Þórður Snær ofsóttur af sveit eyfirskra lögreglumanna

Þórður Snær Júlíusson ritstjóri segir í viðtali að lögreglusveit hafi verið send frá höfuðstað Norðurlands suður til Reykjavíkur í febrúar á liðnu ári að hafa uppi á honum og þrem öðrum blaðamönnum fyrir Samherjaskrif. Tilgangur lögreglunnar, að sögn Þórðar Snæs, var að krefjast þess að blaðamenn gæfu upp nöfn heimildarmanna sinna.

Ritstjóri Heimildarinnar, áður Kjarnans, fer með rangt mál. Það kom engin stormsveit að norðan  að sækja Þórð Snæ og þrjá aðra blaðamenn. Fjórmenningarnir voru aftur boðaðir til yfirheyrslu 14. febrúar í fyrra en lögðu á flótta og létu ekki ná í sig fyrr en í ágúst. Í ofanálag vissi lögreglan hver heimildarmaðurinn var. Það kemur fram í greinargerð lögreglu frá 23. febrúar. 

Viðtalið við Þórð Snæ birtist í norska tímaritinu Innsikt. Viðtalið er hluti af stærri umfjöllun um Namibíumál RÚV, Stundarinnar og Kjarnans, RSK-miðla, sem í bráðum fjögur ár hafa sakað Samherja um spillingu og lögbrot þar syðra.

Blaðamaðurinn sem skrifar viðtalið og fréttina í Innsikt er ekki á ritstjórn útgáfunnar heldur lausapenni. Hann heitir Lasse Skytt og er danskur. Skytt auglýsir þjónustu sína til sölu á netinu, segist skrifa lipran texta og kunni að höfða til valinna markhópa. Menn sem auglýsa sig svona eru almannatenglar og yfirleitt kallaðir lygarar til leigu af heiðarlegum blaðamönnum.

Blaðamennska er að segja sannleikann. Almannatenglar þiggja laun fyrir frásagnir í þágu verkkaupa. Nokkur munur á þessu tvennu, eins og gefur að skilja.

RSK-miðlar með stuðningi Blaðamannafélags Íslands réðu Lasse Skytt til að skrifa níðgreinar um Ísland og Samherja. Efninu er komið á framfæri í erlendum miðlum sem fréttum. Síðan taka RSK-miðlar og BÍ skrif Danans í útlendum miðlum og kynna íslenskum lensendum sem heiðarlegar fréttir - í raun er um að ræða keyptar falsfréttir. Málgögn RSK-miðla, Heimildin og Mannlíf, birta endurvinnsluna. Danska sorpið er innflutt og selt Íslendingum sem góð og gild vara.

Fyrir nokkrum dögum birtist á vefsíðu Blaðamannafélags Íslands, press.is, frétt þýdd upp úr fagriti danskra blaðamanna. Hver skyldi vera höfundurinn? Jú, auðvitað Lasse Skytt. Þetta er sama fréttin og í norsku útgáfunni, í annarri útfærslu. Boðskapurinn er sá sami, að blaðamenn séu ofsóttir á Íslandi.

Í báðum tilfellum er um hreinar níðgreinar að ræða enda er þeim danska stýrt af RSK-blaðamönnum sem eru sakborningar í glæpamáli og gera engan greinarmun á blaðamennsku og almannatengslum. Íslensku samfélagi er fundið allt til foráttu og það sagt gjörspillt.

Blaðamannafélag Íslands tekur þátt í að kaupa danskan leigupenna til að úthúða landi og þjóð með það að markmiði að bæta málstað blaðamanna sem eiga aðild að byrlun, gagnastuldi, stafrænu kynferðisofbeldi og broti á friðhelgi Páls skipstjóra Steingrímssonar og Örnu McClure. Jafnvel stéttafélag almannatengla myndi ekki leggjast svona lágt.

Danski leigupenninn er látinn gagnrýna frændhygli á Íslandi. Sá sem þýðir greinina á vef Blaðamannafélags Íslands heitir Auðunn Arnórsson og er starfsmaður félagsins. Hann er bróðir Þóru Arnórsdóttir, sakbornings og fyrrum forsetaframbjóðenda. Þarf frekari vitnanna við um hvar spillingin er mest á Íslandi? 

