Ólafur Ragnar er þjóðinni dýr

Útlendingar, sem taka mark á forseta Íslands, draga þá ályktun af orðum hans að Íslendingar séu í afneitun. Samkvæmt Ólafi Ragnari var íslenska bankaruglið ekki Íslendingum að kenna heldur Evrópusambandinu.

Á meðan útlendingar telja Íslendinga ekki hafa lært sína lexíu sjá þeir ekki ástæðu til að rétta okkur aðstoð og skella skollaeyrum við annars sanngjörnum kröfum okkar að Icesave-klúðrið sé ekki okkur einum að kenna. Þegar útlendingar hlusta á forseta Íslands tala eins og hann gerði hjá Bloomberg kostar það þjóðina ómælda milljarða. 

Ólafur Ragnar er forseti útrásarauðmanna. Hann át sig saddan í veislum þeirra og flaug ókeypis í einkaþotunum og getur ekki fyrir sitt litla líf skilið að útrásin er íslenskt ruglþvættingsbull sem við verðum að biðja heimsbyggðina afsökunar á. Við slepptum lausum strákfíflum sem ekkert vita eða kunna nema það sé talin kunnátta að svíkja, ljúga og stela.

Ríkisstjórnin ber ábyrgð á Ólafi Ragnari. Leiðangurinn út í heim til að undirstrika heimsku Íslendinga er fjármagnaður með skattfé almennings sem er sligaður af byrðum útrásarinnar.

Við verðum að losa við þetta hálfvitaræði sem  tröllríður húsum á Arnarhvoli og Álftanesi.

Íslensku bankarnir störfuðu samkvæmt reglum

Leiktjöld fallinnar ríkisstjórnar

Í örstuttu viðtali í Sjónvarpsfréttum í kvöld nefndi félagsmálaráðherra Icesave-málið í þrígang án þess að vera spurðu einu sinni. Fréttamaðurinn vildi fréttir af aðgerðum ríkisstjórnarinnar en Árni Páll tönnlaðist á Icesave og afhjúpaði þar með að tilefni fundarins var ekki annað en að breiða yfir þá staðreynd að Icesave-málið er óleyst. Af því leiðir að ríkisstjórnin er fallin.

Íslendingum verður dýrt að ríkisstjórnin er í afneitun vegna Icesave-málsins. Hægri hönd fjármálaráðherra skrifaði minnisblað fyrir rúmum þrem vikum að Hollendingar og Bretar samþykktu ekki fyrirvara Alþingis á ríkisábyrgð. Þar með er samningurinn fallinn.

Eðlilegast er að ríkisstjórnin segi af sér. Minnihlutastjórn Vg taki við völdum og vinni með Alþingi fram á næsta vor að nauðsynlegum málum, s.s. nýjum samningi um sameiginlega ábyrgð Íslands, Bretlands og Hollands á Icesave-reikningum Landsbankans.

Ræða um greiðsluvanda heimila

Þýsk ógnarorðræða um Bretland

Þýskaland lýsir yfir efnahagslegu stríði gegn Bretlandi, segir breski blaðamaðurinn Ambrose Evans-Pritchard um viðtal sem birtist í tímaritinu Stern við Peer Steinbrück fjármálaráðherra Þýskalands. Í viðtalinu fer Steinbrück hörðum orðum um þvermóðsku Breta gagnvart tillögum Evrópusambandsins um nýtt regluverk fyrir fjármálastofnanir.

Þjóðverjar og Frakkar hafa náð saman um reglur en Bretar ekki verið jafn tilkippilegir. Þeir óttast að fjármálaþjónustumiðstöðin í London muni bíða tjón af nýju regluverki.

Brósi svarar Peer fullum hálsi fyrir hönd Breta. Sjá hér.

Tvennt mætti nefna til viðbótar. Bretar leyfa pundinu sínu að síga um þessar mundir. Það mun styrkja útflutninginn - en á kostnað evru-landanna sem búa við sameiginlega mynt er þykir heldur hátt skráð.

Í öðru lagi eru fréttir um það að Þjóðverjar hafa aldrei borgað jafn hátt hlutfall af reikningi Evrópusambandsins.

Mikilvægi Morgunblaðsins - og Davíðs

Morgunblaðið getur vel við unað athygli fjölmiðla, bloggara og kjaftaskúma síðustu daga. Umræðan um hver sest í ritstjórastól blaðsins skyggir á fréttir af þjóðníðingum úr röðum útrásarmanna, útlensku eignarhaldi á fjármálastofnunum, Icesave og ríkisstjórn.

