Endalok stóra stjórnarskrármálsins - byltingin næst á dagskrá

Stóra stjórnarskrármálið var tilbúningur vinstrimanna. Þeir kenndu stjórnarskránni um hrunið og gerðu breytingar á henni að forgangsmáli. Stjórnarskráin er eldri en lýðveldið og aðeins dómgreindarlaust fólk tengir hana við hrunið. Stefið um ónýta Ísland var kyrjað af vinstrimönnum og meðhlaupurum þeirra til að afla málstaðnum fylgis.

Ólögmætar kosningar til stjórnlagaþings kenndi vinstrimönnum ekki neina lexíu. Þeir böðluðust áfram og skipuðu stjórnlagaráð sem hafði ekkert umboð frá þjóðinni.

Fyrir kosningarnar 2013 knúði meirihluti vinstrimanna á alþingi fram löggjöf um afbrigði í stjórnarskrármálinu. Lögin fá lítilfjörlegan dauðdaga, eins og til var stofnað.

Og hvað er að frétta af vinstrimönnum? Jú, þeir ætla að stofna byltingarflokk í nafni sósíalisma á morgun, 1. maí. Vitleysunni verður ekki logið upp á vinstrimenn.

Ákvæðið um þjóðaratkvæði fallið úr gildi

Guð, ofbeldi og samfélag

Guð, þessi kristni, birtist Íslendingum snemma sem ofbeldi. Ólafur Tryggvason Noregskonungur sendi til Íslands Þangbrand prest. ,,Hann var ofstopamaður mikill og vígamaður en klerkur góður og maður vaskur," skrifar Snorri.

Þangbrandur varð þiggja manna bani áður en hann sneri aftur til Ólafs og örvænti um kristnun Íslendinga. Ólafur hótaði að drepa alla Íslendinga í Noregi nema þeir tækju við Hvíta-Kristi.

Hagkvæmni og mögulega ótti við ofbeldi réð því að Íslendingar kristnuðust um sama leyti og Ólafur dó í orustunni við Svoldur. Málamiðlunin á alþingi 999/1000 var í þágu friðar og samfélagssátta. Íslendingar urðu kristnir að nafninu til, fyrsta kastið, en héldu heiðnum siðum. Goðarnir, sem áður voru heiðnir prestar, gerðust kirkjubændur. Allir undu glaðir við sitt.

Ofbeldi kemur við sögu í kristni allar aldir frá Rómverjum, sem gerðu kristni að ríkistrú, og fram á 19. öld. Jafnhliða ofbeldinu vex þeirri trúarsannfæringu ásmegin að Kristur, þessi eini sanni, boðaði ekki ofbeldi heldur trú, von og kærleika. Fái maður löðrung á kinn skal bjóða hinn vangann.

Kristni, síðustu hundrað árin eða svo, er mild útgáfa af hörðum sið. Eftir því sem trúin mildast verður trúræknin minni. Trúarsannfæring er óþörf í samfélagi sátta. Þar liggur munurinn á milli vestrænna þjóða, sem búa að kristni, og þjóða í miðausturlöndum er tilbiðja guð Múhameðs.  

Ekkert ofbeldi í guðs nafni