 

Orson, Úkraína og ógnin að ofan

Útvarpsleikrit Orson Wells árið 1938, Innrásin frá Mars, vakti hræðslu í Bandaríkjunum. Leikritið var sviðsetning og sýndi smithættu skelfingar. Leikritið er gleymt en lærdómurinn lifir. Ótti er öflugt vopn í pólitík. Innrás frá Mars er ekki yfirvofandi en framandi loftför ógna ítrekað þjóðaröryggi Bandaríkjanna.

Eins og útvarpsleikritið 1938 var skáldskapur eru kínversku belgirnir, ef þeir eru þá frá Kína, sviðsetning. Munurinn er sá að Wells var listamaður sem las í samtíð sína en nú eru það yfirvöld sem skálda ógn við bandarískt þjóðaröryggi.

Bandaríkin eru ekki á leið í herleiðangur gegn Kína. Líklegri skýring á hræðsluáróðrinum er félagssálfræðilegur með rætur í djúpvitund valdakerfisins.

Alla þessa öld hafa Bandaríkin fengið á kjaftinn í hernaðarævintýrum á erlendri grundu. Afganistan, Írak, Sýrland eru stráð brotnum bandarískum draumum. Yngsta ævintýrið er í Úkraínu. Pentagon gaf út fyrir nokkru að Úkraína muni tapa stríðinu við Rússa. Í Pentagon sitja atvinnumenn sem skilja hernað.

Heiminum er á hinn bóginn ekki stjórnað með hernaði heldur pólitík. Ef Úkraína tapar stríðinu verður að undirbúa þær fréttir. Komi þær eins og þruma úr heiðskíru lofti er hætt við að leit hefjist að sökudólgum. Bandaríkin vilja ekki sakbendingu. Það verður að hanna frásögn um fyrirsjáanlegan ósigur í Garðaríki.

Hvað verður gert?

Í fyrsta lagi þarf að sýna fram á Úkraínumenn geti sjálfum sér um kennt. Stjórnvöld séu spillt og njóti ekki almenns stuðnings. Stjórnin í Kænugarði hefði betur átt að semja við Rússa um rússneskumælandi austurhéruð og láta ekki sverfa til stáls.

Í öðru lagi að þrátt fyrir allt sé Úkraína ekki lífsnauðsynleg Bandaríkjunum heldur langt-í-burtu-land. Repúblíkanar á bandaríkjaþingi tala á þessum nótum og orð þeirra fá meira vægi næstu misserin.

Í þriðja lagi að Bandaríkin eigi nóg með sig. Þjóðaröryggi sé ógnað á heimavígstöðvum. Torkennileg loftför skotin niður af herþotum eru hentug myndræn framsetning.

Til hliðar við hönnun frásagnar verður gripið til ráðstafana í Evrópu, einkum Austur-Evrópu, til að lina þjáningarnar af úkraínskum ósigri. Pólverjum verður sennilega gefinn laus taumurinn í Vestur-Úkraínu, en á eigin ábyrgð. Ef Rússar skjóta á pólska hermenn í Úkraínu verður Nató ekki virkjað. Það yrði undir Pólverjum komið að semja við Pútín um hvort og þá hvaða hluta Úkraínu þeir fengju í sinn hlut.

Leikrit Orson Wells varpaði ljósi á bandaríska þjóðarsál. Hún er bernsk og trúgjörn. Ýmsar bábiljur samtímans eiga uppruna sinn þar vestra, t.d. manngert veður og transmenning. Sannfærð um eigin yfirburði trúir þjóðin að ekkert framandi afl leyfi sér að kássast upp á strandlengjuna. Ógn Bandaríkjanna hljóti alltaf að koma af himnum ofan, frá Mars eða Kína.

Dularfulla loftbelgjamálið segir þá sögu að bandarískur hugmyndaheimur færist nær einangrunarhyggju en fjær hlutverki lögreglu í heimsþorpinu.

