Múslímaárásir afhjúpa nekt Evrópumannsins

Fyrirmyndarfjölskylda embættismanna í Brussel er franskur maður kvæntur þýskri konu með þrjú þrítyngd börn og heimili í Hollandi. Evrópumaðurinn, samkvæmt Brussel-uppskriftinni, er ekki til nema í örlitlum mæli. Fjölskyldur í Evrópu eru flestar þjóðlegar.

Evrópusambandið boðar eitthvað sem heitir ,,evrópsk gildi" og jafnvel skilyrðir styrkveitingar til vísinda og lista að styrkþegar sýni fram slík gildi í verkum sínum. Á hinn bóginn eru ,,evrópsk gildi" fjarska yfirborðskennd, svo ekki sé meira sagt.

Tökum kristna trú sem dæmi. Evrópa var nær öll kristnuð árið 1000, en bæði Íslendigar í vestri og Ungverjar í austri miða kristnitökuna við það ár. Á þessum þúsund árum fór þannig fyrir kristni að hún klofnaði á 16. öld, með siðaskiptunum, og blóð flaut um alla álfuna í hálfa aðra öld vegna kristinna trúardeilna. Eftir frönsku byltinguna, fyrir 200 árum, var kristni skipulega úthýst af opinberum vettvangi og gerð að einkamáli hvers og eins. Máttugasta hugmyndafræði Evrópu á 20stu öld, marxismi, hataðist við kristni og trúarbrögð almennt.

Íbúar Evrópu eiga ekki sameiginleg gildi vegna þess að þeir eiga ekki sameiginlega tungu. Það er tungumálið sem varðveitir og fóstrar þjóðargildi. Evrópa á engan sameiginlegan almenning. ,,Höfuðborgin", Brussel, er í tilbúnu landi frá 1830 þar sem varanleg stjórnarkreppa ríkir enda tvær þjóðir fyrir á fleti, Vallónar og Flæmingjar.

Þegar múslímar gera árás á höfuðborg annars stærsta ríkis Evrópu rís upp alþjóðleg bylgja samúðar. Nágrannaríki bjóða fram aðstoð sína við að hafa uppi á árásarmönnunum.  Af þessu skyldi ætla að áherslan yrði á sam-evrópskar aðgerðir gegn hryðjuverkum. En því er ekki að heilsa. Hvers vegna er ekki uppi hávær krafa um að ,,Evrópa" berjist gegn múslímskum hryðjuverkum?

Það er vegna þess að kerfin sem ,,Evrópa", þ.e. ESB, býr til eru misheppnuð. Gjaldmiðill ESB, evran, leggur efnahagskerfi þjóða í rúst. Schengen-kerfið, sameiginleg landamæri Evrópu, er gatasigti. Einn eða fleiri árásarmanna í París á föstudag komu til Frakklands í gegnum Grikkland, líklega sem flóttamenn.

Greining Maríu Le Pen, leiðtoga Þjóðarfylkingarinnar, að forsenda þjóðaröryggis er að Frakkar gæti eigin landamæra er blátt áfram óhrekjanleg staðreynd.

Evrópusambandið uppfyllir ekki lágmarkskröfur í þeim verkefnum sem sambandið tekur að sér. Árásir múslíma afhjúpa blekkinguna um ,,Evrópumanninn" sem ímyndað brusselfyrirbæri. Hvorki er ,,Evrópumaðurinn" til né það kerfi sem gæti veitt honum lágmarksvernd.

,,Evrópumaðurinn" á sér frumgerð í ,,Sovétmanninum" fyrir miðja síðustu öld. Í báðum tilfellum átti að búa til nýja manngerð úr hugmyndafræði. Skáldskapur af þessu tagi endar alltaf með ósköpum.

Ættingjar árásarmanns handteknir

Ekki hryðjuverk, heldur stríð

Stefan Aust, einn virtasti blaðamaður Þýskalands, m.a. sérfræðingur í Baader-Meinhof, segir í uppslætti Die Welt: þetta eru ekki hryðjuverk, heldur stríð.

Stríðsástandið mun vara lengi, í mörg ár ef ekki áratugi.

Vestrænar þjóðir, Íslendingar meðtaldir, verða að endurskoða grunngildi sín og forgangsraða hverjum ber að halda - til að tapa þeim ekki öllum.

