Réttindi glæpamanna

Þegar réttindi glæpamanna til að ákveða hvar þeir afplána eru orðin slík að við sitjum uppi með útlenda afbrotamenn í stórum stíl er kominn tími til að bregðast við.

Sagði Ragna ástæðu til að huga að því að gera betur í þessum málum en slíkt ferli tæki tíma, sérstaklega þegar fangar væru mótfallnir því að vera sendir til afplánunar í sínu heimalandi. 

Það tekur engu tali að búa við þessar aðstæður. Við eigum snarlega að segja okkur frá Schengen-samningnum um frjálsan innflutning glæpamanna og hefja hér vegabréfaskoðun.

Tímabundið vegabréfaeftirlit?

Neyðarkall frá Bessastöðum

Tilkynningin á forseti.is lætur lítið yfir sér en segir stóra sögu misráðinna embættisverka og örvæntingar manns sem horfir á eftir orðspori sínu oní skolpið. Í allri sinni dýrð er textinn svohljóðandi (og takk til amx.is að vekja athygli á færslunni)

29. október 2009
Samræða
Forseti ræðir við Gunnar Smára Egilsson og Helga Hermannsson um skipulag á þjóðfélagslegri samræðu og aðferðir sem hægt er að beita til að virkja sem flesta til þátttöku.

Hér þarf smávegis upprifjun. Gunnar Smári var á síðustu öld ritstjóri nokkurra vikurita sem fóru á hausinn; Eintak, Pressan og Helgarpósturinn. Eftir eitt útgáfuævintýrið skrifaði hann pistla í Alþýðublaðið sem síðar voru gefnir út á bók og voru nær samfellt níð um nýkjörinn forseta, Ólaf Ragnar Grímsson. Laust eftir aldamót fengu DV-feðgar, Sveinn R. Eyjólfsson og Eyjólfur, Gunnar Smára og Einar Karl Haraldsson (já, einn besti vinur forseta og núverandi starfamaður á skrifstofu forsætisráðherra) til að ritstýra fríútgáfu Fréttablaðsins. Eins og fyrri útgáfur Gunnars Smára fór þessi á hausinn.

Jón Ásgeir Jóhannesson, kenndur við Baug, sá tækifæri til að verða fjölmiðlakóngur og keypti þrotabúið undir dulnefni, Gunnar Smári flaut með. Þeir Gunnar Smári og Jón Ásgeir bjuggu til forsíðufréttina 1. mars 2003 um að Davíð Oddsson forsætisráðherra stæði á bakvið rannsókn lögreglu á Baugi. Fréttin var skáldskapur og jafnframt eldskírn Baugsmiðla sem reglulega sneiddu framhjá sannleikanum til að hella yfir þjóðina lygi, Baugi og útrásinni til framdráttar.

Þegar Ólafur Ragnar Grímsson undirbjó fordæmalaust ofbeldi forsetaembættisins gagnvart þjóðþinginu lét hann þau boð út ganga að öllum meðölum skyldi beitt til að koma höggi á Davíð Oddsson. Gunnar Smári, fyrrum gagnrýnandi Ólafs Ragnars, varð málpípa hans í fjölmiðlum enda var hann í þjónustu Baugs. Gunnar Smári sá um að réttlæta ofbeldisverkið sumarið 2004 þegar forseti Íslands í fyrsta og eina sinn í lýðveldissögunni neitaði að skrifa undir lög frá Alþingi, fjölmiðlalögin sem áttu að koma böndum á yfirþyrmandi dagskrárvald Baugsfjölmiðla.

Þökk sé forsetanum sigraði ósvífnasti útrásarauðmaðurinn ríkisvaldið. Eftir slaginn um fjölmiðlalögin hafði ríkisvaldið hvorki þrek né þor að standa upp í hárinu á útrásarauðmönnum.

Margt má segja um Ólaf Ragnar Grímsson en vitlaus er hann ekki. Hann finnur fyrir andstyggð þjóðarinnar á sér og fjölmiðlar sem áður voru honum hundtryggir, Baugsmiðlar, er komnir að fótum fram. Með því að leggja upp fund með Gunnari Smára og félaga um ,,skipulag á þjóðfélagslegri samræðu," takið eftir orwellískunni, sendir útrásarforsetinn frá sér neyðarkall.