 

Átthyrndur og þræðir héngu af honum

Hormónar og hugarfar

Trans er hugarástand einstaklings sem telur meðvitund sína af öðru kyni en líkamann. Meðvitund, að því marki sem hún er hugsun, er óefnisleg. Líkami er efnislegur og kemur aðeins í tveim kynjum, karl- og kvenkyni.

Trans er ferðlag frá líkamlegri og handfastri staðreynd inn í heim mótsagna óefnislegrar hugsunar.

Hugsuninni eru fá, ef nokkur, takmörk sett. Hver og einn getur ímyndað sér hvað sem vera skal. Í smásögu Franz Kafka, Hamskiptin, vaknar sölumaðurinn Gregor Samsa einn góðan veðurdag í líki risavaxinnar bjöllu. Margvíslegar hryllingssögur, ætlaðar til skemmtunar, byggja á stefi hamskipta.

Ímyndunin er fjörmeiri hjá ungmennum en þeim sem eldri eru. Ungmenni nota ímyndunina til að máta sig við veruleikann. Á leikskólaaldri er alsiða að börn séu í mörgum hlutverkum yfir daginn, oftast tengd söguhetjum í ævintýrum en einnig foreldrum. Í íþróttum á unglingsaldri eru fyrirmyndirnar snillingar af holdi og blóði, t.d. Messi.

Ímyndin að vitundin sé af öðru kyni en líkaminn styðst stundum við þann flugufót að sumar stúlkur eru karlmannlegar og sumir drengir kvenlegir. En það er hluti af breytileika tegundarinnar. Rétt eins og sumir eru hávaxnir en aðrir lágvaxnir. Á frávikum eru samt mörk. Enginn er fjórir metrar á hæð og enginn fæðist með svínshöfuð á mannslíkama - nema í skáldskap.

,,Ég ætla að vera eins og ..." er hversdagsleg hugsun hjá einstaklingi milli tektar og tvítugs. Maður setur sig í spor fyrirmyndarinnar, stælir hana. Lykilhluti setningarinnar er ,,eins og". Maður getur ekki orðið fyrirmyndin. En maður vill líkjast henni, temja sér siði og háttu manneskju sem er manni leiðarljós. Ungmenn finna sér sína syllu í lífinu með eftirtekt hvernig aðrir haga sínu lífi.

Með reynslu og þroska verða einstaklingarnir sjálfstæðari, ,,eins og-hugsunin" hættir að skipta máli. Maðurinn er það sem hann fæddist með auk uppeldis og plús það sem hann gerði úr sjálfum sér.   

Trans væri saklaus ímyndarleikur ungmenna ef ekki væri fyrir þá sök að læknisfræði nútímans getur breytt ásýnd líkamans þannig að kvenlíkami fái karllæg einkenni og öfugt. Áfram er líkaminn ýmist kvenkyns eða karlkyns. Litningunum er ekki breytt, en ásýndin er önnur.

Sá sem breytir kyni sínu getur orðið ,,eins og" hitt kynið. En maður verður ekki annað kyn en það sem maður fæddist með. Valið stendur á milli þess að lifa eftirhermulífi eða raunlífi.

 

 

Svíar takmarka hormónameðferðir ungmenna enn frekar

Kvika er Grundarkjör á sterum

Kvika kann að stækka en hefur aldrei sýnt kunnáttu í rekstri. Á útrásartíma kölluðu þeir sig ,,umbreytingarfjárfesta" sem skálduðu efnahagsreikninga í Excel er áttu fátt sameiginlegt með efnahagslegum veruleika.

Fyrir liðlega 30 árum óx hverfisverslunin Grundarkjör úr einni búð í sex verslanir á rúmu ári. Grundarkjör lögðu upp laupana 1990. Ástæðan var ,,of mikil umsvif og slæm greiðslustaða."  Kvika er Grundarkjör bankakerfisins, vex án þess að sýna kunnáttu í rekstri. Stöðug stækkun felur rekstrarlega vangetu. Íslandsbanki er á matseðli Kviku-manna. Þeir ætla að fá bankann með stórum afslætti

Kvika er aðeins 8 ára gömul, verður til með samruna tveggja hrunkvöðla, MP-banka og Straums. Árlega hefur Kvika yfirtekið eitt fyrirtæki og rúmlega það, samkvæmt Viðskipablaðinu. Þetta er Grundarkjörs-aðferðin, stækkun er aðalatriði, rekstur aukaatriði.

