RÚV býr til fréttir en ekkert réttlæti: Framsókn og Samherji

RÚV er bæði ákærandi og dómari í málefnum Framsóknarflokksins og Sigmundar Davíðs, sem kennd eru við Panamaskjölin. Aðrir fjölmiðlar, sem höfðu sama aðgang og RÚV að skjölunum, t.d. Guardian, komust að allt annarri niðurstöðu en fréttamenn á Efstaleiti

Guardian hefur ekki sé neinar sannanir fyrir skattaundanskotum, undabrögðum eða óheiðarlegum ávinningi Sigmundar Davíðs, Önnu Sigurlaugar eða Wintris.(The Guardian has seen no evidence to suggest tax avoidance, evasion or any dishonest financial gain on the part of Gunnlaugsson, Pálsdóttir or Wintris.)

RÚV stakk undir stól fréttum sem staðfestu að engu vanhæfi var til að dreifa hjá Sigmundi Davíð sem forsætisráðherra. Þetta heitir að ljúga með þögninni.

RÚV lítur á sig sem ríki í ríkinu og þess megnugt að deila út sekt og sýknu í stórum málum og smáum. Eyjan segir frá sérkennilegri aðkomu RÚV, svo ekki sé meira sagt, að málefnum sem tengjast rannsókn á meintum gjaldeyrisbrotum Samherja. Útsendari RÚV gengur á milli opinberra embætta með gögn og hvetur til rannsókna á meintum glæpum.

Í aðferðafræði RÚV felst tvöföld hótun. Í fyrsta lagi hótun gagnvart opinberum stofnunum, sem lúta ekki vilja RÚV að rannsaka mál sem fréttamenn á Efstaleiti vilja að verði rannsökuð. Opinberar stofnanir gætu átt á hættu að vera teknar fyrir af RÚV ef þær spila ekki með. Í öðru lagi hótar RÚV þeim sem eru til rannsóknar að beita sér til að virkja almenningsálitið gegn viðkomandi - rétt eins og í tilfelli Sigmundar Davíðs og Framsóknarflokksins.

Allsherjarvantraust almennings eftir hrun á stjórnmálum og stofnunum nýtti RÚV og tók sér stöðu sem Stóridómur almannahagsmuna. RÚV þykist starfa í þágu réttlætis en notar hálfsannleik, ýkjur og lygar til að berja á þeim sem komast í skotlínu Gróu á Efstaleiti. Stóridómur RÚV er siðferðilegt, pólitískt og réttarfarslegt stórslys.

 

 

Sigmundur Davíð í „samráð við RÚV“

Evrópa, múslímar og hryðjuverk

Evrópa er kristin frá dögum Rómverja og ríkis Karlamagnúsar þar sem nú er Frakkland og Þýskaland. Lengst í vestri kristnuðust Íslendingar um líkt leyti og Ungverjar í austri, um árið 1000.

Á nýöld klofnaði kristni í tvær megingreinar, mótmælendur og kaþólikka, sem stríddu blóðugt fram undir frönsku byltinguna og jafnvel lengur, samanber Írland.

Trú missti mátt sinn sem pólitískt hreyfiafl síðustu 200 ár en þjóðerni og hugmyndafræði urðu máttugri. Fyrri og seinni heimsstyrjöld voru háðar á þeim forendum.

Þjóðverjar gengu rösklega fram í manndrápum í þeim stríðum, einkum í Austur-Evrópu og Sovétríkjunum. Í Þýskalandi í dag búa tæplega 3 milljónir Pólverja. Engar fréttir eru af hryðjuverkum Pólverja. Rússar eru hálf fjórða milljón inna þýskra landamæra en ekkert ber á viðleitni að gjalda þýskum rauðan belg fyrir gráan vegna illverka nasista. Jafnvel gyðingar, sem sannlega eiga harma að hefna, eru til friðs í Þýskalandi.

Múslímar á hinn bóginn, sem teljast tvær til fjórar milljónir (eftir hvernig er talið), ala af sér hryðjuverkamenn, svo ákafa til verka að þeir byrja sumir á fermingaraldri.

Múslímar eiga ekkert sökótt við Þjóðverja, hvorki sögulega né pólitískt. En trúuðum múslíum er kennt frá blautu barnsbeini að trúin sé upphaf og endir alls. Dæmin sanna að grunnt sé á þeirri hugsun múslíma að þeir geri almættinu greiða að drepa vantrúaða - þ.e. alla sem ekki eru múslímar.

Múslímar verða ekki til friðs fyrr en þeir afneita þeirri trúartúlkun sem þeir hafa fylgt í 1500 ár, eða frá því að spámaðurinn ólæsi fékk vitranir frá guði almáttugum í arabísku eyðimörkinni. Tæplega gerist það alveg á næstunni.

12 ára reyndi að sprengja upp jólamarkað

Fjölmiðlar stunda umræðu, ekki fréttaflutning

Viljandi eða óviljandi misskilur rektor Listaháskólans störf fjölmiðla þegar hann segir: 

Fríða Björk seg­ir að í til­viki Lista­há­skól­ans er það fyrst og fremst ár­vekni fjöl­miðla sem verður til þess að  mál­efni skól­ans rata í um­fjöll­un þeirra.