Morgunblaðinu stýrir núna Davíð Oddsson. Morgunblaðið og Skjár einn eru í samstarfi sem gæti leitt til þess að ný fjölmiðlasamsteypa myndi ná tangarhaldi á markaðnum. Lögin sem Ólafur Ragnar neitaði að skrifa undir áttu einmitt að koma í veg fyrir drottnun fárra á fjölmiðlamarkaði.

Sök bítur sekan, Ólafur Ragnar Grímsson.

Kunningjaþjóðfélagið og útrásin

Kunningjaþjóðfélagið var til fyrir daga útrásar og hruns. Víst er að smæð þjóðfélagsins er hluti af skýringunni á fjármálaóförum síðustu missera, svona eins og súrefni er partur af eldsvoða, en það er ekki skýringin með ákveðnum greini.

Hrunið og aðdragandi þess er fjölþátta. Þeir sem ætla að kenna smæð íslensks þjóðfélags um hörmungarnar verða að benda á stærri þjóðfélög þar sem spilling þrífst ekki og engin saga er af efnahagskreppum og óáran.

Og það er einfaldlega ekki hægt.

Hafa hreðjatök á bönkunum

Fjölræði í stað hlussuveldis

Fjölræði þarf að koma í stað hlussuveldis útrásartímans þegar Baugshlussan, Bakkavararhlussan og systir hennar Kaupþingshlussan sátu yfir hlut almennings ásamt Björgólfshlussunni.

Til að fjölræði skjóti rótum þarf að virkja ríkisbankana til að brjóta upp afganginn af hlussuveldunum, t.d. Haga, 365-miðlar og Exista.

Stjórnvöld þurfa líka að leggja línur. Jóhanna og Steingrímur J. eru furðu fámál um hvernig atvinnulíf þau vilja sjá þrífast hér. Hvers vegna er ekki rætt um að starfsmenn fyrirtækja fái aðstoð að taka þau yfir?

 

Siðferði trompar viðskipti

Stjórn Kaupþings er á villigötum þegar hún segir að viðskiptasjónarmið eigi að ráða þegar tekið er á skuldavanda fyrirtækja. Áður en kemur að viðskiptum þarf að spyrja hvort viðkomandi eigendur hafi hreint siðferðisvottorð. Ef eigendur eru úr hópi þeirra manna sem tilheyra útrásargenginu eiga þeir ekki að fá eina einustu krónu afskrifaða.

Kaupþing kemst ekki upp með það að skýla sér á bakvið viðskiptasjónarmið þegar um er að ræða uppgjör við útrásarauðmenn. Skilyrðislaus krafa er að hátimbruðu útrásarfyrirtækin séu brotin upp og seld í einingum, þar sem því er við komið, en annars fari þau í gjaldþrot.

Það voru siðlaus viðskiptasjónarmið sem leiddu hrunið yfir okkur.

Afskriftir kalla á útboð

Embættismaður gerir bjölluat í Brussel

Samfylkingin er á undanhaldi með vanhugsuðu umsóknina um aðild að Evrópusambandinu. Össur utanríkis heyktist á því að setja stjórnmálamann í forystu fyrir samninganefndinni. Samfylkingin er eini stjórnmálaflokkurinn með aðild á stefnuskrá sinni og rökrétt að embættismaður geri bjölluatið í Brussel; embættismenn í utanríkisráðuneytinu er hægt að senda hvert á land sem er og atvinnudiplómatar vinna sín störf, jafnvel þótt vitað sé fyrirfram að þeir fari erindisleysu.

Þjóðin vill ekki framselja fullveldið til Brussel. Samfylkingin reyndi að selja þá hugmynd að við ættum að sjá hvað væri í boði, hvað Evrópusambandið myndi bjóða okkar. Búðarlokuhugsunarháttur af þessu tagi er hluti af útrásarbjánahætti sem verður órjúfanlega tengdur við árið 2007.

