Nato/ESB í Úkraínu og friður í Evrópu

Tvær stórstyrjaldir á meginlandi Evrópu á síðustu öld virðast ekki hafa kennt stjórnmálaelítunni í Vestur-Evrópu að halda friðinn. Aðfarirnar í Úkraínu eru ekki til þess fallnar að stuðla að friðsamlegri sambúð við nágrannann í austri.

Eftir hrun Sovétríkjanna komst Úkraína í hendur gerspilltra stjórnmálamanna og skipti engu hverjir voru við völd. Úkraína er næsti nágranni Rússa og ef Vestur-Evrópuríki skipta sér af innanlandsmálum verða Rússar tortryggnir.

Evrópusambandið virðist vinna skipulega að því að koma Úkraínu undir sitt áhrifasvæði m.a. með stórfelldum fjárstuðningi við ýmsa hópa sem ekki endilega eru þjakaðir af lýðræðisást. Nato bakkar upp ásælni ESB með því að hnykla vöðvana.

Með skynsamlegri diplómatíu er hægt að kæla niður ástandið í Úkraínu. Engin þörf er á að efna til ófriðar í Austur-Evrópu, sem þarf fyrst og fremst tíma til að ná áttum eftir eymdartíma kommúnismans. Í stað þess að fjármagna undirróður og sýna vígtennur ætti Nato/ESB að vinna að því ásamt Rússum að Úkraínumenn sjálfir fái ráðrúm að taka til hendinni í stjórn landsins. Ekki veitir af.

 

Ræddu um Úkraínu og Miðausturlönd

Athugasemdir

[Snorri Hansson, 16.8.2014 kl. 15:39]

Það er ekki gæfulegt fyrir okkur þegar málstaður Rússa er mikið skiljanlegri en vesturveldanna.