Velgengni í átta ár stígur forstjóra Kviku til höfuðs. Hann segir samruna auka samkeppni. Jæja, snillingur, eigum við þá ekki að hafa einn banka í landinu? Þá væri samkeppninni borgið. Hann játar rekstrarlega vangetu en býður í staðinn kunnáttu til að stækka, Grundarkjörs-aðferðin í hnotskurn.

Ríkið á stóran hlut í Íslandsbanka. Kviku-menn ætla sér hlutinn með ríflegum afslætti. Það gera þeir með talnaleikfimi. Froðu er sprautað inn í efnahagsreikninginn, kölluð viðskiptavild; væntar tekjur miða við eilífðarhagvöxt. Uppskriftin er frá útrásinni.

Samfellt góðæri er á Íslandi allan starfstíma Kviku. Í þenslu er auðvelt að stunda skapandi bókhald. Menn veðsetja sig inn í framtíðina en gera aldrei ráð fyrir hallæri. Almennt stíga ungir bankamenn ekki í vitið, allra síst þeir sem njóta góðæris fyrstu árin á starfsferlinum. Við þær aðstæður tapa menn á raunsæi en græða á einfeldningslegri bjartsýni. Dómgreindin víkur fyrir hagsmunum. Maðurinn er ekki merkilegri skepna en það, einkum tegundin homo grundarkeris. Bankamenn búa sér til fantasíuheim, samanber Kviku-forstjórann sem trúir í barnslegri einlægni að einokun sé samkeppni.

Flest bendir til að pólitísk ákvörðun sé þegar tekin að Kvika fái Íslandsbanka. Bjarni fjármála lætur þar hugmyndafræði villa sér sýn og stefnir þjóðarbúinu í hættu. Kvika-Íslandsbanki verður stærsta fjármálastofnun landsins og slær tóninn um hvernig skuli búa til peninga: stækkun, ekki rekstur verður mantran. Steingleymd eru útrásarævintýrin þar sem íslenskir auðmenn ætluðu að leggja undir sig heiminn; kölluðu áhættufíkn viðskiptavit. Sváfu svo af sér timburmennina á Kvíabryggju.

Það er hálf kynslóð, 15 ár, frá hruni. Víst er hægt að fallast á þau rök að almennt sé ekki æskilegt til langframa að ríkið sé ráðandi í bankakerfinu. En þegar einkaframtakið er markað Grundarkjörshugsun er ekki um annað að ræða en eignarhlutur ríkisins fjármálakerfinu verði allnokkur. Viðskiptabankar eiga fyrst og fremst að þjónusta rekstur en ekki búa til eignabólur.

Það tekur þrjár til fimm kynslóðir bankamanna að skilja sannindin úr biblíunni, að á eftir góðæri kemur hallæri. Á þeim tíma má kannski ala upp bankamenn sem kunna til verka. Á meðan ætti ríkið að hafa hönd í bagga. Á næstu öld er tímabært að einkaframtakið taki yfir bankakerfið. Þolinmæði, Bjarni, er dygð.

Íslandsbanki svarar Kviku játandi

Skipstjórinn, Þóra sakborningur og saklaus Logi

Logi Bergmann fékk starf. Inngangur fréttar Heimildarinnar er svohljóðandi:

Logi Berg­mann Eiðs­son mun vinna að und­ir­bún­ingi árs­fund­ar Sam­taka fyr­ir­tækja í sjáv­ar­út­vegi. Rúmt ár er síð­an hann vék úr starfi sem út­varps­mað­ur á K100 í kjöl­far ásak­ana um brot gegn ungri konu.

Þóra Arnórsdóttir fékk starf. Inngangur Heimildarinnar er svohljóðandi:

Þóra hætt­ir í frétta­skýr­inga­þætt­in­um til að taka við öðru starfi ut­an RÚV. Ingólf­ur Bjarni Sig­fús­son tek­ur við sem rit­stjóri fram á vor­ið.