Haldi Samfylkingin umsókninni til streitu verður Ísland sakað um bjölluat í Brussel. Evrópusambandið mun ekki kunna Íslendingum neinar þakkir fyrir að senda inn aðildarumsókn þegar ekki fylgir hugur máli.

Samfylkingin eyðileggur það litla sem eftir er af orðspori Íslands.

Stefán verður aðalsamningamaður

Les Kaupþing skriftina á veggnum?

Viðbrögð við vangaveltum um að Kaupþing ætli að afskrifa stórar fjárhæðir skulda eigenda Haga, sem til skamms tíma svörðu nafninu Baugsfeðgar, eru ótvíræð og öll á einn veg. Allsherjarfordæming samfélagins á meintu ráðabruggi ríkisbankans hlýtur að kveikja ljós hjá forráðamönnum þar á bæ.

Hagar reka margvíslega smásöluverslun. Þeir eru margir bæði kunna að eiga og stjórna matvöruverslun og fatabúðum.

Kaupþing á að leysa til sín eignir Haga og selja í smáum einingum. Tapið sem kynni að verða af þeim ráðstöfunum er smáræði í samanburði við þá holskeflu hörmunga sem Kaupþing kallar yfir sig með því að afskrifa skuldir Baugsfeðga og leyfa þeim að halda rekstrinum.

 

Tugmilljarða afskriftir?

Lítil áhætta að fella Icesave

Hollendingar og Bretar gátu þvælist fyrir áfangamati Alþjóða gjaldeyrissjóðsins í fáeina mánuði en gáfu að lokum eftir. Íslendingar létu krók koma á móti bragði, tóku sér góðan tíma og settu fyrirvara.

Það er kominn hálfleikur í Icesave-málinu. Við vitum að móðursýkiskast ríkisstjórnarinnar frá í sumar, um að Ísland yrði hornkerling alþjóðasamfélagsins ef við samþykktum ekki, var ástæðulaus taugaveiklunarótti Jóhönnu og Steingríms J.

Við eigum að fella Icesave-frumvarpið og senda nýtt lið út á völlinn í seinni hálfleik.

 

Engir fyrirvarar af hálfu AGS

Engin pólitísk forysta fyrir endurreisninni

Ríkisbankinn Kaupþing virðist ætla að gefa einum alræmdasta útrásarauðmanninum tugmilljarða afslátt á skuldum og leyfa honum að hafa áfram kverkatak á matvöruversluninni í landinu. Vegna þess að engin pólitísk forysta er fyrir endurreisninni eru bankamenn með siðferðisbresti orðnir ofvirkir og eftirlitslausir reyna þeir að endurbyggja útrásarrekstur með opinberum fjármunum.

Ríkisstjórnin hefur algerlega brugðist þegar kemur að almennri stefnumótun fyrir endurreist atvinnulíf. Ráðherrar virðast uppteknir við smáskammtalækningar hingað og þangað en láta reka á reiðanum þegar kemur að meginmálum.

Tiltrú útlendinga á endurreisninni á Íslandi eykst ekki þegar þeir sjá útrásarauðmenn leika lausum hala og fá peninga frá ríkisbönkum til að efna til að byggja nýja loftkastala.

Ríkisstjórn Jóhönnu þarf að koma sér að verki en hverfa frá að öðrum kosti.

Kaupþing leikur sér að eldinum

Kaupþing er sagt ætla að leyfa útrásarauðmanninum Jóni Ásgeiri Jóhannessyni að halda ráðandi eignarhlut í Högum og gefa eftir skuldir upp á milljarða króna. Fréttir um þessa fyrirætlan eru enn á getgátustigi. Kaupþing er á hinn bóginn að leika sér að eldinum með því að gæla við slíka lausn.

Það er skilyrðislaus krafa að útrásarauðmenn verði rukkaðir um hverja krónu. Þeir bera höfuðábyrgð á hruninu og forsenda fyrir sátt í samfélaginu er að auðmenn fái ekki afskrifaðar sukkskuldir sínar.