Samfylkingin kveikir á ójöfnuði kortéri fyrir kosningar

Samfylkingin ætlar að veðja á kosningamálið ójöfnuður-í-samfélaginu, ef marka má útspil samfylkingarfólks síðustu daga. Þetta er sami flokkurinn og gerði sig að sérstökum varðhundi Baugssamsteypunnar á kjörtímabilinu og háði síðustu kosningabaráttu úr húsnæði Baugs við Lækjargötu.

Í átökunum um fjölmiðlafrumvarpið fyrir þremur árum reyndi almannavaldið að koma böndum á tilburði Baugssamsteypunnar að leggja undir sig fjölmiðlamarkaðinn. Samfylkingin snerist til varnar Baugi og ónýtti frumvarpið með aðstoð forseta lýðveldisins. Sigur Baugs í fjölmiðlamálinu var sigur auðhrings yfir almannavaldinu.

Samfylkingin hefur lagt sig í líma við að tortryggja opinbera starfsmenn löggæslu- og eftirlitsstofnana og sakað þá um óeðlileg vinnubrögð gagnvart stórfyrirtækjum. Þingmenn Samfylkingarinnar eru með fyrirspurnir á Alþingi til að fá fram kostnað við rannsóknir á skattsvikum og auðgunarbrotum en gæta þess að spyrja ekki um eftirtekjur ríkisins í formi hærri skatta frá undanskotsmönnum úr röðum stóreignamanna.

Þegar blaðberar Fréttablaðsins stóðu í launadeilu fyrr á kjörtímabilinu og vildu kjarasamninga var fátt um stuðning frá Samfylkingunni. Ekki beinlínis samúð með lágtekjufólki fyrir að fara á þeim bænum.

Bandalagið við Baug átti að tryggja Samfylkingunni meðbyr í Baugsmiðlum. Í janúar í ár var reynt að endurlífga sambandið með því að flokkurinn hafði forystu um málþóf á þingi til að varnar framgangi frumvarps um Ríkisútvarpið ohf. sem Baugur og samtök atvinnurekenda voru mótfallin. Hernaðaráætlunin brást því að þjóðin lét ekki plata sig tvisvar með sama bragðinu.

Núna á sem sagt að gera Samfylkinguna að málssvara jafnaðar samfélaginu. Jamm.

Vestfirðir sumarbústaðabyggð?

Á borgarafundi á Ísafirði um helgina sagði einn fundarmanna að þess væri ekki langt að bíða að Vestfirðir yrðu sumarbústaðaland. Þögult hamfaratímabil hefur riðið yfir landsfjórðunginn á liðnum árum og áratugum, sagði einn fundarboðenda, Ólína Þorvarðardóttir á bloggi sínu fyrir skemmstu.

Vestfirðingar vita sjálfir manna best hvort svartsýnin sé réttmæt eða ekki. Fréttir af lokun fyrirtækja, Marel núna síðast, þar sem 20 manns minnstu vinnuna, draga eðlilega úr bjartsýni fólks. Samgöngur og flutningskostnaður eru, auk atvinnumála, ástæður helst nefndar fyrir ástandinu.

Frásagnir af fundinum gefa til kynna að bjargráðin séu helst þau að ríkisvaldið fjölgi störfum á svæðinu. Fyrir nokkrum dögum sagði bæjarstjóri Ísafjarðar, Halldór Halldórsson, að ríkisvaldinu bæri að flytja störf til fjórðungsins í tuga eða hundraðavís.

Ef byggð á Vestfjörðum er dæmd mun engin ráðstöfun ríkisvaldsins breyta dómsorðinu. Byggð er þar sem fólk vill búa. Ástæðurnar fyrir vali á búsetu eru fjölbreytilegar en þegar í hlut eiga byggðir sem standa höllum fæti er spurningin sem fólk þarf að spyrja sig þessi: Hvers vegna vil ég búa hérna?

Næsta skref er að viðkomandi samfélag myndi sér skoðun á því hvað þarf til að byggð haldist. Samstaða íbúanna er forsenda fyrir áætlunum og aðgerðum til að snúa þróuninni við. Liður í þeim áfanga er að fá ríkisvaldið til að axla sinn hluta.

Vonandi tekst Vestfirðingum að finna taktinn og eflast á ný þannig að sumarbústaðabyggð verði aðeins í bland við þá byggð sem þrifist hefur í fjórðungnum frá landnámi.

Klám, ál og vinstri grænir

Þreyta er vaxandi í samfélaginu gagnvart neysluhyggju, óráðssíu og óábyrgu frjálslyndi. Þreytan beinist gegn hlutavæðingu náttúrunnar, mannsins og samfélagsins. Hlutavæðingin birtist í þrengri merkingu margbreytilegra fyrirbæra. Náttúran verður uppistöðulón, konan kyntákn og samfélagið atvinnulíf.

Andófið gegn hlutavæðingunni er mælanlegt í fylgi vinstri grænna.