Þóra er sakborningur í lögreglurannsókn. Hún er grunuð um brot í starfi. Logi braut ekki af sér í starf, er ekki sakborningur. Heimildin heggur í Loga en látið er eins og vistaskipti Þóru séu ekki í neinum tengslum við réttarstöðu hennar í sakamáli. Ekki er spurt hvort eðlilegt sé að grunuð um glæp valsi á milli ríkisstofnana eins og þær séu hennar einkaeign.  

Páll skipstjóri Steingrímsson er brotaþoli í málinu þar sem Þóra er sakborningur. Skipstjórinn skrifar grein á Vísi um meðvirkni fjölmiðla með sérvöldum. Hann segir það hafa vakið athygli sína að

fjölmiðlar sáu ekki ástæðu til að minna á að hún [Þóra} væri með stöðu sakbornings í máli sem m.a. varðaði stafrænt kynferðislegt ofbeldi. Sakborningsstaða hennar stafar einnig af öðrum ástæðum enda eru brotaþolar fleiri en einn og hefur hinn brotaþolinn ekkert með stafræna kynferðisbrotið að gera. Ekki nóg með það, heldur liggja fyrir gögn sem sýna ítrekuð samskipti hennar við fárveikan einstakling og hvatningu til að láta sig fá gögn og upplýsingar.

Stutta skýringin á sérmeðferðinni sem Þóra fær er að hún er i blaðamannamafíu sem gefur tóninn um hvernig skal taka á mönnum og málefnum í opinberri umræðu. Kjarni mafíunnar er á tveim miðlum, RÚV og Heimildinni (áður Stundin og Kjarninn). 

Í málinu þar sem Páll skipstjóri er brotaþoli eru fimm blaðamenn sakborningar. Þeir koma allir af RÚV og Heimildinni. Fjölmiðlakerfi þar sem grunaðir um glæpi ráða ferðinni er til marks um sjúkt samfélag.

Íslandsbanki verður 2007-sjóður

Kvika banki er áhættufjárfestir en Íslandsbanki viðskiptabanki. Áhættufjárfestar veðja eigin peningum og annarra en líður þó best í þeirri stöðu að þjóðnýta tapið þegar illa árar. Með samruna Kviku og Íslandsbanka eru áhættufjárfestar komnir með yfir þriðjung íslenska bankakerfisins í sínar hendur.

15 árum eftir hrun.

Menn taka meiri áhættu sé hægt að þjóðnýta tapið. Kvika-Íslandsbanki ryður brautina fyrir hina viðskiptabankana tvo. Taka aukna áhættu, það gefur bónusa til bankamanna og efnahagsreikningurinn stækkar. Allt í lukkunnar velstandi því áhættan er öll hjá almenningi og ríkissjóði.

15 árum eftir hrun.

Stærra er betra, segja menn. Það verður hægt að fá hagstæðari lán frá útlöndum til að fjármagna áhætturekstur á Íslandi. Góðærið hefur staðið í tylft ára, upp á dekk eru komnir snillingar, blautir á bakvið eyrun eins og 2007-kynslóð bankamanna.

15 árum eftir hrun.

Tilfallandi höfundur er ekki í viðskiptum hjá Íslandsbanka. Eiginkonan er það aftur á móti. Eftirfarandi skilaboð verða send yfir morgunverðaborðið: Bogga mín, áhættufíklarnir eru aftur komnir á kreik, já, á nýrri kennitölu. Þeir blása upp eignablöðrur en flýja með ferðatöskur af reiðufé til útlanda á Sagaklass um leið og hún springur, skilja eftir sig sviðna jörð fyrir okkur hin. Forðaðu peningunum þínum áður en það er um seinan. Íslandsbanki er svo gott sem orðinn áhættusjóður.

15 árum eftir hrun.

Yrði stærsti banki landsins

Gott aðgengi að kúgun

Opinber stofnun og tvenn félagasamtök, að mestu á opinberu framfæri, tóku að sér að tyfta unga konu fyrir að hafa rangar skoðanir og tilheyra óboðlegum félagsskap samkynhneigðra.

