Samfylkingarfréttamennska Kjarnans

Aðeins 13 prósent Íslendinga eru í áhættuhópi vegna fátæktar og félgslegrar útskúfunar. Meðaltalið í Evrópusambandslöndunum er nær tvöfalt hærra eða 24%, eins og segir á bloggi Heimssýnar.

Kjarninn, á hinn bóginn, sver sig í ætt við eignarhaldið og skrifar um hve almenningur hefur það skítt á Íslandi.

Þeir sem lesa upphaflegu heimildina með óbrjáluðum huga sjá í hendi sér að fréttin er ekki hve margir fátækir eru á Íslandi heldur að Evrópa er í fátæktargildru.

 

Læknar heyja stríð með almannatenglum

Almannatengslafyrirtæki planta fréttum til stuðnings kjarabaráttu lækna. Fréttirnar eru allt frá einstökum mannlífsfréttum um veikt sex ára barn sem ekki fær læknisþjónustu upp í samantektir á hve margar aðgerðir eru felldar niður á hverjum tíma.

Fjölmiðlar, með RÚV í farabroddi, endurvarpa áróðursfréttunum og draga upp þá mynd að heilbrigðiskerfið hér á landi sé kaldakoli vegna þess að læknar fá ekki milljón og meira á mánuði.

Hálaunastétt sem virkjar almannatengla til að hanna fréttir í þágu kjarabóta til milljón króna liðsins er ekki beinlínis að gera samfélaginu greiða. 

108 læknar í verkfalli í dag

Velsældin og hlaðborð óánægjunnar

Á Íslandi er meira kynjajafnrétti og meira launajafnrétti en víðast í henni veröld. Á Íslandi er nær ekkert atvinnuleysi og lífskjör með því allra besta sem bjóðast í alþjóðlegum samanburði.

En samt er einhver hluti þjóðarinnar svo sársvekktur að hann mætir á Austurvöll á ,,hlaðborð óánægjunnar".

Íslendingar, sumir hverjir, eru orðnir svo góðu vanir að þeir eru hættir að gera kröfu til sjálfs sín og heimta því meira af öðrum. 

Velsæld mælist á Íslandi

Mótmælin, ég og byltingin

Ef maður er óánægður þá á maður að mótmæla. Að fara út og hitta aðra óánægða; öskra, veifa spjöldum og gera hávaða með barningi er leið til að fá útrás fyrir ömurlegt líf sem er sneisafullt af ófullnægju og vanmetakennd.

Þegar maður er kominn í hópinn finnur maður styrkinn af sameiginlegu skipbroti. Volæðið breytist í hópfullnægju með því að óánægjan finnur sér sameiginlegt viðfang; ríkisstjórn Íslands.

Ónýta lífið manns fær tilgang, markmið. Adrenalínið sem fylgir því að öskra, steyta hnefa og lemja girðingar fær mann til að gleyma ömurlega hversdagsleikanum. Hver veit nema hægt sé að búa til þjóðfélagsástand óánægjunnar þar sem við vanmennin náum að stigmagna ástandið, skapa óreiðu sem leiðir til ofbeldis.

Það er aldrei að vita nema að við aumingjarnir förum með sigur af hólmi.

 

 

 

„Hvar á ég að byrja?“