Umræðan staðfestir að Morgunblaðið er einstakur fjölmiðill í huga fólks. Þrátt fyrir að öllum sé ljóst að staða útgáfunnar sé svo erfið að samdráttur er óhjákvæmilegur lætur fólk sig varða hver stýrir skútunni.

Eftir að nafn Davíðs Oddssonar var kynnt til sögunnar sem ritstjóraefnis á Hádegismóum margfaldaðist áhugi samfélagsins á málinu. Fyrrum forsætisráðherra er slíkt hreyfiafl þjóðarsálarinnar að viðlíka hefur ekki sést síðan á dögum Ólafs Thors og Einars Olgeirssonar.

Úr því sem komið er yrði það alvarlegt áfall fyrir þjóðina ef Davíð Oddsson verður ekki ritstjóri Morgunblaðsins. 

 

Ritstjóramálum lokið á næstu dögum

Sprungin stjórn eða sameinaðir vinstriflokkar

Annað tveggja gerist á næstu misserum, stjórnin springur eða að Samfylkingin og Vg sameinast. Á Íslandi hafa vinstriflokkar aldrei getað starfað saman, nema um skamma hríð. Kosningasigurinn 1978 leiddi vinstri stjórn til valda en stjórnin sprakk. Þjóðarsáttarstjórnin 1988-91 entist ekki yfir einar kosningar. Reykjavíkurlistinn sprakk vegna sundurlyndis vinstrimanna.

Það sem mælir með sameiningu er að Jóhanna ætlar senn að hætta í stjórnmálum og Samfylkingin á ekkert foringjaefni. Steingrímur J. er foringi og hann gæti hugsað sér að sameina vinstrimenn í einn flokk.

Það sem mælir gegn sameiningu er að dæmigerður Vg-liði er jarðbundinn, íhaldssamur, nægjusamur og þjóðlegur. Samfylkingarfélaginn er sveimhugi, frjálslyndur, græðgisvæddur og aðildarsinni.

Sameiginlegur þingflokksfundur

Heimilin og niðurfellingin

Hagsmunasamtök heimilanna eru að verða öflugur baráttuhópur sem verðskuldar viðurkenningu almennings sem og stjórnvalda. Helsta hagsmunamál samtakanna, eftir því sem best verður séð, er almenn niðurfelling skulda. Og það er ekki gott mál.

Almenn niðurfelling skulda er ígildi sakaruppgjafar óreiðufólks sem engin innistæða er fyrir. Siðferðislega er rangt að veita slíka sakaruppgjöf.

Almenn niðurfelling skulda er röng efnahagspólitík. Þeir sem helst þurfa á aðstoð að halda, ungt barnafólk sem keypti húsnæði síðast liðin 2-3 ár, fengi minna vegna þess að þeir fengju líka niðurfellingu sem ekki þurfa á henni að halda.

Almenn niðurfelling er líka ósanngjörn því þeir sem eiga litlar skuldir til að niðurfella eru sniðgengnir.

Sértækar lausnir á sértækan vanda, takk fyrir.

Ná ekki endum saman

Stjórnarkreppa leysir Icesave

Ríkisstjórnin ber ábyrgð á Icesave-samkomulaginu. Þegar það liggur fyrir að bresk og hollensk yfirvöld samþykkja ekki fyrirvara Alþingis á ríkisábyrgðinni er aðeins eitt að gera. Ríkisstjórnin þarf að segja af sér og þar með er Icesave-málið komið á upphafsreit; við gerum nýja samninga við Breta og Hollendinga. Aðstæður eru ólíkt betri að gera samninga núna þegar ekki er yfirvofandi bankahrun á Vesturlöndum vegna óvissu um ríkisábyrgðir á innlánsreikningum.

Í útlöndum skilja menn stjórnarkreppur og veita tilhlýðilegt svigrúm í kjölfar þeirra.

 

Hollendingar bjartsýnir

Hugmyndafræði og efnahagslegur sársauki

Nóbelshagfræðingurinn Paul Krugman varar þjóðir heims við því að skera niður ríkisútgjöld eins og þau væru í gjörgæslu Alþjóða gjaldeyrissjóðsins. Við erum undir hæl sjóðsins sem krefst niðurskurðar, sumpart til að læra að eyða ekki um efni fram og að hluta vegna hugmyndafræði um hvernig ríkisfjármálum skuli háttað.

Eistland er aftur ríki sem gjarnan vill taka á sig heilmikinn sársauka til að verða hratt og örugglega innlimað í Evrópusambandið. Eistar líta á það sem vist í himnaríki eftir að hafa mátt þola helvíti Sovétríkjanna í áratugi.