Iva Marín Adrichem, söng­kona og laga­nemi, hyggst leita réttar síns vegna á­kvörðunar Ferða­mála­stofu um að klippa hana út úr kynningar­mynd­bandi sem frum­sýnt var í haust, að þeirra sögn á grund­velli skoðana hennar á trans­fólki.

Tilvitnunin er úr Fréttablaðinu. Þar má einnig lesa rökstuðning Ferða­mála­stofu, Sjálfs­bjargar  og Ör­yrkja­banda­lags Ís­lands sem klipptu Ivu úr myndbandi vegna kvörtunar frá ,,transfólki" sem fannst ótækt að Iva sæist í myndbandi um gott aðgengi. Þar segir m.a.

Megintilgangur verkefnisins er að fræða og upplýsa. Þegar í ljós kemur að leikari eða sögumaður viðhefur skoðanir sem ganga gegn réttindum fólks er hætta á að sett markmið náist ekki með birtingu þess.

 

Takið eftir orðalaginu ,,viðhefur skoðanir sem ganga gegn réttindum fólks". Það má sem sagt ekki hafa skoðanir ,,gegn réttindum fólks". Réttindi eru ekki af guði gefin. Þau verða til í samfélagi skoðanaskipta og umræðu.

Frelsi til skoðana og tjáningar er undirstaðan annarra réttinda. Mannréttindi og afleidd réttindi fengust eftir að almenningur fékk frelsi til að tjá hugsanir sínar án hættu á refsingu. Með slaufun og félagslegri útilokun fyrir ,,rangar" skoðanir er borðið dekkað fyrir fasista sem leyfa aðeins eina skoðun og ekki önnur réttindi en þau að þegja og hlýða.

Gott aðgengi að kúgun er réttnefni á verkefni Ferðamálastofu, Sjálfsbjargar og Öryrkjabandalagsins.

Þóra, skipstjórinn og verðlaunasiðleysi

Lögreglurannsókn á aðild blaðamanna að byrlun Páls skipstjóra Steingrímssonar, stuldi á síma hans og brot á friðhelgi, er á komin til ákærusviðs. Búist er við ákærum innan tíðar.

Þessi rannsókn sem er í gangi núna hefur í sjálfu sér ekkert með Samherja að gera, þannig séð, heldur það hvort við, þessir fréttamenn, höfum mögulega séð eða dreift heimakynlífsmyndböndum Páls Steingrímssonar.

Ofanritað er haft eftir Þóru Arnórsdóttur í frétt Heimildarinnar er hún tilkynnir starfslok á RÚV. Í orðum Þóru er óbein viðurkenning að hún var með gögn úr síma skipstjórans undir höndum. En RÚV birti enga frétt upp úr síma skipstjórans, það gerðu Kjarninn og Stundin. Hlutverk Þóru var annað en að segja fréttir.

Síma Páls skipstjóra var stolið 4. maí 2021 á meðan hann var í öndunarvél vegna byrlunar. Rúmum tveim vikum síðar, 21. maí, birtu Kjarninn og Stundinni fréttir úr símanum. Staðsetningarbúnaður síma Páls sýnir að tækið var á Efstaleiti, vinnustað Þóru, og þar var síminn afritaður, klónaður.

Yfirheyrslur yfir sakborningum hófust snemma í október 2021. Gögn sýna að Þóra átti yfir 20 símtöl við konuna sem ákærð verður fyrir að byrla Páli, stela síma hans og koma yfir á Efstaleiti, - steinsnar frá Landspítalanum þar sem skipstjórinn lá milli heims og helju. Umrædd símtöl voru haustið 2021. Enn er ekki vitað um símtöl dagana fyrir og strax eftir byrlun Páls.

Lögreglan er með upplýsingar um að blaðamenn höfðu frumkvæði að tilraunum til að nota símann til að komast inn á bankareikninga skipstjórans. Þeir vildu hafa lif skipstjórans í hendi sér þótt hann væri kominn úr öndunarvél. Eftir að skipstjórinn kærði sendu blaðamenn hótanir um aðför að einkalífi hans, héldi hann kærunni til streitu.