 

Gróf atlaga að grunngildum

Múslímtrú er uppspretta Ríkis íslam

Múslímsk trú fóstrar öfgar sem birtist í Ríki íslam og annarra hryðjuverkahópa sömu ættar. Trúfrelsi er einn horsteina vestrænnar menningar. Vestræn vörn gegn trúarhryðjuverkum getur tæplega verið að banna múslímatrú án þess að tapa um leið vestrænum gildum.

Afleiðingar af hryðjuverkunum í París verða í bráð tvíþættar. Í fyrsta lagi verður forgangur vestrænna ríkja að takmarka útbreiðslu trúarmenningar múslíma. Áhrifin á afstöðu til viðtöku flóttamanna frá ríkjum múslíma verða djúptæk og varanleg.

Í öðru lagi verður stóraukin áhersla á að uppræta vígahreiður múslíma í mið-austurlöndum.

Stríðsástand milli vestrænnar menningar og múslímamenningar verður í gildi þangað til múslímar veraldarvæðast. Trúarmenning breyst hægt og tekur nokkrar kynslóðir.

Ríki íslam lýsir yfir ábyrgð

Franska byltingin og neyðarástand lýðræðisins

Franska byltingin færði vestrænum þjóðum mannréttindi og lýðræði fyrir 226 árum. Hryðjuverkin í París eru bein árás á rétt fólks að koma saman á almennum vettvangi án ótta um líf og limi.

Eftir París föstudaginn 13. nóvember 2015 eru vestræn mannréttindi og lýðræði í uppnámi. Þegar á vogarskálum eru lýðréttindi annars vegar og hins vegar mannslíf víkja réttindin.

Neyðarástand lýðræðisins setur mark sitt á stjórnmál og samskipti þjóða og menningarheima um langan aldur.

 

 

Heitir miskunnarlausu stríði

Egill Helga, Kolbrún og pólitík vinstrimanna

Egill Helgason óskar sér 1% vaxta og Kolbrún Bergþórsdóttir telur vexti seðlabanka miðast við að ræna fólki lífsbjörginni. Egill og Kolbrún eru dæmigerðir álitsgjafar vinstrimanna.

Seðlabanki Evrópu rekur núllvaxtastefnu til að koma hjólum atvinnulífsins í gang. Evrópa er í kreppu. Með því að bjóða upp á 1 prósent útlánsvexti er ríkasta hluta þjóðfélagsins hyglað. Bilið milli ríkra og fátækra jókst bæði í Bandaríkjunum og Evrópu eftir að seðlabankar lækkuðu vexti niður í núll, útlánsvextir eru alltaf hærri, til að keyra upp neyslu og fjárfestingar. Þeir ríku græða alltaf mest á peningum álágum vöxtum. Atvinnulausir og lífeyrisþegar eru aftast í röðinni og bera minnst úr býtum.

Á Íslandi er full atvinna, þökk sé krónunni, og bullandi hagvöxtur - þrefalt til fjórfalt meiri en í ESB-ríkjum. Við þessar aðstæður segja allar hagkenningar allra tíma að vexti verður að hækka til að hemja verðbólgu. Hærri vextir hægja á neyslu og fjárfestingu. Þegar efnahagskerfi er á keyrslu, eins og það íslenska, verður að hægja á því ef ekki á illa að fara.

Egill kallar þetta ,,sturlun" og Kolbrún arðrán. Vinstrimenn eiga alltaf einhver orð um heilbrigða skynsemi.

 

Spá 4,3% hagvexti

Ójafnaðarflokkur Íslands líður undir lok

8,2 prósent þjóðarinnar segist styðja Samfylkinguna, samkvæmt nýrri könnun. Samfylkingin var stofnuð sem jafnaðarflokkur en boðar ójöfnuð. Almenningur áttar sig á óhreinlyndi flokksins og yfirgefur hann.

Ójafnaðarstefna Samfylkingar birtist í fylgisspektinni við ESB-aðild og upptöku evru. ESB-aðild fæli í sér stórfellt atvinnuleysi hér á landi með tilheyrandi ójöfnuði. Íslenska krónan er tæki til jöfnunar; í kreppu heldur hún uppi atvinnu og í góðæri jafnar hún ábata þjóðarbúsins til allra með því að lækka vöruverð.

Íslendingar vita að fullveldið og krónan jafnar lífskjörin. Þeir sem vilja meiri ójöfnuð, til dæmis Björn Eydal Davíðsson, nefna sérstaklega krónuna sem höfuðandstæðing.

