Þórður Snær tortímir auðmannavörn Kristínar

Þórður Snær Júlíusson er fyrrverandi fréttamaður á Fréttablaðinu og veit af beinni reynslu að ritstjórnarstefnan er rekin í þágu eigandans, Jóns Ásgeirs Jóhannessonar fyrrum Baugsstjóra.

Þórður Snær tekur í sundur leiðara Kristínar Þorsteinsdóttur í Fréttablaðinu þar sem hún ver grímulausa auðmannavörn 365 miðla með því að kalla hana fréttamennsku.

Þeir sem kunna blaðamennsku vita að engin frétt er betri en heimildin fyrir henni. Þórður Snær rekur heimildarmenn Kristínar fyrir ,,fréttum" blaðsins og annarra 365 miðla s.s. Stöðvar 2 og Bylgjunnar

Í fréttaflutningi sínum af málinu hafa miðlar 365 rætt við eftirfarandi sérfræðinga til að gefa fréttinni vængi: Bjarnfreð Ólafsson (sem var til rannsóknar í Al Thani-málinu, kom að gerð fléttunnar, var skattaráðgjafi Ólafs Ólafssonar og stjórnarmaður í Kaupþingi), Brynjar Níelsson (sem var lögmaður grunaðs manns í Al Thani-málinu sem var á endanum ekki ákærður og hefur tjáð sig ítrekað opinberlega um að honum þyki niðurstaða dómstóla í málinu röng), Þórólfur Jónsson (fyrrum framkvæmdastjóri fyrirtækjaráðgjafar Kaupþings og lögmaður Ólafs Ólafssonar), Jón Steinar Gunnlaugsson (sem vann greinargerð fyrir Ólaf Ólafsson þar sem Al Thani-dómurinn er rengdur) og Ragnar H. Hall (fyrrum verjandi Ólafs Ólafssonar). Allir þessir menn eru auðvitað frjálsir af skoðunum sínum og mega tjá þær að vild. En samhengið og tengslin skipta máli þegar skoðanir þeirra eru notaðar sem andlag frétta.

Heimildir Fréttablaðsins og 365 miðla eru sérvaldar til að draga upp þá mynd að auðmenn séu ofsóttir af réttvísinni. Fréttablaðið/365 miðlar stunda ekki blaðamennsku heldur almannatengslaþjónustu í þágu auðmanna.

Menntun er lífsgæði - ekki sósíalískt verkefni

Allir Íslendingar án tillits til efnahags eiga kost á skólagöngu fram á þrítugsaldur. Sumir nota skólagönguna til að mennta sig, aðrir að afla sér starfsréttindina (þetta tvennt getur farið saman) og enn aðrir nota tímann til að slæpast.

Samfélagið býður öllum skólagöngu en það er einstaklinganna að nýta sér tækifærið og afla sér hæfni og færni til að glíma við líf og starf að loknu námi.

Það er engin leið að vita hvers konar hæfni og færni verður metin í atvinnulífinu eftir fimm til 15 ár. Það er einfaldlega ágiskun út í loftið. Við vitum þetta vegna þess að efnahagsspár, sem eru til lengri tíma en þriggja til fimm ára, eru marklausar. Enginn býr yfir hæfni til að sjá lengra fram tímann.

Ef ríkisvaldið myndi leggja línurnar um hvaða eftirspurn yrði eftir lögfræðingum, hagfræðingum, félagsráðgjöfum og kennurum eftir fimm til 15 ár væri það ígildi þess að tilteknum fjölda fólks með þessar prófgráður væri lofað störfum.

Slíkt fyrirkomulag heitir sósíalismi. Tilraunir með sósíalsima voru gerðar í Austur-Evrópu eftir seinna stríð. Heildarniðurstaðan var að tilraunirnar skiluðu ekki lífvænlegu samfélagi.

 

Lítil þörf fyrir hópa menntafólks

Framsóknarflokkurinn er hinn turninn

Tveir turnar íslenskra stjórnmála eru Sjálfstæðisflokkur og Framsóknarflokkur. Í kringum þessa turna þrífst ýmis lággróður, kenndur vinstrimennsku og nördapólitík.

Vinstrimenn eru óðum að átta sig á því að Framsóknarflokkurinn er lykill þeirra að stjórnarráðinu. Vinstriflokkarnir biðla ákaft til framsóknarmanna í gegnum vefmiðla og bloggara. Vinstrimenn vilja öllu fórna, m.a. ESB-umsókninni, til að komast í kallfæri við turninn.

Framsóknarflokkurinn ætti ekki að hlusta á óreiðuöflin sem efndu til óaldar eftir hrun þar sem samfélagshópum var att saman og landshlutum sömuleiðis í ömurlegu ati vinstristjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur.

Sniðmegi Framsóknarflokks og Sjálfstæðisflokks er stórt og þekur breiða millistétt landsmanna. Landsstjórn þessara flokka er farsæl og getur fyrirsjáanlega orðið langæ. En menn verða að vanda sig og sýna gagnkvæma tillitssemi.

Við þurfum á samstöðu turnanna tveggja að halda til að skapa samfélagslegan stöðugleika og leggja nýjar meginlínur eftir hrun og vinstrióstjórn.

Mikilvægt að „tapa ekki gleðinni“