Brósi blaðamaður á Telegraph var í Eistlandi á dögunum og samantekt hans um tilraunaeldhús hagfræði og pólitík í Eystrasaltslöndum er forvitnileg.

Lífeyrissjóður féflettur af Kaupþingi & Co.

Kaupþing og tengd félög áttu greiðan aðgang að Lífeyrissjóði verslunarmanna, samkvæmt frétt RÚV í kvöld um kæru á  hendur forsvarsmanna lífeyrissjóðsins. Óeðlilega stórt hlutfall af eigum Lífeyrissjóðs verslunarmanna var í Kaupþingi, Existu og Bakkavör en þessi félög eru sama blokkin. Þegar kemur á daginn að forsvarsmenn lífeyrissjóðsins voru nátengdir inn í samstæðuna verður bæði spurt um siðferði þessa fólks og löghlýðni. Hér að neðan fylgir kjarninn úr frétt RÚV.

 

Gunnar Páll Pálsson, fyrrverandi formaður VR og stjórnarformaður Lífeyrissjóðsins var einnig í stjórn Kaupþings. Eiginkona hans er lykilstarfsmaður Kaupþings
 
Þorgeir Eyjólfsson var forstjóri Lífeyrissjóðsins þangað til í vor. Eiginkona hans er starfsmaður hjá Kaupþingi, sonur þeirra er sérfræðingur á fyrirtækjasviði bankans og dóttir þeirra framkvæmdastjóri eignarstýringar Existu.

Guðmundur Ólafsson, lögmaður VR, á eiginkonu sem er forstöðumaður hjá Kaupþingi.

Kæruefnið varðar stórfelld hlutafjárkaup, lánveitingar og gjaldeyrissamninga við Existu og félög í eigu þess meðal annars Kaupþing.

Stjórnarmenn VR vilja vita hvort þessi vensl og fleiri hafi leitt til gjörninga sem hafi skaðað hagsmuni almennra sjóðsfélaga í Lífeyrissjóði Verslunarmanna. Viðskiptatengslin voru mikil.

Stærstu fjárfestingar sjóðsins voru í  hlutabréfum í Kaupþingi (3,2%), Existu (4%) og Bakkavör (6,7%). Þetta er þrjátíu milljarða fjárfesting sem kann að vera töpuð að langstærstum hluta.

Stærstu lánveitingar Lífeyrissjóðsins í skuldabréfaútgáfum voru einnig til Existu og dótturfyrirtækjanna Bakkavarar og Skipta. Jafnvel hafi stórlán verið veitt til Bakkavarar eftir hrun eða í byrjun þessa árs

Kærendur grunar einnig að Lífeyrissjóðurinn hafi gert gjaldeyrisstöðusamninga með krónunni uppá 93 milljarða á meðan venslamenn hjá Existu hafi tekið stöðu gegn krónunni.

Stjórn VR fær ekki upplýsingar hjá Lífeyrissjóðnum um gjaldeyrissamninga og skuldabréfaútgáfur til Exista-félaga. Lífeyrissjóðurinn ber við bankaleynd en í svari við fyrirspurn kærendanna til Fjármálaeftirlits fyrir helgi kemur fram að stofnunin telur að þessar upplýsingar heyri ekki undir bankaleynd.

 

Verðbólga gegn verðhjöðnun

Meirihluti hagfræðinga telur kreppuna um garð gengna í Bandaríkjunum og Bretlandi, samkvæmt Irwin Stelzer í Telegraph. Hagvöxtur kemur í stað samdráttar og yfirvofandi alheimskreppa hefur verið blásin af. Í Evrópusambandinu er Þýskaland á þokkalegri leið á meðan Suður-Evrópa er í verulegri hættu að festast í vítahring verðhjöðnunar, vaxandi skulda og samdráttar, segir í yfirlitsgrein Wall Street Journal.

Lönd eins og Írland og Lettland eru í svipaðri stöðu og ríki Suður-Evrópu. Þau búa við fast gengi evrunnar sem takmarkar svigrúmið til að bregðast við samdrætti.

Íslendingar eru hamingjusamlega með krónuna sem mun gera okkur mögulegt að komast fyrir vind á skemmri tíma en flestum öðrum þjóðum. Verðbólga, sem mælist hér um tíu prósent, er margfalt betra hlutskipti en verðhjöðnun upp á tvö til fjögur prósent sem Lettar og Írar glíma við.

Viðbrögð seðlabanka í Bandaríkjunum og Bretlandi við samdrættinum voru að prenta peninga til að hleypa upp verðbólgu.