Fjölmiðlar eru ekki árvökulir gæslumenn almannahagsmuna. Fjölmiðlar eru bæði undirmannaðir og á tíðum ófaglegir. Þeir taka þátt í þjóðfélagsumræðu þar sem fréttaflutningur er aukaatriði.

Til að ,,aðstoða" fjölmiðla í umræðunni kaupa ríkisstofnanir í vaxandi mæli þjónustu almannatengla til að fóðra fjölmiðlaumræðuna með hálfsannleik eða beinum lygum. Þar gildir að fá sem mesta dramatík, samanber falsfréttina frá Landsspítalanum þar sem sjúkrarúm voru sett í bílskúr til að hafa áhrif á almenningsálitið.

Fríða Björk segir ,,það ein­mitt hlut­verk fjöl­miðla að upp­lýsa al­menn­ing um ástand innviða sam­fé­lags­ins." Fjölmiðlar eru ekki í færum að meta ,,ástand innviða". Fagmennska fjölmiðla ætti að liggja í að flytja raunsannar og hlutlægar fréttir.  Þeir geta, þegar best lætur, flutt fréttir af faglegu mati sérfróðra á ástandi innviða samfélagsins - ef þeir væru ekki svona uppteknir af þátttöku í pólitískri umræðu þar sem hlutlægni er látin lönd og leið. 

Gagnrýni ráðherra byggir á misskilningi

Sértrúarsöfnuður ESB-sinna

Þegar staðreyndir breytast skipta þeir um skoðun sem búa að heilbrigðri skynsemi og sæmilegri dómgreind. Trúarsannfæring fær suma til að horfa framhjá breyttum staðreyndum og halda í sannfæringu sem stenst ekki skoðun. ESB-sinnar héldu aðalfund og tilkynntu niðurstöðu safnaðarins með þessum orðum:

Á fundinum var farið yfir starf liðins árs og rætt um starfsemina á komandi ári. Fram kom að erindi Íslands við Evrópu og aðild að Evrópusambandinu hefur aldrei verið brýnna. [sic]

Evrópusambandið er að liðast í sundur. Bretland er á leiðinni út og stækkun ESB í austurátt er lömuð. Suður-Evrópa er býr við viðvarandi kreppu sökum misheppnaðs evru-samstarfs. Nágrannaríki Íslands, Grænland, Færeyjar og Noregur, hafna öll ESB-aðild enda stríðir hún gegn grundvallarhagsmunum þeirra.

En ESB-sinnar á Íslandi trúa á sinn sannleika þótt hann sé á skjön við staðreyndir. Hérlendir ESB-sinnar eru löngu hættir að taka til máls opinberlega um stöðu og þróun Evrópu. Þeir trúuðu hittast í sínum söfnuði og fara með kennisetningar sem eru í mótsögn við veruleikann. Sértrúarhópar af sömu sort og ESB-sinnar bíða færis að láta illt af sér leiða. 

Latir þingmenn eða greindarskertir

Þingmenn sem nenna ekki að vinna vinnuna sína eða skortir greind til að skilja viðfangsefnið ættu vitanlega ekki að vera á alþingi.

Á Íslandi er velferðarþjónusta sem liðsinnir fólki sem stendur höllum fæti í lífinu.

Ástæðulaust er að borga þingmönnum meira en milljón á mánuði þegar þeir eiga heima í félagslega kerfinu.

Kvörtuðu undan fyrirvaranum

100 m.kr. til bænda - 1,5 milljarðar í ekki-flóttamenn

Peningar leka í stríðum straumum úr ríkissjóði að hluta til vegna brenglunar í fjölmiðlaumræðu. Í hádeginu var slegið upp á mbl.is og RÚV, auðvitað, að 100 milljónir færu til bænda vegna óselds kindakjöts og þótti mikið. En lítið er látið með 1,5 milljarða króna aukafjárveitingu vegna ekki-flóttamanna frá Makedóníu og Albaníu.

Björn Bjarnason rekur skilmerkilega ekki-flóttamannavandann, sem er algerlega heimatilbúinn.

Enginn sem þekkir til mála í Makedóníu eða Albaníu skilur hvað knýr fólk þaðan til að fljúga alla leið til Íslands. Að baki hljóti að vera annarlegur, hulinn tilgangur. Hér hefur áður verið lýst hver hann er: 1. Að dveljast hér á landi í nokkra mánuði á kostnað íslenskra skattgreiðenda. 2. Að stunda svarta atvinnu á meðan á dvölinni stendur. 3. Að nýta sér íslenska heilbrigðisþjónustu.

Vegna ekki-flóttamanna verður að fjármagna Landsspítala sérstaklega. Albanar og Makedónar eru komnir með þingmenn á sínum snærum til að fá aðgang að velferðarþjónustunni.