Svona verða verðmætin þá til

„Fjármagn streymir nú á leyfturhraða [sic] á milli borga, landa og heimsálfa. Alþjóðleg fjármálaviðskipti, þar sem bankar og fjármálafyrirtæki þvert á öll landamæri kaupa og selja, sameina og taka yfir, lána og endurlána, fjármagna og endurfjármagna og þar fram eftir götum, aukast dag frá degi, enda einn helsti vaxtabroddur viðskiptalífs og aflvaki hagvaxtar í heiminum í dag."

Straumur-Burðarás knúinn til að kanna möguleika á að fara til annars lands

Til varnar Guðbjörgu Hildi Kolbeins

Ofsafengin viðbrög við bloggi Guðbjargar Hildar Kolbeins um myndabækling frá Smáralind stafa sennilega af tvennu. Annars vegar af bersöglu orðfæri Guðbjargar Hildar og hins vegar útrás spennu sem byggðist upp í þarsíðustu viku þegar klámráðstefnan afboðaða var til umræðu.

Um fyrra atriðið er fátt að segja annað en að bloggið var nógu berort til að hneyksla. Hvað seinni ástæðuna áhrærir þá var klámráðstefnan mörgum erfitt viðfangsefni vegna þess að þar tókust á tvö sjónarmið sem flestir vilja heiðra: Mannréttindin sem felast í fundafrelsi og frjálsri umræðu í einn stað og í annan stað andóf gegn klámvæðingu.

Efnisleg gagnrýni Guðbjargar Hildar er fyllilega réttmæt. Það er viðleitni í samfélaginu að gera ungar stúlkur, allt niður í fermingaraldur og jafnvel yngri, að kynverum. Þessi viðleitni kemur helst fram í myndmáli auglýsinga.

Ádrepa Guðbjargar Hildar er hliðstæð herferð víða um lönd þar sem ímynd tískuiðnaðarins um þvengmjóar unglingsstúlkur er sagt stríði á hendur. Munurinn er sá að Guðbjörg Hildur notfærði sér orð úr klámheiminum. Ef hún hefði ekki gert það væru trúlega flestir sammála henni - en færri hefðu lesið bloggið hennar.

Baugsmál fjölmiðlastríð? Og sigurvegarinn er... Baugur

Aðalverjandi Baugsmanna, Gestur Jónsson, segir í réttarsal í dag að Baugsmálið sé fjölmiðlastríð. Það er væntanlega auðunnið fyrir Baug, þeir eiga flesta fjölmiðlana.

Uppnám í dómssal vegna tölvupósta

Okrað á sjónvarpsáhorfendum í skjóli einokunar og samráðs

Íslensku sjónvarpsstöðvarnar komast upp með að okra á sjónvarpsáhorfendum í skjóli einokunar og samráðs sín á milli. Fyrirkomulagið er þannig að sjónvarpsstöðvarnar tryggja sér einkarétt sjónvarpsefni, til dæmis íþróttaviðburðum, og selja til áhorfenda á óguðlega háu verði.

Ef allt væri með felldu, og eðlileg samkeppni væri á þessum markaði, ættu íslenskir sjónvarpsáhorfendur að geta valið hvort þeir keyptu enska boltann í áskrift af íslenskri sjónvarpsstöð eða erlendri. Tæknilega er því ekkert til fyrirstöðu og reyndar er það svo að ýmsar erlendar sjónvarpsstöðvar sem seldar eru í áskrift hér bjóða sama efni og þær íslensku.

Íslensku sjónvarpsstöðvarnar stunda samráð sín á milli sem felst í því að ef ein stöðin hefur keypt einkarétt á íþróttaviðburði þá lokar önnur stöð á erlendar sjónvarpsrásir sem áskrifendur hafa borgað fyrir ef svo stendur á að erlenda rásin sendir út sama efni.

Þessir viðskiptahættir stríða gegn heilbrigðri samkeppni og eru í mótsögn við grunnreglur evrópska efnahagssvæðisins sem við erum aðilar að.

Það má furðu sæta að löggjafinn hafi ekki gripið inn í málið og skerpt á samkeppnislöggjöfinni til að koma í veg fyrir óheyrilega háa sjónvarpsreikninga íslenskra heimila.

Þriðja kenningin um upphaf Baugsmála

Tvær kenningar eru um upphaf Baugsmála sem hófust formlega í ágúst 2002 með húsleit efnahagsbrotadeildar ríkislögreglustjóra í höfuðstöðvum Baugs. Í fyrsta lagi almenna kenningin um að Jón Gerald Sullenberger hafi lagt fram gögn sem gáfu tilefni til að ætla að forsvarsmenn Baugs væru sekir um refsilagabrot. Í öðru lagi Baugskenningin um samsæri valdaaðila í þjóðfélaginu gegn Baugi og skal þar hafa farið fremstur Davíð Oddsson þáverandi forsætisráðherra.

Þriðja kenningin er að húsleitin hjá Baugi hafi átt sér fordæmi og að forsvarsmenn Baugs hafi jafnvel átt nokkurn hlut þar að máli.

Fyrsta stórinnrás yfirvalda í íslensk fyrirtæki var gerð 18. desember 2001 þegar Samkeppnisstofnun gerði húsleit hjá olíufélögunum. Í dómsúrskurði fyrir húsleitarheimild kemur fram að Samkeppnisstofnun hafi nýlega borist „upplýsingar og ábendingar" um samráð olíufélaganna. Aldrei hefur verið upplýst hver kom þessum upplýsingum á framfæri við Samkeppnisstofnun.