Þóra segist hætt í fjölmiðlum og gumar af mörgum verðlaunum. Þegar ákærur verða birtar er líklegt að fleiri verðlaunablaðamenn hverfi af vettvangi. Almenningur kaupir ekki fjölmiðla gegnsósa af siðleysi. Í heild verður blaðamannastéttin að horfast í augu við verðlaunasiðleysi innan eigin raða.

Auk þess að gefa upp staðsetningu las smáforrit í síma Páls öll símanúmar sem voru í grennd við símtækið þann tíma sem þjófarnir véluðu með tækið. Eftir að Páll komst til meðvitundar sá hann að átt hafði verið við símann. Hann kærði málið til lögreglu 14. maí, viku áður en Kjarninn og Stundin birtu fyrstu fréttir með vísun í gögn skipstjórans.

Hvorki Þóra né RÚV hafa gert grein fyrir því hvernig stolinn sími komst á Efstaleiti og hvers vegna hann var afritaður þar. Augljóst er að engar faglegar forsendur lágu til grundvallar. RÚV birti enga frétt.

Efstaleiti var miðstöð aðfarirnar að skipstjóranum. Þrem dögum áður en Páli var byrlað var Aðalsteinn Kjartansson undirmaður Þóru sendur yfir á Stundina. Skipulagið var svo nákvæmt að Aðalsteinn og Þórður Snær á Kjarnanum hringdu í Pál skipstjóra með tíu mínútna millibili daginn fyrir birtingu. Símtöl voru til málamynda. Kvenlega smásmygli má lesa úr framkvæmdinni.    

Fimm blaðamenn verða ákærðir. Þóra Arnórsdóttir er opinberlega sakborningur frá 14. febrúar á síðasta ári. Í heilt ár er sakborningur í lögreglurannsókn yfirmaður á ríkisfjölmiðlinum Núna tilkynnir hún starfslok á RÚV með þessum orðum: ,,Það er ekkert drama, það alveg fjarri því að vera einhver dramatík í kringum þetta."

Í viðtali við Fréttablaðið er Þóra spurð hvort sakamálið hafi haft áhrif á skyndilegt brotthvarf eftir 25 á á RÚV.

,,Nei, það hafði engin á­hrif á þetta,“ segir hún á­kveðin.

Frétt RÚV um starfslok Þóru er fáorð. Látið er eins og allt sé með felldu á Glæpaleiti kortéri fyrir birtingu ákæruskjala.

RSK-sakamálið, kennt við RÚV, Stundina og Kjarnann, hefur tekið sinn toll af RÚV. Helgi Seljan og Rakel Þorbergsdóttir fréttastjóri urðu að hætta. Aðalsteinn Kjartansson, sem skutlaðist af RÚV yfir á Stundin rétt áður en Páli skipstjóra var byrlað, er einnig sakborningur.

Þegar Stefán útvarpsstjóri losaði sig við Helga Seljan fyrir ári lét hann eftirfarandi fylgja að skilnaði:

Hvað Helga Seljan varðar sérstaklega þá er það sigur fyrir íslenska þjóð og blaðamennsku að þessi öflugi blaðamaður haldi áfram sínum störfum.

Ekki heyrist múkk frá útvarpsstjóra þegar einn af yfirmönnum stofnunarinnar, og andlit út á við, hættir. Kannski að Stefán átti sig á að kveðjuorð hans til starfsmanna eldast illa.

Stefán fær síðar tækifæri, líklega fyrir þingnefnd, að útskýra hvernig það atvikaðist að Efstaleiti varð miðstöð glæpa; hvers vegna útvarpsstjóri upplýsti ekki alþjóð um aðkomu starfsmanna og hvað réttlætti að Þóra starfaði í heilt ár á yfirstjórn RÚV sem sakborningur í alvarlegu refsimáli. Stefán gaf lögum og siðum réttarríkisins langt nef; sagði efnislega að engum kæmi við þótt glæpir væru skipulagðir og framkvæmdir af ríkisfjölmiðlinum. Tiltrú á RÚV er brostin. 