Það eru varla fréttir þegar milljarðar fara í ekki-flóttamenn. En 100 milljónir til bænda þykja hneyksli. Á meðan fréttaumfjöllun er á þessu plani er hætt við að ríkissjóði blæði. Þingmenn lifa og hrærast í ,,umræðunni" sem oft er á skjön við veruleikann.

Bændur ættu að íhuga að gerast flóttamenn í eigin landi. Ríkissjóður stæði þeim opinn upp á gátt.

 

„Mér er þetta algjörlega óskiljanlegt“

Leiðtogar og lögmál stjórnmála

Formennska í stjórnmálaflokki er embætti. Formaður er ekki sjálfkrafa leiðtogi, meira þarf til. Leiðtogi verður enginn án hæfileika til að setja saman orðræðu sem er stærri en flokkurinn. Þetta á ekki síst við nú á dögum smáflokka.

Leiðtogi í stjórnmálum er áhrifavaldur langt út fyrir flokkinn sinn. Margir sækjast eftir slíkri stöðu en fáir eru útvaldir.

Eitt lögmál stjórnmálanna er að meira framboð er af flokkum en leiðtogum. Afleidd sannindi af lögmálinu eru þau að leiðtogar fá ávallt flokk á bakvið sig en ekki fá allir flokkar leiðtoga.

 

„Dómadagsvitleysa“ að kjósa

Sterk stjórn með veikt þing er ómöguleg

Á alþingi sitja fulltrúar sjö stjórnmálaflokka. Aldrei í sögunni dreifist fylgi kjósenda á jafn marga flokka. Af þessu leiðir er alþingi veikt og þingvilji óskýr. Sterk ríkisstjórn á þessum grunni er pólitískur ómöguleiki.

Á alþingi er aðeins einn sterkur flokkur, Sjálfstæðisflokkurinn, með tæplega þriðjungsfylgi. Án Sjálfstæðisflokksins í ríkisstjórn er ekki hægt að mynda meirihluta nema að fimm flokkar taki sig saman um að útiloka vilja þriðja hvers kjósanda. Til að réttlæta slíka aðgerð yrðu flokkarnir fimm að hafa sterk rök. Þau eru ekki fyrir hendi.

Í veiku pólitísku landslagi er skásta niðurstaðan þriggja flokka stjórn með Sjálfstæðisflokkinn sem kjölfestu.

Möguleikar í pattstöðu

Pólitískar brýr þurfa undirstöðu

Tvær tilraunir til að mynda smáflokkastjórnir vinstriflokka og Viðreisnar fóru út um þúfur. Eyjan tekur saman ásakanir og gagnásakanir vinstrimann þar sem sleggjur og brúarsmíði koma við sögu.

Til að reisa brú í pólitískum skilningi þarf undirstöður. Málefni annars vegar og hins vegar stuðningur almennings eru mikilvægustu íblöndunarefni brúarstólpa.

Málefni vinstriflokkanna eru sumpart óskýr (langt eða stutt kjörtímabil, ný stjórnarskrá eða ekki, lifandi eða dauð ESB-umsókn o.s.frv.) og að hluta til gagnkvæmt útilokandi (hærri skattar eða lægri).

Þar fyrir utan er sáralítill stuðningur við smáflokkastjórn meðal almennings. Það þarf ekki sleggju á brúarstólpa sem ekki er búið að reisa.

Ekki á einu máli um framhaldið

Undirmálsfólk fundið á barnsaldri

Samkvæmt rannsóknum og kenningum er hægt að greina undirmálsfólk þegar á barnsaldri. Undirmálsfólkið í þessu samhengi eru þeir sem verða ekki nýtir þjóðfélagsþegnar. Aðferðinni er svo lýst:

Þeir þætt­ir sem voru mæld­ir voru efna­hags­leg­ur bak­grunn­ur, reynsla af van­rækslu, greind­ar­vísi­tala og sjálfs­stjórn. Þá hefði einnig verið hægt að spá fyr­ir um út­komu barn­anna með því að horfa til mæl­inga á heil­a­starf­semi við þriggja ára ald­ur, þar sem m.a. var horft til hreyfigetu, tungu­mála­skiln­ings, fé­lags­legr­ar hegðunar og greind­ar­vísi­tölu.

Ef fallist er á undirliggjandi rannsóknir og kenningar - en það er alls óvíst - þarf að spyrja hvað eigi að gera við þekkinguna. Fyrsta álitamálið rís af þeirri staðreynd að börn verða ekki til af sjálfum sér heldur, foreldra þarf til.

Foreldrar líklegra undirmálsbarna gætu átt á hættu að missa forræði barna sinna nánast á fæðingardeildinni eða jafnvel þvingað til ófrjósemisaðgerða til að útiloka getnað. En kannski verður niðurstaðan að undirmálsfólkið haldi tilverurétti sínum. Án undirmálsfólksins nýtur yfirburðafólkið sín ekki.

Umræða af þessu tagi er ekki ný af nálinni. Á fyrri hluta síðustu aldar fór hún einkum fram á þýsku með hugtökum eins og ,,rassenhygiene" og endaði í Auschwitz.

Geta borið kennsl á „dýrustu“ einstaklingana á barnsaldri