Sá sem tók upplýsingarnar fyrst saman var millistjórnandi eins olíufélaganna sem var sagt upp en fékk tíma til að viða að sér gögnum sem m. a. lutu að samráði olíufélaganna. Á grundvelli þessara gagna var samin skýrsla, sumir segja tvær skýrslur. Styrmir Gunnarsson ritstjóri Morgunblaðsins fékk að sjá hluta gagnanna undir reyfarakenndum kringumstæðum eins og hann segir frá í Morgunblaðsgrein um Baugsmál 25. september 2005.

Baugsmálið er ekki eina málið, sem hefur borið að okkur á Morgunblaðinu með framangreindum hætti. Fyrir nokkrum árum fékk ég munnlegar upplýsingar, sem bentu til að um skipulagt verðsamráð væri að ræða á milli olíufélaganna. Ég benti viðmælendum mínum á að við gætum ekki borið fram slíkar ásakanir á grundvelli nafnlausra heimilda. Við yrðum að fá að sjá gögn. Mér voru sýnd (en fékk ekki að snerta!) tölvupóstssamskipti á milli starfsmanna olíufélaganna. Þegar ég spurði hvort við gætum fengið gögnin í hendur var svarið neitandi. Nokkrum mánuðum síðar sá ég af málatilbúnaði Samkeppnisstofnunar í hvaða farveg málið hafði farið. Mér er því kunnugt um hvar málið hófst og þætti mörgum fróðlegt að vita en blaðamenn gæta trúnaðar í samskiptum við heimildamenn sína.

Baugsmenn fengu í hendur upplýsingarnar frá millistjórnandanum. Baugur hafði um langt skeið reynt að komast inn á olíumarkaðinn en orðið lítið ágengt. Þá var Baugur áhugasamur að beina umræðu um hátt neysluvöruverð frá matvörumarkaðnum yfir á eldsneytismarkaðinn. Ekki síst voru Baugsmenn þekktir fyrir að víla ekki fyrir sér óhefðbundna viðskiptahætti.

Sterkar líkur eru fyrir því að Baugur hafi hlutast til um að Samkeppnisstofnun fengi gögnin sem gáfu tilefni til húsleitar hjá olíufélögunum. Það dregur ekki úr líkunum að fjölskyldutengsl voru á þessum tíma á milli yfirmanna Baugs og Samkeppnisstofnunar.

Málatilbúnaður og aðdragandi rannsóknar yfirvalda á olíufélögunum skapaði fordæmi um það hvernig skyldi brugðist við þegar gögn um ætlaða refsiverða háttsemi kaupsýslumanna komast í hendur yfirvalda. Þegar Jón Gerald Sullenberger leggur fram upplýsingar um Baug sem hann hafði undir höndum var hæpið af yfirvöldum að vísa erindi hans frá.

Þriðja kenningin um upphaf Baugsmála er all nokkru sennilegri en hinar tvær.

Baugur á Íslandi segir eitt, Baugur í Bretlandi annað

Það skiptir verulegu máli hve stutt er á milli stjórnkerfisins og viðskiptalífsins á Íslandi, segir framkvæmdastjóri Baugs í Bretlandi og þakkar stuttum boðleiðum árangurinn í útrásinni. Ekki kemur þetta heim og saman við málflutning Baugs á Íslandi sem sakar stjórnvöld um að leggja stein í götu fyrirtækisins.

Baugur kjölfestufjárfestir í 30 erlendum fyrirtækjum sem velta 1300 milljörðum

Gambítur stjórnarandstöðunnar

Stjórnarandstaðan á þingi sameinast um að hjálpa Framsóknarflokknum að svínbeygja Sjálfstæðisflokkinn til að taka upp auðlindaákvæði í stjórnarskrá. Fyrsta kastið virðist þetta snjall leikur hjá stjórnarandstöðunni. Framsóknarflokkurinn þarf að svara hvort alvara sé á bakið ályktun síðasta flokksþings, sem er ekki nema nokkurra daga gamalt. Ef svo ólíklega vill til að Framsóknarflokkurinn þekkist boðið verður sprenging í stjórnarsamstarfinu.

Tilboð stjórnarandstöðunnar gæti á hinn bóginn komið henni sjálfri í koll. Þótt almenningur sé alveg til í að líta á stjórnmál, einkum fyrir kosningar, sem íþróttamót þar sem nokkur lið keppa um gull, silfur og brons og enginn er annars bróðir í leik þá eru takmörk fyrir því hversu langt er hægt að ganga.

Það yrði nánast fyndið að ríkisstjórnin springi kortéri fyrir kosningar útaf máli sem fæstir vissu að væri mál þartil fyrir nokkrum dögum.

Þegar fólk væri búið að hlægja nægu sína spyr það þessarar spurningar: Hver ber annars ábyrgð á þessari vitleysu? Sá sem situr uppi með svarta pétur tapar kosningunum.