Óhreinlyndið sem pólitík Samfylkingar byggir á, að þykjast jafnaðarflokkur en boða ójöfnuð, er ekki hægt að fela með fagurgala. Undirstöður flokksins eru ónýtar.

Ólíklegt er að Samfylkingin bjóði fram við næstu alþingskosningar.

Sólfar eða CCP í bílskúrinn?

Lykilmenn úr CCP yfirgáfu félagið til að stofna Sólfar. Í bransanum þykir CCP orðið mistækt og les illa í þróun sýndarleikja.

Sólfar fékk 300 millur til að vinna í bílskúr að sýndarleik sem ekki er jafn kjötheimamiðaður og CCP.

Spurningin er hvort félagið endar sína daga í bílskúr.

CCP fær 4 milljarða fjárfestingu

Sjálfstæðismaður fer hamförum gegn spillingu

Ásmund­ur Friðriks­son, þingmaður Sjálf­stæðis­flokks­ins, er ómyrkur í máli um spillinguna í kringum hlutafjársölu Símans.

Þingmenn vinstriflokkanna þegja um mál sem ætti að vera þeirra.

Hvað sagði aftur síðasta skoðanakönnun um fylgi flokkanna?

Hætti að skipta við Símann

Evrópa gefst upp á ESB og evru

Ferðafrelsi ríkir ekki lengur í ESB. Slóvenar reisa gaddavírsgirðingu við landamæri annars ESB-ríkis, Króatíu. Svíþjóð tekur upp landamæraeftirlit til að stemma stigu við flóttamannastraumi frá meginlandi Evrópu.

Af evrunni er það að frétta að Grikkir fá ekki fjárhagsaðstoð frá ESB vegna þess að Spánverjar munu vilja hið sama, þ.e. afskriftir af skuldum, en við það yrði ESB gjaldþrota. Þýskir fjármálavitringar segja að björgunarstarf seðlabanka evrunnar búi til óstöðugleika á evru-svæðinu.

Evrópusambandið ræður ekki við verkefnin sem sambandinu er ætlað að leysa. Spurningin er ekki hvort heldur hvenær ESB liðast í sundur.

Vill Holland úr Evrópusambandinu

Bankar búa til peninga - en handa hverjum?

Bankar, bæði hér á landi og annars staðar, búa til peninga með því að lána margfalt meira en nemur innlánum. Bankar tryggja sér jafnframt jákvæðan vaxtamun og hirða af viðskiptavinum sínum margvísleg gjöld.

Bankar eru á ábyrgð ríkisins með því að seðlabankar eru lánveitendur til þrautavara. Gildir bæði hér og erlendis. Bankakerfi er ekki leyft að lokast, jafnvel þótt það sé gjaldþrota. Það sást vel í hruninu. Allt bankakerfið, sem var undir stjórn einkaframtaksins, varð gjaldþrota. Engu að síður héldust allir bankar opnir og öll kerfi þeirra virkuðu - vegna þess að ríkið tryggði rekstur þeirra.

Til lengri tíma er óæskilegt að ríkisvaldið reki allt bankakerfið. Samtrygging stjórnenda slíks kerfis myndi gera það óhagkvæmt og leiða til spillingar. Á hinn bóginn er algerlega út í hött að einkaframtakið fá til sín alla bankana. Einkaframtakið reyndist gerspillt og stútaði bankakerfinu á fáum árum, frá aldamótum til hrunsins 2008.

Engu að síður er einkaframtakið, fremur en ríkisrekstur, uppspretta nýsköpunar og frumkvæðis. Af því leiðir er æskilegt að einkaframtakið sé aðili að bankakerfinu.

Lífeyrissjóðir, sem eru félagslegir að stofni, ættu einnig að eiga hlut í bankakerfinu. Innbyggt í lífeyrissjóði er jafnræðshugmynd milli kynslóða, þeirra sem taka mestu lánin, þ.e. yngra fólk, og hinna sem treysta á ávöxtun lífeyris - eldri kynslóðin. Þetta jafnræði ýtir undir langtímahugsun fremur en skammtímaávinning.

Ríkið, lífeyrissjóðir og einkaframtakið ættu að eiga bankakerfið. Hlutföllin 60, 20 og 20 hljóma skynsamlega næstu tíu til tuttugu ár. Að fenginni reynslu mætti endurskoða þessi hlutföll.

Það skiptir máli handa hverjum bankarnir búa til peninga.

Afgangur upp á 50 milljarða