vilja meina að það sé ekki nóg að íslensk stjórnvöld séu með stefnu í Evrópumál heldur verði þingflokkarnir að vera með sömu stefnu. Michael Roth, Evrópumálaráðherra Þýskalands, á að hafa sagt orð í þá veru í heimsókn sinni hingað.

Jónas Kristjánsson segir þessi nýmæli, að gera kröfu um að þingflokkar séu sammála stjórnvöldum, kennslustund í lýðræði. En þetta er ekki lýðræði, ekki fremur en það var lýðræði þegar Írum var skipað að halda nýja þjóðaratkvæðagreiðslu um Lissabonsáttmálann eftir að hafa hafnað sáttmálanum.

Ef þessi sjónarmið ESB-fólksins eru kennslustund þá er kennslan í fræðum Machiavelli.

 

Verkföll til að auka atvinnuleysi og verðbólgu

Verkalýðsforystan berst ekki ekki fyrir hagsmunum þeirra lægst launuðu með kaupkröfum sem ekki er innistæða fyrir. Næðu slíkar kauphækkanir fram að ganga yrði verðbólga fljót að éta upp kauphækkunina og hærri vextir myndu skila sér í færri atvinnutækifærum.

Hærri verðbólga og minni atvinna kæmist fyrst og verst niður á láglaunahópum. Á meðan þensla er í atvinnulífinu, eins og nú er, þá verða atvinnurekendur að yfirborga launataxta til að halda í starfsfólk. Við atvinnuleysi minnka yfirborganir enda nægt framboð af starfsfólki.

Ef verkalýðsforystan kanni ekki að gera aðra samninga en þá sem stuðla að verðbólgu og atvinnuleysi er illa komið fyrir samtökum launþega.

„Hvaða hagsmuni er verið að verja?“