Vistmorð, maður og náttúra

Vistmorð kemur fyrir í meðfylgjandi frétt í þessu samhengi:

þrot­lausr­ar bar­áttu henn­ar gegn vist­morði (e. ecocide) í heim­in­um, en Ca­banes hef­ur bar­ist öt­ul­lega fyr­ir því að Alþjóðaglæpa­dóm­stóll­inn (In­ternati­onal Crim­inal Court, ICC) viður­kenni vist­morð sem raun­veru­legt og refsi­vert af­brot.

Maðurinn, sem tegund, getur unnið óbætanlegt tjón á náttúrunni og það er glæpsamlegt, eru skilaboðin.

Áhugavert sjónarhorn.

Maðurinn er hluti af náttúrunni. Hann stritast við að skilja hana samtímis sem hann nýtir sér hana til að bæta lífskjör sín. Sumir telja manninn hafa gengið alltof langt í að afla sér gæða frá náttúrunni.

Gefum okkur, umræðunnar vegna, að það sé rétt og maðurinn sannfærist um að nú sé nóg komið hætti skipulega að nýta sér náttúrugæði. (Látum liggja á milli hluta hvort það sé hægt).

Tvennt myndi gerast jafn örugglega og nótt fylgir degi. Í fyrsta lagi yrði maðurinn að koma sér upp alheimsríki til að skipuleggja líf sitt á jörðinni. 

Í öðru lagi, og það skiptir meira máli, þá myndi jörðin, náttúran, halda áfram að breytast, jafnvel þótt maðurinn kæmi hvergi nærri. Eldgos og aðrir náttúruferlar hafa reglulega umbreytt jörðinni frá því hún varð til fyrir eitthvað 4,5 milljörðum ára. Maðurinn sem tegund er ekki nema um 200 þúsund ára.

Hugmyndin um vistmorð felur í sér að maðurinn geti sótt náttúruna til saka fyrir vistmorð. Sem er ónáttúrulegt.

Þau sem andrúmsloftið erfa

Athugasemdir

[Þorsteinn Siglaugsson, 19.1.2020 kl. 14:47]

Samkvæmt skilgreiningunni getur vistmorð falist í tvennu:

Annars vegar mannlegum athöfnum sem valda skaða.

Hins vegar því að bregðast ekki við skaða af náttúrulegum orsökum.

Að hugtakið feli í sér að sækja megi náttúruna til saka? Það er hugarburður.

[Halldór Jónsson, 19.1.2020 kl. 17:15]

Frjálshyggjan segir að frelsi eins nái bara til þess að það rekist ekki á frelsi þess næsta. Einfalt og ekkert kjaftæði

[Þorsteinn Siglaugsson, 19.1.2020 kl. 20:45]

Ertu viss um að þú hafir sett athugasemdina við réttan pistil Halldór? Eða er þarna dýpri hugsun á ferðinni en ég er að átta mig á?

[Benedikt Halldórsson, 20.1.2020 kl. 06:29]

Halldór Jónsson er með klárustu mönnum á blogginu.