Fimm sakborningar úr röðum blaðamanna, þar af þrír af ríkisfjölmiðlinum, er auðvitað engin ,,dramatík", eins og Þóra segir.

Stærsti glæpur í íslenskri fjölmiðlasögu er réttari lýsing.

 

Þóra Arnórsdóttir hættir hjá Rúv

Tilfinningar og staðreyndir

Staðreynd er að jafnaði hægt að sannreyna. Annað einkenni staðreynda er að þær geta ekki aðeins átt heima i huga einhvers. Til að staðreynd standi undir nafni þarf hún að vera aðgengileg, í það minnsta fræðilega, utan vitundarinnar. Annars er aðeins um að ræða hugmynd og gæti sem best verið ranghugmynd.  

Tilfinningar eru alltaf þess sem hefur þær, eða segist hafa þær, og ekki er hægt að sannreyna. Af því leiðir eru tilfinningar aldrei staðreyndir. Allir hafa rétt á sínum tilfinningum en enginn hefur þann rétt að aðrir deili þeim tilfinningu. Hvað þá að tilfinning eins sé tekin sem staðreynd af öðrum.

Það er ekki nóg að safna liði, kalla sig minnihlutahóp, og telja sér trú um ofsóknir. Sérviska fárra verða ekki sannindi þótt sérvitringarnir komi fleiri saman.

Janet Daley, dálkahöfundur Telegraph, spyr hvenær það gerðist að tilfinningar ruddu staðreyndum úr vegi í opinberri umræðu. Tilefni orða Daley er skoska translöggjöfin, sem kveður á um að tilfinningin fyrir kyni, stundum kölluð kynvitund, standi ofar hlutlægri staðreynd, sem er líffræðilegt kyn. Ímynd ofar staðreynd. Vitund brýtur á bak aftur handfastan veruleika.

Hvernig atvikaðist það að ímyndanir og tilfinningar, heldur Daley áfram, komu í stað staðreynda? Sjá menn ekki að það grefur undan undirstöðu réttlætis? Hlutlæg sannindi eru grunnstoðir laga og stjórnskipunar.

Sjónvarpsmaðurinn Bill Maher rekur tilfinningaáráttu samtímans til brjálsemi sem viðgekkst í sumum þjóðríkjum á síðustu öld - alltaf með hörmulegum afleiðingum.

Tilfinningar og ímyndanir eiga sinn stað í lífi hvers og eins. En ef tilfinningar og ímyndanir ráða ferðinni í samfélagslegum málefnum er útkoman einboðin; óreiða og siðleysi.

 

 

 

 

Vinnan göfgar manninn

Vinnan gefur manninum tilgang. Alsiða er að fólk kenni sig við vinnuna; sjúkraliðar, kennarar, bílstjórar, sjómenn og svo framvegis. Stór hluti af sjálfsmynd hvers einstaklings er starfið sem hann gegnir.

Þeir sem kunna sitthvað fyrir sér um sálarlíf manna, t.d. Freud, segja vinnuna ,,gleðilind." Í kverinu Undir oki siðmenningar reit Freud eftirfarandi

Engin lífsstefna tengir einstaklinginn betur raunveruleikanum en vinnan. Því að vinnan gefur manni a.m.k. traustan sess í hluta veruleikans, þ.e. í mannlegu samfélagi.

Sá sem ekki vinnur er utangátta í mannlífinu. Í íslensku manntali fyrir 300 árum fengu þeir, sem ekki unnu, algenga einkunn: aumingjar.

Maðurinn tjáir sig betur með starfsemi en orðum. Góður maður, sagði Aristóteles, fær góðsemina ekki með hugsun, heldur virkni - þ.e. athöfn. Sú athöfn sem öllum heilbrigðum er tömust er starfið, vinnan.

,,[Ó]beit manna á vinnu býður heim einhverju hinu erfiðasta félagslega vandamáli sem hugsast getur," skrifaði Freud í áðurnefndu kveri.

Að kenna vinnu við hel og fyrirlíta 893 þúsund króna mánaðarlaun er félagslegt vandamál sem kenna má við Eflingu.

 

 

Þurfa að „vinna sig nánast í hel“ til að ná 893.000